Almere city run! #acr13

Eigenlijk zou mijn eerst volgende georganiseerde loop Vlieland pas zijn, als ik de Runningplus meeting even niet meetel.

Maar van de week zak ik een tweet voorbij komen dat je nog online kon na inschrijven voor de Almere City Run!

Dus even een kort overleg met moeders de vrouw en de inschrijving was een feit.

Het zou de 14 km worden en na een appje naar Wesley wilde hij ook wel mee.

Dus de Almere City Run werd het.

En o'ja Wes ik wil graag op 13+ km/h weg en mijn PR ligt op 1.00.29....

Enkele dagen later viel het kwartje bij hem en zouden we in ieder geval weg gaan op 13+!

Vandaag bijtijds met de trein richting Almere om zo ruim op tijd aan te komen om ons startnummer op te halen en om te kleden.

Aangekomen in Almere was het centrum nog stil, uitgestorven misschien wel.

De borden die de weg naar de start aangaven waren de enige tekenen van de loop en bij het marktplein ook de hekken en linten die een deel van het parcours aangaven.

Wesley en ik liepen direct door naar de school waar je je startnummer op kon halen.

Nadat we deze hadden bemachtigd naar de naast gelegen sporthal om ons om te kleden.

Tassen ingeleverd en rustig aan naar de start.

Wesley zijn pa en kids waren gezellig mee dus deze nog even opgezocht.

Beide baalde we dat we onze zonnebril in de tas hadden laten zitten, dus nadat we op de foto waren gezet nog even snel de bril halen.

Bij terugkomst richting het startvak gegaan.

Voor we hier in gingen nog even mijn zwager gegroet en gesproken die aan het werk was.

Eenmaal in het startvak voor ons doen redelijk vooraan gaan staan om zo wat minder hinder te hebben van andere lopers.

Een kwartier na de start van de 21 kilometer mochten wij van start.

Wesley die schoot weg en even dacht ik dat hij die 14 km in een halfuur wilde doen.

Ik heb dan ook een klein gaatje laten vallen en na een goede 500m zaten we weer wat meer bij elkaar.

De start leidde ons onder het winkelcentrum door om vervolgens weer omhoog te draaien en een stukje door het stadshart te gaan.

De winkels waren nog gesloten en dit maakte ook dat het niet onwijs druk was met toeschouwers.

Weer aangekomen op het marktplein draaiden we om het gemeentehuis heen om aan de andere zijde door het gemeentehuis weer terug te steken naar het marktplein.

Zo hadden we er toch alweer 2 km op zitten.

Nog een kleine doorsteek door het centrum bracht ons richting het politiebureau en de blowboot.

Na het bruggetje linksaf richting het kantoor van de sponsor van onze afstand, de Rabobank.

Vervolgens om het bedrijven park heen en door een parkje richting het 5 km punt.

Deze lag alweer aan de vaart die ons een goede 4 km lang langs de vaart zou voeren.

Op dit stuk, net voorbij de 6 km, haalde we de achterhoede van de 21 km in.

De snelle start die door Wesley was ingezet voelde ik toch wel iets en ik was dan ook blij om het 7 km punt te bereiken.

Hiermee hadden we de helft van het parcours verslonden on kon je kijken hoe de vlag ervoor hing.

Op basis van wat ik van mijn klokje kon aflezen was alles nog mogelijk, maar het tempo mocht dan niet naar beneden.

Tot ongeveer 8,5 km zaten Wesley en ik nog mooi bij elkaar.

Maar hierna viel een gaatje en liepen we beide onze eigen loop verder.

ik vond aansluiting bij iemand die een mooi tempo liep welke voor mij op dat moment heel even mocht fungeren als haas.

Dit voor een ruime kilometer waarna we alweer waterpost 2 tegen kwamen.

Hier zouden we rechts gaan en weer terug gaan richting het stadshart.

Net voorbij het 11 km punt stak je de busbaan over en kwam jij bij het weerwater.

Vanaf hier was het stadshart en dus ook de finishlocatie te zien.

Maar ja je moest nog wel een kleine 3 km.

Het parcours was aardig rustig geworden, want de 7 km loop kwam hier niet en de 21 km liep nog ergens achter ons.

Ergens rond de 12,5 km voegde ons parcours zich bij die van de 7 km loop.

En die was nog best druk met lopers.

Niets mis mee, want wat meer lopers leidt de aandacht weer even af en maakt dat het veelal weer wat gemakkelijker gaat.

Grootste nadeel was dat we vrij snel afsloegen een bospad op maar hiervoor eerst een bruggetje over moesten.

Dit maakte dat het tempo er even uit ging want men liep hier al redelijk op elkaar.

Na het bruggetje kon het gas weer open en waren we gedwongen om door de berm te lopen omdat iedereen breed uit over het pad liep.

Die finish kwam steeds dichterbij en de tijd tikte weg!

Was dat uur nog haalbaar?

Misschien wel, maar het zou dan wel krap worden.

Op een zeker moment werd ik gepasseerd door de 1e loper op de 21 km.

Een snelle jongen die we kennen van de plaatselijke AV!

Nog even hoopte ik er gebruik van te kunnen maken, aanhaken was uiteraard uitgesloten maar mee springen met hem en een tandje erbij misschien.....

De laatste brug welke ons richting stadshart leidde maakte dat ik wederom in moest houden en een vrije plek moest zoeken om weer verder te kunnen.

Eenmaal op het laatste stuk zat een echte versnelling er niet meer in en liepen we zo hard mogelijk door naar die eindstreep.

Op mijn klokje was binnen het uur niet meer haalbaar, maar de klok van de organisatie zei iets heel anders.

Ik tikte hem af op 1.00.21, maar goed de officiële tijd zal ons gaan leren welk klokje er gelij zou gaan krijgen (tegen beter weten in uiteraard)

Maar los van dat  een PR zou het worden!

Want ik heb ooit eerder een 14 km gelopen in 2011!

Ook de Almere city run, toen nog 2 rondjes weerwater, deze legde ik af in 1.00.29 uur.

Later op de dag verschenen de officiële tijden en was deze:

  

14 km

   

01:00:20

   

13,92 km/u

   

1012 kcal

Dus met een verbetering van 9 seconden op mijn PR een weer een medaille rijker kijk ik terug op een mooie dag.

En Wesley die een mooie 1.01.15 uur mocht noteren heeft het ook geweldig gedaan 

Ook moet ik nageven dat o.a. het parcours sterk is verbeterd ten opzichte van mijn ervaringen in 2011.
Enige puntje van echte aandacht die ik zou kunnen bedenken is het moment van samenvoegen van de 7 km lopers en de 14 km lopers.

O'ja en waar heb ik die 20 seconden laten liggen denk je dan?
Als ik mijn km tijden terug kijk zouden die gewonnen kunnen worden in de 1e km.
Maar die waardes zijn niet correct  omdat we door een tunnel gingen en dus een stuk onjuiste meting heeft opgetreden.
Zou ik ze dan hebben laten liggen in die laatste 1,5 km waar ik soms moest inhouden door de drukte?

Ik denk dat ik het een combi is van!
Ik denk dat ik enkele seconden heb laten liggen in het stuk tussen de 4 en de 8 km en ook wat verlies heb opgelopen aan het einde.
Al is het maar dat je een paar keer uit je ritme raakte!

©Hardloopgek

Luxemburg!!!!!

Luxemburg!

Die gingen we lopen op zaterdag 8 juni 2013!

Al een hele tijd stond hij gepland!
Hoe dat kwam, twitter.....
Ik had hem al eens voorbij zien komen in mijn zoektocht naar buitenlandse loopjes, maar ben er nooit mee doorgegaan.
Op een zeker moment zag ik op twitter een gesprek voorbij komen van twee Runningplussers, toen ik deze terug las ontdekte ik dat deze over Luxemburg ging!

Dus een korte reactie met de vraag of dit voor een ieder was maakte dat we gingen lopen in Luxemburg.
Helemaal te gek toch!
Wij, Rebecca en ik, zouden zaterdag ochtend die kant op gaan en dan daar na de loop overnachten.
Maar doordat mijn moeder genegen was een nachtje extra op de kids te passen zijn we vrijdags al vertrokken richting Limburg waar wij overnachtte in een B&B.

Hierdoor hoefde we de volgende dag niet zo heel vroeg weg en konden we extra genieten.
De B&B die we hadden geboekt lag in het plaatsje Haelen en is een kleine B&B met een zeer gastvriendelijke gastvrouw.
Dus mocht je nog eens een leuke B&B zoeken in combinatie met een bezoekje aan het shoppingcenter in Roermond b.v. dan is het aan te raden

'S morgens na een heerlijk ontbijtje, welke op je kamer word geserveerd, zijn we onderweg gegaan naar Luxemburg.
Omdat we in Limburg zaten gingen we via het mooie landschap van o.a. Bastonge.
Het weer was prachtig maar wel erg warm, dus dat beloofde wat voor de avond.
We zijn eerst doorgereden naar Luxemburg zelf om mijn startnummer op te halen!
De navigatie hadden we ingesteld naar een van de officiële parkeerplekken voor de loop en vandaar uit was het een goede 20 minuten schokken naar de expo.

Daar aangekomen mijn gratis ING pakketje opgehaald met een ING runningshirt en een ING cap.
Vervolgens via de expo naar de afhaal van de startnummers gelopen.
Hier aangekomen mijn starting bag opgehaald.
Hierin zat je startnummer, foldermateriaal van andere lopen en wat repen, dextro, kammetje en een zweetbandje.
Nog even mijn finisher shirt gehaald en compleet waren we.

Mijn finisher shirt, ing shirt & cap en medaille 

Weer terug geschokt naar de auto om vervolgens eens te kijken waar de camping was.
We hadden op facebook en twitter al enige foto's van de niet al te ruime caravans en voornamelijk bedden gezien!
Eenmaal aangekomen via leuke en mooie kronkelwegen werden we onthaalt door de Runningplus delegatie die er al reeds was gearriveerd.
Wij waren er met 13 man / vrouw sterk waarvan er 11 zouden lopen, 2 de hele marathon en 9 de halve.
Monique zou eigenlijk ook lopen, maar door een eerder ongelukje kon ze helaas niet starten.
Dus Monique en Rebecca waren onze supporters die ons in ieder geval zouden binnen schreeuwen na het volbrengen van het parcours.

Bij aankomst was men al druk doende om diverse pasta maaltijden te bereiden, en wij mochten zo aanschuiven.
Dit was en vonden wij uiteraard helemaal top en daarvoor onze grote dank!
Na een goede pasta maaltijd zijn we ons rustig aan gaan voorbereiden op de loop.
Al rond 16.30 uur begaven wij ons met een kolonne van vier auto's richting Luxemburg, want parkeren moest op aangewezen plekken.
Maar deze lagen veelal aan het parcours, dus werden op een gegeven moment afgesloten.
Bijna aangekomen bij het parkeerterrein begon het te regenen, en niet te zuinig ook.
Gelukkig was deze van korte duur en hadden we heel even hoop op verkoeling en zuurstof in de lucht.

Iedereen druk doende om alles in orde te brengen

Je kunt het al raden die verkoeling kwam niet echt, sterker nog werd zelfs wat benauwder.
Maar goed we zouden pas om 19.00 uur starten dus misschien koelde het nog wat af.
Aangekomen bij de startlocatie hebben we allemaal onze tassen ingeleverd en allemaal op onze eigen wijze voorbereid op de start.
De twee bikkels die de hele marathon zouden lopen gingen al vroeg het startvak in, gezonde spanning zullen we maar zeggen!
Ik ging een een goede 25 a 20 minuten van te voren het startvak in.

Groepsfoto van de lopers (gemaakt door Rebeeca en Monique)

Eenmaal in het startvak koelde het door optrekkende bewolking wat af.
Niet dat het koud was, maar op dat moment lekker wat inhoudt dat het nog net te warm is als je gaat rennen.
Om 19.00 uur klonk het startschot en kwam de meute langzaam in beweging.
Vanaf de start begonnen we meteen met een klim het startterrein af om via een vervolg klim door te gaan.
Door de drukte had je de eerste kilometer nodig om je plekje in de menigte te vinden en enigszins je eigen tempo te lopen.

Sfeer impressie bij de start

Ik wilde niet te hard starten want het parcours was niet geheel vlak en het was tevens mijn 3e halve marathon afstand in een week tijd.
Al snel zag ik dat ik in tegenstelling tot wat ik wilde toch redelijk hoog zat in het tempo.
Deze heb ik op sommige stukken wat terug gebracht om mezelf niet direct leeg te lopen.
Na 2 kilometer hadden we de eerste klimmetjes achter de rug en ook de eerste afdaling.
Hier sloegen we rechts om niet heel veel later weer rechtsaf te gaan.

Hier zouden we een heel stuk dalen.
Dit loopt natuurlijk heerlijk, maar je loopt het risico veel te hard te gaan.
Op het stuk naar beneden was het erg warm doordat je ingedamd was door een rots wand en bomen.
Eenmaal beneden aangekomen moesten we uiteraard ook weer klimmen om daarna linksaf te gaan om weer terug te renen richting het 2 km punt!
Ter hoogte van het parkeerterrein waar de auto stond sloegen rechtsaf en begon de reis richting het centrum.

Ik liep aan de linkerzijde van het veld en zag voor mij opeens een slagveld van mensen.
De een na de ander schoot van recht zo naar links, bleek dat er een waterpost stond.
Omdat het zo druk was en men bijna allemaal na het bemachtigen van het zwaar bevochte bekertje vocht stil ging staan besloot ik er rechts langs te gaan, want ik had gelukkig mijn bidon mee.
Aan het einde van de weg weer rechts hier begon een lange rechte weg van 2 kilometer die grote deels afliep.
Op het 8 kilometerpunt liep je boven op een brug waar vanaf je zo in een diep dal keek.
En prachtig uitzicht, waarvan later bleek dat de hele marathon lopers ook daadwerkelijk dat dal ingingen.
Ik moet zeggen ik vond het mooi van bovenaf maar ben erg blij dat ik die brug niet van onderaf heb hoeven zien!

Hierna kwamen we aan bij het centrum waar het afgeladen vol was met toeschouwers.
Het was zo druk dat het net de tour de France leek met al die mensen aan de kant die steeds dichter op elkaar kwamen te staan en de doorgang steeds smaller werd.
Vanaf hier gingen we door diverse woonwijken die allemaal een prachtig decor vormde en waar het parcours uiteraard licht glooiend verliep.
Na een omzwerving van ruim 4 kilometer kwamen we weer op dat hele drukke punt en kon ik zowaar bij het waterpunt een bekertje water scoren.

Hierna liep het parcours verder door een plaatselijk park aldaar.
Toen we in het park liepen zag je op een gegeven moment een grote opblaasboog en hardlopers.
Dus ik dacht al nou daar lopen we dan zo, dat zo duurde iets langer maar we kwamen er wel.
Want eerst werden we via het mooie centrum van Luxemburg geleid!
Ook hier was het onwijs gezellig met toeschouwers en muziek.

Eindelijk aangekomen bij die boog die ik eerder zag zaten we alweer bijna op de 16 kilometer.
Dit hielt in dat we weer over die brug mochten dat je in het mooie dal kon kijken.
Maar ook dat je die hele lange klim mocht gaan maken, zo een waar geen einde aan lijkt te komen, zo een klim.
Eenmaal boven weet je dat je bijna linksaf mag en weer terug loopt richting het parkeerterrein waar de auto staat en je dus binnen de 2 kilometer van de finish bent.
Even voor dit stuk stond een de 5e drankpost waar het me lukte om 2 bekertjes water van de tafel te pakken.

Aan het einde rechtsaf en tot mijn grote geluk hoefde we hier niet die laatste vreselijke klim te maken die ik in gedachte had maar mochten we rechtdoor.
Dit hield wel in dat we een andere klim mochten maken, maar het voordeel hiervan was dat deze weliswaar steiler was maar ook korter.
Eenmaal boven kwam het mooiste moment!

Binnenkomst finish hal.

De laatste afdaling naar het startterrein waar je finisht in de hal.
Dus met een heerlijk gangetje kom je op die hal af waar je de laatste meters binnen aflegt en word toegejuicht door het publiek, licht shows muziek en een speaker.
Ik kan je zeggen, ondanks dat het erg warm was in de hal, dat is prachtig finishen!

  

21,1 km

   

01:43:10

   

12,27 km/u

   

1498 

Nadat je gefinisht bent krijg je water aangereikt en je medaille omgehangen en loop je door naar de hal waar je tas staat.
Hier kun je nog een foto laten maken van je "after (semi) marathon face".
Nadat je je tas hebt gehaald loop je door naar de volgende hal waar men een waar sporters arena heeft neergezet.
Je kan hier omkleden, douchen, haar föhnen, je haar laten modelleren en je tegoed doen aan fruit, water, sportdrank, repen en een wel verdiend biertje!

Nadat ik mezelf had gedoucht en een banaan naar binnen gewerkt en uiteraard mijn verdiende biertje had gescoord ben ik naar de finish hal gegaan en heb ik samen met Rebecca en Monique gewacht op al die andere toppers van Runningplus.
En ze hebben het stuk voor stuk geweldig gedaan, ondanks dat de race niet voor iedereen verliep zoals gehoopt!

Toen de laatste van onze delegatie binnen was zijn we langzaam aan richting de auto's gegaan en vervolgens middels een binnendoor route (erg leuk midden in de nacht) terug gegaan naar de camping.
Hier aangekomen met zijn alle nog even gezellig na geborreld om laat in de nacht heerlijk je mandje op te zoeken.
'S morgens hebben we heerlijk ontbeten in de kantine / bistro van de camping.
Na het ontbijt de spullen bij elkaar geraapt en de reis van 430 km terug naar de polder gemaakt!

©Hardloopgek

Halve Marathon van Hoorn!

De maand juni is alweer aangebroken en dit jaar voor mij geen zeebodemloop, maar Hoorn.

Ik had hem al eerder voorbij zien komen en dus bedacht dat dit ook weleens een leuke was om te lopen.
Wesley en ik zouden hier ook de Halve Marathon lopen!

Vandaag vertrokken we traditie getrouw weer vroeg.
Het weer was mooi, zo mooi dat ik toch ook maar me singlet in mijn tas gooide.
Eenmaal in Hoorn aangekomen hadden we alle tijd om ons startnummer op te halen en alvast te genieten van het zonnetje.

Er zou vandaag ook een collega lopen, die sinds lange tijd weer eens een halve zou lopen.
Dus ook een beetje opletten of we deze voorbij zien schuifelen.
En die zagen we, hij was zenuwachtig en voelde zich niet geheel fit.
Ik wuifde het weg als gezonde spanning, maar dat wilde hij toch niet geloven.

Langzaam aan liep de tijd door en kwam de start in het zicht.
Dus rustig omkleden, tas inleveren en nog wat mensen kijken.

We zouden om 10.30 uur starten, dus rond 10.15 rustig aan in het startvak gaan staan.
Wesley wilde wederom voor een PR gaan!
Hij wilde nu onder die 1.40 duiken, dus ik wenste hem veel succes.
Want ik ging wel zien waar het schip zou stranden want na een dagje vrijwilliger spelen bij de Zeebodemloop  was ik er nog niet zo zeker van wat het lichaam wilde.
Ik had voor mezelf dan ook bedacht dat Wesley het tempo mocht bepalen.

Nadat we met een luide knal van het kanon waren  weggeschoten gingen we op pad.
Het eerste deel was  het zoeken naar je tempo en ruimte.
Er zijn nu eenmaal lopers die gewoon doen wat ze willen en niet op of omkijken of er toevallig nog iemand anders loopt.
We gingen van start in de richting van het centrum waar we een mooi rondje maakte.
Dit zijn de mooiste rondjes, oude gebouwen met veel karakter stonden als toeschouwer langs het parcours.
Ik had eerlijkheidshalve verwacht dat de winkels wel open zouden zijn om zo nog meer sfeer te creëren, maar dit was niet zo.

Na een ronde door het historische centrum vervolgde we onze weg over een fietspad weg van Hoorn.
Wel liepen vol in de zon, maar veelal vergezelt door een heerlijk verkoelend windje.
Na 5 kilometer sloegen we af en zette we koers richting de dijk en ook de eerste waterpost.

Ik had al vanaf het begin zware benen en gaf dan ook bij Wesley aan dat er van mij geen echte versnelling verwacht hoefde te worden.
We liepen toen al de gehele tijd rond de 13 km/h dus echt te klagen hadden we niet.
En voor Wesley best een snelle start die ik toch stiekem probeerde te handhaven in de hoop dat dit tempo vast gehouden werd.

De eerste waterpost was ik erg blij mee, want dat zonnetje deed zijn best.
Ze hadden zowel water als sponsen en ook fruit.
We zaten nu op de dijk en volgde deze als het goed is tot het keerpunt.
Bij Schellinkhout liepen we even door het dorp waardoor er ook weer wat meer mensen langs het parcours stonden.
Nadat we Schellinkhout achter ons hadden gelaten liepen we weer de dijk op.
Hier zou de weg afbuigen waardoor je in de verte, recht voor je, lopers zag!

Ik dacht op dat moment nog "moet ik daar nog helemaal heen" en op dit zelfde moment zegt Wesley nog je moet niet naar voren kijken.
Maar die bocht ging gelukkig sneller dan verwacht.
Naast het ver gezicht op waar je naartoe moest had je uiteraard ook prachtig zicht over het water met allerlei bootjes.
Het nadeel van het mooie weer en een mooie locatie is dat er ook andere sportbeoefenaars op uitgaan.
En dan heb je dus ook te maken met wielrenners, die als je het mij vraagt op sociaal gebied nog wel het een en ander kunnen leren.

Eenmaal aangekomen bij het 10 kilometerpunt zag ik links in de berm een bordje staan.
Toen ik omkeek stond hier 13 kilometer op, altijd handig om te weten i.v.m. de terug weg.
Tevens keek ik vooruit in de hoop de kramen van de volgende waterpost te zien!
Maar die lieten nog even op zich wachten.

Wel kwamen de eerste lopers alweer terug.
Uiteindelijk net na het 11 kilometerpunt en vlak voor het keerpunt was daar de 2e waterpost.
Deze passeerde je en nog geen 2 minuten later passeerde je hem weer.
Dus op zowel de heen als de terugweg pakte ik water en een spons.
Ondertussen zat het tempo er nog steeds lekker in, maar goed nu moesten we terug en zouden we meer en langer last hebben van wind tegen.

Op de terugweg uitkijkende naar mijn collega die samen liep met zijn loopmaatje.
Hij zou met haar lopen, dus op haar tempo en gokte op een 10 km/h.
En zo geschiede want rond het 10 kilometerpunt passeerde we elkaar en hebben we ze nog even woordelijk aangemoedigd.
Wij liepen ondertussen dus weer terug en hadden vaker de wind tegen.
Niet onwijs hard, maar wel hard genoeg om je uit te putten.

Als we af en toe bij een groepje liepen maakte ik hier ook dankbaar gebruik van door even in de luwte te lopen.
Maar zowel ik als Wesley konden niet de rust vinden om bij zo een groepje te blijven.
Toen we eenmaal het 15 kilometerpunt hadden bereikt stonden geen bordjes meer met de totaal afgelegde afstand, maar de totale afstand tot de finish.

Net voor het 16 kilometerpunt zei ik tegen Wesley dat als hij nog wilde versnellen dat hij dat vooral moest doen, ik ging het niet meer voor elkaar krijgen om nog 5 kilometer een hoger tempo te lopen.
Hij wilde dit "nog" niet en zo liepen we nog samen verder.
Ergens vanaf kilometerpunt 17 haalde we een loper in die kennelijk bij ons aanhaakte en zo ook uit de wind kon lopen.
Toen we eenmaal vanaf de dijk linksaf sloegen richting Hoorn bedankt hij ons alvast voor het schuilen.
Iets wat uiteraard geen probleem is, want wij liepen toch wel.

Toen we nog 2 kilometer hadden te gaan zag ik zo nu en dan op mijn klokje dat het tempo toch wel iets omhoog was gegaan.
Zolang dit lukte hielden we het maar zo.
Soms pakte Wesley weer even over en zette hij een stapje erbij.
Ik ben dan ook wel weer zo dat ik hem niet van me weg kan laten lopen en dus ook dat extra stapje erbij zet.

Eenmaal het historische centrum ingedraaid zette Wesley nog eens aan.
Ik moest wel mee, want nu lossen betekende waarschijnlijk het mentale einde.
Op een gegeven moment zag ik in de verte het kilometer bordje en zei tegen Wesley dat we nog niet in de laatste kilometer zaten en merkte dat de versnelling niet nog meer werd doorgevoerd.
En daarbij die nieuwe PR zat er toch wel aan te komen voor hem.

Uiteindelijk kwam daar die eindstreep in zicht.
Een echte versnelling zat er niet meer in, maar wel zette Wesley er weer en stapje extra bij.
In de laatste 150 a 200 meter besloot ik even flink aan te zetten en het maximale eruit te gooien.
Omdat ik achter Wesley liep moest ik hem voorbij en kon ik hem dan ook aantikken en reageerde hij hierop.
Met een ware eindspurt kwamen we over de streep met een dikke PR voor hem en een mooie tijd voor mij.

  

21,1 km

   

01:37:39

   

12,96 km/u

   

1498 kcal

Ik was voor dat moment op en klaar, Wesley voelde zich goed en fit.

Na wat uit hijgen en water te hebben gedronken een plekje langs het parcours gezocht om te wachten op mijn collega en zijn loopmaatje.
Deze nog even over de streep geschreeuwd en gefeliciteerd met geleverde prestatie alvorens wij richting omkleed locatie gingen!


©Hardloopgek