Mijn hardloop jaaroverzicht!

Mijn jaar overzicht!

2012 heeft mij weer mooie momenten mogen brengen op hardloop gebied, maar ook op werkgebied.
Op het gebied van hardlopen heb ik o.a. enkele Persoonlijk Records mogen aanscherpen, nieuwe afstanden gelopen en een hardloop maatje gevonden.

Is dat dan alles? Nee zeker niet!

Want ook ook heb ik op het social media vlak enkele interessante mensen mogen ontmoeten die een zelfde passie delen. Tevens heb ik een 2 daagse cursus tot runnig instructor gevolgd via Run2day Zwolle en zo mijn kennis op hardloop  gebied weer wat mogen uitbreiden.

PR's en afstanden

In 2011 heb ik op alle afstanden (tot max de 10 EM) mogen noteren dan wel aanscherpen.
In 2012 was mijn doel dan ook om mijn maximale afstand te verleggen naar de halve marathon (21,1 km)
Zo heb ik op 4 maart 2012 mijn eerste halve marathon gelopen in Vorden tijdens de achtkastelenloop.
Ik had deze loop geselecteerd vanwege het relatief vlakke parcours en het feit dit een minder massale loop was.
Op mijn debuut mocht ik een tijd van 1:37:02 noteren, een tijd waar ik zeer tevreden mee was daar ik hoopte op een eindtijd ergens tussen de 1:40 en 1:45.
In oktober 2012 tijdens de Amsterdam marathon heb ik deze tijd aangescherpt en mocht ik een eindtijd van 1:35:44 noteren!

Overige PR's in het afgelopen jaar!

• 5 km 22-6 20:39 korps triathlon
• 10 km 2-6 42:11 zeebodemloop
• 12 km 25-3 53:05 zandvoort circuitrun
• 10 EM 23-9 1:10:32 dam tot damloop
• 17 km 13-5 1:20:15 rondehoeploop
• 18,5 km 5-2 1:34:36 midwinter marathon

De mooiste van de bovenstaande PR's is denk ik toch wel de Dam tot Damloop waar ik voor het eerst mocht deelnemen in het wedstrijd team en hierbij dus een snellere tijd kon noteren als het jaar ervoor.

Heb ik verder dan niets gedaan?
Nee echt niet, ik heb meerdere lopen, minstens een per maan soms twee, gelopen waarvan erg veel samen met Wesley.
Op sommige lopen heb ik gediend als haas van Wesley en zo hem naar een mooie tijd kunnen brengen en andere lopen deden we misschien wel iets meer voor de omgeving.
Andere uitdaging die ik met mezelf was aangegaan was de 1/8e korps triathlon solo doen.
Dus 500 meter zwemmen in open water, 20 km fietsen en 5 km rennen.
Dit heb ik uiteindelijk in een tijd van 1:16 en een beetje volbracht.

Social media en loopmaatje

Zoals aangegeven heeft 2012 mij een loopmaatje opegeleverd in de persoon van Wesley.
Wesley en ik hebben vroeger op de zelfde basisschool gezeten en waren elkaar op facebook weer tegen gekomen eind 2011.
Wesley zou deelnemen aan de kerstloop in Dronten waar ik voor het tweede jaar deelnam.
In het nieuwe jaar besloten we een keer samen te gaan lopen en dit beviel goed, de snelheid lag op training niveau gelijk.
In februari hebben samen deelgenomen aan de midwinter marathon, de 18,5 km, waarbij ik fungeerde als gangmaker voor Wesley.
Hierdoor liep Wesley verder dan hij ooit te voren had gelopen, ondanks dat hij in trainingen al enkele malen erg dicht tegen de afstand aanzat.
Uiteindelijk hebben we ook samen zijn eerste halve marathon gelopen, toen mijn 3e.
Deze verhalen heb ik uiteraard al eerder beschreven in een van mijn blogs.
Maar de mooiste loop de Wes en ik hebben mogen lopen is denk ik toch wel de Zevenheuevelenloop in Nijmegen! Zij die mijn blogs elke keer weer lezen zullen ook wel weten waarom.

Ook heb ik Martin van Noort mogen leren kennen.
Martin is een fanatiek loper, trainer, hardloop goerroe, blogger en wat allemaal niet nog meer!
Martin heb ik via twitter leren kennen. Hoe? Hij heeft volgens mij ooit eens op een tweet gereageerd.
Toen later bleek dat we naast de zelfde passie ook nog eens de zelfde hardloopschoenen specialist konden was het hek van de dam.
Martin loopt, in mijn ogen, veel maar hij loopt dan ook hele marathons.
Martin is daarbij ook nog eens trainer en dit maakte ook dat ik zijn hulp eens heb ingeschakeld met een vraag m.b.t. een les.
Door de communicatie middels twitter, soms de mail en het volgen van elkaars blog ben ik ook eens te gast geweest bij hem om eens mee te lopen in zijn achtertuin.
Via mensen als Martin heb ik dan ook weer andere mensen op het social media vlak mogen ontmoeten met dezelfde passie.

Running Instructor

In februari dit jaar heb ik via Run2day Zwolle een 2 daagse cursus tot running instructor gevolgd.

Wat kan je ermee? Nou je krijgt de beginselen en een basis aangereikt om eventueel beginnende lopers te kunnen begeleiden.

De cursus is ooit geschreven voor hen die niet bij een AV zitten maar wel bij een loopgroepje zitten en hier mogelijk les / leiding aan willen geven.

Nu zullen sommige denken, maar jij doet dit toch niet! Jij zit toch niet bij een loopgroepje of AV?

Dat klopt, maar ik ben wel gek van lopen en tracht hier en daar mijn enthousiasme op andere over te dragen.

Ik heb de cursus dan ook hoofdzakelijk uit persoonlijk interesse gevolgd, maar ook omdat ik nu mogelijk een iets zinniger antwoord kan geven op vragen van vrienden / bekenden of collegae die mij weleens willen benaderen.

Deze cursus is dan ook de aanleiding dat ik een keer heb meegelopen bij Martin in zijn achtertuin.

Martin traint in het duingebied bij Heemskerk een prachtige omgeving die erg uitdagend kan zijn.

Hardlopen en meer....

In het afgelopen jaar heb ik twee maal via facebook een run georganiseerd.

Niets groots, althans is het niet geworden, maar net zo leuk.

Eenmaal in het Amsterdamse bos met een select gezelschap en een Sunday morning run in Lelystad.

De opkomst op beide lopen was klein, maar hierdoor niet minder gezellig.

Daar ik de organisator was en ik hou van het principe dat een ieder zijn eigen tempo loopt was ik te vinden bij de achterste lopers.

Wesley liep dan veelal voorin met de wat snellere lopers.

Dit is toch altijd een leuke manier om mensen te leren of beter te leren kennen en zoals bij de sunday morning run het geval was weer oude bekenden tegen te komen.

In juli van dit jaar was ik de organisator van de 2e officiële runningplus meeting.

Juli is een maand waarin er nauwelijks loopjes zijn en daarom was dit de uitgelezen kans.

In 2011 was er de combi met de Hilversum city run, dit jaar dus in de polder.

We hebben hier met een gemêleerd gezelschap 2 maal een bestaand rondje gelopen welke ons voerde over een deel van het NK veldloop parcours van gemeente ambtenaren.

De weg ernaartoe en terug liepen we met zijn alle en we sloten het geheel af met een heerlijke pasta maaltijd en de nodige versnaperingen.

De titel zegt het al "hardlopen en meer".

Op het vlak van mijn werk heb ik in maart dit jaar het besluit genomen om te solliciteren op een nieuwe functie.

Deze nieuwe functie ga ik uiteindelijk uitoefenen gecombineerd met mijn huidige werkzaamheden.

De procedure naar deze nieuwe functie heeft mede door het wachten en de vele kandidaten tot augustus dit jaar inbeslag genomen.

In die tijd heb ik te horen gekregen dat mijn brief voldeed aan de eisen en dat ik op gesprek mocht komen.

Na het gesprek kreeg ik te horen dat mijn gesprek voldoende was en ik nog niet was afgevallen, maar er volgde meerdere dagen dus moest nog een weekje wachten.

Uiteindelijk dan het verlossende woord dat ik door mocht voor het assessment.

Toen we deze hadden gehad en na ruim 3 weken de uitslag toestemming verleend dat deze doorgestuurd mocht worden.

Uiteindelijk in augustus het verlossende telefoontje, ik mocht de opleiding in.

Deze zal drie maanden duren en bestaan uit cursussen en werken en een twee tal examens.

Momenteel zit ik maand 2 van de opleiding en heb ik dus de maand januari nog voor de boeg.

Dan horen we of ik ook daadwerkelijk word aangesteld voor de nieuwe functie.

Al met al ben ik dan 10 maanden bezig geweest, maar heb er nog geen seconden spijt van gehad.

Op naar 2013

En dan nu op naar 2013.

In 2013 beginnen we met de halve marathon van Egmond.

Is toch een loop die ik een keer gedaan wil hebben, en met de steeds hogere inschrijfgelden moest het er nu maar van komen.

In februari keren we traditie getrouw terug naar Apeldoorn voor de midwintermarathon en zullen we dit maal proberen de 27,5 km te volbrengen.

Verder zullen enkele bekende lopen de revue passeren maar ook enkele nieuwe zoals de 20 van Alphen, maar uiteraard zullen we ook weer aanwezig zijn bij de runningplus meeting welke dit jaar wordt gecombineerd met de Ekiden in Rotterdam.

Dan rest mij enkel nog om een ieder fijne feestdagen en een gezond en sportief 2013 te wensen.

©Hardloopgek

Houtwijker kerstloop in Dronten

Van haas naar......

Zaterdag 15 december stond mijn 3e editie van de Houtwijker kerstloop in Dronten op het programma.
Ik kan wel zeggen dat dit traditioneel mijn laatste loop is van het loopjaar!
Voor de 3e maal de 10 km en niet toch maar de 21!
Waarom? Ik weet het eigenlijk niet, misschien omdat het 2 keer over nagenoeg de zelfde ronde gaat of misschien wel omdat ik daar in december helemaal geen zin in heb!
Maar volgend jaar viert de Houtwijker kerstloop zijn 25 jarige bestaan...... Dus misschien doe ik dan wel eenmalig de halve marathon!

Maar goed voor mij dus de 10 km een loop waar ik niet perse iets hoef.
Dit jaar zou ik dan ook iemand gaan hazen op de 10 km die onder het uur en het liefst in de buurt van de 55 minuten wilde eindigen!
Ach waarom ook niet, ik loop Dronten toch wel en mijn tijd op de 10 die ga ik zomaar niet verbeteren.

De aanloop naar de Houtwijker kerstloop bleek dat die gene die ik zou hazen last had van stijve kuiten - onder benen!
Op zich niets ernstigs want rust kan je redden, maar goed met maar twee dagen rust.....

Zaterdag 15 december ik was bijtijds wakker en kreeg vervolgens een whatsapp lopen ging hem niet worden voor de gene die ik zou hazen.
Niet de benen gooide roet in het eten maar wel een opkomende griep en enkele daar bijhorende klachten!

Dus Wesley per whatsapp laten weten dat de plannen iets wat gewijzigd waren, we konden misschien wel proberen te knallen, althans hij wilde een gooi doen naar zijn PR op de 10 km.
Op tijd pikte ik Wesley dan ook op zodat we geheel nodeloos op tijd (zeg maar vroeg) in Dronten waren.
Dus hup startnummer ophalen en nee dit keer niet je aandenken vooraf maar pas aan het eidne op vertoon van je startnummer!
Ergens in een gang stond een heel mooi bankje die ons riep, dus hier hadden we plaats ingenomen en ons uiteindelijk ook omgekleed (laatste dingen uitgetrokken enz.)

Om 13:00 uur zou het startschot zijn dus om 12:40 uur zijn we rustig aan naar de start gelopen.
Wesley voelde zich goed en ik liep zoals bijna normaal weer te gapen!
Doel was gaan en zien wat er gebeurde, wel hadden we iets geroepen van 4:15 per kilometer vooraf maar dan moet het wel lekker gaan.

13:00 uur het startschot en weg waren we.
Het parcours is het eerste stukje lekker breed en hier moet je dan ook direct je plekje zoeken.
Dit lukte redelijk en op het punt dat we moesten inschuiven naar een rijbaan liepen we op zich wel op de juiste plek.
De eerste kilometer ging in een lage 4 minuten en dat was eigenlijk een beetje te enthousiast.
Ik weet niet hoe de benen van Wesley voelde, maar die van mij voelden zwaar.....
Nu had ik dit ook tijdens de zeebodemloop en daar liep ik mijn PR en de eerste kilometer in 3:55!

Na iets meer dan een kilometer sloegen we af de wijk in om hier binnen no time het fietspad op te gaan.
Hier moest je gewoon op de juiste plek lopen want anders heb je echt hinder van lopers die langzamer gaan.
Gelukkig liepen Wesley en ik hier wel op een goede plek, dus daar hadden we niet erg veel last van.
Bij kilometer punt 2 zaten we weer wat lager in de kilometer tijd en moesten we dat tempo in ieder geval hanteren.
Net voorbij kilometer punt 3 heb ik er ergens een kleine versnelling ingegooid om andere in te halen of om een gaatje dicht te lopen dat weet ik niet meer.
Wel merkte ik dat Wesley, die altijd achter me gaat lopen, iets meer afstand had tot mij persoontje.

Eenmaal aangekomen bij kilometer punt 4 verlaat je de bewoonde wereld van Dronten en ruil je dit in voor de polderwegen (of in dit geval eigenlijk 1).
Hier maakt het parcours dan ook een afslag naar links voordat je de weg onderdoor schiet, hier kon ik een blik werpen en zag ik dat er tussen Wesley en mij een gat was geslagen van een goede 20 a 30 meter.
Hierop besloot ik dan ook om door te gaan, want laten we wel wezen Wesley weet donders goed wat hij doet.

Voordat we die lange rechte polderweg op draaide had ik het idee / gevoel dat ik leeg was.
Hoe dit zich zou gaan vertalen wist ik nog niet, maar dat zou de tijd me gaan leren.
De weergoden waren erg positief vandaag want naast een 8 graden hadden we een Zuid Zuid / West windje.
Dus op deze lange polderweg kwam deze wind hoofdzakelijk vanaf de zijkant.
Het gevoel wat mij bekropen had vertaalde zich ook in de kilometer tijd, deze kwam op 4:22 uit de langzaamste kilometer tijd die ik heb genoteerd.

Ook na kilometer 5 voelde het niet lekker!
Ik liep in een gaatje, iets waar ik vooral op dit soort stukken voor probeer te waken.
De afstand tot mijn voorganger was niet al te groot, maar hem bij halen koste toch de nodige moeite en ik koos ervoor dit te laten voor wat het was.
De kilometer tijd op de 6 kilometer maakte een hoop goed, die was weer gedaald dus het was vooral gevoelsmatig.

Vlak voor de 7 kilometer verlaat je de lange rechte polderweg en ga je terug richting de bewoonde wereld.
Echter omdat de wind uit het zuiden kwam had je deze nu van achteren.
De meeste lopers weten dan wel dat de verkoeling stukken minder is en je dus veel meer last heb van je lichaamswarmte die veel meer blijft hangen voor je gevoel.

Op dit punt kon ik wel weer naar mijn voorgangers toe lopen en mee komen.
Langzaam aan haalde ik weer mensen bij en in.
Mijn kilometer tijden waren nog steeds goed en een mooie tijd lag in het vooruitzicht.
Onderweg had ik nog kortstondig gedacht aan een PR, maar die berekening heb ik maar gelaten voor wat het was.

De opvolgende kilometers verliepen lekker en het tempo zat en bleef erin.
Net na de 9 kilometer werd ik weer bijgehaald door iemand die ik net achter me had gelaten.
Aan de zijkant stond een maatje van hem die hem nog even toe riep dat hij nu ergens rond de 41 minuten zat en aan moest zetten, iets wat hij onder korte begeleiding van zijn maatje ook deed.
Ik had zoiets van ik moet aanhaken alleen dan zit een mooie versnelling er nog in, dus dit probeerde ik en dit lukte ook.

Voor ik het wist had ik de finish gepasseerd en stopt ik mijn klokje.
Deze stemde mij erg gelukkig want die riep dat ik over 10 km 42:11 had gedaan (later bleek dit gelijk te zijn aan mijn huidige record)
Echter gaf mijn zelfde meting aan dat ik 10 km en een beetje had gelopen in 42:26.....
Uiteraard niets mis mee en erg reëel dat dit correct was want ook gps wijkt iets af.
Uiteindelijk gaf de uitslag op de website een tijd aan van 42:28 netto, hoe ze deze nu precies hebben gemeten blijft mij een raadsel daar er ook mensen voor de tijdwaarneming systemen van start gingen.

Details van mijn tijd

  

10 km

   

00:42:28

   

14,13 km/u

   

710 Kcal.

Dus wij gaan uit van de tijden zoals gemeten door de organisatie!
Verreweg van mijn PR maar toch echt wel een tijd waar ik tevreden mee kan zijn en ben!

En nu?
Nu trainen we nog wat en gaan we ons opmaken voor Egmond in het nieuwe hardloop jaar!

©Hardloopgek

Zevenheuvelloop '12

De zevenheuvelloop ik had hem in 2011 gelopen en toen besloten niet meer te doen.
Waarom? Het is toch een hele dag van huis voor 15 km!

Maar ja mijn loopmaatje had hem nog nooit gedaan en die wilde hem wel lopen.
Via de baas kon ik tegen een iets voordeliger tarief deelnemen, dsu weet je wat we gaan ook gewoon.

De week in aanloop naar zevenheuvelenloop las ik op facebook dat mijn loopmaatje afscheid had moeten nemen vaan zijn moeder.
Dus een normale voorbereiding zat er voor hem al niet meer in.

Gaande weg de week toch voorzichtig gesproken over lopen, want ja misschien wil hij wel lopen om zijn geachten te verzetten en dan zou ik het geen fijn idee vinden dat ik hem niet benader.
Hij liet wel weten dat hij zondag wel wilde lopen!

Hij wilde deelnemen en de loop opdragen aan zijn moeder.
Want zij volgde zijn prestaties altijd, ondanks dat ze niet instaat was om te komen kijken.
Zij was altijd trots op zijn prestaties, zij was een van zijn grootste fans!

Zondag ochtend vroeg hadden we afgesproken op het station, want bij zo een groene loop ga je met de trein.
En wat doe je dan, ouwe hoeren over van alles en nog wat.
Uiteraard over het afscheid maar ook dat zijn pa samen met zijn vriendin en kids kwamen kijken!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel gespannen was, want ik wist alleen dat Wesley deze loop wilde opdragen aan zijn moeder.
Maar hoe hij dit voor ogen had was mij nog niet duidelijk, wilde hji het snot voor de ogen lopen en een onwijs scherpe tijd neerzetten? Of lieten we de tijd links liggen en liepen we hem voor haar?
Ik wist het niet en hoopte niet dat het optie een werd, dit bleek ook niet het geval!

Eenmaal aangekomen in Nijmegen begaven we ons naar de locatie waar we ons konden omkleden, tassen achter laten en achteraf douchen!
Hier hebben we even rustig gezetten, wat gegeten en uiteindelijk op ons gemak omgekleed.

Net over half een gingen we richting de start.
Helaas regende het en was het grauw en als ik ergens een hekel aan heb is het wel nat starten.
Gelukkig had ik voor de zekerheid zo een wegwerp poncho meegenomen dus die bood wel uitkomst.
In het startvak werden de druppels alleen maar groter, maar het voordeel van met vele in een vak staan is dat het wel wat warmer aanvoelt.
In het startvak kwamen we ook Joppe nog tegen, hier nog even kort mee gesproken voor we van start mochten.

Voor we van start gingen hadden we wel bedacht dat 1:10:00 een mooi richt tijd was.
Niet de snelste 15 km maar wel goed te doen.

Bij de start hadden ze dit jaar de "trechter" nog smaller gemaakt wat meer rust op het parcours gaf.
Onze groep startte om 13.05 uur en door de trechter gingen wij pas om 13.10 over de start streep.
In de regen vertrokken we over de Groesbeekseweg met al die andere lopers.
Joppe schoot weg en ik wist wat zijn richtijd was, dus die lieten we ook gewoon lopen.
Het tempo zat direct wel lekker, iets te hoog en dit hebben we na kilometer 1 ook iets bijgesteld.

Langs de kant stonden voor mijn beleving meer mensen dan het jaar ervoor.
Ondanks de regen was he heerlijk weer om te lopen.
En het levert ook mooie plaatjes op, want je liep in een mist van damp die van al die lopers afkwam.

Dit jaar was mijn 3e deelname aan deze loop en het parcours ken ik dan ook in grote lijnen.
Ik weet voor mezelf waar ik tempo moet en kan maken en waar ik de rust moet proberen in te bouwen.
Voor Wesley was het de eerste keer en hij is niet de grootste fan van heuvels, vooral het klimmen.
In de eerste 5 kilometer kom je dan ook enkel wat valsplat tegen,die je de kop kunnen kosten als je te hard gaat.
Dan op naar de eerste verzorgingspost, hier loop je een kleine 2 kilometer vlak en kun je het tempo weer wat opschroeven.
De posten stonden er goed bij en ook goed te nemen zonder dat je direct last ondervond van mede lopers.

Bij kilometerpunt 7 zit je net op de zevenheuvelenweg en krijg je ook direct klim een voor de kiezen.
Dit was dan ook het punt dat ik Wesley in de gaten ging houden.
De eerste klim ging wel oke, ik liep iets uit op Wesley.
Maar in de afdaling kwam hij niet echt terug.

Dus mezelf laten afzakken en hem geprobeerd in de tweede iets minder zware klim bij te laten houden.
Ook dit wilde niet helemaal lukken, althans niet naar mijn idee.
Dus in de lichte afdaling die volgde enige tips en tricks aan hem gegeven die voor mij werken.
Deze pakte hij lekker op en pakte ook goed uit, het klimmen ging lekker stabiel en in de afdaling ging hij lekker mee.
Zou het monster dat "heuvel" heet nu uitgeroeid zijn bij hem?

Ondertussen zijn we al bij Berg en Dal, daar staan de fotografen die je op de gevoelige plaat vast leggen en niet veel daar achter verzorgingspost 2.
Hier heb je even rust omdat je een kleine kilometer vlak mag lopen en dus licht kan herstellen.
Maar dan komt kilometerpunt 10! Vanaf hier heb je de "zwaartse" klim!
Een klim van bijna 1 kilometer lang die niet in de categorie vals plat valt maar nou ook niet direct een heuvel is te noemen.
Dus bij het begin ook aangegeven aan Wesley dat dit de vervelendste is, maar dan heb je het ook wel gehad.
Daarna heb je misschien nog eens een verdwaalt drempeltje die nooit goed genoeg was om de naam heuvel te krijgen.

Daar waar we het bos achter ons laten en in de bewoonde wereld komen is het veelal nog vlak lopen en ook licht dalen.
Het tempo was even ietsjes ingezakt, dit aangegeven en direct weer terug gebracht.
Ergens rond de 13 kilometer kreeg Wesley last van steken, steken die zo erg werden dat het vervelend was.
Maar niet iets waar op zitten te wachten, want we hoeven nog maar 2 kilometer en zijn pa, vriendin en kids staan ergens bij de finish.
Welsey weet de steek eruit te lopen net voor we de 14 kilometer passeren en het tempo gaat ongemerkt weer iets omhoog.

Weer aangekomen op de Groesbeekseweg hoeven we nog maar iets meer dan 500 meter.
We wisten niet waar ze zouden staan, dus moesten ook een beetje opletten.
Althans we, Wesley wilde ze niet missen, maar ik wilde dit ook niet.
Ik wilde niet dat hij ze niet zou zien want dat hoort niet.
Ik weet niet met wat voor gevoel hij liep die laatste meters, maar bij bekroop het gevoel van kippenvel en lichte emotie.
Want opmerken moesten we ze, het kon niet zo zijn dat zij ons wel zagen en wij, vooral Wesley, hun niet.

Op 25 meter voor de finish stonden ze!
Zij zagen ons al wat eerder, maar wij zagen ze op tijd.
Je zag de trots bij Wesley zijn pa, zijn gezicht zag ik niet maar dit kon ik wel invullen.
Net voor de streep een stapje terug, het was zijn moment! Zijn finish!
Dit ondanks dat er nog allemaal andere lopers waren.

Over de streep de ontlading!
Ik heb getracht dit te beschrijven in woorden, maar dat lukt me niet!
Dus hier onder een linje naar de camera beelden die dit het beste weergeven.
En als ik eerlijk ben spreken deze ook wel boekdelen!

Finish video

Nadat we de verdiende medaille hadden opgehaald zijn we richting Wesley zijn supporters gelopen.
Deze kwamen we halverwege tegen, na even stil te hebben gestaan en gesproken te hebben zijn we met zijn alle gaan lopen.
Zij richting de auto, wij richting onze omkleed accommodatie.
Hier heerlijk genoten van een warme douche, daarna nog even een bakkie gepakt.
Voordat we de trein pakte nog even bij de finish gekeken om de laatste lopers binnen te halen.

Onderweg naar huis uiteraard nog even een gezonde snack gedaan bij de grote gele M.

©Hardloopgek

Sunday Morning Run

Omdat hardlopen met een groep erg leuk kan zijn had ik bedacht dat we in het saaie Lelystad wel een Sunday Morning Run konden houden.

Om er dan ook een Morning Run van te maken had ik bedacht dat om 09:00 uur an start te gaan.

Dus zo gezegd zo gedaan, event aangemaakt op facebook en mensen van wie ik weet dat zij hardlopen en in Lelystad wonen of er vlakbij uitgenodigd.

Het mooie hiervan is dat een ieder die is uitgenodigd ook weer mensen kan uitnodigen.

Gaande weg de datum dichterbij kwam kreeg ik ergens een heel klein beetje spijt, want de avond ervoor had ik een verjaardag.
Dit resulteerde dan ook in een erg korte nacht en een beetje hoofdpijn bij het opstaan.

'S morgens op tijd eruit om nog even rustig te ontwaken.

Op facebook geen afzeggingen kunnen zien en op de telefoon enkel een whatsapp van iemand die misschien kwam en dit toch niet ging halen.

Om 09:00 uur moesten we van start en ik was natuurlijk zo snel dat ik me nog moest haasten ook.

Toen ik aankwam stonden de eerste fanatiekelingen al e wachten en vlak na mij kwamen de laatste twee er ook aan.

Zes personen telde de groep.

Het weer was erg gunstig, helemaal vergeleken met de voor spellingen de dag ervoor.

We hadden zon en wat wind dus daar kon het niet aanliggen.

De route zou ons vanaf het parkeerterrein bij het houtribstrand voeren langs en door de zuigerplasbossen.

Het tempo zat er in het begin direct goed in.

Van de groep wist ik het tempo van Esther en Wesley.

Ik heb de voorhoede dan ook gelaten voor wat het was want daar liep Wesley en die red dat makkelijk zonder mij en hij liep met Sebastiaan.

In het begin heel even in het middendeel gelopen waar op dat moment Janek en Charles liepen en hier even kortstondig met Charles gesproken.

Het grappige is dat beide jongens op de zelfde school als Wesley en mij hebben gezetten, zo zie je maar dat de wereld klein kan zijn.

Esther liep achteraan en al snel heb ik me dan ook bij haar gevoegd, want alleen lopen is ook niet leuk dus dat doen we dan ook niet.

Gaande weg zakte Charles wat af en kwam uiteindelijk bij Esther en mij lopen en Janek had zicht gemeld bij Wesley en Sebastiaan.
De route had ik voortijds op de computer uitgestippeld en zou een kleine 10 km zijn.

Echter tijdens het lopen toch net even de verkeerde afslag genomen waardoor we ietsjes omliepen.

Charles had al een tijdje niet gelopen en was bang de volle ronde niet te kunnen halen, maar dat is uiteindelijk helemaal goed gegaan.

Tijdens het lopen kwam te spraken dat Esther de 10 km onder het uur wilde lopen.

Dit moest dan maar gaan gebeuren in Dronten tijdens de Kerstloop.

Dat gaat helemaal goed komen want vandaag tikte we de 10 km na 59:05 aan.

Na 1:05:08 waren we terug bij het vertrekpunt en konden we nadat sommige wat hadden gerekt en gestrekt allemaal huiswaarts keren.

Dit natuurlijk niet voordat ik Wesley kon bombarderen tot de organisator van een volgende loop!

De uiteindelijke route!

©Hardloopgek

Amsterdam (halve) marathon 2012

Amsterdam, ik zou er eigenlijk niet eens lopen.

Maar goed op het forum waar ik kom, www.runningplus.nl, was iemand geblesseerd die wel zou lopen.

Het idee was geboren om zijn startbewijs over te nemen.

Enkele dagen later bleek dat hij helaas het startbewijs al aan iemand anders had overgedragen.

Maar ja ik had er al een heel klein beetje mijn zinnen gezet om daar te lopen, dus een oproepje op de site van de Amsterdam marathon geplaatst.

Dit ging mij niet vlug genoeg, dus heb ik gebruik gemaakt van twitter en binnen een reactie van iemand die zelf helaas niet kon lopen.

Op zaterdag 20 oktober ben ik met de oudste op en neer geweest om mijn startnummer op te halen en ook meteen een paar Mizuno klompen (pantoffels).

Op zondag zin we met het gehele gezin afgereisd naar Amsterdam waar we lekker ruim van te voren waren.

Nog even snel een rondje over de expo gedaan en ook voor moeders de vrouw een paar klompen gescoord.

Hierna heb ik mij buiten op mijn gemak omgekleed met nog een goede 40 minuten te gaan tot de start.

Om het niet te koud te krijgen hadden we maar een regen poncho aangetrokken tegen de wind.

Vanaf sporthallen Zuid op ons gemak richting de startvakken gegaan waar onze wegen zouden scheiden.

Zij zou met de kids lekker naar het Vondelpark gaan zodat deze ook nog even konden spelen en ze een gelegenheid in de buurt hadden waar ze warm en droog konden zitten mocht dit nodig zijn.

Het startbewijs wat ik had was voor het gele startvak welke was bedoeld voor lopers die ergens rond de 2 uur zouden lopen.

Nu was dit niet mijn bedoeling, maar goed als je een startbewijs later overneemt heb je niets te kiezen en doe je het daarmee.

Ik had ergens voortijds de stille hoop onder de 1:35 te duiken, een tijd die misschien wel te ambitieus was maar toch.
Vanaf de start heb ik mij in het begin vooral bezig gehouden met het vinden van een goede plek.
Ik had er geen rekening mee gehouden dat dit direct zou gebeuren gezien de grote aantal deelnemers.
Vaak merk je dat bij dit soort evenementen je de eerste 2 km bezig bent om je ritme te vinden in de drukte, hier had ik dan ook totaal geen probleem mee.

Maar de praktijk wees anders uit, op zich zat het tempo er wel aardig in maar ik moest te vaak op de rem.
Dit kwam door de drukte maar ook door van die ongeleide projectielen die kennelijk denken alleen te lopen op zo'n parcours.

Pas na het 4 kilometer punt, je gaat dan al naar de industrie terrein bij o.a. van der Madeweg was er normaal de ruimte.
Op de Joan Muyskenweg ter hoogte van het hotel kwamen we de eerste drankpost tegen.
Mijn idee was om in ieder geval 1 bekertje iso-lemon te scoren en water.
Dit ging hier helaas niet gebeuren, want het was druk en de post was naar mijn idee veel te kort.
Het kan natuurlijk zo zijn dat ik in Brussel ben verwend met lang gerekte verzorgingsposten, maar dit was echt niet te doen.
Uiteindelijk 1 beker water weten te scoren en hier dan maar genoegen mee genomen, ik dacht toen al als ik dit van te voren wist dan had ik mijn bidon mee genomen....

Via de van der Madeweg en Spaklerweg gingen we richting Oost.
Hier had je aardig de ruimte en kon je goed je eigen ritme pakken, met af en toe uitwijken maar daar kan ik nog wel mee leven.
Met tijden as ik niet "meer" bezig want daarvoor was het wel erg druk en had ik toch in de eerste 5 km redelijk moeten toegeven voor mij gevoel.
Ik had het idee dat ik later in de race nog weleens afgerekend kon worden voor het moeten inhouden.

Vanaf de Spaklerweg dus oost in richting de Hugo de Vrieslaan.
Hier had men bedacht dat het slim was om de verzorgingspost te plaatsen op het moment dat men van 2 banen naar 1 baan moest.
Dus wederom tempo eruit en zoeken naar de gaatjes, ik had hier dan ook niet de intentie om water of iets te pakken want daarvoor was het te druk.
Richting het einde toch nog een gaatje gevonden om een bekertje te pakken.
Maar wat was dit een slechte actie zeg, helemaal voor een stad als Amsterdam.
Wat maakt dat ene stukje extra afzetting nou uit zou je denken!

Na deze post wederom me ritme terug moeten vinden en konden we door richting de Insulindeweg.
Ik wist van het kaartje dat we hier ter hoogte van het Flevopark zouden afbuigen om een lange "rechte" streep te maken richting het Vondelpark.

Via de Zeeburgerdijk, Mauritskade en Stadhouderskade gingen we richting het Vondelpark.
Op de Zeeburgerdijk ter hoogte van de Roomtuintjes was wederom een post.
Wederom aan een kant, gelukkig stonden er wel mensen met traytjes water aan de andere kant .
Door de rukte besloot ik ober de trambaan te gaan en hierdoor de mensen die tegenover de kramen stonden aan de verkeerde kant te passeren.
Een oplettende jonge dame zag dit en reikte mij als nog een beker water aan.

Zoals gezegd via de Mauritskade richting de Stadhouderskade.
Hier kreeg je nog even fijn een tunneltje mee, maar goed die hoogte verschillen konden we nog wel hebben.
De benen voelden nog goed en ondertussen kon ik wel gewoon mijn eigen tempo lopen.
De Maurtistkade laten we dan ook snel achter ons en de Stadhouderskade gaat ook lekker vlot.
Net voor de volgende verzorgingspost loop ik achter een man die in het kort loopt.
Deze man heeft onder zijn oksels een witte schuimlaag die je het best kunt vergelijken met het kwijl van een enthousiaste hond., deze heb ik dan ook maar snel ingehaald want erg smakelijk zag het er niet uit.

Bij de verzorgingspost deelde ze ook gelletjes van AA uit waarvan ik er ook een heb gepakt.
Ik heb hiervan een aangenomen en vervolgens bij mij gehouden.
Want ik heb persoonlijk nog nooit gebruik gemaakt van deze dingen en wilde ook niet het risico lopen dat ik de laatste 4 km moest staken of over mij nek zou gaan.

Vanaf de Stadhouderskade het Vondelpark in.
Hier zou ergens mijn support staan.
Even voor het 19 km punt zitten ze, echter druk bezig met een loper die het kennelijk niet meer trok en waar ook politie bij stond.
Na het park linksaf de Amstelveense weg op richting Stadion.
Bij de rotonde prijkt dan de grote toog met nog 1 km.
Dit blijven toch altijd wel mooie punten.

Net voor het stadion passeer je het 500 m punt en ga je rechtsaf naar het stadion.
In het stadion aangekomen rechtsaf om nog een halve ere ronde over de baan te maken alvorens je finisht.
Met de eindstreep in zicht proberen we nog even aan te zetten, dit lukt maar een sprint is het niet.
Op de streep stoppen we het klokje en lopen we door richting de medailles.
Hierna nog even in de rij om een plastic deken te scoren tegen het afkoelen, want voor je spullen moet je toch echt weer naar de sporthallen.
Op weg naar de uitgang ontvang je nog een flesje iso-lemon en kun je nog water en fruit pakken.

Bij de sporthallen aangekomen heb ik mijn tas gehaald en ben ik naar binnen gegaan om mij om te kleden.
Hierna hebben we de telefoon aangezet om te bellen met de supporters en te horen waar zij waren.
Deze waren nog in het park, dus zijn we die kant op gelopen.
Ondertussen via de Amsterdam Marathon app gekeken wat mijn tijd zou zijn.
Deze gaf een tijd aan van 1:35:42, dit bleek later 1:35:44 te zijn.

Maar hoe dan ook het was wel een verbetering van mijn snelste tijd op deze afstand.

©Hardloopgek

Mijn eerste cross (veldloop)

Vandaag, donderdag 11 oktober, heb ik deelgenomen aan mijn eerste cross.
Deze werd georganiseerd vanuit mijn werkgever en tja dan laat je dat toch niet schieten.
Want als hardloper ga je lopen als dit kan en dat dit dan toevallig over gras is doet er niet toe.

Ik ben geen cross persoon, denk ik in ieder geval, geef mij maar asfalt.
Maar goed een gratis evenement laat ik niet schieten.
Om 11:00 uur zou het startschot klinken en konden we van start voor 4 ronden van 2,3 km.
Deze ronde ging over het terrein van ons eigen trainingscomplex en leidde ons door de struiken / bos waar we enkel modderige bochten mochten overwinnen.
Denk nu niet direct dat je daar zwart uit kwam, maar het was modderig en met gewone weg schoenen heb je daar weinig grip.

Vlak daarna volgde een echte waterbak die je met een goede aanloop droog kon overwinnen of als je echt zeker wilde zijn van droge voeten strak langs de rechterzijde kon pakken.
Daarna volgde een klein heuveltje en wederom gras.

Het parcours ging ook nog over een boomschorspad en een pad die een combinatie van losse aarde en boomschors was.
Op het laatste stuk met de finishboog / doorkomst in het zicht mocht je nog even door een zandbak en een hooi baal overwinnen.

En deze ronde mocht je dus wel 4 keer doen.
Ik was expres achterin het deelnemersveld gestart want ik wilde niet te hard van start gaan.
Want de snelle jongens voorin zijn ook echt snel en als ik die bij had willen houden kon je me na 2 heel misschien 3 rondjes opvegen.
Hierdoor heb ik de eerste ronden er iets langer overgedaan, maar wel een negatieve split gelopen.

Zoals in bovenstaande schema goed te zien mag ik niet klagen met doorkomst tijden van:
1e ronde 10:46
2e ronde 10:16
3e ronde 10:16
4e ronde 09:51

In de buurt van de toppers ben ik niet gekomen, maar dat wist ik van te voren al.
Mijn eerste cross is een feit en ik moet zeggen voor de afwisseling is het best grappig.

Nu op naar Nijmegen met zijn 7 heuvels!

©Hardloopgek

Brussels halve marathon

Brussel!
Eigenlijk kan ik er heel kort over zijn!

MOOI maar ook ZWAAR!!!!!!!!!

Laat ik het dan bij deze woorden? Natuurlijk niet.

Brussel!
Het idee was al een lange tijd geleden geboren.
Het kwam voort uit het feit dat mijn loopmaatje de halve van Amsterdam wilde doen omdat hij oktober 2012 een jaar bezig was met hardlopen (serieus hardlopen)
Ik had al voorzichtig geïnformeerd thuis of het goed was dat ik hem samen met hem liep, want het zou zijn eerste halve worden.
Dit was goed, maar ik zou ik niet zijn als ik door mijn gesurf op het net Brussel tegen kwam.
En Brussel was qua prijs goedkoper dan Amsterdam en Amsterdam tja dat kan altijd nog.
Dus ik zei dat ik eigenlijk Brussel voor me zag en zo geschiedde.
Wel eens waar niet de eerste van mijn loopmaatje omdat ik hem ook nog mee kreeg naar Vlieland, maar dat ging niet zoals gehoopt.

Voor de start bij het Jubrlpark

Dus nu was het dan zo ver Brussel was aan de beurt.
Zondag ochtend om 06:00 uur zijn we gaan rijden want we wilden lekker op tijd aanwezig zijn om op ons gemak een parkeerplekje te vinden en ons te begeven naar de expo voor ons startnummer.
Ruim van te voren waren we dan ook aanwezig en hebben we ons op ons gemak omgekleed en vooral genoten.
Het zonnetje kwam langzaam aan door en de diverse onderdelen gingen van start.

Om 10:30 uur was het tijd om te  starten.
We hadden al voortijds een grafiekje gezien qua hoogte verschillen, maar die dingen zeggen me nooit zoveel.
We hadden ook al gezien dat het binnen 1 km al begon met omhoog gaan omdat we die afdaling al hadden gemaakt vanaf de auto.
Goed we wisten dus dat het niet vlak zou zijn, maar wat we voor onze kiezen kregen had ik niet verwacht.

En vandaar ook mijn samenvatting: "Brussel mooi maar zwaar"

Je begint op / in het Jubel wat gelijk de sfeer van de stad verwoord.
Van hieruit ga je door het historische deel van Brussel.
We kwamen langs onder andere het paleis, het koningsplein, paleis van justitie en nog meer van deze schitterende gebouwen en pleinen.
Maar naast deze schitterende gebouwen en omgevingen kregen we ook direct in de eerste 5 km zo een beetje alle hoogte verschillen van Brussel voor onze kiezen.
Na de 5 km en het genieten van de mooie gebouwen en de rest van de omgeving was ik er wel een beetje klaar mee met al die hoogte verschillen en begon ik mij af te vragen welke er zwaarder was Brussel of Vlieland!

Een van de niet zo vlakke straten waar we mochten rennen

Gelukkig werd het na die eerste 5 km vlakker.
Niet geheel vlak maar wat vals plat omhoog en ook omlaag, maar vals plat kan ik goed mee leven.
Ergens rond de 6 km was de eerste verzorgingspost.
En deze was top, lang en voldoende aanbod van water en jawel flesjes iso-lemon van AA.
Ik heb dan ook dankbaar gebruik gemaakt van de lengte van de verzorgingspost en diverse bekkertjes water gepakt en een flesje iso-lemon.

Zoals gezegd voerde de volgende kilometers ons over een relatief vlak parcours.
Dit was onder ander de statige Av. Franklin Roosevelt waar zo een beetje 75% van de gebouwen behoort tot een of andere diplomatiek iemand.
Vervolgens voerde het parcours ons langs de (volgens mij) aangrenzende deel gemeenten.
Hier kon je toch wel spreken van open en groen.

Na 14,5 km kwamen de parcours van de halve en de hele marathon voor de 2e keer bij elkaar.
Hier kwamen we langs een tram museum die zijn parade paardjes had uitgestald.
Na de 15 km kwam er weer een lichte stijging.
Eentje die best te doen was, dacht ik.
Ik keek om en zag dat Wesley een klein beetje achter was geraakt, niet heel veel dus even inhouden was voldoende.
Wel voelde ik dat mijn nek erg vast zat, iets wat ik in de voorgaande dagen ook al had en nu door het zweten en de kou nog meer last van had.
Hierdoor kon ik niet lekker omkijken en raakte ik Wesley kwijt.
Maar voor zover ik wist en doorhad zat het nog goed bij hem en zou hij het ook zonder kleerscheuren halen.
Ik besloot dan ook om door te gaan met dat klimmetje en Wesley en ik zouden elkaar bij de finish wederom zien.

Dat klimmetje wat dus wel te doen was resulteerde in een klim van een goede kilometer die, ik persoonlijk, nog zwaarder vond dan de klimmetjes die je tijdens de zevenheuvelenloop voor de kiezen krijgt.
Toen ik eindelijk boven was en de markante bogen van het Jubelpark zag was ik toch wel blij.
Ondanks dat ik net pas de 16 km was gepasseerd en wist dat je op kilometerpunt 18 was als je de start wederom passeerde.

Nog even was ik bang dat we voor het Jubelpark de tunnel in zouden gaan, want die loopt tenslotte ook onder het park door.
Maar gelukkig gingen we hier langs om nogmaals door het park te gaan.
Na het park kwamen weer wat bekende meters asfalt en een laatste verzorgingspost (post nummer 6 als ik het goed heb, dus dat was goed geregeld).
Na de verzorgingspost en de nodige bekkertjes water en een flesje  mochten we weer stijgen om bovenaan een lichte afdaling in te zetten naar het Warandapark.

Hier volgde onbekende meters, nog een ruime kilometer.
De daling die we hadden ingezet werd stijler en ik gokte erop dat deze door zou zetten en niet weer oveging in een klim.
Door deze gok haalde we de remmen er af en gingen we ervoor.
Gelukkig was de gok goed en bleef het bij dalen.
We kwamen langzaam aan dichterbij, de verkeersborden gaven al een voorboden dat de finish in zicht was.
Ook het feit dat het steeds drukker werd langs het parcours was wel een kleine hint.
Uiteindelijk was daar dan de finish op de grote markt en klokte we een tijd, bleek later, van 1:41:23 officieel.

Een tijd waar ik gezien het parcours erg blij mee ben.

Na de finish kreeg ik eerst een flesje iso-lemon en een flesje water alvorens ik mijn welverdiende medaille omgehangen kreeg.
Verder kreeg je nog een plak ontbijtkoek een stroopwafel en een thermische deken.
Dit omdat je nog een aardig afstand moest afleggen naar de plek waar je je tas op kon halen.

Na ons te hebben omgekleed hebben we nog even lekker rond gelopen en genoten van de omgeving.
Tegen een uurtje of 15:30 uur zijn we op ons gemak huiswaarts gekeerd en onderweg nog even gestopt voor een hapje en drankje.

Dus mocht je nog een leuke, mooie en uitdagende buitenlandse halve of hele marathon zoeken dan is Brussel echt wel een aanrader.
Want ondanks alle stijgingen die je tegen komt is de afdaling die je in de laatste kilometer maakt een mooie om je tijd van snelste kilometer aan te scherpen.
Ik heb die hier naar beneden bijgesteld op 3:53!

©Hardloopgek

De Dam tot Damloop

Hij is al even geleden, maar dan toch mijn verslag van de Dam tot Damloop.
Normaal gesproken ben ik niet zo laat met een blogje, maar dit keer tja....

De Dam tot Damloop heb ik al enkele keren gelopen en dat maat het misschien wel lastiger om er over te schrijven of toch niet?

Dit jaar zou ik meelopen bij de grote jongens, ik mocht aantreden in het wedstrijd team van de baas.
Ben ik dan zo goed dat ik dit verdien? Ik durf het niet te zeggen maar de baas vond mijn streven kennelijk snel genoeg.

Zondags mocht ik dus al vroeg uit de veren om bij tijds richting Amsterdam af te reizen.
Want de grote jongens lopen niet om een uurtje of 13:00 uur. Nee die starten al om 11:10 uur achter de Echte GROTE jongens.
Ik voelde me wel goed die dag, geen pijntjes of vermoeidheid, mooi weer en gezonde zin of nemen ze dat spanning?
Ik was al lekker vroeg in Amsterdam en moest dan ook eerst nog even me startnummer ophalen en omkleden, hier had ik echt alle tijd voor.
Terwijl ik naar het punt liep waar ik mijn startnummer mocht ophalen waren de vele vrijwilligers nog druk bezig met opbouwen e.d. Dan besef je pas een beetje wat er allemaal voor nodig is om ons ongestoord 10 EM te laten rennen.

Aangekomen bij de locatie waar we de startnummers konden halen was ik uiteraard als eerste en waren ze ook hier nog druk bezig om alles op te bouwen.
Geen nood, een bakje koffie en een beetje kijken naar de omgeving doet de tijd wel doden.
Langzaam aan druppelen de mensen binnen en stijgt de spanning een beetje.
Want tja dit zijn de mannen en vrouwen die snel lopen en vermoedelijk tijden zullen noteren die ik niet eens durf te dromen.
Even kwart voor elf ga ik in rustige looppas richting startvak en maak mij klaar voor de loop.
Terwijl ik in het startvak klaar sta begint het zonnetje door te breken, iets waar ik niet direct blij mee was.

Om 11.10 uur klinkt het startschot en weg zijn we.
De eerste meters gaan in hoog tempo, niet het tempo dat ik ga volhouden dus gas eraf.
In de tunnel concludeer ik dat de 1e km best rap is gegaan en kies ervoor de klim iets rustiger te doen.
Tijdens het rennen in de tunnel hoor ik het ineens......
Et geluid van al die duizenden voeten, dat cadans! Alsof er aan het einde van de tunnel een menigte klappende mensen staat.
Echter word dit geluid niet harder, maar wat een onwijs mooi geluid is dat zeg.

In de eerste 5 km merk ik dat ik best hoog zit in mijn tempo en probeer dit af en toe wat af te remmen, want ik moet 16 km rennen en niet maar 8 of 10.
Na 5 km merk ik dat het tempo toch nog steeds hoog ligt en dat de rem erop gooien minder prettig voelt.
Dus kies ik ervoor om door te gaan in wat goed voelt en wel te zien of dit ook haalbaar is.
In het ergste geval kak ik op het zwaarste / saaiste punt in (dit is voor mij toch nog steeds tussen de 10 en 14 km op dit parcours).

Ook de opvolgende kilometers gaan goed.
Zo af en toe voelt het wat zwaarder en bekruipt het gevoel dat het tempo inzakt.
Als dit al gebeurde was dit dusdanig minimaal dat dit voor een nette eindtijd "nog" niet uitmaakte.
Op de verlengdestellingweg voelde je het zonnetje erg goed, mede door de zwakke wind die van opzij kwam.
Aangekomen op het 12,5 km punt begin ik het tempo wat op te voeren, want een korte berekening leert mij dat dit noodzakelijk is om misschien nog in de buurt te komen van een tijd net onder de 1:10:00

Tot aan KM punt 14 is dit tempo soms lastig te handhaven maar ligt in ieder geval hoger als voor het 12,5 km punt.
Zodra je KM punt 14 hebt gehad kom je weer in de echte bewoonde wereld van Zaandijk en word je door het publiek gedragen.
Hier blijft het tempo lekker en af en toe een blik op het horloge leert me gaande weg dat die tijd van net onder de 1:10:00 niet echt haalbaar meer is.
Aangekomen bij de Burcht moesten we even goed opletten want daar zouden mijn fans staan.
In de bocht voor het podium van een zorgverzekeraar stonden ze dan, ik spotte hun eerder dan zij mij.
Dus in het aanlopen alvast een armpje omhoog, want tja dat wijkt toch af van het normale en ook zij zien mij.

Even zwaaien en hopen dat we nog een beetje normaal op de foto staan gaan we door naar de Dam.
Na Km punt 15 en de aktie foto door de bocht voor de laatste, altijd verschrikkelijke, brug om de laatste meters af te leggen naar de finish.
Een blik op het horloge laat zien dat we de 1:10:00 al hebben gepasseerd maar een verbetering van mijn PR van het jaar ervoor zat er nog steeds in.

Dus niet zeuren en aanzetten, of dit nog is gelukt durf ik niet te zeggen maar ik kwam wel moe maar voldaan over de finish met een eindtijd van 1:10:32
Het jaar ervoor noteerde ik nog 1:11:17, dus ik was dan ook zeer tevreden want een tijd van 1:10:00 of lager is voor mij een tijd die ik enkel loop op een HELE goede dag.

Na te hebben omgekleed zijn we naar de positie gegaan waar de fans stonden en hebben we gewacht op de vele collegae die nog zouden komen en uiteraard op Wesley die 's middags startte.

©Hardloopgek

Fish Potato Run 2012

Gisteren was het zover de Fish Potato Run 2012
Een loop die ik een keer eerder had gedaan en toen heb ervaren als een running hell.
En het feit dat ik aanloop er naartoe last had van mijn knie hielp ook niet mee.

De week in aanloop op de FPR was niet de week zoals ik het zou willen zien.
Last van de knie, dus wijselijk minder gelopen dan ik zou willen, maar ook de weervoorspellingen werkte niet mee.
Daar waar ik dit jaar hoopte op een graad of 15 max. zou het ook dit keer weer boven de 20 graden zijn.
De dag zelf bleek het 24 graden te zijn en maar windkracht 2.

Mijn plan in aanloop naar de FPR was het beoogde wedstrijd tempo lopen dat ik tijdens de Dam tot Dam wil doen.
Uiteindelijk heb ik dit plan al voor de loop laten varen vanwege de temperaturen en mijn knie.

De organisatie had al meerdere malen aangekondigd dat je op je vochtpeil moest letten want er zouden geen extra waterposten zijn.
Iets wat ik met deze temperaturen best een kwalijke zaak vind.
Ik snap dat het op een provinciale weg langs boerenbedrijven net even wat meer moeite kost om een waterpost in te richten, maar vind het met deze temperaturen wel de moeite waard.
Het is ook een onderdeel waar je je als organisatie een hele goede naam mee kan geven.

Maar goed dat wetende me dus anders voorbereid voor deze editie dan vorig jaar.
Dit maal meer water gedronken in de aanloop, bidon mee op de rug met water en rustiger gestart.
In het begin lag het tempo hoog, zo een 13.8 km per uur.
Dus tegen Wesley gezegd dat we echt een tandje minder moesten doen, anders zou het niet goed komen.
Ondanks dat we beiden onze eigen race liepen, gingen we heel lang gelijk op.

Daar waar ik mij vorig jaar stuk had gelopen liep het nu nog allemaal lekker.
Geen last van de knie en de warmte tja die viel nog mee.
Dit mede omdat je in het eerste deel nog gebruik kunt maken van de schaduw die de bosschage het parcours werpt.
Bij kilometer 4 de bidon erbij gepakt en een slok genomen, vlak hierna kregen we de eerste waterpost.
Hierbij even versnelt om in een mooi gaatje te komen om geen hinder van andere te ondervinden.
De post was lekker uitgestrekt, dus aan het begin een beker en aan het einde nog een gepakt.

Wesley en ik liepen in een mooie groep die nagenoeg het zelfde tempo had.
Dit loopt erg lekker, want op deze weg wil je niet in een gat lopen.
Voor ik het echt doorhad kwam daar weer bewoonde wereld in het zicht.
Hier ga je even de weg of om het startpunt van de 4EM te passeren en wederom gebruik te kunnen maken van een water en spons post.

Na Tollebeek komt het zwaarste deel van het parcours, vind ik in ieder geval.
Wederom die lange rechte weg, maar dit maal veel minder schaduw of moet ik zeggen geen.
Hier werd het pas belangrijk om niet in een gat te gaan lopen, want dan kan het best eens gebeuren dat je een mentale strijd moet gaan leveren.
Omdat ik bij Tollebeek weer wat had versneld om in de vrije ruimte te lopen bij de waterpost was ik Wesley kwijt geraakt.
Ook de groep waarbij we liepen was niet meer het zelfde.
Gelukkig kwam ik wel weer bij een klein groepje terecht die zich gestaag een weg naar voren baande en af en toe lopers bij haalde.
Dit maakte dat je het mentaal niet zwaar kreeg en soms even een beetje kon inhouden.

Dan net voorbij het 8km punt zie je de brug die globaal het 10km punt symboliseert.
Maar ja door het vergezicht is die brug nog errug ver weg en komt hij maar langzaam dichterbij.
Even voor de brug heb je het 10km punt en wederom een waterpost, iets wat erg welkom was.
Maar het aller lekkerste was nog de schaduw van de brug.

Na deze brug kom je weer terecht in de bewoonde wereld van Emmeloord.
Hier verlaten we de weg en gaan we verder op het fietspad.
Hier heb je ook weer supporters langs de kant staan die je aanmoedigen voor het laatste stuk.
Daar waar ik vorig jaar echt helemaal stuk zat en een aanmoediging niet eens kon verdragen, al helemaal niet die van "je bent er bijna" ging het nu wel lekker.

Het tempo ging onbedoeld al bij het 11 km punt omhoog, later bleek iets te vroeg.
Maar goed je moet ook wel een beetje leiden anders is het ook niet leuk ;p
De laatste 800 meter voerde ons weer over de weg, de finish hoorbaar en kort daarop ook zichtbaar inzicht.
Over de finish gekomen zag ik een zo snel een tijd van 58:58 op mijn klokje.
Ruim 1 minuut langzamer dan 2011, best vreemd omdat het nu allemaal soepeler verliep dan het jaar ervoor.
Zou ik vorig jaar dan zo snel gestart zijn dat het verval niet eens ter zake deed of was ik toch wat voorzichtig geweest.

Wat het ook is geweest ik weet het niet en het maakt me ook niet uit.
Ik heb hem wederom binnen het uur gelopen en redelijk in de richting van het wedstrijd tempo dat ik hoop te lopen bij de dam tot dam loop.
En na wat water kon ik Wesley net niet binnen het uur verwelkomen over de finish van de FPR, zijn eerste.

Mijn mening over de loop?
Enerzijds een loop die niet zo interessant is en als zwaar ervaren kan worden door het rechte parcours die vooral op het 2e deel weinig schaduw kent.
Maar anderzijds toch een leuke loop omdat je voor weinig centen kan deelnemen aan een redelijk tot goed georganiseerde loop.
Zo krijg je voor 15 euro (op de 8EM) een functioneel loopshirt als aandenken, een zak aardappelen van de sponsor en een gratis visje.
Mijn inziens zou het leuk zijn als de organisatie eens een singlet uitdeelt i.p.v. een shirt en men met dit warme weer er voor kiest om waterposten anders in te delen, denk aan 3km / doorkomst Tollebeek, 8 km, 10 km en uiteraard finish. Ook kan er gekozen worden om enkele posten te voorzien van water en sponzen.

©Hardloopgek

De halve van Vlieland

De halve van Vlieland had ik uit gekozen als mijn 3e halve marathon.
Maar voornamelijk omdat het mijn eerste vakantie dag zou worden en van vrouw lief de laatste.
Dus met een beetje geluk, en dat hadden we, was dit een mooie afsluiter voor haar en een mooi begin voor mij.

De dag begon dan ook vroeg, want we zouden om 07:00 uur gaan rijden zodat we ruim op tijd waren om rustig naar de boot te gaan.

De bootreis duurde 1 1/2 uur, maar voor de kids was dit de eerste keer dus die keken hun ogen uit en vermaakte zich dan ook prima.
Omdat ik op Vlieland samen met mijn loopmaatje Wesley zou lopen waren ook zijn kids en vriendin mee.

Voor Wesley werd het zijn eerste halve en hij was dan ook goed uitgerust, had rekening gehouden met zijn eten en had er veel zin in.
Ik kwam weer met mijn standaard voorbereiding, gewerkt tot 23:00 uur, weinig slaap, nog niet wakker en altijd wel zin om te lopen ;p

Aangekomen op Vlieland bij de aankomst hal ons startnummer opgehaald en hier ook Joppe gezien.
Joppe zou de halve voor de 3e maal lopen en wist dan ook wat ons te wachten stond, wij (Wesley en ik) liepen hem voor het eerst en wisten niet precies wat ons te wachten stond.
Ik had bedacht dat een tempo van ongeveer 12 km/h een veilige snelheid was, daar ons trainings tempo net iets lager ligt.
Dit zou inhouden dat we rond de 1:45:00 nodig hadden, maar gezien het parcours en weer was een tijd tussen de 1:45 en 1:50 een mooi streven.

We zijn eerst op ons gemak naar de camping Stortemelk gelopen van waar de start zou zijn, deze was pas om 12:30 uur en we waren om 10:30 uur al op het eiland.
De vrouwen gingen van hieruit direct door naar het strand, hiervoor hoefde zij enkel het duin op en af.
Wij hebben samen met Joppe en zijn vriendin op het terras heerlijk in het zonnetje gewacht tot wij in actie mochten komen.

Rond 12:15 uur zijn we rustig aan naar de start gelopen en hebben wij ons bij de vele, een ruime 400, overige deelnemers op de halve gevoegd.
Om 12:30 uur klonk het startschot en gingen we er vandoor.
Het parcours leidde ons al snel  het duingebied in met een paar lichte klimmetjes, maar vooral smalle paden.
Gezien de drukte op de afstand kwam deze versmalling mij iets te vroeg en was het echt even zoeken naar een plekje en vooral je ritme.
Na 2 km kwamen we weer op de normale straten welke ons naar de haven leidde, hier kon je dan ook je ritme goed vinden en je plekje claimen.
Al in de eerste 3 km hadden we 2 waterposten, 1 door een bewoner en 1 van de organisatie.
Dit was erg welkom daar het warm was en het ons niet bekend was wat we aan waterposten in het duingebied konden verwachten.

Na 3 km kwam je lang het finish gebied en liep je via de dorpsstraat richting de havenweg van waar we uiteindelijk het duingebied in gingen.
Op dit stuk een kleine 3 km hebben we nog diverse waterposten gepasseerd welke door zowel de bewoners als door organisatie waren ingesteld.
Van elke waterpost heb ik dankbaar gebruik gemaakt, want met dit weer is vacht en verkoeling welkom.
Net voor het 6 km punt, voordat we het duingebied in gingen, was er een waterpost van de organisatie.
Tot mijn verbazing kregen we hier sponsen en zakjes water, welke je dus in de hand kon houden en zelf kon kiezen waar je deze zou nuttigen.

Het tempo was goed, we liepen rond de 12 km/h.
We gingen nu het duingebied in, het zwaarste maar ook mooiste deel van de route.
Ik wist dat Wesley heuvels minder vond en hiermee, vooral mentaal, moeite kan hebben.
Dus meteen geroepen "werken naar boven, rusten in de afdaling en vlakke stukken".
Dit ging goed tot aan het 10 km punt, hier kreeg Wesley het wat zwaarder en begonnen de heuvels zijn tol te eisen.
Ik denk in het begin vooral mentaal, maar later ook fysiek want als het mentaal niet lekker zit gaat je lichaam er helaas in mee.
Net voor de 13 km ga je links af om over te steken naar de andere kant van het eiland om te beginnen aan de terug reis.
Hiervoor had je dus ruim 6 km duingebied gehad die prachtig glooiend verliep en op sommige plekken erg warm was.
Er stond wel wind, maar die ging soms over je heen, gelukkig waren dit geen hele grote stukken en voelde je de wind vaak zat om er profijt van te hebben.
Ook waren er in die ruime 6 km 2 water en sponsposten ingericht wat echt geen overbodige luxe was.

Vanaf het 13 km punt begon het Wesley op te breken.
Het tempo zakte van een stabiele 12 km/h in naar een 11,5 km/h, geen ramp ook daarmee konden we nog een nette tijd binnen de 1:50 op de klok zetten.

Nog geen km verder sloeg de man met de hamer toe.
Wesley kreeg het alleen maat zwaarder en het tempo zakte verder in.
Nog een tijdje hebben we deze rond de 11 km/h kunnen houden, maar ook dit bleek te snel te gaan.
Ik had een linkerbeen die wat protesteerde en was bang dat als ik tempo moest inleveren dat deze niet meer wilde.
Maar ja wat doe je dan, Wesley alleen laten en hem laten spartelen of inhouden en wel zien.
Precies het laatste is wat we deden, want het was zijn loop het moest zijn feestje worden.
Af en toe roepende naar hem dat het tempo zelfs onder trainings snelheid lag in de hoop dat het een tijdelijke dip was.
Wesley wilde lopen, nou dat gaan we niet doen, lopen doe je maar na de finish....

Dit heeft hij lang weten te rekken, maar uiteindelijk net voor het 19km punt kon hij niet meer.
Hij ging lopen en zei tegen mij dat ik maar moest gaan.
Euh nee en jij gaat weer rennen.

Na enkele meters te hebben gelopen sprak hij de laatste krachten aan en ging weer rennen.
Een zeer net tempo van rond de 10,5 km/h verscheen weer op het klokje.
Op het moment dat we de bewoonde wereld weer in gingen hoefde we nog maar 1 km te volbrengen een laatste drempel was de enige echte hindernis die we nog moesten overwinnen.
Wesley was  er klaar mee en wilde wederom terug vallen in het lopen, dit gingen we nu niet meer toelaten.
Een douw in zijn rug bracht hem weer in beweging en de laatste km, voor hem een martelgang werd volbracht.
Al was het met een tempo net onder de 10 km/h het gebeurde wel.

Uiteindelijk mochten we een eindtijd van 1:56:56 voor mij en 1:57 voor Wesley noteren.
Ik zeg een erg mooie tijd voor iemand die zijn eerste halve loopt en een strijd van 8 km heeft moeten overleven.

Wesley heeft door deze strijd niet kunnen genieten van de omgeving, maar ik kan je vertellen het is een hele mooie loop die ik zeker kan aanbevelen.
Dus wil je nog eens een leuke, mooie en uitdagende halve lopen dan moet je Vlieland zeker in je planning meenemen.
Ik hou hem zeker in gedachten om een volgende keer weer in mijn loopkalender mee te nemen.

©Hardloopgek

Hardlopen in het Amsterdamse Bos

Ooit is er geroepen laten we eens gaan lopen in het Amsterdamse bos.

Nou geen gek plan, maar goed het kwam er niet van.
Dus een kleine 2 weken geleden bedacht ik mij dat het er toch maar eens van moest komen, dus ff de agenda bekijken en 15 juli leek mee een geschikte datum.
Loopmaatje whatsappen en die zag het ook wel zitten.

Nou is lopen met zijn tweeën leuk, maar ze zeggen wel eens des te meer zielen des te meer vreugd!
Dus op facebook een evenement aangemaakt en zo een beetje iedereen uitgenodigd waarvan ik weet dat ze weleens lopen of zouden kunnen lopen.
Op het werk nog een mail eruit en de genodigde gewezen op het feit dat zij gerust mensen mochten uitnodigen.

Sommige wilden wel maar konden niet vanwege het werk of andere verplichtingen.
Maar er waren een aantal reacties van mensen dat ze zouden komen.
Uiteraard had ik mijn huiswerk gedaan, dacht ik, want op de site m.b.t. het Amsterdamse bos staat dat de verschillende routes zijn gemarkeerd middels paaltjes.
Dit bleek achteraf ook wel zo te zijn, echter de logica die hier achter zat was errug ver te zoeken!

Maar goed zondag 15 juli was het zover.
Om 10:00 uur zou het aanvangen, dus besloot ik om er achterlijk vroeg te zijn zodat ik op zijn minst nog even kon kijken waar de start van de route zich bevond. En het leuke is omdat ik vroeg was, was Wesley dit ook!

Langzaam aan druppelen de andere binnen en even voor tienen zijn we compleet. 
Een iemand komt nog naar me toe en zegt me dat wij vooral ons ding moesten doen en dat zij samen met iemand anders wel zou lopen.
Nou dit feestje ging dus niet door, want we zouden gezamenlijk lopen en dan geld tempo van de langzaamste      is leidend.
Alvorens we van start gingen hebben we ons nog even op de gevoelige plaat laten vastleggen door een van de vele andere lopers die je daar treft.

Martin, Wesley, Remco, Esther, Romko, Rachel, Kora 

We zouden eerst een rondje doen van 5km voor hen die dit voldoende vonden.
Na een kleine 600 meter moest Rachel helaas stoppen vanwege hoesten, verkoudheid enz.
Ze zou zelf wel terug komen, want daar is zij wel bekend, en ik sloot me weer aan bij de groep.
Met de kennis die ik had tot de route trachten ik deze te volgen zoals deze bedoeld was, maar eerder kon je al lezen dat de logica errug ver te zoeken was. Ik denk zelfs dat de paaltjes zijn geplaatst door iemand met een richtingsgevoel van NUL die tevens een beperkt gezichtsveld heeft.
Maar het zou ook kunnen dat het hogere wiskunde is en mijn petje ver te boven gaat!

Maar goed zo goed en zo kwaad als het lukte hebben we getracht de 5km route te volgen.
Of dit nou gelukt is zullen we nooit weten maar we hebben een zeer leuke route gelopen die ons ook nog een hele mooie berg op bracht.
Kora had na 2 al het gevoel dat het tempo van de groep voor haar iets te hoog lag, dus ik sloot me bij haar aan en zo hobbelde we gezellig verder.
Iedereen liep enigszins in zijn of haar eigen tempo en dit bracht ons na een goede 4,85 km terug bij het bezoekerscentrum.
Kora besloot om hier wat oefeningen voor haar zelf te doen en daarna op ons te wachten terwijl wij nog een rondje gingen maken.

Om het rondje leuk te houden weken we af van de route die we eerder liepen en zo zagen we weer andere delen van het bos.
Uiteraard kon de berg dit keer ook niet ontbreken.
In dit rondje lag het tempo ietsjes hoger en dit kon Esther dan ook op een gegeven moment merken.
Geen probleem want de andere heren liepen hun tempo en ik sloot me bij Esther aan en wij liepen haar tempo.
De heren bepaalde hierdoor ook de route en dit maakte dat we niet helemaal uit kwamen op 5km maar op een goede 7,5km.

Na dit rondje kwamen we wederom bij het bezoekerscentrum waar Kora nog zat te wachten met een tasje met daarin flesjes water (de schat).
Dus iedereen kon zicht te goed doen aan wat water waarna een ieder besloot dat het mooi was geweest en huiswaarts zouden keren.
Voor zover ik heb kunnen peilen is een ieder, Rachel er even buiten gelaten, met een lekker gevoel naar huis gegaan.

Ik had het idee dat ik nog wel een rondje kon want ik had wel bijna 13km weggelopen maar dan op een lager tempo.
En lopen op een lager tempo is zeker goed voor me, want dit maakt dat ik me ontwikkel in mijn duurloop.
Echter vind ik het ook wel lekker om het gevoel van vermoeidheid te hebben.
Dus Wesley en ik zouden nog een klein rondje doen.

Omdat we dit rondje een beetje op de gok liepen werd het een mooi rondje van 6,6km.
Tijdens dit rondje hebben we een heerlijke regenbui over ons heen gehad en kwamen we tot de conclusie dat lopen in het Amsterdamse bos best leuk is.
Want ondanks dat het ingesloten is door de stad en ook Schiphol waan je je toch echt in de natuur.

Na ons 3e rondje waren dan ook Wesley en ik op het punt dat we genoeg hadden gedaan en gingen we richting de auto.
Op ons gemak hebben we hier droge kleding aangetrokken en de conclusie getrokken dat het een geslaagde dag was.

Dus bij deze wil ik ook de andere toppers bedanken die hier aan bijgedragen hebben!

©Hardloopgek

Stoomtramloop Medemblik > Hoorn

De stoomtramloop was een loop die ik mede had uitgekozen omdat deze ook leuk is voor de supporter.

'S ochtends vertrokken we naar Hoorn, de plek waar er ook gefinishd zou gaan worden.
Hier heb ik bij de stoomtram mijn startnummer en supporter kaartjes opgehaald.
Vervolgens hadden we nog even de tijd om bij de stoomtram en de werkplaats te kijken voordat we moesten instappen.
Om 10:20 uur vertrokken we voor een rit van ruim een uur.

In de stoomtram zat ik nog volop te gapen en doen, dit kwam door 2 lange en drukke dagen op het werk.
De rit met de stoomtram was erg leuk en viel al helemaal in goede smaak bij de kids.
Aangekomen in Medemblik hadden we ruim de tijd om om te kleden, koffie te drinken en de overige wagons van de stoomtram eens te bekijken van binnen.

Start van de halve marathon

Om 12:10 was het zover, de start.
We zouden enkel een bruto tijd verkrijgen aan het eind want men werkte niet met registratie bij de start.
Dit maakt dankzij de sport horloges niet zo heel veel uit, die netto tijd klokken we zelf wel.
De start verliep lekker, kon een mooi tempo vinden, en de starten waren lekker ruim.
Het tempo wat ik te pakken had lag tussen de 12,5 km/h en de 13 km/h, ik had bedacht om ergens rond de 12,5 km/h te willen lopen dus dat was wel oke.
De eerste kilometers verliepen lekker, parcours voerde ons door mooie oude straten maar ook nieuwere wijken.
Na 4 km stond er al een waterpost waar ik dankbaar gebruik van maakte, want ondanks het windje wat we veelal van voren kregen was het wel warm in de zon!

De supporters konden ervoor kiezen een fiets mee te nemen met de stoomtram en dan mee te fietsen, een supporters bus te nemen of wachten tot de stoomtram terug ging.
Als je wachtte op de stoomtram dan miste je, kennelijk, de finish.
Maar als je de bus nam dan stopte je bij 't Twisk om de lopers aan te moedigen en was je op tijd bij de finish om de lopers van de halve marathon te zien finishen.

Ergens rond de 5 km liep ik achter een loper die een mooi tempo liep, ongeveer 12,9 km/h, en besloot hier achter te gaan hangen.
Op het 6 km punt stond de supporters bus en stonden de supporters aan beide zijden van de weg opgesteld om hun loper / familie lid aan te moedigen.

Doorkomst 6 km punt

Hier liep ik nog lekker en kon ik mijn voorganger ook gewoon volgen.
Vlak na het 6 km punt voelde ik dat de geen die ik volgde zijn tempo ging versnellen.
Een blik op mijn horloge leerde ook dat het tempo was opgevoerd naar 13,1 km.
Een tempo die ik zou moeten kunnen lopen, maar niet vandaag en al helemaal niet rond de 7 km al.
Ik ben nog even blijven hangen tot ik een andere loper bijhaalde en heb toen het tempo weer iets laten zakken.
Ik kon het tempo ook meteen laten zakken, maar dan had ik alleen gelopen in een gat en dat is niet altijd bevorderlijk.
Voor het 8 km punt stond alweer de 2e water en nu ook sponspost, dus hier hebben we dan ook weer dankbaar gebruik van gemaakt.
Het parcours voerde ons en had ons al gevoerd langs leuke en oude huisjes, mooi landschappen en prachtige boerderijen.

Vanaf het moment dat de geen ik volgde ging versnellen en ik hem had losgelaten ben ik mijn eigen tempo gaan lopen.
Dit hield helaas ook in dat ik soms bewust de keus moest maken om een gat in te lopen en te hopen dat ik de volgende lopers wel weer bij haalde. Dit lukte dan ook met enige regelmaat.

Aangekomen bij het 14 km punt kregen we het zwaar.
De lange en drukke dagen ervoor ging ik voelen en ook het feit dat ik toch iets te weinig had gegeten.
Dit kan gebeuren dus we gaan gewoon door en hopen dat het een dipje is die we er uit weten te lopen.
Net voorbij het 15km punt kwam het ergste stukje van het hele parcours, we liepen over een fietspad in de zon langs een groen heg!
Achter deze heg lag een openlucht zwembad wat HEEL duidelijk te horen was, wat een mentale kwelling!
Gelukkig lieten we dit snel achter ons en konden we km 16 al bijna begroeten.

Kilometer 17 hier werd het zwaar de klad kwam erin.
Daarvoor kon ik de km tijden nog binnen de 5 minuten houden.
KM 17 lukte dit ook nog, maar met moeite.
De laatste 3 km waren afzien, ik was redelijk op en heb er serieus over nagedacht om te gaan lopen.
Na deze gedachte bedacht ik mij ook meteen dat ik dit niet wil en gewoon door ga, desnoods een tandje lager.
Dus in de laatste 3 km heb ik het tempo er iets uit gehaald en kwamen mijn km tijden dan ook net boven de 5 minuten uit.
Aangekomen bij km 20 hoor je de speaker al die bij de finish staat maar weet je ook dat je nog 1,1 km moet!
Eindelijk aangekomen bij AV Hollandia ga je het terrein op via een achterdeurtje en kom je op de baan.
Dan moet je dus gewoon nog 85% van die baan afleggen voordat je over de finish bent en de keus kan maken om ter aarde te storten!
Een sprintje of versnelling zat er niet meer in, een glimlach bij de fotograaf volgens mij ook niet meer en ook mijn armen kreeg ik niet in de lucht toen de speaker mijn naam omriep en mijn trouwe supporters mij aanmoedigden.

Nog een goede 200 meter

De eindstreep!
Er stonden letterlijk achter de streep 2 kids die flesjes sportdrank uitdeelde en deze nam ik met veel plezier aan.
Daarna na de jonge dame die de chip los knipte, als je die met een tie-wrap vast had zitten.
De organisatie had geen medailles maar je kon wel een stukje kaas als aandenken mee krijgen en je krijgt een actie foto toegezonden na de loop.
Nadat we dus binnen waren en alles hadden ingeleverd en in ontvangst hadden genomen ben ik naar de plek gelopen (lees gestrompeld) en heb ik mij daar ter aarde gestort om mijn sportdrank op te drinken en te goed te doen aan ongeveer alles wat er aan eetbaar spul mee was genomen ;p
Mijn lieve schat had bij de finish nog een prachtig functioneel shirt van deze loop gekocht die ze voor maar €5,- te koop aanboden.

En mijn tijd!
Bruto: 1:42:08
Netto: 1:41:56 (zelf geklokt)

Dus al met al ben ik niet ontevreden over mijn gelopen tijd!

En wat betreft de loop kan ik hem zeker aanbevelen.
Een leuke loop die je langs mooie plekjes voert en ook leuk is voor je trouwe supporters door onder andere de rit met de stoomtram!
Want ondanks dat het een verkeersluw parcours is lijkt men in die gebeiden nog respect te hebben en wacht men bijna allemaal om de lopers voor te laten gaan.
En met een stuk of 7 of 8 water- / sponsposten over 21,1km kan je niet anders zeggen dat dit uitstekend geregeld is!
Daarom ook mijn complimenten naar de organisatie en vrijwilligers die dit allemaal mogelijk hebben gemaakt!

©Hardloopgek