De zevenheuvelloop ik had hem in 2011 gelopen en toen besloten niet meer te doen.
Waarom? Het is toch een hele dag van huis voor 15 km!
Maar ja mijn loopmaatje had hem nog nooit gedaan en die wilde hem wel lopen.
Via de baas kon ik tegen een iets voordeliger tarief deelnemen, dsu weet je wat we gaan ook gewoon.
De week in aanloop naar zevenheuvelenloop las ik op facebook dat mijn loopmaatje afscheid had moeten nemen vaan zijn moeder.
Dus een normale voorbereiding zat er voor hem al niet meer in.
Gaande weg de week toch voorzichtig gesproken over lopen, want ja misschien wil hij wel lopen om zijn geachten te verzetten en dan zou ik het geen fijn idee vinden dat ik hem niet benader.
Hij liet wel weten dat hij zondag wel wilde lopen!
Hij wilde deelnemen en de loop opdragen aan zijn moeder.
Want zij volgde zijn prestaties altijd, ondanks dat ze niet instaat was om te komen kijken.
Zij was altijd trots op zijn prestaties, zij was een van zijn grootste fans!
Zondag ochtend vroeg hadden we afgesproken op het station, want bij zo een groene loop ga je met de trein.
En wat doe je dan, ouwe hoeren over van alles en nog wat.
Uiteraard over het afscheid maar ook dat zijn pa samen met zijn vriendin en kids kwamen kijken!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel gespannen was, want ik wist alleen dat Wesley deze loop wilde opdragen aan zijn moeder.
Maar hoe hij dit voor ogen had was mij nog niet duidelijk, wilde hji het snot voor de ogen lopen en een onwijs scherpe tijd neerzetten? Of lieten we de tijd links liggen en liepen we hem voor haar?
Ik wist het niet en hoopte niet dat het optie een werd, dit bleek ook niet het geval!
Eenmaal aangekomen in Nijmegen begaven we ons naar de locatie waar we ons konden omkleden, tassen achter laten en achteraf douchen!
Hier hebben we even rustig gezetten, wat gegeten en uiteindelijk op ons gemak omgekleed.
Net over half een gingen we richting de start.
Helaas regende het en was het grauw en als ik ergens een hekel aan heb is het wel nat starten.
Gelukkig had ik voor de zekerheid zo een wegwerp poncho meegenomen dus die bood wel uitkomst.
In het startvak werden de druppels alleen maar groter, maar het voordeel van met vele in een vak staan is dat het wel wat warmer aanvoelt.
In het startvak kwamen we ook Joppe nog tegen, hier nog even kort mee gesproken voor we van start mochten.
Voor we van start gingen hadden we wel bedacht dat 1:10:00 een mooi richt tijd was.
Niet de snelste 15 km maar wel goed te doen.
Bij de start hadden ze dit jaar de "trechter" nog smaller gemaakt wat meer rust op het parcours gaf.
Onze groep startte om 13.05 uur en door de trechter gingen wij pas om 13.10 over de start streep.
In de regen vertrokken we over de Groesbeekseweg met al die andere lopers.
Joppe schoot weg en ik wist wat zijn richtijd was, dus die lieten we ook gewoon lopen.
Het tempo zat direct wel lekker, iets te hoog en dit hebben we na kilometer 1 ook iets bijgesteld.
Langs de kant stonden voor mijn beleving meer mensen dan het jaar ervoor.
Ondanks de regen was he heerlijk weer om te lopen.
En het levert ook mooie plaatjes op, want je liep in een mist van damp die van al die lopers afkwam.
Dit jaar was mijn 3e deelname aan deze loop en het parcours ken ik dan ook in grote lijnen.
Ik weet voor mezelf waar ik tempo moet en kan maken en waar ik de rust moet proberen in te bouwen.
Voor Wesley was het de eerste keer en hij is niet de grootste fan van heuvels, vooral het klimmen.
In de eerste 5 kilometer kom je dan ook enkel wat valsplat tegen,die je de kop kunnen kosten als je te hard gaat.
Dan op naar de eerste verzorgingspost, hier loop je een kleine 2 kilometer vlak en kun je het tempo weer wat opschroeven.
De posten stonden er goed bij en ook goed te nemen zonder dat je direct last ondervond van mede lopers.
Bij kilometerpunt 7 zit je net op de zevenheuvelenweg en krijg je ook direct klim een voor de kiezen.
Dit was dan ook het punt dat ik Wesley in de gaten ging houden.
De eerste klim ging wel oke, ik liep iets uit op Wesley.
Maar in de afdaling kwam hij niet echt terug.
Dus mezelf laten afzakken en hem geprobeerd in de tweede iets minder zware klim bij te laten houden.
Ook dit wilde niet helemaal lukken, althans niet naar mijn idee.
Dus in de lichte afdaling die volgde enige tips en tricks aan hem gegeven die voor mij werken.
Deze pakte hij lekker op en pakte ook goed uit, het klimmen ging lekker stabiel en in de afdaling ging hij lekker mee.
Zou het monster dat "heuvel" heet nu uitgeroeid zijn bij hem?
Ondertussen zijn we al bij Berg en Dal, daar staan de fotografen die je op de gevoelige plaat vast leggen en niet veel daar achter verzorgingspost 2.
Hier heb je even rust omdat je een kleine kilometer vlak mag lopen en dus licht kan herstellen.
Maar dan komt kilometerpunt 10! Vanaf hier heb je de "zwaartse" klim!
Een klim van bijna 1 kilometer lang die niet in de categorie vals plat valt maar nou ook niet direct een heuvel is te noemen.
Dus bij het begin ook aangegeven aan Wesley dat dit de vervelendste is, maar dan heb je het ook wel gehad.
Daarna heb je misschien nog eens een verdwaalt drempeltje die nooit goed genoeg was om de naam heuvel te krijgen.
Daar waar we het bos achter ons laten en in de bewoonde wereld komen is het veelal nog vlak lopen en ook licht dalen.
Het tempo was even ietsjes ingezakt, dit aangegeven en direct weer terug gebracht.
Ergens rond de 13 kilometer kreeg Wesley last van steken, steken die zo erg werden dat het vervelend was.
Maar niet iets waar op zitten te wachten, want we hoeven nog maar 2 kilometer en zijn pa, vriendin en kids staan ergens bij de finish.
Welsey weet de steek eruit te lopen net voor we de 14 kilometer passeren en het tempo gaat ongemerkt weer iets omhoog.
Weer aangekomen op de Groesbeekseweg hoeven we nog maar iets meer dan 500 meter.
We wisten niet waar ze zouden staan, dus moesten ook een beetje opletten.
Althans we, Wesley wilde ze niet missen, maar ik wilde dit ook niet.
Ik wilde niet dat hij ze niet zou zien want dat hoort niet.
Ik weet niet met wat voor gevoel hij liep die laatste meters, maar bij bekroop het gevoel van kippenvel en lichte emotie.
Want opmerken moesten we ze, het kon niet zo zijn dat zij ons wel zagen en wij, vooral Wesley, hun niet.
Op 25 meter voor de finish stonden ze!
Zij zagen ons al wat eerder, maar wij zagen ze op tijd.
Je zag de trots bij Wesley zijn pa, zijn gezicht zag ik niet maar dit kon ik wel invullen.
Net voor de streep een stapje terug, het was zijn moment! Zijn finish!
Dit ondanks dat er nog allemaal andere lopers waren.
Over de streep de ontlading!
Ik heb getracht dit te beschrijven in woorden, maar dat lukt me niet!
Dus hier onder een linje naar de camera beelden die dit het beste weergeven.
En als ik eerlijk ben spreken deze ook wel boekdelen!
Finish video
Nadat we de verdiende medaille hadden opgehaald zijn we richting Wesley zijn supporters gelopen.
Deze kwamen we halverwege tegen, na even stil te hebben gestaan en gesproken te hebben zijn we met zijn alle gaan lopen.
Zij richting de auto, wij richting onze omkleed accommodatie.
Hier heerlijk genoten van een warme douche, daarna nog even een bakkie gepakt.
Voordat we de trein pakte nog even bij de finish gekeken om de laatste lopers binnen te halen.
Onderweg naar huis uiteraard nog even een gezonde snack gedaan bij de grote gele M.
©Hardloopgek
