Wind regen en polderwegen!

Wind, regen en polderwegen dat was dit jaar de kerstloop in Dronten.

Dit jaar zou ik wederom de kerstloop in Dronten doen als afsluiting van mijn loopjaar.
Mijn voorbereiding er naartoe was alles behalve vlekkeloos, want als je in ruim 1 maand maar een keer een 10km loopje doet dan is dit weinig.
Menigeen zou dan ook niet gestart zijn op een afstand als de halve marathon, misschien omgezet in een 10km of helemaal niet gestart zijn.

Maar goed dat was voor mij eigenlijk geen optie, want ondanks dat mijn vaste loopmaatje niet kon zou er we een andere komen.
Martin had ik al eerder in het jaar gestrikt om gezellig eens te komen lopen in Dronten.
Want dit jaar was het 25e jubileum en zou ik dus eenmalig de 21,1 km doen.

Al in de aanloop spreken Martin en ik elkaar op twitter en geef ik voorzichtig aan dat hij er op moest rekenen dat hij mij moest gaan hazen die dag.
Martin wilde hier uiteraard niets van weten want dat zou de omgekeerde wereld zijn, maar goed hij wist niet hoe mijn voorbereiding was geweest.
Wat ik dan niet van hem wist was dat hij al een tijdje moeite had om de langere afstanden naar tevredenheid te lopen!
Ach de blinde en de dove helpen elkaar wel hoor!

Wil je lezen hoe Martin het ervaren heeft? Klik dan hier!

Al bijtijds kwam Martin bij mij thuis aan zodat we nog even rustig een bakkie koffie konden doen en het thuisfront nu ook eens kon zien Martin nu was!
De weersvoorspellingen waren niet echt positief te noemen en het thuisfront besloot dan ook om maar niet mee te gaan naar Dronten en verkondigde zelfs nog met een klein lachje dat er een weerwaarschuwing was afgegeven!

Na de koffie en de discussie wat er aangetrokken ging worden zijn Martin en ik dan maar richting Dronten gegaan.
Daar aangekomen het startnummer opgehaald en rustig afgewacht tot we mochten starten.
Martin kwam zelfs nog bekenden tegen van zijn AV en ook enkele die hij kent.
Op zich niets vreemds, want Martin is een vriendelijke man die graag zijn passie voor het lopen deelt.
Dit doet hij op vele manieren en ook slaat hij een uitnodiging van een mede loper die hij kent via de social media niet zomaar af.

Even kwart voor een zijn we rustig aan richting de start gegaan.
Beide een poncho aan om in ieder geval droog te starten en ook wel een beetje als bescherming tegen de wind.
Ik had al aangegeven bij Martin dat hij het tempo moest bepalen, ik ken mezelf tenslotte, en daarbij wilde ik hem wel gezamenlijk lopen.

Om 13:00 uur was dan de start.
We konden vrijwel direct na de start ons ritme pakken en zaten redelijk goed in het veld waardoor we niet echt veel last hadden van langzamere lopers.
Na een goede 500 meter zet Martin ineens aan, ik denk wat gaan we nu krijgen zouden toch rustig starten?
Bleek dat Martin weer een bekende zag gaan en deze even wilde aantikken.
De eerste 3 kilometer verliepen lekker met een tempo van 5 minuten de kilometer ook zo gek nog niet.
Na iets meer dan 3 kilometer draaide we tegen de wind in, op zich nog geen echt probleem want door het grote deelnemersveld had je beschutting genoeg.
Dit hield ook direct in dat we op de lange rechte van der Hamlaan de wind van opzij zouden hebben.

Eigenlijk liepen we tot de 10 kilometer lekker en hadden we geen van beide klagen of we deden het wijselijk niet ;p
Normaal gesproken mocht ik na 1 ronde rechtdoor richting de finish, maar ja dit jaar moest ik er aan geloven en vlak voor de finish rechtsomkeer maken voor ronde 2.

Nadat we het 10 kilometerpunt waren gepasseerd nam Martin een gelletje.
Toen we eenmaal weer in het ritme liepen gaf hij aan dat ik maar moest gaan als ik sneller wilde ik dit moest doen.
Maar daar begonnen we niet aan, nee samen uit samen thuis!
En daarbij het tempo was, vond ik, best oké.

Toen we weer op het fietspad liepen rond de 3 en dus nu ook het 13 kilometerpunt liepen er twee achter ons die even aan het rekenen sloegen.
Ze wilde graag onder / rond de 1:45 lopen en berekende dat ze dan best een straf tempo moesten blijven lopen.
Op een zeker moment besloten ze ons voorbij te gaan maar tijdens het voorbij gaan twijfelde een van hun of ze niet beter achter ons konden blijven lopen.
Ik gaf hierop aan dat we een kilometer tijd van net boven de 5 minuten hadden en ze het dan niet gingen redden.
Ze besloten door te gaan en ik sloot af met de opbeurende woorden dat als wij ze weer in zouden halen ze het niet gered hadden.

Omdat we in ronde 2 zaten moesten we ditmaal op de van der Hamlaan niet geheel rechtdoor maar ook nog even linksaf na driekwart voor een extra lusje.
Door het uitgedunde deelnemersveld waren de stukken met wind tegen al wat zwaarder.
En bij het 15 kilometerpunt vonden mijn bovenbenen dat het weleens afgelopen mocht zijn.
Op het extra lusje mochten we dan ook nog een extra stukje tegen de wind in beuken en dat was ook wel nodig daar.

Maar goed een extra stukje wind tegen betekend ook een extra stuk terug met de wind mee!
Het aftellen begon bij zowel mij als Martin.
Eenmaal aangekomen bij het 19 kilometerpunt bedacht Martin toch nog even aan te zetten.
Zo gingen wij van een gemiddelde van 5:20 per kilometer terug naar 5 minuten per kilometer.
Ik moest daar toch echt wel even werken want afhakken dat gaan we niet doen!
Daar was dan het 20 kilometerpunt met een tijdklok.
Voor Martin het teken nog weer stapje harder te gaan.....

De laatste kilometer ging dan ook in een tijd van 4:41!
Moe maar voldaan en toch ook wel blij over de finish.
Martin die was helemaal blij want die had eindelijk weer een lange afstand uitgelopen zonder te moeten of willen stoppen.

Ik kijk dan ook terug op een fijne loop waarbij ik de gelukkige was die naast en met Martin deze uitdaging mocht gaan!

  

21,1 km

   

01:48:25

   

11,68 km/u

   

1525 kcal

©Hardloopgek

Mijn Halve van Amsterdam

Twee weken geleden liep ik nog een dramatisch slechte halve in  Breda.
Achteraf twijfelde ik om alsnog een startbewijs voor de Marathon van A'dam op de kop te tikken om revanche te nemen.

 Zo gezegd zo gedaan en met nog 6 dagen te gaan tot de Amsterdam Marathon alsnog een startbewijs overgenomen van iemand.
In de aanloop naar Amsterdam lag ik ook gezellig overhoop met Nike omdat ik voor de 3e keer vocht problemen had.
Ik wilde graag het horloge weg doen en mijn geld terug omdat ik geen vertrouwen meer had in het horloge.
Na diverse mails en het aanleveren van de gevraag de stukken kreeg ik heel snel antwoord dat het management hierin niet ging voldoen, ik moest maar naar de winkel toe en kijken hoe ver ik met hun kwam.
Nadat ik mijn ongenoegen o.a. op facebook had geuit regeerde RunnersWorld Lelystad direct dat zij aan de slag gingen en ik ging van ze horen.

Op donderdag reactie van RunnersWorld dus ik en die dag bij ze langs geweest.
Ook zij kwamen niet ver met Nike, die enkel de inkoopsprijs wilde vergoeden.
RunnersWorld kwam zelf met het voorstel het horloge in te nemen en dan kon ik iets anders uitzoeken.
De prijs van mijn nieuwe klokje werd dan verrekend met de verkoopwaarde van het Nike klokje.
Kijk en dat noem ik nog een service waar je als consument vrolijk van wordt!
Uiteindelijk ben ik vertrokken met de TomTom multi-sport met hartslagmeter.
En een setje goudenveters om het kankeronderzoek van het VUmc te steunen.

'S avonds  even een rondje gedaan om  te kijken hoe de basis werkte.
Al direct kwam ik er achter dat het klokje enkel de pace in tijd aangeeft daar waar ik eigenlijk gewend was om de pace in snelheid te zien!
Het bezoeken van het TomTom forum leerde mij dat dit in een toekomstige update wordt meegenomen!

Zondag ochtend was ik al vroeg wakker.
Op de pc heb ik nog even op mijn gemak bekeken welke pace ik dan in tijd moest hebben om niet te snel maar ook niet te langzaam te gaan.
Dit vertelde mij dat ik met een pace van tussen de 4:30 en 4:44 goed zou zitten (eindtijd dan tussen de 1:35:00 en 1:40:00)
Omdat ik mijn loopmaatje nog een persoonlijk berichtje stuurde via facebook zag ik dat ik bij mijn "overige" een berichtje had staan.
Wat bleek ik had een gratis startbewijs gewonnen via tomtom voor de halve marathon!
Dat was even balen dat ik dit nu pas zag want nu had ik er dus zelf al een overgekocht!

Ruim op tijd ging ik richting Amsterdam en heb heerlijk vanaf Amsterdam centraal gelopen naar het stadion.
Onderweg bij het vondelpark ook nog de lopers van de 8 km voorbij zien komen.
Al snel was ik bij het stadion en direct ben ik doorgelopen naar de sporthallen om mijn nummer op te halen.
Nadat ik dit had gedaan nog even een rondje over de expo gemaakt en hierbij een bezoekje aan de stand van TomTom gemaakt.

Het weer was nog steeds niet erg warm, zeg gerust bewolkt.
Nu waren de voorspellingen dat de zon zo nu en dan door zou breken maar in de loop van de dag kon het ook gaan regenen met zware windstoten en misschien wel onweer.
Nog even een belletje naar huis met de vraag even te kijken naar de voorspellingen want tja ging ik nu in een korte broek of in een lange?
De voorspellingen deden mij de keus maken in het kort te gaan, want als het al ging regenen zou ik al weer bijna klaar zijn!

Omdat ik nog wel even had ging ik richting de zaal waar je je startnummer op kon halen om daar nog even te zitten en de beentjes wat rust te geven.
Ik zat hier kennelijk zo in gedachten dat iemand van de EHBO mij vroeg of alles goed ging?
Euh ja ik denk het wel ja!

met nog een uurtje te gaan gingen we ons maar eens omkleden.
Op mij gemak eerst maar eens het startnummer aan mijn shirt bevestigd en vervolgens de loopkleding aan.
Ondertussen was het zonnetje zachtjes aan doorgebroken.
nadat ik mijn tas had ingeleverd ben ik richting de startvakken gegaan waar ik eerst nog even naar de marathonloper die binnen kwamen heb gekeken.
Om 13.20 uur zou het eerste startvak van start gaan en ik om 13.26 uur vanuit het 2e startvak.

Eenmaal in het startvak nogmaals tegen mezelf gezegd het gaat om het lopen.
Vandaag willen we lekker lopen, geen streeftijd!
De tijd is vandaag ondergeschikt aan het loop genot.
Ik kon in mijn klokje er voor kiezen om zones op o.a. basis van tijd in te stellen!
Dat zou inhouden dat ik de paces zoals berekend erin kan zetten en mocht ik er onder of boven komen zou mijn klokje mij waarschuwen!
Nee gaan we niet doen, ondanks dat het een tempo is die we normaliter makkelijk lopen wilde ik mezelf niet die "druk" opleggen.
We gebruiken de "free" modus, gewoon alle waarden meten maar geen signaaltjes of iets.

Vorig jaar was het erg druk, maar stond ik ook in een ander startvak.
Dit jaar had ik er minder last van, tempo van mij en de mede lopers was dusdanig dat ik hier geen last van had.
De eerste kilometers verliepen lekker en het tempo zat goed.
Na een tijdje keek ik en zag ik dat ik vrij constant op de 4:40 per kilometer zat, ruim binnen de zones die ik had uitgerekend.
Na 5 kilometer zit je in het saaie industrie deel van het parcours, maar goed 4 kilometer later loop je alweer op de Hugo de Vrieslaan.
Vorig jaar heb ik mij nog mateloos geïrriteerd aan de waterpost die daar vrij snel na de bocht kwam voor mijn gevoel.
Dit jaar stond hij, als je het ij  vraagt, net iets verder wat maakte dat minder last had van opstoppingen.

Vanuit de trein had ik al gezien dat er op de Molukkenstraat ook weer een waterpost stond.
Dit was met dit weer wel lekker, ondanks dat het zonnetje minder dominant aanwezig was dan in het begin.
Aangekomen op de Insulindeweg is het nog maar een klein stukje voor de "lange"terug weg begint, vind ik.
Want zodra je de Zeeburgerdijk opgaat heb je een lange relatief rechte weg tot aan het vondelpark.
Gaande weg deze route bemerkte ik wat verval en zag ik de pace iets oplopen.
Normaliter zou ik dan gas bij geven en proberen het tempo hoog te houden.
En nu vond ik het wel best, die paar seconden konden me gestolen worden ik liep nog steeds lekker.

Aangekomen in het vondelpark waren we begonnen aan de laatste 4 km.
In het park was het gezellig druk met mensen, iets wat een loper weer vleugels kan geven als dit nodig is.
Het stuk door het park bemerkte ik dat ondanks dat ik lekker liep de beentjes toch iets vol liepen.
Zit een mens dan zo raar in elkaar dat de geest en het lichaam zich helemaal afstelt op de te lopen afstand?
Aangekomen op de Amstelveenseweg zaten we alweer in de laatste 2 kilometer.
Dus nog even volhouden, tempo vasthouden en uitlopen die handel.

De laatste kilometer was gemarkeerd met een opblaasboog van TomTom om hun nieuwe spothorloge te promoten.
Hier zag ik in eens iemand staan met een We Run AMS shirt een foto camera, dus even het duimpje omhoog!

De laatste kilometer was genieten.
Het publiek, het stadion wat steeds dichterbij komt.....
Eenmaal in het stadion aangekomen leerde een snelle blik op het klokje dat we in ieder geval een tijd onder de 1:40:00 zouden noteren.
Dus dat laatste stuk over de atletiekbaan was gewoon weg genieten.
Eenmaal over de streep klote we een tijd van 1:39:28 een tijd waar ik heel blij mee ben, hoe kan het ook anders als de tijd ondergeschikt is aan het lopen.
Maar het aller belangrijkste was dat we lekker hadden gelopen en zo de voorgaande keren die niet lekker verliepen achter ons konden laten.

Nog even de medaille in ontvangst nemen, een heerlijk flesje AA en een banaan naar binnen werken.
Vervolgens de tas ophalen droge spullen aan en hup richting station.
Om nog wat sfeer te proeven zijn we langs het parcours gelopen, onderweg nog even staan praten emt collegae die dienst hadden.
Na het vondelpark hebben we de tram naar CS genomen en vervolgens de trein naar huis!


©Hardloopgek

Bredase Singelloop! Zit ik in een dip?

Twee weken na de dam tot damloop stond Breda op het programma.
Vorig jaar liepen we deze dag in Brussel dit keer iets dichterbij.

Wesley en ik zouden vandaag sinds lange tijd weer samen lopen.

De aanhang bleef thuis mede omdat het toch niet om de hoek is en ook hadden ze te leiden onder vermoeidheid of verkoudheid.

Dan ga je niet ergens heel lang staan met het risico dat je op de tocht staat of zo.

Dus 's morgens samen richting Breda waar we ruim op tijd arriveerde.

Na het vinden van een parkeerplek zijn we richting het Chasseveld gegaan waar we ons konden omkleden bij mijn werkgever.

Eenmaal omgekleed en enige tijd verder maar vast langzaam aan naar buiten gegaan en ons richting de start begeven.

Voortijds had ik van iemand die bekend is bij de loop de tip gekregen om een beetje vooraan te gaan staan.

Want vlak na de start zit er een knik in en wil het veld wel eens stil vallen.

Maar vooraan staan kent zijn risico's!

Wesley en ik stonden vooraan en even had ik toch twijfel of dit wel klopte.

Maar al snel hoorde ik mensen om mij heen praten over tijden die mij wat meer vertrouwen gaven.

Het was helaas wel warm, iets wat heerlijk is voor het publiek maar tijdens het lopen vaak wat minder.

Om 14.00 uur klonk het start signaal en we waren zo weg.

Geen last in de eerste of tweede bocht, maar wel te snel gestart.

De benen voelden wat zwaar, maar goed dat kan als je even in het startvak stil staat.

Het tempo was hoog en het tempo moest er uit. 

Dit gebeurde iets, tot een acceptabel tempo van ong 13,8 km/h

Echter het was niet mijn dag.

Ik had een ademhaling die heel hoog zat, nog nooit gehad, maar prettig is het niet.

Het tempo moest ik loslaten want die ging ik vandaag niet volhouden.

En mijn linkerlies was wat zeurderig.

Ik overwoog nog binnen de eerste 3 kilometers uit te stappen en een DNF te laten noteren.

Maar goed dat gaat me toch ook wel erg ver.

Ik koos ervoor het tempo drastisch naar benden te halen.

Ik had Antoon al gemist aan de kant omdat ik te druk was met alle pijntjes en tegen strubbelingen.

Ik zag dat Wesley zocht waar ik liep en dat weet ik want dat doen we nu eenmaal.

Maar omdat ik hem de kans op een mooie loop niet wilde ontnemen.

Ik liet een gat vallen en als ik achter een groepje kwam te lopen liep ik in een dusdanige lijn dat hij me niet kon zien.

Zo had hij geen idee waar ik was en kon hij niet anders  dan doorlopen, want als ik had gezegd dat ik moest lossen was hij waarschijnlijk bij me gebleven.

Na 5 kilometer ging het wat beter.

Zowel mijn loop cadans als geestelijke cadans kwamen nu overeen.

Het liep, de lies was wat afgezakt en het zonnetje was wat minder aanwezig.

De gedachten om uit te stappen waren weg.

Op een gegeven moment maakte we een lus om weer terug te gaan naar het stadscentrum en dus voor de tweede ronde.

Bij het 10 km punt ging je weer het stadshart in en dus ook de gezelligheid.

Je wilt dan niet eens meer denken aan stoppen en dat publiek doet je je zorgen even vergeten.

Bij het 12 km punt waren we vlak voor het punt waar Antoon had gestaan, dus dit keer zou ik wat beter opletten.

Helaas, bleek later, had hij al een ander plekje ingenomen ergens vlak voor de finish.

Bij mij was de loop cadans er nog wel maar mentaal was het toch zo zwaar geworden.

Je gaat dan letterlijk alle pijtjes voelen, maar wat is het irritant als het niet wil zoals jij wilt.

Ongeveer ter hoogte van het 15 km punt waren de benen volgelopen, ze begonnen steeds meer te protesteren voor het gevoel.

Maar goed het tempo bleef wel redelijk gelijk dus laten we dat dan maar als positief zien.

Niet veel later hadden ook de voeten het wel gehad, een gevoel van doofheid / tinteling die ik nog niet eerder had ervaren sloop erin.

Dan toch maar stoppen? Even aan de kant? Even lopen?

Nee we doen het niet, we gaan gewoon dom door met het verzetten van de ene voet na de andere.

Geestelijk werd het er niet beter op, want voor mij idee moesten sommige stukken sneller komen dan dat ze kwamen.

Dan dacht ik weer o straks dan zijn we daar en daar, maar dan zie je in eens een bocht naar rechts terwijl je die echt niet had verwacht.

Wat een domper kan dat zijn zeg.

Net voor het 18 km punt werd ik bijgehaald door de pacers met een eindtijd van 1.40 uur.

De voorste pacer spoorde me aan aan te haken, dit ook wel gedaan maar net voorbij het 19 km punt weer losgelaten.

Het tempo was niet meer te doen voor mij tot aan de eindstreep.

Eigenlijk kwamen ze een ruime kilometer te vroeg voorbij.

Het 20 km punt kwam in zicht en daar was ik blij mee want dan was het nog maar 1,1 km afzien

Een goede 5 minuten zeg maar, dat kan ik nog wel aan.

Uiteindelijk sloegen we dan rechtsaf weer richting het stadshart daar waar dat laatste bruggetje lag en die laatste verschrikkelijke meters.

Vooral die laatste 200 meter die netjes om de 50 meter werd aangegeven, wat een hel is dat zeg.

Maar uiteindelijk kwamen we over die eindstreep en daar stond Wesley me op te wachten.

Nog voor ik bij hem was moest ik echt even stil staan en balen, flink balen dat het weer niet liep zoals ik hoopte.

  

21,1 km

   

01:42:02

   

12,41 km/u

   

1525 kcal

Heel even op adem komen en dan snel door lopen.
Naar het water waar ik toch wel aan toe was.
Zwaar balend richting de medailles met een geniepige pijn in de bovenbenen.
Zo een heerlijke stekende pijn die vooral van zich laat horen als je een opstapje op gaat of af!
Op naar die medaille om daarna snel slenterend naar de droge kleding en een warme douche te gaan.

Begrijp me niet verkeerd, Bredase Singelloop is een hele leuke loop.
Veel enthousiast publiek en veel bandjes en dj's die het feestje muzikaal begeleiden.
Een loop waar ik zeker nog eens zou willen lopen, in de hoop dat ik er dan meer van kan genieten.

Ik ben er nog niet over uit of ik in een dip zit of dat het weer mij parten heeft gespeeld twee keer op rij!
Maar balen dat is wat ik doe, weet dat ik echt niet altijd een top tijd kan lopen maar genieten moet toch mogelijk zijn.
Maar goed wie zal het zeggen?

Voor nu hebben we het weer gehad en gaan we volgende maand tijdens de zevenheuvelennacht wel zien hoe het er voor staat.

©Hardloopgek

(NIET) mijn Dam tot damloop 2013

Dam tot damloop 2013 was niet mijn loop!

Ook dit jaar zou ik hem weer lopen! 

De Dam tot Damloop 2013 wederom via de baas.

Ik had me niet opgegeven voor het wedstrijdteam want er zullen vast wel snellere heren zijn dan dat ik ben.

Maar doordat ik vorige week last minute mee deed met de wedstrijdlopers bij de Run Winschoten gebeurde het zo dat ik werd door geschoven naar een vrij gekomen plekje.

Vandaag dus op tijd richting Amsterdam om mij te melden en mijn startnummer op te halen.

Het weer voelde op de vroege ochtend al warm aan, niet het ideale loop weer.

Maar goed wat niet is kan nog komen!

Vorig jaar had ik mijn snelste tijd laten noteren op de 10 EM en deze was 1.10.32, dit jaar hoopte ik hier een aanval op te doen.

Al om 11.10 uur mochten wij als wedstrijd lopers van start als bedrijf.

De tunnel in de eerste kilometer ging als vanouds te snel, maar goed dan moet je nog omhoog en verlies je weer wat snelheid.

In die tunnel was het warm, heel warm zelfs.

Toen we het einde van de tunnel naderde voelde je een heerlijk briesje en kreeg je weer wat verkoeling.

Dit was echter niet voor lang, want het zonnetje was nog meer aanwezig aan deze zijde van de tunnel.

Ondanks het klimmen lag het tempo nog te ver boven het gewenste tempo dus hebben we de rem erop gegooid.

Ondertussen zag ik de wedstrijd dames van de baas me aan de linkerzijde voorbij schieten, dit terwijl zij een zelfde tijd of iets langzamer (in vergelijking met mij dan) voor ogen hadden.

Aanhaken had geen zin want dan wist ik zeker dat ik het niet ging redden.

De eerste 5 km gingen zoals gehoopt, wel iets boven de gewenste doorkomst tijd maar nog wel te doen.

De komende kilometers zouden zo richting de 10 km steeds zwaarder worden.

Ter hoogte van de 9 km haalde ik twee dames van het dames team in die ook een tijd rond de 1.10 hoopte te doen.

Even kort gesproken en ik gaf al aan dat het hem niet ging worden en dat ik waarschijnlijk te vlug gestart was.

Op het 10 km punt was de tijd maar, blijkt achteraf, 32 seconden boven de gewenste doorkomst tijd.

Maar die benen.........

Die waren volgelopen, ik wilde nog wel maar de beentjes dachten er toch iets anders over.

Die laatste 6 km zouden vooral in het teken staan van schade beperken en iig zorgen dat we onder de 1.15 uur blijven want anders zou ik echt niet vrolijk zijn.

Het tempo ging er iets uit, de gedachten dwaalden zo af en toe af naar stoppen, of op zijn minst even lopen.

Daar bleef het ook wel bij hoor want stoppen is geen optie!

Het tempo ging helaas wel naar beneden en het werd dan ook een strijd om deze rond de 13 km/h te houden.

De mentale strijd in combinatie met het minst gezellige stuk van het parcours werkt ook niet in je voordeel.

Maar goed we liepen nog en gingen vooruit.

Het 14 km punt!

Het punt dat je Zaandam ingaat de bewoonde wereld en de gezelligheid.

De kilometers gingen er niet korter op duren maar leken eerder langer.

Na het 15 km punt kwam het feestplein de locatie waar mijn supporters ook zouden staan.

En deze hebben me nog even op de gevoelige plaat vast weten te leggen.

Het was nu een kwestie van uitlopen.

Op het laatste stuk nog geprobeerd te kijken of ik collega's aan de kant zag staan, maar dit ging me zo beroerd af dat ik bijna bij elke zwaai begon te denken dat het misschien wel voor mij was....

De finish kwam in zicht, daar waar ik voor de start het idee had dat de startboog verder richting het CS stond had ik nu niet het idee dat de finishboog dichterbij was!

Toen we de finish passeerde klokte ik zelf een tijd van 1.13.38, in ieder geval onder de 1.15.00 maar een tevreden gevoel kon er niet vanaf.

Ondanks dat het onder de omstandigheden van mogelijk te snel gestart en de verschrikkelijke benauwdheid geen slechte tijd, maar maak dat een loper maar eens wijs op zo een moment.

©Hardloopgek

Running tattoo

Hardlopers zijn doodlopers!
Hardlopen is geen sport maar een manier van leven!

Zo kun je nog wel even doorgaan met vooroordelen en uitspraken met betrekking tot hardlopers.
Maar hoe je het ook went of keert Hardlopers zijn een apart slag volk.

We zijn de grootste individuen die er maar zijn op sport gebied maar ook een van de meest sociale sporter die er is.
Iemand die niet aan hardlopen doet zal dit niet snel begrijpen, maar mensen die weleens met een hardloper hebben gesproken zullen er misschien iets in terug zien.

Eind 2010 is hardlopen de sport geworden die ik ben gaan beoefenen.
Eigenlijk alleen maar om mijn conditie te onderhouden en zo toch nog van het leven te kunnen genieten.
Tussen november 2010 en 2013 is hardlopen langzaam aan een "way of life" geworden.
Ik loop met enige regelmaat en kan zelfs chagrijnig worden las ik om welke reden dan ook niet kan lopen.

Daar ik al langere tijd een nieuwe tattoo wilde kwam het idee op om anders een tattoo te nemen van mijn passie.
Maar ja wat laat je dan zetten, want eenmaal gezet kun je het niet zomaar meer weg halen.
Vele uren achter de pc op google volgde, termen als running tattoo, hardloop tattoo, running en nog veel meer.
Er zijn wel hardlopers die een tattoo laten zetten, maar weinig tot niets wat mij aansprak.
Natuurlijk ook zo gek niet want een tattoo is relatief persoonlijk.
Ik ken zelf 1 ander persoon die een hardloop gerelateerde tattoo heeft, dat is Lady Monique!
Zij heeft naar aanleiding van haar 1e marathon de schoenen waarmee zij die heeft gelopen inc tijd en plaats.

Nu loop ik geen marathons en wilde ik meer iets wat het hardlopen zelf weer gaf.
Wat een zoek tocht zeg, met hulp van diverse mensen meerdere plaatjes gezien.
Wilde wel iets wat niet te statisch was / werd.

Uiteindelijk kwam ik dit plaatje tegen:

Het idee van het plaatje sprak me wel aan, het had beweging.
Dit was het plaatje wat voortijds door gestuurd werd naar de tatoeëerder die aangaf er wel iets mee te kunnen maar niet in die stijl.
Dat was niet erg en ik was erg benieuwd naar wat het dan wel ging worden.
In de aanloop naar de afspraak toe nog een ander plaatje tegen gekomen die me ook aansprak en deze ook meegenomen.
Echter na een korte schets van wat hij daar mee kon toch bij het 1e plaatje gebleven.

Vanuit het 2e plaatje kwam nog wel het idee mee om de tekst "Run Like Hell" erin te verwerken.
Hieronder is te zien wat er gezet ging worden.

Na goedkeuring zijn de lijnen gezet en was er geen weg meer terug.

Niet wetende wat het eindresultaat ging worden lig je daar toch enigszins gespannen.
De letters in de tattoo waren geheel vrij gezet door de tatoeëerder.
Ook de schaduw en de invulling van de gehele tattoo was voor mij een grote verassing.
Maar eenmaal klaar na een goede 2 uur mocht het resultaat er, naar mijn mening, wezen

Nu is natuurlijk niet elke hardloper zo gek om zijn passie / way of life te vereeuwigen op zijn lichaam.
Maar elke hardloper zal altijd weer een stapje verder gaan!
Bij de een is dit door 10 kilometer i.p.v. 5 kilometer te gaan lopen of om trails te gaan rennen i.p.v. weg wedstrijden.

En zo maakt het ook niet uit wat je doet en hoe, maar als je eenmaal besmet bent met het virus kom je er niet meer vanaf!

©Hardloopgek

Halve van Vlieland 2013

2012 liep ik deze loop voor het eerst.
Het was toen mijn 3e halve marathon die ik liep.

 

Dit jaar zou ik hem weer lopen, ditmaal alleen zonder Wesley!

Ook zou ik dit jaar niet op de dag zelf heen en weer reizen, maar waren we al op vrijdag op het eiland en konden we zo genieten van Vlieland en rustig opstarten op de dag zelf.

Op vrijdag liepen we 's avonds een klein rondje om toch nog even bezig te zijn.

In dit rondje zat de trap naar de vuurtoren (die kennelijk ook is opgenomen in de vuurtorenloop).

Die trap is killing zeg, maar goed op een gegeven moment ben je boven en heb je het gehad.

Daarna via wat duin en mul zand richting badweg en vervolgens strand. 

Het strand heerlijk gevolgd tot aan de haven om hier het zand weer te verruilen voor stenen en mijn weg naar het hotel voort te zetten.

Op zaterdag op mijn gemak startnummer alvast ophalen en nog meer genoten van het eiland.

Zondags moesten we helaas alweer uitchecken, dag gebruik bijboeken was door de drukte niet mogelijk.

Maar wel mocht je de koffers in de hal van het hotel achterlaten en ik mocht na de loop gebruik maken van de douche gelegenheid van het zwembad!

Dat noem ik nog eens service!

'S ochtends kwamen mijn ouders aan met de boot om ook een dagje eiland te doen en tevens te kijken naar de halve marathon.
Nadat zij waren gearriveerd zijn we op ons gemak naar de camping gelopen waar om 12:30 uur de start zou zijn.

Op de camping al snel in gesprek met Joppe.
Mede daarom besloten de vrouw en kids met opa en oma naar het strand te gaan.
Dus ik heb tot aan de start gezellig met Joppe en zijn vriendin zitten kletsen.
Het weer was goed, de zon scheen en er stond een aardig windje.

Eenmaal in het startvak zei de speaker nog dat in het duin een aardig windje tegen zou staan.
Ik dacht nog bij mezelf dat zal wel meevallen, want vorig jaar had je er nauwelijks wind terwijl het wel wat waaide.
Dit jaar ook wat meer vooraan gaan staan omdat we vrij snel het bos in gaan waar we overeen schelpenpad lopen die er niet breder op word.
Dit vertaalde zich in het feit dat ik net lekker zat en dus niet over het gras hoefde in te halen.

Het bos / duingebied uit kom je bij het industrie / haven terrein.
Hier stond vorig jaar nog een extra waterpost, dit was nu gelukkig niet nodig.
Na de haven richting de veer terminal, waar de finish ook is, werden we alvast getrakteerd op de wind.
Deze had je nog net niet recht van voren.
Dit beloofde nog wat voor de rest van de loop, want tot aan de 13 kilometer ging je dus tegen de wind in!

Na de dorpsstraat haalde ik een groepje bij die ik ook net zo snel weer passeerde.
Vanuit dit groepje sprong een loper mee die in mijn kielzog mee liep.
Aangekomen bij het volgende groepje bedankte hij voor het werk wat ik gedaan had.
Ook vroeg hij (Martin) wat mij n streeftijd was, die had ik niet maar ik ken mezelf.
Ergens tussen de 1.35 en 1.40 zal het gaan worden denk ik, op dat moment zat ik daar nog ver onder.

Na een korte interactie was ik er weer klaar mee en liet ook deze groep voor wat het was.
Martin (nummer 277) sprong wederom mee, terwijl hij toch echt een andere tijd in gedachten had.
Bij de 6 kilometer zaten we op de schelpenpaden het duingebied in.
Martin nam hier de kop over en we besloten in het duin iets rustiger aan te doen om op de terug weg te profiteren van de wind.
Dat rustiger aan doen lukte uiteraard niet helemaal, want tja je zit in het begin van de loop en alles voelt dan nog goed.

De speaker had niet gelopen, je had inderdaad een straffe wind in het duingebied.
Die wind in combinatie met het klim en daal werk maakte de kilometers tussen de 8 en 13 kilometer dan ook zwaar.
Om en om op gevoel pakte Martin en ik de kop en haalde zo de een na de ander in.
Ook dit jaar waren de verzorgingsposten weer perfect geregeld.

Net voor de 12 kilometer gaf Martin aan een stapje rustiger te willen want hij zat best ver boven zijn schema en we moesten nog even.
Dat was geen probleem dat doen we want alleen doorgaan was geen optie.
Want zowel Martin als ik liepen dan moederziel alleen in een gat, en dat werkt niet met wind tegen.
Net voor het 13 kilometerpunt sla je linksaf en ga je richting het posthuys.
Voordeel is dat je "begint" aan de terugweg maar nadeel was dat je hier even geen wind had en dan was die zon erg aanwezig en warm.

Eenmaal aangekomen bij het posthuys wederom linksaf en dan de lange weg richting dorpsstraat en uiteindelijk finish.
Het eerste stuk had je hier nog de schaduw van de bomen en dit was op dat moment erg welkom.
Maar die schaduw duurde niet lang, denk ongeveer 1 kilometer.
In dit stuk haalde we een andere loper bij die het zwaar had, hij was op dat moment aan het wandelen.
Hij sloot nog even bij ons aan maar liet ook ons weer los, met toen nog een 6 a 6,5 kilometer te gaan kan het erg lang duren.
Martin gaf aan het ook wel zwaar te hebben, hij had toch wat teveel gegeven in het duin!

Een lange weg in de zon en af en toe wat wind is wat ons te wachten stond.
Als je een tandje langzamer wilt doen we dat, maar daar was opdat moment nog geen sprake van.
Op het wegdek stond om de 200 meter de afstand die je nog moest gaan, dit werkte voor mij niet in mijn voordeel op mentaal vlak.
Net voor het 18 kilometer punt kwam je aan de waterzijde te lopen en daarmee kwam ook de wind in je rug.
Martin gaf aan dat ik maar moest gaan en voor een mooie tijd moest gaan.
Maar mooie tijden kan je altijd lopen en we hadden al te veel samen gedaan om hem alleen te laten.
Nee sorry doe ik niet dan gaan we maar een stapje langzamer.

Op een gegeven moment werden we door enkele lopers weer bijgehaald en ingehaald.
Ach ja dat kan gebeuren we hadden er al genoeg ingehaald dus zo erg was het niet.
Rond de 19,4 kilometer gaf Martin wederom aan dat ik moest gaan, hij was op en kon niet meer.
Nee sorry gaan we niet doen, hij stopte en ging lopen dus ik stopte ook.
Al na een paar passen ging Martin weer dribbelen en voor we het doorhadden zaten we alweer op de 12 km/h.
Bij de verzorgingsposten vroeg ik om 2 sponzen zodat Martin kon blijven lopen maar wel zijn verkoeling kreeg.

Eenmaal in de dorpsstraat aangekomen hoef je nog maar een kleine kilometer.
Het tempo zat er weer aardig in.
Wanneer je de dorpsstraat in kwam stonden er bewoners met een eigen waterpost en watermeloen.
Martin hierop geattendeerd en die maakte gebruik van de watermeloen en ik pakte nog een watertje.

In de dorpsstraat stond wederom de fotograaf, ziet er nog best goed uit voor iemand die er door zit dacht ik zo.
Ook de laatste meters maakte we gezamenlijk vol.
Vlak voor de finish stonden de supporters en hier nog even de kids een high five gegeven.

Ik moest kennelijk van Martin voor hem finishen want vlak voor de streep kreeg ik een klein zetje en deed hij een stapje minder.
Na de streep elkaar bedankt, want ondanks dat hij er door zat heb ik toch ook erg veel aan hem gehad.

De beloning was dit jaar wederom een medaille en het boek "ik hardloper".
Na de finish nog even wat water gepakt en Martin nog even vluchtig gesproken!
Martin werd al volop opgevangen door zijn familie, maar beloofde na zijn verblijf op het eiland me te mailen.
We gaan zien of dit gebeurd, maar ook al mailt hij niet dan is het nog niet erg.
Want het geen we hebben neergezet hebben we samen gedaan en als sporter (als ik mijzelf zo mag noemen) laat je elkaar na zoveel hulp niet barsten! (deze wijze les heb ik weer geleerd van een andere Martin)

Dus Martin mocht je dit stukje lezen JIJ ook ontzettend bedankt voor je hulp!
©Hardloopgek

De goudplevierrun

Gisteren was het mijn 2e vakantiedag in Drenthe.
En zoals als bij vele lopers kriebelt het toch, dus ik had me ingeschreven voor de goudplevierrun.
Dit uiteraard met toestemming.

Op de dag zelf waren we al vrij vroeg in nieuw-balinge.
Het weer trok wat bij en het zonnetje kwam steeds meer en beter door.
Op een zeker moment had ik bijna spijt dat ik me had ingeschreven,  want het werd warmer en de benen voelde zwaar.
Maar goed we staan nu eenmaal ingeschreven dus we gaan
lopen.

De loop zelf is een kleine loop die veel plaatselijke lopers trekt en enkele gekken zoals ik.
De organisatie is dan ook zoals deze hoort bij een kleine loop, maar wel erg goed.

Om 14.00 uur is het startschot voor het gehele deelnemersveld, dus de 6 en de 10 km.
Vanaf de start gaan we vrij snel de wijk uit en slaan we een lange rechte weg in die ons naar de mooie heide en bospaden leidt.
Na een goede kilometer verlaten we het asfalt en ruilen we deze in voor heidepad.
Uiteraard passeren we eerst nog een waterpost, want tja het is warm en de boel is zoals al opgemerkt goed georganiseerd.

Een goede kilometer leggen we af over het heidepad die twee sporen kent waardoor inhalen nog enigszins mogelijk is.
Hierna komt al de splitsing van de twee afstanden,  de 6 km slaat linksaf en we vervolgen onze weg.
Vanaf hier worden de paden smaller en bochtiger.
Dit maakte het parcours nog mooier en aantrekkelijker, alleen inhalen werd hier door wel lastiger.

Na 3 km zat het mooie stuk er alweer oo.
We verlieten het natuurgebied alweer en  vervolgde onze weg ober asfalt.
Uiteraard eerst weer een water en sponspost.
Een fietspas van 2 kilometer afwisselend in de schaduw en de zon bracht ons naar een lange rechte warme weg.
Dese weg voerde ons terug naar het natuurgebied,  waar we helaas verhard bleven lopen.
Maar goed de omgeving maakte dan ook weer veel goed.

Ergens rond of na het 6 km punt was er wederom een waterpost.
Hier kwamen de 6 en de 10 km lopers dan ook samen.
Het viel mij op dat de km aanduiding van de 6 km niet gelijk lag aan die van de 10 km.
Ergens rond het 7, 5 km punt scheide onze weg wederom met die bqn de 6 km .
Wij werden langs een akkerveld geleid om zo een ommetje van iets meer dan 1,5 km te maken.

Net voorbij het 9 km punt kwamen we weer samen met de 6 km lopers.
En wederom stonden daar vrijwilligers met water.
De laatste kilometer was een bekende omdat we hier met de auto ook langs waren gereden.
En die ene loper die ik al 5 km voor mij zag lopen en maar niet dichterbij kwam heb ik niet meer bij kunnen halen.
Maar goed na een 43.40 passeerde ik dan de eindstreep en werd je naam en woonplaats nog even gescandeerd door de speaker met je (bruto) eindtijd.

Na het uitlopen kon je nog een watertje of sportdrankje pakken en of fruit.
Ook douchen behoorde tot de mogelijkheden bij deze loop.

Dus mocht je ooit in de buurt zijn en je wilt een kliene (dit jaar ong 145 deelnemers in totaal) doen dan is dit echt een aanrader.

Almere city run! #acr13

Eigenlijk zou mijn eerst volgende georganiseerde loop Vlieland pas zijn, als ik de Runningplus meeting even niet meetel.

Maar van de week zak ik een tweet voorbij komen dat je nog online kon na inschrijven voor de Almere City Run!

Dus even een kort overleg met moeders de vrouw en de inschrijving was een feit.

Het zou de 14 km worden en na een appje naar Wesley wilde hij ook wel mee.

Dus de Almere City Run werd het.

En o'ja Wes ik wil graag op 13+ km/h weg en mijn PR ligt op 1.00.29....

Enkele dagen later viel het kwartje bij hem en zouden we in ieder geval weg gaan op 13+!

Vandaag bijtijds met de trein richting Almere om zo ruim op tijd aan te komen om ons startnummer op te halen en om te kleden.

Aangekomen in Almere was het centrum nog stil, uitgestorven misschien wel.

De borden die de weg naar de start aangaven waren de enige tekenen van de loop en bij het marktplein ook de hekken en linten die een deel van het parcours aangaven.

Wesley en ik liepen direct door naar de school waar je je startnummer op kon halen.

Nadat we deze hadden bemachtigd naar de naast gelegen sporthal om ons om te kleden.

Tassen ingeleverd en rustig aan naar de start.

Wesley zijn pa en kids waren gezellig mee dus deze nog even opgezocht.

Beide baalde we dat we onze zonnebril in de tas hadden laten zitten, dus nadat we op de foto waren gezet nog even snel de bril halen.

Bij terugkomst richting het startvak gegaan.

Voor we hier in gingen nog even mijn zwager gegroet en gesproken die aan het werk was.

Eenmaal in het startvak voor ons doen redelijk vooraan gaan staan om zo wat minder hinder te hebben van andere lopers.

Een kwartier na de start van de 21 kilometer mochten wij van start.

Wesley die schoot weg en even dacht ik dat hij die 14 km in een halfuur wilde doen.

Ik heb dan ook een klein gaatje laten vallen en na een goede 500m zaten we weer wat meer bij elkaar.

De start leidde ons onder het winkelcentrum door om vervolgens weer omhoog te draaien en een stukje door het stadshart te gaan.

De winkels waren nog gesloten en dit maakte ook dat het niet onwijs druk was met toeschouwers.

Weer aangekomen op het marktplein draaiden we om het gemeentehuis heen om aan de andere zijde door het gemeentehuis weer terug te steken naar het marktplein.

Zo hadden we er toch alweer 2 km op zitten.

Nog een kleine doorsteek door het centrum bracht ons richting het politiebureau en de blowboot.

Na het bruggetje linksaf richting het kantoor van de sponsor van onze afstand, de Rabobank.

Vervolgens om het bedrijven park heen en door een parkje richting het 5 km punt.

Deze lag alweer aan de vaart die ons een goede 4 km lang langs de vaart zou voeren.

Op dit stuk, net voorbij de 6 km, haalde we de achterhoede van de 21 km in.

De snelle start die door Wesley was ingezet voelde ik toch wel iets en ik was dan ook blij om het 7 km punt te bereiken.

Hiermee hadden we de helft van het parcours verslonden on kon je kijken hoe de vlag ervoor hing.

Op basis van wat ik van mijn klokje kon aflezen was alles nog mogelijk, maar het tempo mocht dan niet naar beneden.

Tot ongeveer 8,5 km zaten Wesley en ik nog mooi bij elkaar.

Maar hierna viel een gaatje en liepen we beide onze eigen loop verder.

ik vond aansluiting bij iemand die een mooi tempo liep welke voor mij op dat moment heel even mocht fungeren als haas.

Dit voor een ruime kilometer waarna we alweer waterpost 2 tegen kwamen.

Hier zouden we rechts gaan en weer terug gaan richting het stadshart.

Net voorbij het 11 km punt stak je de busbaan over en kwam jij bij het weerwater.

Vanaf hier was het stadshart en dus ook de finishlocatie te zien.

Maar ja je moest nog wel een kleine 3 km.

Het parcours was aardig rustig geworden, want de 7 km loop kwam hier niet en de 21 km liep nog ergens achter ons.

Ergens rond de 12,5 km voegde ons parcours zich bij die van de 7 km loop.

En die was nog best druk met lopers.

Niets mis mee, want wat meer lopers leidt de aandacht weer even af en maakt dat het veelal weer wat gemakkelijker gaat.

Grootste nadeel was dat we vrij snel afsloegen een bospad op maar hiervoor eerst een bruggetje over moesten.

Dit maakte dat het tempo er even uit ging want men liep hier al redelijk op elkaar.

Na het bruggetje kon het gas weer open en waren we gedwongen om door de berm te lopen omdat iedereen breed uit over het pad liep.

Die finish kwam steeds dichterbij en de tijd tikte weg!

Was dat uur nog haalbaar?

Misschien wel, maar het zou dan wel krap worden.

Op een zeker moment werd ik gepasseerd door de 1e loper op de 21 km.

Een snelle jongen die we kennen van de plaatselijke AV!

Nog even hoopte ik er gebruik van te kunnen maken, aanhaken was uiteraard uitgesloten maar mee springen met hem en een tandje erbij misschien.....

De laatste brug welke ons richting stadshart leidde maakte dat ik wederom in moest houden en een vrije plek moest zoeken om weer verder te kunnen.

Eenmaal op het laatste stuk zat een echte versnelling er niet meer in en liepen we zo hard mogelijk door naar die eindstreep.

Op mijn klokje was binnen het uur niet meer haalbaar, maar de klok van de organisatie zei iets heel anders.

Ik tikte hem af op 1.00.21, maar goed de officiële tijd zal ons gaan leren welk klokje er gelij zou gaan krijgen (tegen beter weten in uiteraard)

Maar los van dat  een PR zou het worden!

Want ik heb ooit eerder een 14 km gelopen in 2011!

Ook de Almere city run, toen nog 2 rondjes weerwater, deze legde ik af in 1.00.29 uur.

Later op de dag verschenen de officiële tijden en was deze:

  

14 km

   

01:00:20

   

13,92 km/u

   

1012 kcal

Dus met een verbetering van 9 seconden op mijn PR een weer een medaille rijker kijk ik terug op een mooie dag.

En Wesley die een mooie 1.01.15 uur mocht noteren heeft het ook geweldig gedaan 

Ook moet ik nageven dat o.a. het parcours sterk is verbeterd ten opzichte van mijn ervaringen in 2011.
Enige puntje van echte aandacht die ik zou kunnen bedenken is het moment van samenvoegen van de 7 km lopers en de 14 km lopers.

O'ja en waar heb ik die 20 seconden laten liggen denk je dan?
Als ik mijn km tijden terug kijk zouden die gewonnen kunnen worden in de 1e km.
Maar die waardes zijn niet correct  omdat we door een tunnel gingen en dus een stuk onjuiste meting heeft opgetreden.
Zou ik ze dan hebben laten liggen in die laatste 1,5 km waar ik soms moest inhouden door de drukte?

Ik denk dat ik het een combi is van!
Ik denk dat ik enkele seconden heb laten liggen in het stuk tussen de 4 en de 8 km en ook wat verlies heb opgelopen aan het einde.
Al is het maar dat je een paar keer uit je ritme raakte!

©Hardloopgek

Luxemburg!!!!!

Luxemburg!

Die gingen we lopen op zaterdag 8 juni 2013!

Al een hele tijd stond hij gepland!
Hoe dat kwam, twitter.....
Ik had hem al eens voorbij zien komen in mijn zoektocht naar buitenlandse loopjes, maar ben er nooit mee doorgegaan.
Op een zeker moment zag ik op twitter een gesprek voorbij komen van twee Runningplussers, toen ik deze terug las ontdekte ik dat deze over Luxemburg ging!

Dus een korte reactie met de vraag of dit voor een ieder was maakte dat we gingen lopen in Luxemburg.
Helemaal te gek toch!
Wij, Rebecca en ik, zouden zaterdag ochtend die kant op gaan en dan daar na de loop overnachten.
Maar doordat mijn moeder genegen was een nachtje extra op de kids te passen zijn we vrijdags al vertrokken richting Limburg waar wij overnachtte in een B&B.

Hierdoor hoefde we de volgende dag niet zo heel vroeg weg en konden we extra genieten.
De B&B die we hadden geboekt lag in het plaatsje Haelen en is een kleine B&B met een zeer gastvriendelijke gastvrouw.
Dus mocht je nog eens een leuke B&B zoeken in combinatie met een bezoekje aan het shoppingcenter in Roermond b.v. dan is het aan te raden

'S morgens na een heerlijk ontbijtje, welke op je kamer word geserveerd, zijn we onderweg gegaan naar Luxemburg.
Omdat we in Limburg zaten gingen we via het mooie landschap van o.a. Bastonge.
Het weer was prachtig maar wel erg warm, dus dat beloofde wat voor de avond.
We zijn eerst doorgereden naar Luxemburg zelf om mijn startnummer op te halen!
De navigatie hadden we ingesteld naar een van de officiële parkeerplekken voor de loop en vandaar uit was het een goede 20 minuten schokken naar de expo.

Daar aangekomen mijn gratis ING pakketje opgehaald met een ING runningshirt en een ING cap.
Vervolgens via de expo naar de afhaal van de startnummers gelopen.
Hier aangekomen mijn starting bag opgehaald.
Hierin zat je startnummer, foldermateriaal van andere lopen en wat repen, dextro, kammetje en een zweetbandje.
Nog even mijn finisher shirt gehaald en compleet waren we.

Mijn finisher shirt, ing shirt & cap en medaille 

Weer terug geschokt naar de auto om vervolgens eens te kijken waar de camping was.
We hadden op facebook en twitter al enige foto's van de niet al te ruime caravans en voornamelijk bedden gezien!
Eenmaal aangekomen via leuke en mooie kronkelwegen werden we onthaalt door de Runningplus delegatie die er al reeds was gearriveerd.
Wij waren er met 13 man / vrouw sterk waarvan er 11 zouden lopen, 2 de hele marathon en 9 de halve.
Monique zou eigenlijk ook lopen, maar door een eerder ongelukje kon ze helaas niet starten.
Dus Monique en Rebecca waren onze supporters die ons in ieder geval zouden binnen schreeuwen na het volbrengen van het parcours.

Bij aankomst was men al druk doende om diverse pasta maaltijden te bereiden, en wij mochten zo aanschuiven.
Dit was en vonden wij uiteraard helemaal top en daarvoor onze grote dank!
Na een goede pasta maaltijd zijn we ons rustig aan gaan voorbereiden op de loop.
Al rond 16.30 uur begaven wij ons met een kolonne van vier auto's richting Luxemburg, want parkeren moest op aangewezen plekken.
Maar deze lagen veelal aan het parcours, dus werden op een gegeven moment afgesloten.
Bijna aangekomen bij het parkeerterrein begon het te regenen, en niet te zuinig ook.
Gelukkig was deze van korte duur en hadden we heel even hoop op verkoeling en zuurstof in de lucht.

Iedereen druk doende om alles in orde te brengen

Je kunt het al raden die verkoeling kwam niet echt, sterker nog werd zelfs wat benauwder.
Maar goed we zouden pas om 19.00 uur starten dus misschien koelde het nog wat af.
Aangekomen bij de startlocatie hebben we allemaal onze tassen ingeleverd en allemaal op onze eigen wijze voorbereid op de start.
De twee bikkels die de hele marathon zouden lopen gingen al vroeg het startvak in, gezonde spanning zullen we maar zeggen!
Ik ging een een goede 25 a 20 minuten van te voren het startvak in.

Groepsfoto van de lopers (gemaakt door Rebeeca en Monique)

Eenmaal in het startvak koelde het door optrekkende bewolking wat af.
Niet dat het koud was, maar op dat moment lekker wat inhoudt dat het nog net te warm is als je gaat rennen.
Om 19.00 uur klonk het startschot en kwam de meute langzaam in beweging.
Vanaf de start begonnen we meteen met een klim het startterrein af om via een vervolg klim door te gaan.
Door de drukte had je de eerste kilometer nodig om je plekje in de menigte te vinden en enigszins je eigen tempo te lopen.

Sfeer impressie bij de start

Ik wilde niet te hard starten want het parcours was niet geheel vlak en het was tevens mijn 3e halve marathon afstand in een week tijd.
Al snel zag ik dat ik in tegenstelling tot wat ik wilde toch redelijk hoog zat in het tempo.
Deze heb ik op sommige stukken wat terug gebracht om mezelf niet direct leeg te lopen.
Na 2 kilometer hadden we de eerste klimmetjes achter de rug en ook de eerste afdaling.
Hier sloegen we rechts om niet heel veel later weer rechtsaf te gaan.

Hier zouden we een heel stuk dalen.
Dit loopt natuurlijk heerlijk, maar je loopt het risico veel te hard te gaan.
Op het stuk naar beneden was het erg warm doordat je ingedamd was door een rots wand en bomen.
Eenmaal beneden aangekomen moesten we uiteraard ook weer klimmen om daarna linksaf te gaan om weer terug te renen richting het 2 km punt!
Ter hoogte van het parkeerterrein waar de auto stond sloegen rechtsaf en begon de reis richting het centrum.

Ik liep aan de linkerzijde van het veld en zag voor mij opeens een slagveld van mensen.
De een na de ander schoot van recht zo naar links, bleek dat er een waterpost stond.
Omdat het zo druk was en men bijna allemaal na het bemachtigen van het zwaar bevochte bekertje vocht stil ging staan besloot ik er rechts langs te gaan, want ik had gelukkig mijn bidon mee.
Aan het einde van de weg weer rechts hier begon een lange rechte weg van 2 kilometer die grote deels afliep.
Op het 8 kilometerpunt liep je boven op een brug waar vanaf je zo in een diep dal keek.
En prachtig uitzicht, waarvan later bleek dat de hele marathon lopers ook daadwerkelijk dat dal ingingen.
Ik moet zeggen ik vond het mooi van bovenaf maar ben erg blij dat ik die brug niet van onderaf heb hoeven zien!

Hierna kwamen we aan bij het centrum waar het afgeladen vol was met toeschouwers.
Het was zo druk dat het net de tour de France leek met al die mensen aan de kant die steeds dichter op elkaar kwamen te staan en de doorgang steeds smaller werd.
Vanaf hier gingen we door diverse woonwijken die allemaal een prachtig decor vormde en waar het parcours uiteraard licht glooiend verliep.
Na een omzwerving van ruim 4 kilometer kwamen we weer op dat hele drukke punt en kon ik zowaar bij het waterpunt een bekertje water scoren.

Hierna liep het parcours verder door een plaatselijk park aldaar.
Toen we in het park liepen zag je op een gegeven moment een grote opblaasboog en hardlopers.
Dus ik dacht al nou daar lopen we dan zo, dat zo duurde iets langer maar we kwamen er wel.
Want eerst werden we via het mooie centrum van Luxemburg geleid!
Ook hier was het onwijs gezellig met toeschouwers en muziek.

Eindelijk aangekomen bij die boog die ik eerder zag zaten we alweer bijna op de 16 kilometer.
Dit hielt in dat we weer over die brug mochten dat je in het mooie dal kon kijken.
Maar ook dat je die hele lange klim mocht gaan maken, zo een waar geen einde aan lijkt te komen, zo een klim.
Eenmaal boven weet je dat je bijna linksaf mag en weer terug loopt richting het parkeerterrein waar de auto staat en je dus binnen de 2 kilometer van de finish bent.
Even voor dit stuk stond een de 5e drankpost waar het me lukte om 2 bekertjes water van de tafel te pakken.

Aan het einde rechtsaf en tot mijn grote geluk hoefde we hier niet die laatste vreselijke klim te maken die ik in gedachte had maar mochten we rechtdoor.
Dit hield wel in dat we een andere klim mochten maken, maar het voordeel hiervan was dat deze weliswaar steiler was maar ook korter.
Eenmaal boven kwam het mooiste moment!

Binnenkomst finish hal.

De laatste afdaling naar het startterrein waar je finisht in de hal.
Dus met een heerlijk gangetje kom je op die hal af waar je de laatste meters binnen aflegt en word toegejuicht door het publiek, licht shows muziek en een speaker.
Ik kan je zeggen, ondanks dat het erg warm was in de hal, dat is prachtig finishen!

  

21,1 km

   

01:43:10

   

12,27 km/u

   

1498 

Nadat je gefinisht bent krijg je water aangereikt en je medaille omgehangen en loop je door naar de hal waar je tas staat.
Hier kun je nog een foto laten maken van je "after (semi) marathon face".
Nadat je je tas hebt gehaald loop je door naar de volgende hal waar men een waar sporters arena heeft neergezet.
Je kan hier omkleden, douchen, haar föhnen, je haar laten modelleren en je tegoed doen aan fruit, water, sportdrank, repen en een wel verdiend biertje!

Nadat ik mezelf had gedoucht en een banaan naar binnen gewerkt en uiteraard mijn verdiende biertje had gescoord ben ik naar de finish hal gegaan en heb ik samen met Rebecca en Monique gewacht op al die andere toppers van Runningplus.
En ze hebben het stuk voor stuk geweldig gedaan, ondanks dat de race niet voor iedereen verliep zoals gehoopt!

Toen de laatste van onze delegatie binnen was zijn we langzaam aan richting de auto's gegaan en vervolgens middels een binnendoor route (erg leuk midden in de nacht) terug gegaan naar de camping.
Hier aangekomen met zijn alle nog even gezellig na geborreld om laat in de nacht heerlijk je mandje op te zoeken.
'S morgens hebben we heerlijk ontbeten in de kantine / bistro van de camping.
Na het ontbijt de spullen bij elkaar geraapt en de reis van 430 km terug naar de polder gemaakt!

©Hardloopgek