Halve Marathon van Hoorn!

De maand juni is alweer aangebroken en dit jaar voor mij geen zeebodemloop, maar Hoorn.

Ik had hem al eerder voorbij zien komen en dus bedacht dat dit ook weleens een leuke was om te lopen.
Wesley en ik zouden hier ook de Halve Marathon lopen!

Vandaag vertrokken we traditie getrouw weer vroeg.
Het weer was mooi, zo mooi dat ik toch ook maar me singlet in mijn tas gooide.
Eenmaal in Hoorn aangekomen hadden we alle tijd om ons startnummer op te halen en alvast te genieten van het zonnetje.

Er zou vandaag ook een collega lopen, die sinds lange tijd weer eens een halve zou lopen.
Dus ook een beetje opletten of we deze voorbij zien schuifelen.
En die zagen we, hij was zenuwachtig en voelde zich niet geheel fit.
Ik wuifde het weg als gezonde spanning, maar dat wilde hij toch niet geloven.

Langzaam aan liep de tijd door en kwam de start in het zicht.
Dus rustig omkleden, tas inleveren en nog wat mensen kijken.

We zouden om 10.30 uur starten, dus rond 10.15 rustig aan in het startvak gaan staan.
Wesley wilde wederom voor een PR gaan!
Hij wilde nu onder die 1.40 duiken, dus ik wenste hem veel succes.
Want ik ging wel zien waar het schip zou stranden want na een dagje vrijwilliger spelen bij de Zeebodemloop  was ik er nog niet zo zeker van wat het lichaam wilde.
Ik had voor mezelf dan ook bedacht dat Wesley het tempo mocht bepalen.

Nadat we met een luide knal van het kanon waren  weggeschoten gingen we op pad.
Het eerste deel was  het zoeken naar je tempo en ruimte.
Er zijn nu eenmaal lopers die gewoon doen wat ze willen en niet op of omkijken of er toevallig nog iemand anders loopt.
We gingen van start in de richting van het centrum waar we een mooi rondje maakte.
Dit zijn de mooiste rondjes, oude gebouwen met veel karakter stonden als toeschouwer langs het parcours.
Ik had eerlijkheidshalve verwacht dat de winkels wel open zouden zijn om zo nog meer sfeer te creëren, maar dit was niet zo.

Na een ronde door het historische centrum vervolgde we onze weg over een fietspad weg van Hoorn.
Wel liepen vol in de zon, maar veelal vergezelt door een heerlijk verkoelend windje.
Na 5 kilometer sloegen we af en zette we koers richting de dijk en ook de eerste waterpost.

Ik had al vanaf het begin zware benen en gaf dan ook bij Wesley aan dat er van mij geen echte versnelling verwacht hoefde te worden.
We liepen toen al de gehele tijd rond de 13 km/h dus echt te klagen hadden we niet.
En voor Wesley best een snelle start die ik toch stiekem probeerde te handhaven in de hoop dat dit tempo vast gehouden werd.

De eerste waterpost was ik erg blij mee, want dat zonnetje deed zijn best.
Ze hadden zowel water als sponsen en ook fruit.
We zaten nu op de dijk en volgde deze als het goed is tot het keerpunt.
Bij Schellinkhout liepen we even door het dorp waardoor er ook weer wat meer mensen langs het parcours stonden.
Nadat we Schellinkhout achter ons hadden gelaten liepen we weer de dijk op.
Hier zou de weg afbuigen waardoor je in de verte, recht voor je, lopers zag!

Ik dacht op dat moment nog "moet ik daar nog helemaal heen" en op dit zelfde moment zegt Wesley nog je moet niet naar voren kijken.
Maar die bocht ging gelukkig sneller dan verwacht.
Naast het ver gezicht op waar je naartoe moest had je uiteraard ook prachtig zicht over het water met allerlei bootjes.
Het nadeel van het mooie weer en een mooie locatie is dat er ook andere sportbeoefenaars op uitgaan.
En dan heb je dus ook te maken met wielrenners, die als je het mij vraagt op sociaal gebied nog wel het een en ander kunnen leren.

Eenmaal aangekomen bij het 10 kilometerpunt zag ik links in de berm een bordje staan.
Toen ik omkeek stond hier 13 kilometer op, altijd handig om te weten i.v.m. de terug weg.
Tevens keek ik vooruit in de hoop de kramen van de volgende waterpost te zien!
Maar die lieten nog even op zich wachten.

Wel kwamen de eerste lopers alweer terug.
Uiteindelijk net na het 11 kilometerpunt en vlak voor het keerpunt was daar de 2e waterpost.
Deze passeerde je en nog geen 2 minuten later passeerde je hem weer.
Dus op zowel de heen als de terugweg pakte ik water en een spons.
Ondertussen zat het tempo er nog steeds lekker in, maar goed nu moesten we terug en zouden we meer en langer last hebben van wind tegen.

Op de terugweg uitkijkende naar mijn collega die samen liep met zijn loopmaatje.
Hij zou met haar lopen, dus op haar tempo en gokte op een 10 km/h.
En zo geschiede want rond het 10 kilometerpunt passeerde we elkaar en hebben we ze nog even woordelijk aangemoedigd.
Wij liepen ondertussen dus weer terug en hadden vaker de wind tegen.
Niet onwijs hard, maar wel hard genoeg om je uit te putten.

Als we af en toe bij een groepje liepen maakte ik hier ook dankbaar gebruik van door even in de luwte te lopen.
Maar zowel ik als Wesley konden niet de rust vinden om bij zo een groepje te blijven.
Toen we eenmaal het 15 kilometerpunt hadden bereikt stonden geen bordjes meer met de totaal afgelegde afstand, maar de totale afstand tot de finish.

Net voor het 16 kilometerpunt zei ik tegen Wesley dat als hij nog wilde versnellen dat hij dat vooral moest doen, ik ging het niet meer voor elkaar krijgen om nog 5 kilometer een hoger tempo te lopen.
Hij wilde dit "nog" niet en zo liepen we nog samen verder.
Ergens vanaf kilometerpunt 17 haalde we een loper in die kennelijk bij ons aanhaakte en zo ook uit de wind kon lopen.
Toen we eenmaal vanaf de dijk linksaf sloegen richting Hoorn bedankt hij ons alvast voor het schuilen.
Iets wat uiteraard geen probleem is, want wij liepen toch wel.

Toen we nog 2 kilometer hadden te gaan zag ik zo nu en dan op mijn klokje dat het tempo toch wel iets omhoog was gegaan.
Zolang dit lukte hielden we het maar zo.
Soms pakte Wesley weer even over en zette hij een stapje erbij.
Ik ben dan ook wel weer zo dat ik hem niet van me weg kan laten lopen en dus ook dat extra stapje erbij zet.

Eenmaal het historische centrum ingedraaid zette Wesley nog eens aan.
Ik moest wel mee, want nu lossen betekende waarschijnlijk het mentale einde.
Op een gegeven moment zag ik in de verte het kilometer bordje en zei tegen Wesley dat we nog niet in de laatste kilometer zaten en merkte dat de versnelling niet nog meer werd doorgevoerd.
En daarbij die nieuwe PR zat er toch wel aan te komen voor hem.

Uiteindelijk kwam daar die eindstreep in zicht.
Een echte versnelling zat er niet meer in, maar wel zette Wesley er weer en stapje extra bij.
In de laatste 150 a 200 meter besloot ik even flink aan te zetten en het maximale eruit te gooien.
Omdat ik achter Wesley liep moest ik hem voorbij en kon ik hem dan ook aantikken en reageerde hij hierop.
Met een ware eindspurt kwamen we over de streep met een dikke PR voor hem en een mooie tijd voor mij.

  

21,1 km

   

01:37:39

   

12,96 km/u

   

1498 kcal

Ik was voor dat moment op en klaar, Wesley voelde zich goed en fit.

Na wat uit hijgen en water te hebben gedronken een plekje langs het parcours gezocht om te wachten op mijn collega en zijn loopmaatje.
Deze nog even over de streep geschreeuwd en gefeliciteerd met geleverde prestatie alvorens wij richting omkleed locatie gingen!


©Hardloopgek

Mijn hardloop jaaroverzicht!

Mijn jaar overzicht!

2012 heeft mij weer mooie momenten mogen brengen op hardloop gebied, maar ook op werkgebied.
Op het gebied van hardlopen heb ik o.a. enkele Persoonlijk Records mogen aanscherpen, nieuwe afstanden gelopen en een hardloop maatje gevonden.

Is dat dan alles? Nee zeker niet!

Want ook ook heb ik op het social media vlak enkele interessante mensen mogen ontmoeten die een zelfde passie delen. Tevens heb ik een 2 daagse cursus tot runnig instructor gevolgd via Run2day Zwolle en zo mijn kennis op hardloop  gebied weer wat mogen uitbreiden.

PR's en afstanden

In 2011 heb ik op alle afstanden (tot max de 10 EM) mogen noteren dan wel aanscherpen.
In 2012 was mijn doel dan ook om mijn maximale afstand te verleggen naar de halve marathon (21,1 km)
Zo heb ik op 4 maart 2012 mijn eerste halve marathon gelopen in Vorden tijdens de achtkastelenloop.
Ik had deze loop geselecteerd vanwege het relatief vlakke parcours en het feit dit een minder massale loop was.
Op mijn debuut mocht ik een tijd van 1:37:02 noteren, een tijd waar ik zeer tevreden mee was daar ik hoopte op een eindtijd ergens tussen de 1:40 en 1:45.
In oktober 2012 tijdens de Amsterdam marathon heb ik deze tijd aangescherpt en mocht ik een eindtijd van 1:35:44 noteren!

Overige PR's in het afgelopen jaar!

• 5 km 22-6 20:39 korps triathlon
• 10 km 2-6 42:11 zeebodemloop
• 12 km 25-3 53:05 zandvoort circuitrun
• 10 EM 23-9 1:10:32 dam tot damloop
• 17 km 13-5 1:20:15 rondehoeploop
• 18,5 km 5-2 1:34:36 midwinter marathon

De mooiste van de bovenstaande PR's is denk ik toch wel de Dam tot Damloop waar ik voor het eerst mocht deelnemen in het wedstrijd team en hierbij dus een snellere tijd kon noteren als het jaar ervoor.

Heb ik verder dan niets gedaan?
Nee echt niet, ik heb meerdere lopen, minstens een per maan soms twee, gelopen waarvan erg veel samen met Wesley.
Op sommige lopen heb ik gediend als haas van Wesley en zo hem naar een mooie tijd kunnen brengen en andere lopen deden we misschien wel iets meer voor de omgeving.
Andere uitdaging die ik met mezelf was aangegaan was de 1/8e korps triathlon solo doen.
Dus 500 meter zwemmen in open water, 20 km fietsen en 5 km rennen.
Dit heb ik uiteindelijk in een tijd van 1:16 en een beetje volbracht.

Social media en loopmaatje

Zoals aangegeven heeft 2012 mij een loopmaatje opegeleverd in de persoon van Wesley.
Wesley en ik hebben vroeger op de zelfde basisschool gezeten en waren elkaar op facebook weer tegen gekomen eind 2011.
Wesley zou deelnemen aan de kerstloop in Dronten waar ik voor het tweede jaar deelnam.
In het nieuwe jaar besloten we een keer samen te gaan lopen en dit beviel goed, de snelheid lag op training niveau gelijk.
In februari hebben samen deelgenomen aan de midwinter marathon, de 18,5 km, waarbij ik fungeerde als gangmaker voor Wesley.
Hierdoor liep Wesley verder dan hij ooit te voren had gelopen, ondanks dat hij in trainingen al enkele malen erg dicht tegen de afstand aanzat.
Uiteindelijk hebben we ook samen zijn eerste halve marathon gelopen, toen mijn 3e.
Deze verhalen heb ik uiteraard al eerder beschreven in een van mijn blogs.
Maar de mooiste loop de Wes en ik hebben mogen lopen is denk ik toch wel de Zevenheuevelenloop in Nijmegen! Zij die mijn blogs elke keer weer lezen zullen ook wel weten waarom.

Ook heb ik Martin van Noort mogen leren kennen.
Martin is een fanatiek loper, trainer, hardloop goerroe, blogger en wat allemaal niet nog meer!
Martin heb ik via twitter leren kennen. Hoe? Hij heeft volgens mij ooit eens op een tweet gereageerd.
Toen later bleek dat we naast de zelfde passie ook nog eens de zelfde hardloopschoenen specialist konden was het hek van de dam.
Martin loopt, in mijn ogen, veel maar hij loopt dan ook hele marathons.
Martin is daarbij ook nog eens trainer en dit maakte ook dat ik zijn hulp eens heb ingeschakeld met een vraag m.b.t. een les.
Door de communicatie middels twitter, soms de mail en het volgen van elkaars blog ben ik ook eens te gast geweest bij hem om eens mee te lopen in zijn achtertuin.
Via mensen als Martin heb ik dan ook weer andere mensen op het social media vlak mogen ontmoeten met dezelfde passie.

Running Instructor

In februari dit jaar heb ik via Run2day Zwolle een 2 daagse cursus tot running instructor gevolgd.

Wat kan je ermee? Nou je krijgt de beginselen en een basis aangereikt om eventueel beginnende lopers te kunnen begeleiden.

De cursus is ooit geschreven voor hen die niet bij een AV zitten maar wel bij een loopgroepje zitten en hier mogelijk les / leiding aan willen geven.

Nu zullen sommige denken, maar jij doet dit toch niet! Jij zit toch niet bij een loopgroepje of AV?

Dat klopt, maar ik ben wel gek van lopen en tracht hier en daar mijn enthousiasme op andere over te dragen.

Ik heb de cursus dan ook hoofdzakelijk uit persoonlijk interesse gevolgd, maar ook omdat ik nu mogelijk een iets zinniger antwoord kan geven op vragen van vrienden / bekenden of collegae die mij weleens willen benaderen.

Deze cursus is dan ook de aanleiding dat ik een keer heb meegelopen bij Martin in zijn achtertuin.

Martin traint in het duingebied bij Heemskerk een prachtige omgeving die erg uitdagend kan zijn.

Hardlopen en meer....

In het afgelopen jaar heb ik twee maal via facebook een run georganiseerd.

Niets groots, althans is het niet geworden, maar net zo leuk.

Eenmaal in het Amsterdamse bos met een select gezelschap en een Sunday morning run in Lelystad.

De opkomst op beide lopen was klein, maar hierdoor niet minder gezellig.

Daar ik de organisator was en ik hou van het principe dat een ieder zijn eigen tempo loopt was ik te vinden bij de achterste lopers.

Wesley liep dan veelal voorin met de wat snellere lopers.

Dit is toch altijd een leuke manier om mensen te leren of beter te leren kennen en zoals bij de sunday morning run het geval was weer oude bekenden tegen te komen.

In juli van dit jaar was ik de organisator van de 2e officiële runningplus meeting.

Juli is een maand waarin er nauwelijks loopjes zijn en daarom was dit de uitgelezen kans.

In 2011 was er de combi met de Hilversum city run, dit jaar dus in de polder.

We hebben hier met een gemêleerd gezelschap 2 maal een bestaand rondje gelopen welke ons voerde over een deel van het NK veldloop parcours van gemeente ambtenaren.

De weg ernaartoe en terug liepen we met zijn alle en we sloten het geheel af met een heerlijke pasta maaltijd en de nodige versnaperingen.

De titel zegt het al "hardlopen en meer".

Op het vlak van mijn werk heb ik in maart dit jaar het besluit genomen om te solliciteren op een nieuwe functie.

Deze nieuwe functie ga ik uiteindelijk uitoefenen gecombineerd met mijn huidige werkzaamheden.

De procedure naar deze nieuwe functie heeft mede door het wachten en de vele kandidaten tot augustus dit jaar inbeslag genomen.

In die tijd heb ik te horen gekregen dat mijn brief voldeed aan de eisen en dat ik op gesprek mocht komen.

Na het gesprek kreeg ik te horen dat mijn gesprek voldoende was en ik nog niet was afgevallen, maar er volgde meerdere dagen dus moest nog een weekje wachten.

Uiteindelijk dan het verlossende woord dat ik door mocht voor het assessment.

Toen we deze hadden gehad en na ruim 3 weken de uitslag toestemming verleend dat deze doorgestuurd mocht worden.

Uiteindelijk in augustus het verlossende telefoontje, ik mocht de opleiding in.

Deze zal drie maanden duren en bestaan uit cursussen en werken en een twee tal examens.

Momenteel zit ik maand 2 van de opleiding en heb ik dus de maand januari nog voor de boeg.

Dan horen we of ik ook daadwerkelijk word aangesteld voor de nieuwe functie.

Al met al ben ik dan 10 maanden bezig geweest, maar heb er nog geen seconden spijt van gehad.

Op naar 2013

En dan nu op naar 2013.

In 2013 beginnen we met de halve marathon van Egmond.

Is toch een loop die ik een keer gedaan wil hebben, en met de steeds hogere inschrijfgelden moest het er nu maar van komen.

In februari keren we traditie getrouw terug naar Apeldoorn voor de midwintermarathon en zullen we dit maal proberen de 27,5 km te volbrengen.

Verder zullen enkele bekende lopen de revue passeren maar ook enkele nieuwe zoals de 20 van Alphen, maar uiteraard zullen we ook weer aanwezig zijn bij de runningplus meeting welke dit jaar wordt gecombineerd met de Ekiden in Rotterdam.

Dan rest mij enkel nog om een ieder fijne feestdagen en een gezond en sportief 2013 te wensen.

©Hardloopgek

Zeebodemloop nieuwe stijl!

Zaterdag 2 juni was de zeebodemloop in een vernieuwd jasje.
Men had het parcours aangepast, wat zonder twijfel een verbetering was en de afstanden.

Ik zou de 10km doen en net zoals de Station tot stationloop was het even onzeker.
Maar ondanks dat de stationloop een martelgang was had ik geen last meet van mijn scheen.

Vandaag laat wakker, want we gingen er ook laat in.
Gelukkig was ik ook redelijk snel wakker en kon ik na mijn koffie me omkleden.
Hierna richting de start locatie die op 10 minuten van mijn huis is en in rustige looppas toch zeker 6 minuten in beslag neemt.
Wesley was er al dus ik haalde mijn startnummer op.

Om 12:00 uur was de start van de 10 km.
Ik had nog geen idee van wat ik zou doen, want tja het is een nieuw parcours.
Ondanks dat ik alle onderdelen en stukken hiervan ken omdat ik er regelmatig mijn trainingen op en over loop.
Dit maakte ook dat ik wist dat het geen vlak parcours is!
Een tunneltje, halve brug opgang, een klim de oude vuilnisbelt op en vlak voor de eindstreep wederom een brug.

De eerste km voelden de benen, vooral de bovenbenen, zwaar.
Maar na km 1 gaf mijn nike horloge een doorkomst van 3:55 aan en de benen die voelden niet zo zwaar meer.
Zonder overleg met Wesley besloot ik door te gaan en te zien waar het schip zou stranden.
Ik wist dat Wesley niet als een dolle mee zou gaan als dit niet goed voelde.

Op het 2 km punt kwam de eerste klim de halve fietsbrug op.
Hier bestond de mogelijkheid dat mijn trouwe supporters aanwezig zouden zijn, maar dit was niet het geval.
Van hieruit gingen we via het bos door, hier liep ik in een mooi groepje qua tempo.
Na het 4 km punt staken we de dreef over richting het deel van het parcours wat voor een groot deel over het parcours van de NK veldloop.
Eerst het 5 km punt met een water / sponspost en dat was niet verkeerd want in het zonnetje was het nog aardig warm.
Via het bedrijven terrein weer het bos in op weg naar de oude vuilnisbelt.
Voor deze klim stond een jongedame van de organisatie die heel vriendelijk zij na de berg is een verversingspost!
Nu weet ik dat die "berg" niet heel kort is, dus dat kan een nekken breker zijn.

Tijdens de klim ging de ademhaling omhoog net zoals de hartslag, maar halverwege is het even een soort van vlak waardoor je de gelegenheid heb de boel te herstellen.
Dan volgt er nog een korte klim en ben je alweer boven op de berg, klinkt zo wel erg makkelijk trouwens.
En na de berg inderdaad een water en sponspost!

Via het NK veldloop parcours gingen we weer terug richting de dreef om nog eenmaal over te steken.
Deze ruime km werd opgefrist door wederom een water / sponspost.
Hierna was he nog even een klein stukje door het bos langs mijn woonwijk.
Hieruit gekomen zaten dan de trouwe fans te wachten.
Sidney had nog een bloemetje geplukt welke ik niet tijdens het rennen maar bij de finish in ontvangst heb genomen.

Hier lag ook het 9 km punt en mijn klokje piepte dan ook voor de 9e keer.
Tempo was weer wat omhoog gegaan de laatste km's, of moet ik zeggen is 3 km iets ingekakt, en de totaal tijd gaf weer dat een verbetering van mij PR eventueel mogelijk was.
Maar er lag in die laatste km nog wel een fietsbrug, dus nog even wachten met voorspellen eerst die brug op.

Boven op de brug de conclusie kunnen trekken dat een verbetering hoogst waarschijnlijk plaats ging vinden, alleen was de vraag met hoeveel tijd / seconden?
Dus hup de brug af en op naar de finish en het publiek.
Nadat we de finish hadden gepasseerd en 2 bekertjes water tot ons hadden genomen hoorde ik de spreker de naam van Wesley uitspreken.
Dus hem onthaalt met een bekertje water en toch even sorry gezegd.

Dit was niet nodig, maar toch wel zo netjes.
Wesley had een dikke PR want hij hoopte wel ergens rond de 48 minuten te lopen.
Dit werd een mooie 44:34 en ik.... Volgens mijn klokje waar ik nog even op moest kijken had ik 42:12 genoteerd. Later bleek mijn officiële tijd 42:11 te zijn.

Dus een verbetering van mijn oude PR gelopen in 2011 in Leiden van 42:35 heb ik met 24 seconden mogen verbeteren en dat in mijn eigen stad.

Mijn mening over het nieuwe parcours van de zeebodemloop!
Een en al vooruitgang en een aanwinst voor Lelystad en hardlopend Nederland.

Is er dan geen winst meer te behalen?
Ja zeker wel, zo zou er nog heel veel winst behaalt kunnen worden in het aankleden van het evenement.
Denk aan hier en daar een bandje langs het parcours, een spandoek wedstrijd of iets dergelijks zoals bij de dam tot damloop!
Proberen, hoe moeilijk ook, van de omwonende waardoor er op meer plekken publiek staat (iets wat bij het NK veldloop lukte op sommige plekken)
Bij de start / finish locatie misschien iets voor de supporters om het aantrekkelijke te maken...

Maar al met al is er een goede stap gezet door de aanpassingen in het parcours en hoeft men zich daar de komende jaren niet druk om te maken.

©Hardloopgek

Zeebodemloop

Zeebodemloop 2011

Daar zijn we weer, ditmaal de zeebodemloop in mijn eigen dorp.

Ondanks dat de loop al een aantal jaar wordt gehouden doe ik voor het eerst mee.
Dit mede omdat het een loopje is die je, op de 10EM, 4 keer over het zelfde rondje leidt.
Iets wat ik erg jammer vind omdat je hele mooie routes kan maken hier in de bossen.
Uiteraard kost dit op organisatorisch gebied meer inspanning, maar het zou de loop wel vele malen aantrekkelijker maken.

Ondanks het onaantrekkelijke parcours wilde ik hem toch op zijn minst een keer lopen.
En dat was gisteren.
Eerst moest ik vrouw lief aanmoedigen die de 4km zou doen, maar omdat ze via het bedrijf van de buurvrouw liep moesten ze de 8km doen.
Voor hun beide hun eerste wedstrijd, welke ze in een nette 50.53 hebben gelopen.

Om 14:00 uur was het dan eindelijk mijn beurt.
Het was toen gelukkig maar 26 graden en onbewolkt, wel stond er af en toe een matig windje.
Het parcours bracht mij vier maal over het zelfde rondje, waarvan in de eerste ronde een extra lusje was opgenomen.
Het rondje lag voor drie kwart in de zon, dus erg veel plek had je niet om af te koelen.
Het grote voordeel van het korte rondje was dat er om de +\- 2km een water- / spons post stond.
Hoewel ik de lus niet eerder op parcours kaartjes was tegen gekomen, behalve bij het informatie standje bij de start, was ik erg blij dat deze er alleen in ronde 1 in zat.

Waarschijnlijk door de warmte had ik in het begin last van zware benen.
Dit had even nodig om over te gaan.
Naar mate de wedstrijd vorderde werd het, voor het gevoel, als maar warmer.
Hierdoor werd het geestelijk ook zwaarder.
Voor de loop had ik berekent dat een tijd tussen de 1:10 en 1:15 mogelijk was onder de goede omstandigheden.
Nou had ik voor de start en al helemaal tijdens de loop in de gaten dat dit niet haalbaar was.
Ik was dan op voorhand al blij als ik tussen de 1:15 en de 1:20 zou lopen.

Ik merkte bij elke doorkomst dat ik iets aan tijd inleverde.
Dit maakte dat de kleine hoop op een tijd tussen de 1:10 en 1:15 definitief van de baan was.
In ronde 3 had ik het zwaar, maar ronde 4 was nog net geen martelgang.
In ronde 4 had ik het zwaar, vooral mentaal, maar de beentjes voelde ook zwaar.
Uiteindelijk met het einde in zicht ging het moraal ook weer iets omhoog.
Bij de laatste post vlak voor de finish nog ff twee sponsen gescoord en een bekertje water.
Een beetje water naar binnen gewerkt en de rest over me heen en op naar de streep.

Uiteindelijk klokte ik een tijd van 1:15:07, welke later bleek te zijn 1:15:06.
Dus voor de omstandigheden een tijd waar ik zeer tevreden mee ben.

En het grote voordeel van een thuis wedstrijd is, hup door naar huis en onder de douche 


©Hardloopgek