Na Kampen heb ik even gewacht met inschrijven voor Den Helder, want ik wilde even kijken wat mijn scheen deed.
Deze hield zich goed en de inschrijving was een feit, Wesley wist nog van niets dus die dacht al alleen te lopen.
De aanloop naar Den Helder gaf al weer dat de dag zelf er temperaturen van 15 a 20 graden op de meter zouden staan.
Dat zou best warm zijn helemaal omdat we in de afgelopen tijd alleen maar in de kou hebben gelopen.
Maar goed eerst zien dan geloven, want Den Helder is de stad waar het altijd waait dus kan best zijn dat het koeler is.
De dagen voor Den Helder had ik via twitter contact met Martin.
Martin is een loper puur sang en iemand die een inspiratie bron is voor vele en zal blijven.
Martin zou mogelijk ook lopen in Den Helder, dat is altijd leuk want dan kunnen we elkaar weer eens in real life zien.
Vanmorgen stonden we op en het regende!
Ik dacht mooi, regen is zuurstof en zuurstof is fijn tijdens het lopen.
Onderweg naar Den Helder klaarde het op en kwam zo nu en dan heel voorzichtig het zonnetje door.
Aangekomen op Willemsoord spotte ik al snel Martin en hebben we even staan praten.
Al snel kwam er nog een loopmaat van Martin bij Niels die ook besloten had last minute mee te doen.
Ruim van te voren gingen we ons alvast omkleden.
Ik ging voor kort, want tijdens het lopen krijg je het snel warm, dit ondanks het stevige windje die aanwezig was.
Na het omkleden stonden we een beetje te wachten op het start moment.
Van Niels kregen we een Sports Fruit aangeboden om eens te testen.
Moet zeggen dit was geen verkeerd spul, de originele omschrijving is: "Energierijke vruchtenreep! Vruchtenreep op basis van 50%vruchtenvlees en 50% dextrose. Het is een lekkere, snelle en gemakkelijke energiebron voor tijdens de wedstrijd..."
Ik vond het geen verkeerd spul en is het overwegen waard voor b.v. marathonlopers!
Niels en Martin gingen nog even warm lopen en vroegen of Wesley en ik ook meegingen.
Maar ik bedankte en voegde toe dat ik wel warm liep tijdens de loop ;)
Klaarstaande voor de start werden we, voor als je het nog niet was, wakker gemaakt met een KNAL niet normaal.
Dit bleek het startschot met een kanon, vraag me allee niet wat voor een....
Eerste stuk ging over het terrein van Willemsoord, waarna we snel het terrein verlieten om over de weg de loop te vervolgen.
Soms omkijkende of Wesley en Martin er nog waren.
Na een kleine 2 km miste ik Martin, een blik achterom leerde dat we een klein gaatje hadden geslagen.
Ik zei Wesley door te lopen ik zou even afzakken naar Martin om te kijken wat hij wilde.
Martin gaf al snel aan dat hij het tempo wat hij op dat moment liep wel prettig vond en dat ik moest gaan als ik meer over had.
Ik groette Martin en versnelde even om Wesley weer bij te halen.
De eerste 4 km waren werken, want naast het zonnetje stond er ook een straf windje.
Van km 4 bogen we af en kregen we de wind van opzij, dit was lekker en daar kon ik wel aan wennen.
Maar net voorbij km 5 sloegen we weer af, weg van de wind en dat merkte je direct.
Alsof je tegen een muur van warmte aanliep, wat miste ik die wind toen zeg.
Die wind was dus vriend maar ook zeker vijand deze dag.
De opvolgende kilometers verliepen lekker en soms zag ik wat punten van herkenning die ik nog herinnerde uit mijn opleiding toen ik Den Helder was voor een drie daagse.
De kilometers tot aan de 8 gingen lekker en het tempo zat goed.
Hierna kregen we weer een stukje wind tegen en wat was die toch hard, maar de afslag weg van de wind lag al in het vooruitzicht.
Met wind mee gingen we richting Fort Kijkduin waar we door en omheen gingen om vervolgens een goede 2 km langs de dijk terug te lopen.
Dit hield ook in 2 km tegen de wind in beuken.
Ik liep in een gat en Wesley liep iets achter mij, ik had getracht af te zakken maar elke keer als hij erbij was versnelde ik ongemerkt toch weer.
Op de 12,5 km lag er een goede klim in het verschiet en die was met dat windje tegen echt geen pretje.
Boven aan stonden ze gelukkig met een waterpost en daalde je langzaam weer.
Enkele meters hierna was het keerpunt om tot aan de 18 km buitendijks terug te gaan.
De wind weer van achteren, dus weer warm voor je gevoel.
Gelukkig voelde je hem zo nu en dan wel en dat was ook erg lekker.
Tot de 16 km ging het goed, tempo was er en het liep allemaal wel.
Maar bij de 16 km was ik er wel klaar mee, wilde drinken en heel soms ook wel stoppen.
Bij de 16 km stonden onder de toeschouwers ook wat kinderen en twee die riepen nog maar 5 km.
Ze konden kennelijk van mijn gezicht aflezen dat ik dat geen MAAR vond en hoorde eentje dan ook zeggen "volgens mij vond hij dat niet zo leuk".
Geweldig en hij had gelijk, dat was info die ik wist maar niet wilde weten....
Vanaf de 17 km werd het alleen maar zwaarder.
Tempo ging er uit, van 13+ km/h naar 12,5 km/h en ik had het idee dat ik onder de wreef van mijn voeten blaren aan het ontwikkelen was.
Ook nu merkte ik dat ik weleens dacht aan stoppen of lopen maar dat is geen optie.
Dus stug door en turen naar dat volgende KM bordje wat maar niet dichterbij lijkt te komen.
Gelijkertijd had ik medelijden / respect voor al die lopers die de 42,2 km in Rotterdam liepen, want wat zullen die het warm hebben gehad.
Eindelijk de 18 km bereikt en een kleine 200 meter verder de zo verlangde waterpost.
Niet zeuren of denken maar door rennen.
Uiteindelijk zie ik WIllemsoord weer en de lopers die het terrein op gaan.
Maar ik heb de 19 km nog niet bereikt dus dat betekend een lus!
Die lus voerde ons binnendijks langs de dijk tot een keerpunt.
Nog voor dit keerpunt kwam er aan de andere zijde van de sloot een mevrouw buiten die naar haar auto liep.
Ze riep nog "nog heel even dan ben je er" waarop ik reageerde "gelukkig wel".
Hier kreeg ik van haar weer de lieve woorden "ik vind het knap van jullie hoor"!
Dat geeft de burger moed!
Het keerpunt bereikt en we mochten weer terug naar Willemsoord.
Bij het terrein aangekomen daar nog mogen slingeren over het terrein om aan die 21,1 km te komen.
De finish inzicht en de speaker die steeds dichterbij kwam, die je overigens vanaf de 17 km al hoorde!
Ik kon niet meer aanzetten of versnellen, mijn benen waren leeg en op.
Eindelijk de eindstreep! 1.40.20 klokte ik zelf en uiteindelijk was dit ook mijn officiële eindtijd.
Ik strompelde door om mijn medaille in ontvangst te nemen en een flesje AA die er met veel liefde inging.
Strompelend zocht ik een plek om even te zitten.
Uiteindelijk hoorde ik de speaker de naam van Wesley omroepen, die finishte met een tijd van 1.41.31, dus ik kwam weer omhoog om hem op te vangen.
Hierna strompelde ik weer terug naar de kade en ging op de grond zitten om vervolgens te gaan liggen en bij te komen.
Er werd zelfs nog even door een EHBO'er gevraagd of het goed ging!
Ja dat wel moe, kapot en op maar het ging wel goed hoor.
Mijn tijd niet mijn beste, mijn race ook niet mijn beste maar naar de omstandigheden een tijd om tevreden mee te zijn.
Uiteindelijk zag ik ook Martin binnen stromen met een mooie 1.42.51
Ik was al iets bijgetrokken alleen de benen nog niet.
Gezamelijk nog gewacht om Niels die was gestart om te finishen omdat hij terug kwam van een blessure.
Niels kwam uiteindelijk zonder pijntjes binnen in 1.51.41
Na ons rustig te hebben omgekleed weer huiswaarts gekeerd en hier op de bank eens even de samenvatting van de Rotterdam Marathon te kijken.
