Bredase Singelloop! Zit ik in een dip?

Twee weken na de dam tot damloop stond Breda op het programma.
Vorig jaar liepen we deze dag in Brussel dit keer iets dichterbij.

Wesley en ik zouden vandaag sinds lange tijd weer samen lopen.

De aanhang bleef thuis mede omdat het toch niet om de hoek is en ook hadden ze te leiden onder vermoeidheid of verkoudheid.

Dan ga je niet ergens heel lang staan met het risico dat je op de tocht staat of zo.

Dus 's morgens samen richting Breda waar we ruim op tijd arriveerde.

Na het vinden van een parkeerplek zijn we richting het Chasseveld gegaan waar we ons konden omkleden bij mijn werkgever.

Eenmaal omgekleed en enige tijd verder maar vast langzaam aan naar buiten gegaan en ons richting de start begeven.

Voortijds had ik van iemand die bekend is bij de loop de tip gekregen om een beetje vooraan te gaan staan.

Want vlak na de start zit er een knik in en wil het veld wel eens stil vallen.

Maar vooraan staan kent zijn risico's!

Wesley en ik stonden vooraan en even had ik toch twijfel of dit wel klopte.

Maar al snel hoorde ik mensen om mij heen praten over tijden die mij wat meer vertrouwen gaven.

Het was helaas wel warm, iets wat heerlijk is voor het publiek maar tijdens het lopen vaak wat minder.

Om 14.00 uur klonk het start signaal en we waren zo weg.

Geen last in de eerste of tweede bocht, maar wel te snel gestart.

De benen voelden wat zwaar, maar goed dat kan als je even in het startvak stil staat.

Het tempo was hoog en het tempo moest er uit. 

Dit gebeurde iets, tot een acceptabel tempo van ong 13,8 km/h

Echter het was niet mijn dag.

Ik had een ademhaling die heel hoog zat, nog nooit gehad, maar prettig is het niet.

Het tempo moest ik loslaten want die ging ik vandaag niet volhouden.

En mijn linkerlies was wat zeurderig.

Ik overwoog nog binnen de eerste 3 kilometers uit te stappen en een DNF te laten noteren.

Maar goed dat gaat me toch ook wel erg ver.

Ik koos ervoor het tempo drastisch naar benden te halen.

Ik had Antoon al gemist aan de kant omdat ik te druk was met alle pijntjes en tegen strubbelingen.

Ik zag dat Wesley zocht waar ik liep en dat weet ik want dat doen we nu eenmaal.

Maar omdat ik hem de kans op een mooie loop niet wilde ontnemen.

Ik liet een gat vallen en als ik achter een groepje kwam te lopen liep ik in een dusdanige lijn dat hij me niet kon zien.

Zo had hij geen idee waar ik was en kon hij niet anders  dan doorlopen, want als ik had gezegd dat ik moest lossen was hij waarschijnlijk bij me gebleven.

Na 5 kilometer ging het wat beter.

Zowel mijn loop cadans als geestelijke cadans kwamen nu overeen.

Het liep, de lies was wat afgezakt en het zonnetje was wat minder aanwezig.

De gedachten om uit te stappen waren weg.

Op een gegeven moment maakte we een lus om weer terug te gaan naar het stadscentrum en dus voor de tweede ronde.

Bij het 10 km punt ging je weer het stadshart in en dus ook de gezelligheid.

Je wilt dan niet eens meer denken aan stoppen en dat publiek doet je je zorgen even vergeten.

Bij het 12 km punt waren we vlak voor het punt waar Antoon had gestaan, dus dit keer zou ik wat beter opletten.

Helaas, bleek later, had hij al een ander plekje ingenomen ergens vlak voor de finish.

Bij mij was de loop cadans er nog wel maar mentaal was het toch zo zwaar geworden.

Je gaat dan letterlijk alle pijtjes voelen, maar wat is het irritant als het niet wil zoals jij wilt.

Ongeveer ter hoogte van het 15 km punt waren de benen volgelopen, ze begonnen steeds meer te protesteren voor het gevoel.

Maar goed het tempo bleef wel redelijk gelijk dus laten we dat dan maar als positief zien.

Niet veel later hadden ook de voeten het wel gehad, een gevoel van doofheid / tinteling die ik nog niet eerder had ervaren sloop erin.

Dan toch maar stoppen? Even aan de kant? Even lopen?

Nee we doen het niet, we gaan gewoon dom door met het verzetten van de ene voet na de andere.

Geestelijk werd het er niet beter op, want voor mij idee moesten sommige stukken sneller komen dan dat ze kwamen.

Dan dacht ik weer o straks dan zijn we daar en daar, maar dan zie je in eens een bocht naar rechts terwijl je die echt niet had verwacht.

Wat een domper kan dat zijn zeg.

Net voor het 18 km punt werd ik bijgehaald door de pacers met een eindtijd van 1.40 uur.

De voorste pacer spoorde me aan aan te haken, dit ook wel gedaan maar net voorbij het 19 km punt weer losgelaten.

Het tempo was niet meer te doen voor mij tot aan de eindstreep.

Eigenlijk kwamen ze een ruime kilometer te vroeg voorbij.

Het 20 km punt kwam in zicht en daar was ik blij mee want dan was het nog maar 1,1 km afzien

Een goede 5 minuten zeg maar, dat kan ik nog wel aan.

Uiteindelijk sloegen we dan rechtsaf weer richting het stadshart daar waar dat laatste bruggetje lag en die laatste verschrikkelijke meters.

Vooral die laatste 200 meter die netjes om de 50 meter werd aangegeven, wat een hel is dat zeg.

Maar uiteindelijk kwamen we over die eindstreep en daar stond Wesley me op te wachten.

Nog voor ik bij hem was moest ik echt even stil staan en balen, flink balen dat het weer niet liep zoals ik hoopte.

  

21,1 km

   

01:42:02

   

12,41 km/u

   

1525 kcal

Heel even op adem komen en dan snel door lopen.
Naar het water waar ik toch wel aan toe was.
Zwaar balend richting de medailles met een geniepige pijn in de bovenbenen.
Zo een heerlijke stekende pijn die vooral van zich laat horen als je een opstapje op gaat of af!
Op naar die medaille om daarna snel slenterend naar de droge kleding en een warme douche te gaan.

Begrijp me niet verkeerd, Bredase Singelloop is een hele leuke loop.
Veel enthousiast publiek en veel bandjes en dj's die het feestje muzikaal begeleiden.
Een loop waar ik zeker nog eens zou willen lopen, in de hoop dat ik er dan meer van kan genieten.

Ik ben er nog niet over uit of ik in een dip zit of dat het weer mij parten heeft gespeeld twee keer op rij!
Maar balen dat is wat ik doe, weet dat ik echt niet altijd een top tijd kan lopen maar genieten moet toch mogelijk zijn.
Maar goed wie zal het zeggen?

Voor nu hebben we het weer gehad en gaan we volgende maand tijdens de zevenheuvelennacht wel zien hoe het er voor staat.

©Hardloopgek

(NIET) mijn Dam tot damloop 2013

Dam tot damloop 2013 was niet mijn loop!

Ook dit jaar zou ik hem weer lopen! 

De Dam tot Damloop 2013 wederom via de baas.

Ik had me niet opgegeven voor het wedstrijdteam want er zullen vast wel snellere heren zijn dan dat ik ben.

Maar doordat ik vorige week last minute mee deed met de wedstrijdlopers bij de Run Winschoten gebeurde het zo dat ik werd door geschoven naar een vrij gekomen plekje.

Vandaag dus op tijd richting Amsterdam om mij te melden en mijn startnummer op te halen.

Het weer voelde op de vroege ochtend al warm aan, niet het ideale loop weer.

Maar goed wat niet is kan nog komen!

Vorig jaar had ik mijn snelste tijd laten noteren op de 10 EM en deze was 1.10.32, dit jaar hoopte ik hier een aanval op te doen.

Al om 11.10 uur mochten wij als wedstrijd lopers van start als bedrijf.

De tunnel in de eerste kilometer ging als vanouds te snel, maar goed dan moet je nog omhoog en verlies je weer wat snelheid.

In die tunnel was het warm, heel warm zelfs.

Toen we het einde van de tunnel naderde voelde je een heerlijk briesje en kreeg je weer wat verkoeling.

Dit was echter niet voor lang, want het zonnetje was nog meer aanwezig aan deze zijde van de tunnel.

Ondanks het klimmen lag het tempo nog te ver boven het gewenste tempo dus hebben we de rem erop gegooid.

Ondertussen zag ik de wedstrijd dames van de baas me aan de linkerzijde voorbij schieten, dit terwijl zij een zelfde tijd of iets langzamer (in vergelijking met mij dan) voor ogen hadden.

Aanhaken had geen zin want dan wist ik zeker dat ik het niet ging redden.

De eerste 5 km gingen zoals gehoopt, wel iets boven de gewenste doorkomst tijd maar nog wel te doen.

De komende kilometers zouden zo richting de 10 km steeds zwaarder worden.

Ter hoogte van de 9 km haalde ik twee dames van het dames team in die ook een tijd rond de 1.10 hoopte te doen.

Even kort gesproken en ik gaf al aan dat het hem niet ging worden en dat ik waarschijnlijk te vlug gestart was.

Op het 10 km punt was de tijd maar, blijkt achteraf, 32 seconden boven de gewenste doorkomst tijd.

Maar die benen.........

Die waren volgelopen, ik wilde nog wel maar de beentjes dachten er toch iets anders over.

Die laatste 6 km zouden vooral in het teken staan van schade beperken en iig zorgen dat we onder de 1.15 uur blijven want anders zou ik echt niet vrolijk zijn.

Het tempo ging er iets uit, de gedachten dwaalden zo af en toe af naar stoppen, of op zijn minst even lopen.

Daar bleef het ook wel bij hoor want stoppen is geen optie!

Het tempo ging helaas wel naar beneden en het werd dan ook een strijd om deze rond de 13 km/h te houden.

De mentale strijd in combinatie met het minst gezellige stuk van het parcours werkt ook niet in je voordeel.

Maar goed we liepen nog en gingen vooruit.

Het 14 km punt!

Het punt dat je Zaandam ingaat de bewoonde wereld en de gezelligheid.

De kilometers gingen er niet korter op duren maar leken eerder langer.

Na het 15 km punt kwam het feestplein de locatie waar mijn supporters ook zouden staan.

En deze hebben me nog even op de gevoelige plaat vast weten te leggen.

Het was nu een kwestie van uitlopen.

Op het laatste stuk nog geprobeerd te kijken of ik collega's aan de kant zag staan, maar dit ging me zo beroerd af dat ik bijna bij elke zwaai begon te denken dat het misschien wel voor mij was....

De finish kwam in zicht, daar waar ik voor de start het idee had dat de startboog verder richting het CS stond had ik nu niet het idee dat de finishboog dichterbij was!

Toen we de finish passeerde klokte ik zelf een tijd van 1.13.38, in ieder geval onder de 1.15.00 maar een tevreden gevoel kon er niet vanaf.

Ondanks dat het onder de omstandigheden van mogelijk te snel gestart en de verschrikkelijke benauwdheid geen slechte tijd, maar maak dat een loper maar eens wijs op zo een moment.

©Hardloopgek

Houtwijker kerstloop in Dronten

Van haas naar......

Zaterdag 15 december stond mijn 3e editie van de Houtwijker kerstloop in Dronten op het programma.
Ik kan wel zeggen dat dit traditioneel mijn laatste loop is van het loopjaar!
Voor de 3e maal de 10 km en niet toch maar de 21!
Waarom? Ik weet het eigenlijk niet, misschien omdat het 2 keer over nagenoeg de zelfde ronde gaat of misschien wel omdat ik daar in december helemaal geen zin in heb!
Maar volgend jaar viert de Houtwijker kerstloop zijn 25 jarige bestaan...... Dus misschien doe ik dan wel eenmalig de halve marathon!

Maar goed voor mij dus de 10 km een loop waar ik niet perse iets hoef.
Dit jaar zou ik dan ook iemand gaan hazen op de 10 km die onder het uur en het liefst in de buurt van de 55 minuten wilde eindigen!
Ach waarom ook niet, ik loop Dronten toch wel en mijn tijd op de 10 die ga ik zomaar niet verbeteren.

De aanloop naar de Houtwijker kerstloop bleek dat die gene die ik zou hazen last had van stijve kuiten - onder benen!
Op zich niets ernstigs want rust kan je redden, maar goed met maar twee dagen rust.....

Zaterdag 15 december ik was bijtijds wakker en kreeg vervolgens een whatsapp lopen ging hem niet worden voor de gene die ik zou hazen.
Niet de benen gooide roet in het eten maar wel een opkomende griep en enkele daar bijhorende klachten!

Dus Wesley per whatsapp laten weten dat de plannen iets wat gewijzigd waren, we konden misschien wel proberen te knallen, althans hij wilde een gooi doen naar zijn PR op de 10 km.
Op tijd pikte ik Wesley dan ook op zodat we geheel nodeloos op tijd (zeg maar vroeg) in Dronten waren.
Dus hup startnummer ophalen en nee dit keer niet je aandenken vooraf maar pas aan het eidne op vertoon van je startnummer!
Ergens in een gang stond een heel mooi bankje die ons riep, dus hier hadden we plaats ingenomen en ons uiteindelijk ook omgekleed (laatste dingen uitgetrokken enz.)

Om 13:00 uur zou het startschot zijn dus om 12:40 uur zijn we rustig aan naar de start gelopen.
Wesley voelde zich goed en ik liep zoals bijna normaal weer te gapen!
Doel was gaan en zien wat er gebeurde, wel hadden we iets geroepen van 4:15 per kilometer vooraf maar dan moet het wel lekker gaan.

13:00 uur het startschot en weg waren we.
Het parcours is het eerste stukje lekker breed en hier moet je dan ook direct je plekje zoeken.
Dit lukte redelijk en op het punt dat we moesten inschuiven naar een rijbaan liepen we op zich wel op de juiste plek.
De eerste kilometer ging in een lage 4 minuten en dat was eigenlijk een beetje te enthousiast.
Ik weet niet hoe de benen van Wesley voelde, maar die van mij voelden zwaar.....
Nu had ik dit ook tijdens de zeebodemloop en daar liep ik mijn PR en de eerste kilometer in 3:55!

Na iets meer dan een kilometer sloegen we af de wijk in om hier binnen no time het fietspad op te gaan.
Hier moest je gewoon op de juiste plek lopen want anders heb je echt hinder van lopers die langzamer gaan.
Gelukkig liepen Wesley en ik hier wel op een goede plek, dus daar hadden we niet erg veel last van.
Bij kilometer punt 2 zaten we weer wat lager in de kilometer tijd en moesten we dat tempo in ieder geval hanteren.
Net voorbij kilometer punt 3 heb ik er ergens een kleine versnelling ingegooid om andere in te halen of om een gaatje dicht te lopen dat weet ik niet meer.
Wel merkte ik dat Wesley, die altijd achter me gaat lopen, iets meer afstand had tot mij persoontje.

Eenmaal aangekomen bij kilometer punt 4 verlaat je de bewoonde wereld van Dronten en ruil je dit in voor de polderwegen (of in dit geval eigenlijk 1).
Hier maakt het parcours dan ook een afslag naar links voordat je de weg onderdoor schiet, hier kon ik een blik werpen en zag ik dat er tussen Wesley en mij een gat was geslagen van een goede 20 a 30 meter.
Hierop besloot ik dan ook om door te gaan, want laten we wel wezen Wesley weet donders goed wat hij doet.

Voordat we die lange rechte polderweg op draaide had ik het idee / gevoel dat ik leeg was.
Hoe dit zich zou gaan vertalen wist ik nog niet, maar dat zou de tijd me gaan leren.
De weergoden waren erg positief vandaag want naast een 8 graden hadden we een Zuid Zuid / West windje.
Dus op deze lange polderweg kwam deze wind hoofdzakelijk vanaf de zijkant.
Het gevoel wat mij bekropen had vertaalde zich ook in de kilometer tijd, deze kwam op 4:22 uit de langzaamste kilometer tijd die ik heb genoteerd.

Ook na kilometer 5 voelde het niet lekker!
Ik liep in een gaatje, iets waar ik vooral op dit soort stukken voor probeer te waken.
De afstand tot mijn voorganger was niet al te groot, maar hem bij halen koste toch de nodige moeite en ik koos ervoor dit te laten voor wat het was.
De kilometer tijd op de 6 kilometer maakte een hoop goed, die was weer gedaald dus het was vooral gevoelsmatig.

Vlak voor de 7 kilometer verlaat je de lange rechte polderweg en ga je terug richting de bewoonde wereld.
Echter omdat de wind uit het zuiden kwam had je deze nu van achteren.
De meeste lopers weten dan wel dat de verkoeling stukken minder is en je dus veel meer last heb van je lichaamswarmte die veel meer blijft hangen voor je gevoel.

Op dit punt kon ik wel weer naar mijn voorgangers toe lopen en mee komen.
Langzaam aan haalde ik weer mensen bij en in.
Mijn kilometer tijden waren nog steeds goed en een mooie tijd lag in het vooruitzicht.
Onderweg had ik nog kortstondig gedacht aan een PR, maar die berekening heb ik maar gelaten voor wat het was.

De opvolgende kilometers verliepen lekker en het tempo zat en bleef erin.
Net na de 9 kilometer werd ik weer bijgehaald door iemand die ik net achter me had gelaten.
Aan de zijkant stond een maatje van hem die hem nog even toe riep dat hij nu ergens rond de 41 minuten zat en aan moest zetten, iets wat hij onder korte begeleiding van zijn maatje ook deed.
Ik had zoiets van ik moet aanhaken alleen dan zit een mooie versnelling er nog in, dus dit probeerde ik en dit lukte ook.

Voor ik het wist had ik de finish gepasseerd en stopt ik mijn klokje.
Deze stemde mij erg gelukkig want die riep dat ik over 10 km 42:11 had gedaan (later bleek dit gelijk te zijn aan mijn huidige record)
Echter gaf mijn zelfde meting aan dat ik 10 km en een beetje had gelopen in 42:26.....
Uiteraard niets mis mee en erg reëel dat dit correct was want ook gps wijkt iets af.
Uiteindelijk gaf de uitslag op de website een tijd aan van 42:28 netto, hoe ze deze nu precies hebben gemeten blijft mij een raadsel daar er ook mensen voor de tijdwaarneming systemen van start gingen.

Details van mijn tijd

  

10 km

   

00:42:28

   

14,13 km/u

   

710 Kcal.

Dus wij gaan uit van de tijden zoals gemeten door de organisatie!
Verreweg van mijn PR maar toch echt wel een tijd waar ik tevreden mee kan zijn en ben!

En nu?
Nu trainen we nog wat en gaan we ons opmaken voor Egmond in het nieuwe hardloop jaar!

©Hardloopgek

De halve van Vlieland

De halve van Vlieland had ik uit gekozen als mijn 3e halve marathon.
Maar voornamelijk omdat het mijn eerste vakantie dag zou worden en van vrouw lief de laatste.
Dus met een beetje geluk, en dat hadden we, was dit een mooie afsluiter voor haar en een mooi begin voor mij.

De dag begon dan ook vroeg, want we zouden om 07:00 uur gaan rijden zodat we ruim op tijd waren om rustig naar de boot te gaan.

De bootreis duurde 1 1/2 uur, maar voor de kids was dit de eerste keer dus die keken hun ogen uit en vermaakte zich dan ook prima.
Omdat ik op Vlieland samen met mijn loopmaatje Wesley zou lopen waren ook zijn kids en vriendin mee.

Voor Wesley werd het zijn eerste halve en hij was dan ook goed uitgerust, had rekening gehouden met zijn eten en had er veel zin in.
Ik kwam weer met mijn standaard voorbereiding, gewerkt tot 23:00 uur, weinig slaap, nog niet wakker en altijd wel zin om te lopen ;p

Aangekomen op Vlieland bij de aankomst hal ons startnummer opgehaald en hier ook Joppe gezien.
Joppe zou de halve voor de 3e maal lopen en wist dan ook wat ons te wachten stond, wij (Wesley en ik) liepen hem voor het eerst en wisten niet precies wat ons te wachten stond.
Ik had bedacht dat een tempo van ongeveer 12 km/h een veilige snelheid was, daar ons trainings tempo net iets lager ligt.
Dit zou inhouden dat we rond de 1:45:00 nodig hadden, maar gezien het parcours en weer was een tijd tussen de 1:45 en 1:50 een mooi streven.

We zijn eerst op ons gemak naar de camping Stortemelk gelopen van waar de start zou zijn, deze was pas om 12:30 uur en we waren om 10:30 uur al op het eiland.
De vrouwen gingen van hieruit direct door naar het strand, hiervoor hoefde zij enkel het duin op en af.
Wij hebben samen met Joppe en zijn vriendin op het terras heerlijk in het zonnetje gewacht tot wij in actie mochten komen.

Rond 12:15 uur zijn we rustig aan naar de start gelopen en hebben wij ons bij de vele, een ruime 400, overige deelnemers op de halve gevoegd.
Om 12:30 uur klonk het startschot en gingen we er vandoor.
Het parcours leidde ons al snel  het duingebied in met een paar lichte klimmetjes, maar vooral smalle paden.
Gezien de drukte op de afstand kwam deze versmalling mij iets te vroeg en was het echt even zoeken naar een plekje en vooral je ritme.
Na 2 km kwamen we weer op de normale straten welke ons naar de haven leidde, hier kon je dan ook je ritme goed vinden en je plekje claimen.
Al in de eerste 3 km hadden we 2 waterposten, 1 door een bewoner en 1 van de organisatie.
Dit was erg welkom daar het warm was en het ons niet bekend was wat we aan waterposten in het duingebied konden verwachten.

Na 3 km kwam je lang het finish gebied en liep je via de dorpsstraat richting de havenweg van waar we uiteindelijk het duingebied in gingen.
Op dit stuk een kleine 3 km hebben we nog diverse waterposten gepasseerd welke door zowel de bewoners als door organisatie waren ingesteld.
Van elke waterpost heb ik dankbaar gebruik gemaakt, want met dit weer is vacht en verkoeling welkom.
Net voor het 6 km punt, voordat we het duingebied in gingen, was er een waterpost van de organisatie.
Tot mijn verbazing kregen we hier sponsen en zakjes water, welke je dus in de hand kon houden en zelf kon kiezen waar je deze zou nuttigen.

Het tempo was goed, we liepen rond de 12 km/h.
We gingen nu het duingebied in, het zwaarste maar ook mooiste deel van de route.
Ik wist dat Wesley heuvels minder vond en hiermee, vooral mentaal, moeite kan hebben.
Dus meteen geroepen "werken naar boven, rusten in de afdaling en vlakke stukken".
Dit ging goed tot aan het 10 km punt, hier kreeg Wesley het wat zwaarder en begonnen de heuvels zijn tol te eisen.
Ik denk in het begin vooral mentaal, maar later ook fysiek want als het mentaal niet lekker zit gaat je lichaam er helaas in mee.
Net voor de 13 km ga je links af om over te steken naar de andere kant van het eiland om te beginnen aan de terug reis.
Hiervoor had je dus ruim 6 km duingebied gehad die prachtig glooiend verliep en op sommige plekken erg warm was.
Er stond wel wind, maar die ging soms over je heen, gelukkig waren dit geen hele grote stukken en voelde je de wind vaak zat om er profijt van te hebben.
Ook waren er in die ruime 6 km 2 water en sponsposten ingericht wat echt geen overbodige luxe was.

Vanaf het 13 km punt begon het Wesley op te breken.
Het tempo zakte van een stabiele 12 km/h in naar een 11,5 km/h, geen ramp ook daarmee konden we nog een nette tijd binnen de 1:50 op de klok zetten.

Nog geen km verder sloeg de man met de hamer toe.
Wesley kreeg het alleen maat zwaarder en het tempo zakte verder in.
Nog een tijdje hebben we deze rond de 11 km/h kunnen houden, maar ook dit bleek te snel te gaan.
Ik had een linkerbeen die wat protesteerde en was bang dat als ik tempo moest inleveren dat deze niet meer wilde.
Maar ja wat doe je dan, Wesley alleen laten en hem laten spartelen of inhouden en wel zien.
Precies het laatste is wat we deden, want het was zijn loop het moest zijn feestje worden.
Af en toe roepende naar hem dat het tempo zelfs onder trainings snelheid lag in de hoop dat het een tijdelijke dip was.
Wesley wilde lopen, nou dat gaan we niet doen, lopen doe je maar na de finish....

Dit heeft hij lang weten te rekken, maar uiteindelijk net voor het 19km punt kon hij niet meer.
Hij ging lopen en zei tegen mij dat ik maar moest gaan.
Euh nee en jij gaat weer rennen.

Na enkele meters te hebben gelopen sprak hij de laatste krachten aan en ging weer rennen.
Een zeer net tempo van rond de 10,5 km/h verscheen weer op het klokje.
Op het moment dat we de bewoonde wereld weer in gingen hoefde we nog maar 1 km te volbrengen een laatste drempel was de enige echte hindernis die we nog moesten overwinnen.
Wesley was  er klaar mee en wilde wederom terug vallen in het lopen, dit gingen we nu niet meer toelaten.
Een douw in zijn rug bracht hem weer in beweging en de laatste km, voor hem een martelgang werd volbracht.
Al was het met een tempo net onder de 10 km/h het gebeurde wel.

Uiteindelijk mochten we een eindtijd van 1:56:56 voor mij en 1:57 voor Wesley noteren.
Ik zeg een erg mooie tijd voor iemand die zijn eerste halve loopt en een strijd van 8 km heeft moeten overleven.

Wesley heeft door deze strijd niet kunnen genieten van de omgeving, maar ik kan je vertellen het is een hele mooie loop die ik zeker kan aanbevelen.
Dus wil je nog eens een leuke, mooie en uitdagende halve lopen dan moet je Vlieland zeker in je planning meenemen.
Ik hou hem zeker in gedachten om een volgende keer weer in mijn loopkalender mee te nemen.

©Hardloopgek

Nescioloop

Vorig weekend was het de beurt aan de Nescioloop.
Een loop die door de plaatselijk AV in Amsterdam Oost word georganiseerd en je via Oost en de Nesciobrug door het Diemerpark leidt.
Geen grote loop, maar dat heeft ook zo zijn charmes.

De omgeving ken ik wel aardig, want het valt binnen het gebied waar ik werkzaam ben en ook weleens loop.
Het zou een loop worden gewoon voor de kilometers en wederom samen met Wesley.

De start was pas om 12:15 uur, maar wij waren al vroeg aanwezig.
Tijdens het wachten zagen we minder mooi en redelijk mooi weer voorbij komen.
Dit stemde me iets minder gelukkig, want ik had enkel korte mouwen bij me en een half lange tight.
Naast het wisselvallige weer stond er ook een stevig en fris windje.

Om 12:10 uur liepen we naar de start en zocht ik de luwte van de groep op om het niet al te koud te krijgen.
Het strijd plan was dat Wesley zou bepalen wat het tempo werd.
In het begin liep je redelijk in de groep en werd je tempo ook mede hierdoor bepaalt.
Na een kilometer of 2 was de groep verdeeld en kon je je eigen tempo lekker lopen.
Toen we de Nesciobrug voor de eerste keer hadden genomen nam ik het tempo enigszins over en liep dan ook voor Wesley.
Een loper uit Almere haalde we bij en gingen we overheen, mar deze haakte meteen aan.
Even later kwam hij naast me lopen en gaf aan eerst bang te zijn dat we hem zoek zouden lopen, maar dat hij bij kon houden en bood zelfs aan wat kopwerk te doen.
Wesley volgde nog netjes en we lagen op een mooi tempo.

Na het keer punt keek ik op mijn klokje en na een snelle rekensom zaten we ergens rond de 34 minuten.
Dit hield in dat een eindtijd van 1:15 uur haalbaar was.
Echter het keerpunt bracht ook een veranderende windrichting met zich mee.
Ik liep samen met de loper uit Almere voorop en Wesley moest iets los laten.
De loper uit Almere gaf dit aan, maar ik had het al gezien en wilde eerst aanzien of Wesley het gaatje zelf kon bijtrekken.
Toen bleek dat dit niet ging lukken heb ik me laten afzakken en heb ik Wesley opgehaald.

Vanaf dit punt Wesley een beetje moeten aanmoedigen / coachen om het tempo er lekker in te houden maar voornamelijk om geestelijk niet in een dip te raken.
Toen we de 10 kilometer passeerde en ik weer even een rekensom los liet op de huidige tijd en de starttijd dat een eindtijd van 1:10 een haalbare kaart was en wij hiervoor redelijk de ruimte hadden.
Dus tegen Wesley gezegd dat 1:15 nog haalbaar was maar dat het tempo niet verder in mocht zakken.

De overige kilometers tot aan de Nesciobrug verliepen met enig verval.
Bij de afdaling van de brug passeerde we het 12 kilometer punt, hier zaten we nog wel onder de 1:10 maar hadden wat ingeleverd.
Dus Wesley nog even bemoedigend aangesproken dat hij het niet cadeau kreeg.
Dit was kennelijk genoeg om te consolideren.

En uiteindelijk passeerde we de streep op 1:09:52 en 1:09:48 (eigen tijd) volgens de tijdmeting van de organisatie

49	Remco de Pruis	82	Lelystad	1:09:55
50	Wesley Fielemon	81	Lelystad	1:09:57

Met als kanttekening dat de tijd gaat lopen bij het startschot, dus geen bruto en netto tijden.

De Nescioloop is een loop die als training erg goed is om te doen, leuke afstand met een waterpost op de helft. Het is geen loop voor mensen die grote lopen gewend zijn.

En nu op weg naar de Rondehoeploop in Ouderkerk, 17 kilometers die ik in de auto al errug ver vind.
©Hardloopgek

Almere Oostvaarders > Lelystad

Afgelopen zondag heb ik, omdat het me wel leuk leek vanaf station Almere Oostvaarders naar Lelystad gelopen.

Waarom, tja dat vroeg ik mij op een gegeven moment ook af, maar ik wilde zondags graag lopen.
Naast het feit dat ik wilde lopen moest ik ook werken en wilde ook 's avonds een keer thuis zijn.
Dus op zaterdag middels afstandmeten gekeken wat de afstand was.
Deze kwam op 26 nog wat uit....

26 kilometer! Is dat wel haalbaar dacht ik bij mezelf. Op zich zou ik na 21 kilometer al weer in de bewoonde wereld zijn en dus de hulplijnen in kunnen zetten.
Dus weet je wat we gaan het gewoon doen, dus extra eten mee naar het werk en de loop spullen.
Overdag dus wat extra gegeten en water gedronken en gevraagd of ik om 14:45 weg kon.
Dan zou ik om 15:30 uur op Almere Oostvaarders zijn en ergens 2 en half uur later thuis.

Onderweg naar het station het thuisfront laten weten dat ik het toch ging doen, wist ze natuurlijk allang, en aangegeven hoe laat ik van start zou gaan.
Zij vertelde toen dat ze me tegemoet zouden fietsen en dan met me mee terug fietste.
Ook van mijn loopmaatje kreeg ik een whatsapp of ik het nog ging doen.
Euh ja is wel de bedoeling.... Dan kwam hij me waarschijnlijk wel tegemoet fietsen.
Hartstikke leuk, aangegeven dat het thuis front dit ook ging doen kon hij een keus maken of hij het wel zinvol vond.

Voor vertrek op het werk alvast loopkleding aangetrokken en op naar de trein.
In de trein de gewone broek uitgedaan en in de tas gestopt.
Beneden aangekomen hup rennen, niet te snel want we moeten even, beoogd tempo van 10 a 10,5 km per uur.
Oei dat is toch wel even anders zo die tas, ooit een keer eerder gedaan maar dat was maar 8 km en toen zat er enkel kleding in en geen water.
Na de eerste 2 kilometer redelijk gewend aan de tas, moest ook wel want  kon hem moeilijk achter laten.\
Het eerste stuk ging door / langs de Oostvaardersplassen en het Kotterbos.
Hier in de eerste 8 kilometer mogen genieten van het weer, de natuur en de grazers zoals herten die er zijn.

Net voorbij het 8 kilometerpunt komt er iemand mij tegemoet fietsen op een gewone fiets, je ziet er wel veel toerfietsers, dit bleek mijn hardloopmaatje te zijn met zijn kleine man.
Hij had water meegenomen en een appel, alleen die had de kleine man al toe geëigend.
Dit sloeg ik af, had tenslotte water, aqaurius en een banaan bij me.
Ook bood hij aan om me tas te nemen, maar ook dat wilde ik niet want stel je voor dat ik ooit weer op zo een idee kom dan moet ik hem toch ook zelf dragen.

Net na het 9 km punt

Op het punt waar wij elkaar tegen kwamen ging de route op een mooi stuk langs de Oostvaarders en de vaart, iets wat met het zonnetje erbij genieten is.
Op de 9 km besloten even te stoppen om er wat vocht uit te gooien en aan de bovenzijde weer wat vocht in te gooien.
Ik vervolgde hierna mijn weg onder begeleiding richting de Knardijk.
Eerlijk gezegd had ik voor dit punt ook de andere wel al verwacht, maar dat was niet zo.
Nog wel even op de foto gezet, moest wel lachen van Wesley dus dat doen we dan ook.

Hier vonden we het nog leuk

Net over de knardijk kwamen we dan de andere tegen.
Eigenlijk een hele mooie timing, want Wesley had een belletje gekregen van het thuisfront dat ze weer terug waren, dus hij ging mij weer verlaten en reed rechtdoor waar ik rechtsaf ging om mijn route door het bos te vervolgen.
Het volgende obstakel dat we tegen zouden komen was een brug over het water, een die in mijn gedachten toch vele malen dichterbij was dan dat hij in werkelijkheid was.
Al lopend vroeg mijn oudste "papa wanneer ga je beginnen?". Van je kinderen moet je het hebben he.
Rond de 14 kilometer weer even gestopt om wat water te drinken en een halve banaan te nuttigen.
Niet heel ver daarna kwam dan die brug.

Na deze brug kwam het meest saaie stuk, een recht stuk langs een akker en het water met in de verte de eerste bebouwing van Lelystad.
Vanaf hier kreeg ik het steeds zwaarder, de benen werden wat zwaarder en ik vroeg mij af waarom dit me eigenlijk zo een goed idee leek.
Maar goed niet zeuren en doorgaan, richting de bewoonde wereld.
De buurvrouw die gezellig met vrouw lief mee was gefietst, vroeg ergens rond dit punt of ik het nog eens ging doen.
Een vraag waar ik op dat moment echt niet over na wilde denken, eerst maar eens thuis komen.

Des te verder we kwamen des te zwaarder de beentjes werden en des te moeilijker ik het mentaal kreeg.
Ik zocht dan ook elke keer nieuwe doelen uit om naartoe te werken.
Eenmaal de 21 kilometer gepasseerd was ik er wel een beetje klaar mee.
Alles voelde zwaar, de tas was een last en het tempo was voor mijn gevoel verdwenen.
Uit het niets maakte mijn meefietsers de opmerking dat ze het knap vonden dat ik het tempo zo stabiel wist te houden.
Dit gaf een kort gevoel van voldoening, maar dan ook heel kort.

Maar goed we zijn nu toch onderweg dus opgeven zou zonde zijn.
Ja de benen voelde zwaar, maar ik had geen pijntjes die duiden op iets anders.
En zware benen is toch geen reden om te stoppen, zolang je de voetjes nog van de vloer krijgt.
Verder voelde ik mij, naast het feit dat ik het gehad had goed.
Ik was niet draaierig of iets wat kon duiden op zwaar vocht te kort of iets.
Wel had ik minder gedronken dan ik wilden, maar nu nog stopen voor water zou betekenen dat ik helemaal niet meer vooruit zou komen.

In het zicht van de haven aangegeven dat ik het wel fijn zou vinden als ik thuis direct door kon "renen"naar binnen .
Omdat ik er zo doorheen zat wilde ze me eigenlijk niet alleen laten, maar ja wat kon er nu nog gebeuren.
Onder de opbeurende woorden "als ik er over 5 minuten nog niet ben lig ik waarschijnlijk hier ergens" fietste ze toch maar vooruit.
Thuis aangekomen door naar binnen en plof op een stoel.
De rest van de banaan naar binnen gewerkt, aqaurius opgedronken en vervolgens verder aan mijn bidon.
We hadden het gedaan!
Gaan we het nog eens doen? Op dat moment zou ik denk ik eerder NEE zeggen dan ja of misschien, maar nu! Waarschijnlijk wel!

Vervolgens onder de douche gegaan en hierna nog even de honden uitgelaten om toch even in beweging te blijven. Echte spierpijn was gelukkig geen sprake van. Kon zelfs vaststellen dat de benen minder pijnlijk waren dan de schouders (van de tas).

De route die we uiteindelijk hebben afgelegd was 26.6 kilometer in 2:39:17.

Bron: http://www.looptijden.nl/mijn/tijden/details/550437 

'S avonds kreeg ik middels Facebook de uitnodiging van Running Martin om aankomende zondag een 30 kilometer loopje met hem te doen. Deze moest ik (vond ik op dat moment echt niet erg) bedanken maar ook dan mogen we werken. Maar de kans is groot dat ik het aanbod een keer aanneem.
Vervolgens heb ik heerlijk op de ban onder het genot van een biertje de herhaling van de CPC loop gekeken.

©Hardloopgek

De Safari Run

De Safari Run voor het eerst..........

De start was pas om 13:30 uur voor de 10km en buienradar zei dat het ergens richting 12:30 droog / droger ging worden.
Nou dat was niet zo.

Ergens rond 12:30 arriveerde wij bij Burgers Zoo, en ik kan iet anders zeggen dat het parkeren goed geregeld is.
Ik had iets extra's betaald om mijn startnummer toe te zenden en had dus alles al bij me.
Omdat het weer wat onvoorspelbaar was, had ik gekozen voor lange mouwen en voor de zekerheid mijn jasje mee, want dan kon ik er nog voor kiezen om enkel ondershirt  en jasje aan te doen.
Maar het weer bleef raar, regen / droog dan weer regen.
Een ding was zeker het parcours zal niet droog zijn want het had de gehele dag al geregend.

Dus in de drup / regen maar wachten op de start.
Het start gebied was nagenoeg een en al modder, dus daardoor stond ik redelijk vooraan.

Toen het startschot klonk gingen we er vandoor, mijn benen voelde al vanaf het begin zwaar aan.
Maar goed dat lopen we er wel uit dacht ik.
Maar omdat het onbekend terrein was en zo veel had geregend kwam ik voor een verrassing te staan.
Namelijk verraderlijke klimmentjes en vertrapte stukken inc modder.

Uiteraard had ik wel rekening gehouden met modder en had daar ook wel zin in,.
Maar ik merkte wel dat dit zijn uitwerking had op mij.
Dit in combinatie met, denk ik zo maar, te snel starten brak mij in de eerste ronde op.
In ieder geval geestelijk had ik het zwaar, dingen als zoek het uit ik stop gingen door mijn gedachte.

Ronde een vlak voor de doorkomst. (die zwarte vlek ben ik)

 Ik had het dus vooral geestelijk zwaar, iets wat ik weleens eerder heb gehad en ergens diep van binnen weet dat de rest vaak toch nog wel oke zit.
Maar dit nam niet weg dat ik iets moest doen, want die klimmetjes die er in zaten waren sluip moordenaars.
En dan zul je denken, wat omhoog gaat moet ook naar beneden!
Dat is waar..................... Maar door de modder en het ongelijke terrein maakte dat je dit met behoud moest doen, dus echte winst kon je daar niet pakken.

Maar goed ronde twee was ingegaan, er was wel een foto gemaakt bij doorkomst maar daar liep gelukkig iemand door het beeld want die foto kan nooit florissant geweest zijn.
Ronde twee, ik moest mijn tempo aanpassen anders zou ik het niet overleven.
Ik merkte dat, ondanks het voornemen, dit in de eerste km niet echt gebeurde.
Dus hierna toch een versnelling terug en uiteindelijk werd ik bijgehaald door een loper die een mooi volgbaar tempo pakte.
Dit werd mijn haas, hij ging mij erdoorheen slepen.

Een goede 3,5 a 4 km liep ik in zijn kielzog, waarschijnlijk tot vervelens toe.
In de laatste kilometer passeerde ik hem, waarschijnlijk liet hij mij dit doen, en was ik heel even de  haas.
Maar in de laatste 4 a 500 meter nam hij weer over en nam hij afstand, en maar goed ook want het was niet eerlijk geweest als ik hem voor was gebleven.

Op het laatste stukje eerst nog even zwaaien naar de kids en de laatste bocht nemen de modder in om naar de finish te gaan.
Hier werd automatisch een foto genomen dor het systeem die, wel gelukt is een groot woord, wel zichtbaar is.

Omdat mijn horloge kuren had kon ik geen meting starten, maar had wel vlak daarna ff op het kloje gekeken.
Daardoor kon ik inschatten dat ik of net onder de 45 minuten had gelopen of net er boven.
De uiteindelijke tijd:

Afstand

10 km

 

Tijd

00:44:58

 

Snelheid

13,34 km/u

 

Calorieën

710 Kcal.

Mijn conclusie!

Leuke loop die met de middelen daar aanwezig goed georganiseerd is.
Of het mijn ding is? Ik weet het niet.
Of ik het nog eens zou doen? Vast wel.

©Hardloopgek