ik had dit jaar besloten om er een weekend van te maken en had dus vooraf al een huisje geboekt op het naast gelegen park.
Dus voor mij begon het allemaal al op vrijdag, spullen pakken, auto vol laden, vrouw en kids bij mijn ouder gedropt en van hier uit mijn pa met de spullen van hem en mijn moeder meegenomen.
Mijn moeder, vrouw en kids gingen met de trein die kant op en mijn pa en ik met de auto.
Dus voor mij dit keer geen gezeur met de trein en drukte en lange dagen.
Gewoon lkkr relax al van te voren aanwezig, genieten van de omgeving het zwembad e.d.
Op de dag zelf heb ik na het ontbijt met mijn vader even gekeken op het terrein en hebben we de start van de 5km vrouwen aanschouwd.
Nog geprobeerd Marieke te spotten, maar die ging zo snel dat dit niet lukte.
Hierna weer even terug gegaan naar het huisje om nog wat te eten, drinken en omkleden.
Ik moet zeggen dat het echt heerlijk was om al die hordes mensen te zien en te bedenken dat 2 jaar terug ik daar ook tussen liep en daar nu totaal geen last van had.
Na het eten en omkleden weer richting circuit gegaan.
Mijn ouders liepen mee dus die konden mooi mijn jasje mee terug nemen.
Het weer was heerlijk, tijdens de 5km twijfelde ik nog of ik niet toch mijn lange mouwen aan moest doen, want het waaide best pittig.
Uiteindelijk blij dat ik dit niet had gedaan, want dat windje was gaan liggen en daardoor voelde je het aanwezige zonnetje extra goed.
Aangekomen bij het circuit kon ik zo doorlopen mijn startvak in en door naar voren.
Nog even een minuutje wachten ofzo en daar gingen we al.
Geprobeerd direct bij de tarzan bocht mijn eigen ruimte te vinden los van de mensen die enthousiast vooraan gaan staan maar dit beter niet hadden kunnen doen.
Al in de bocht kwam ik in aanraking met de eerste loper die alleen rekening hield met zichzelf.
Maar goed een korte boze blik opzij en een kleine versnelling om van hem af te komen maakte wel duidelijk dat ik daar niet van gediend was.
Al bij de Gerlachbocht wist ik dat ik dat ik even vergeten was dat alleen het rechte stuk bij start/finish recht was en de rest inderdaad scheef liep.
Het circuit hebben we overleefd door bij de bochten veelal de buitenbocht te lopen daar iedereen snel of langzaam de binnen bocht indook.
Heel soms kon ik de binnen bocht pakken omdat een loper voor mij het zelfde tempo had en een gaatje vond.
Al halverwege het circuit bemerkte ik dat ik iets te hard van start was gegaan, maar het lukte me niet om het rustiger aan te doen.
Dit resulteerde dat ik dus bij het 4km punt een tijd klokte van 18 minuten en 20 seconden.
En kon ik nog de kracht op brengen om Marieke te begroeten.
Ik wist ook dat ik op het strand hoogst waarschijnlijk in zou leveren, al helemaal met die killing strand afgang.
Op het strand aangekomen door het mulle zand richting de kustlijn.
Door een geul tussen het harde zand en het mulle zand was er weinig hard zand om te belopen, wat je merkte in de drukte.
Op een zeker moment de sprong over het geultje gemaakt en voor het harde zand gekozen.
Iets wat ik veel eerder had moeten doen, maar door tussenkomst van geulen water er niet direct voor gekozen.
uiteindelijk was ik het gedrang bij het dunne strookje hard zand zo zat dat ik een paar natte voeten maar voor lief nam.
Uiteindelijk vielen de natte voeten mee en dankzij het weer waren ze ook zo droog.
Toen uiteindelijk het gevreesde klimmetje omhoog kwam zag ik borden staan langzaam rechts / snel links.
Daar ik nog bewoog en vele wandelde koos ik voor links, dit ging tot aan de opgang goed.
Want de bocht links af liep alles links, maar eenmaal op de opgang verspreide het weer over het hele pad.
Dus er zat niets anders op dan zigzaggend omhoog te gaan.
Boven aangekomen voel je echt heel duidelijk dat je een pittige klim heb moeten afleggen.
Je hartslag schiet omhoog en je snelheid daalt drastisch, eenmaal boven heb je gewoon even nodig om je ritme te hervinden.
Eindelijk van het strand af en de tijd zag er nog steeds goed uit, doorkomst tijd 37:46 (19:29 over 4 km)
Richting het 8km punt waar ik graag wat water wilde scoren, maar ook weet dat dit weer een punt is van irritatie en stilstaande mensen.
Dus door het midden er doorheen en maar zien of ik water kon scoren links of rechts.
Uiteindelijk zag ik aan de linkerkant dat een van de laatste waterpost / persoon net nieuwe bekertjes had gepakt, dus ik naar binnen geschoten en tjakka.
Heerlijk dat kleine beetje koel water wat in je mond komt, die de boel een beetje verfrist.
En al die liters die op je benen belanden zijn met dat warme weer ook geen straf.
Nu waren we alweer op weg richting het centrum van zandvoort, hier bedacht ik mij nog even dat deze loop qua parcours een erg mooie en uitdagende loop is maar dat ze het qua publiek nog niet kunnen tippen aan de Dam tot Dam (iets wat ze zelf zeggen)
Maar met dit mooie weer heb je wel veel publiek, ook ongewild publiek op het strand maar ze zijn er wel.
Aan gekomen bij het casino het eerste stukje parcours wat was voorzien van schaduw, wat heerlijk was dat zeg.
Hup het centrum in waar de mensen weer volop aanwezig zijn en er diverse activiteiten te beleven zijn.
Vooral die gasten op die spinning fietsen, zaten volgens mij al sinds de start van de 12km op die dingen te trappen in de volle zon.
Vervolgens door richting het station en dus richting center parcs en het 11km punt.
Net voor het 11km punt zag ik mijn vader staan, mar die was te druk met het kijken naar zijn camera dus zag hij mij niet.
Laatste km, heerlijk zeg, want ik merkte echt wel dat ik snel was gestart en dat ik dit tempo aardig vast had weten te houden.
Voor Slotemakers rechtsaf richting circuit.
Door het tunneltje en ja hoor daar lag dan eindelijk in de verte de finish.
Op het rechte stuk een plekje gezocht waar het niet te druk was zodat ik het laatste stuk goed kon overzien.
Enkele meters voor de finish een mooi open stukje gespot die met een kleine versnelling nog wel te halen was.
Dus hup omhoog dat tempo, zowaar lukte het ook, en hup dat gat in.
Nu liep ik mooi vrij om uitgeput en wel goed op de foto te komen:
Op de finish klokje stop en een tijd van 56:51 (volgens chip) mogen klokken.
Dit hield in dat ik de laatste 4km weer iets had versneld en hier 19:09 over had gedaan.
Achter de finish het al om bekende probleem van mensen die acuut stil gaan staan en denken dat ze na die 12km echt geen stap meer kunnen verzetten, terwijl ik altijd uitkijk naar dat flesje AA.
Dus ook hier weer in zigzag richting uitgang, hierbij soms obstakels tegen komende bestaande uit mensen.
Die vraag ja dan netjes of je even mag passeren en dan gaan ze nog boos lopen kijken ook.
Dat kan ik beter, dus kijken we even goed boos terug.
Na mijn verdiende medaille en heerlijke AA op richting uitgang.
Nog denkende, ik ga gebruik maken van die gratis massage.
Die heb ik niet kunnen vinden, dus hoopte dat de spieren het ook zonder massage konden stellen.
Op mijn weg richting uitgang zag ik ineens Marieke staan, dus ff hallo zeggen.
Zij vertelde dat Sheila er ook zo aankwam want zij zou drie minuten na mij gefinisht zijn.
Toen zij er ook was gezamenlijk richting tassen uitgifte gelopen.
De dames gingen nog even douchen in het hotel en zouden daarna nog even langs komen bij mijn huisje om iets te drinken.
Ik heb eerst een wel verdiend koud pilsje gepakt alvorens ik ging douchen.
Toen ik hoorde dat de voordeur werd geopend en Marieke zei "hoi ik ben Marieke" ben ik er maar onderuit gegaan.
Aangeschoven bij Marieke en Sheila wachtende op Sebastian.
Toen hij er ook was met de kids nog maar een pilsje genomen.
Nadat zij weg waren en wij gegeten hadden nog even gerelaxt in het zwembad en om de rest van de avond op de bank door te brengen met zeer vermoeide benen.
©Hardloopgek
