Zevenheuvelloop '12

De zevenheuvelloop ik had hem in 2011 gelopen en toen besloten niet meer te doen.
Waarom? Het is toch een hele dag van huis voor 15 km!

Maar ja mijn loopmaatje had hem nog nooit gedaan en die wilde hem wel lopen.
Via de baas kon ik tegen een iets voordeliger tarief deelnemen, dsu weet je wat we gaan ook gewoon.

De week in aanloop naar zevenheuvelenloop las ik op facebook dat mijn loopmaatje afscheid had moeten nemen vaan zijn moeder.
Dus een normale voorbereiding zat er voor hem al niet meer in.

Gaande weg de week toch voorzichtig gesproken over lopen, want ja misschien wil hij wel lopen om zijn geachten te verzetten en dan zou ik het geen fijn idee vinden dat ik hem niet benader.
Hij liet wel weten dat hij zondag wel wilde lopen!

Hij wilde deelnemen en de loop opdragen aan zijn moeder.
Want zij volgde zijn prestaties altijd, ondanks dat ze niet instaat was om te komen kijken.
Zij was altijd trots op zijn prestaties, zij was een van zijn grootste fans!

Zondag ochtend vroeg hadden we afgesproken op het station, want bij zo een groene loop ga je met de trein.
En wat doe je dan, ouwe hoeren over van alles en nog wat.
Uiteraard over het afscheid maar ook dat zijn pa samen met zijn vriendin en kids kwamen kijken!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel gespannen was, want ik wist alleen dat Wesley deze loop wilde opdragen aan zijn moeder.
Maar hoe hij dit voor ogen had was mij nog niet duidelijk, wilde hji het snot voor de ogen lopen en een onwijs scherpe tijd neerzetten? Of lieten we de tijd links liggen en liepen we hem voor haar?
Ik wist het niet en hoopte niet dat het optie een werd, dit bleek ook niet het geval!

Eenmaal aangekomen in Nijmegen begaven we ons naar de locatie waar we ons konden omkleden, tassen achter laten en achteraf douchen!
Hier hebben we even rustig gezetten, wat gegeten en uiteindelijk op ons gemak omgekleed.

Net over half een gingen we richting de start.
Helaas regende het en was het grauw en als ik ergens een hekel aan heb is het wel nat starten.
Gelukkig had ik voor de zekerheid zo een wegwerp poncho meegenomen dus die bood wel uitkomst.
In het startvak werden de druppels alleen maar groter, maar het voordeel van met vele in een vak staan is dat het wel wat warmer aanvoelt.
In het startvak kwamen we ook Joppe nog tegen, hier nog even kort mee gesproken voor we van start mochten.

Voor we van start gingen hadden we wel bedacht dat 1:10:00 een mooi richt tijd was.
Niet de snelste 15 km maar wel goed te doen.

Bij de start hadden ze dit jaar de "trechter" nog smaller gemaakt wat meer rust op het parcours gaf.
Onze groep startte om 13.05 uur en door de trechter gingen wij pas om 13.10 over de start streep.
In de regen vertrokken we over de Groesbeekseweg met al die andere lopers.
Joppe schoot weg en ik wist wat zijn richtijd was, dus die lieten we ook gewoon lopen.
Het tempo zat direct wel lekker, iets te hoog en dit hebben we na kilometer 1 ook iets bijgesteld.

Langs de kant stonden voor mijn beleving meer mensen dan het jaar ervoor.
Ondanks de regen was he heerlijk weer om te lopen.
En het levert ook mooie plaatjes op, want je liep in een mist van damp die van al die lopers afkwam.

Dit jaar was mijn 3e deelname aan deze loop en het parcours ken ik dan ook in grote lijnen.
Ik weet voor mezelf waar ik tempo moet en kan maken en waar ik de rust moet proberen in te bouwen.
Voor Wesley was het de eerste keer en hij is niet de grootste fan van heuvels, vooral het klimmen.
In de eerste 5 kilometer kom je dan ook enkel wat valsplat tegen,die je de kop kunnen kosten als je te hard gaat.
Dan op naar de eerste verzorgingspost, hier loop je een kleine 2 kilometer vlak en kun je het tempo weer wat opschroeven.
De posten stonden er goed bij en ook goed te nemen zonder dat je direct last ondervond van mede lopers.

Bij kilometerpunt 7 zit je net op de zevenheuvelenweg en krijg je ook direct klim een voor de kiezen.
Dit was dan ook het punt dat ik Wesley in de gaten ging houden.
De eerste klim ging wel oke, ik liep iets uit op Wesley.
Maar in de afdaling kwam hij niet echt terug.

Dus mezelf laten afzakken en hem geprobeerd in de tweede iets minder zware klim bij te laten houden.
Ook dit wilde niet helemaal lukken, althans niet naar mijn idee.
Dus in de lichte afdaling die volgde enige tips en tricks aan hem gegeven die voor mij werken.
Deze pakte hij lekker op en pakte ook goed uit, het klimmen ging lekker stabiel en in de afdaling ging hij lekker mee.
Zou het monster dat "heuvel" heet nu uitgeroeid zijn bij hem?

Ondertussen zijn we al bij Berg en Dal, daar staan de fotografen die je op de gevoelige plaat vast leggen en niet veel daar achter verzorgingspost 2.
Hier heb je even rust omdat je een kleine kilometer vlak mag lopen en dus licht kan herstellen.
Maar dan komt kilometerpunt 10! Vanaf hier heb je de "zwaartse" klim!
Een klim van bijna 1 kilometer lang die niet in de categorie vals plat valt maar nou ook niet direct een heuvel is te noemen.
Dus bij het begin ook aangegeven aan Wesley dat dit de vervelendste is, maar dan heb je het ook wel gehad.
Daarna heb je misschien nog eens een verdwaalt drempeltje die nooit goed genoeg was om de naam heuvel te krijgen.

Daar waar we het bos achter ons laten en in de bewoonde wereld komen is het veelal nog vlak lopen en ook licht dalen.
Het tempo was even ietsjes ingezakt, dit aangegeven en direct weer terug gebracht.
Ergens rond de 13 kilometer kreeg Wesley last van steken, steken die zo erg werden dat het vervelend was.
Maar niet iets waar op zitten te wachten, want we hoeven nog maar 2 kilometer en zijn pa, vriendin en kids staan ergens bij de finish.
Welsey weet de steek eruit te lopen net voor we de 14 kilometer passeren en het tempo gaat ongemerkt weer iets omhoog.

Weer aangekomen op de Groesbeekseweg hoeven we nog maar iets meer dan 500 meter.
We wisten niet waar ze zouden staan, dus moesten ook een beetje opletten.
Althans we, Wesley wilde ze niet missen, maar ik wilde dit ook niet.
Ik wilde niet dat hij ze niet zou zien want dat hoort niet.
Ik weet niet met wat voor gevoel hij liep die laatste meters, maar bij bekroop het gevoel van kippenvel en lichte emotie.
Want opmerken moesten we ze, het kon niet zo zijn dat zij ons wel zagen en wij, vooral Wesley, hun niet.

Op 25 meter voor de finish stonden ze!
Zij zagen ons al wat eerder, maar wij zagen ze op tijd.
Je zag de trots bij Wesley zijn pa, zijn gezicht zag ik niet maar dit kon ik wel invullen.
Net voor de streep een stapje terug, het was zijn moment! Zijn finish!
Dit ondanks dat er nog allemaal andere lopers waren.

Over de streep de ontlading!
Ik heb getracht dit te beschrijven in woorden, maar dat lukt me niet!
Dus hier onder een linje naar de camera beelden die dit het beste weergeven.
En als ik eerlijk ben spreken deze ook wel boekdelen!

Finish video

Nadat we de verdiende medaille hadden opgehaald zijn we richting Wesley zijn supporters gelopen.
Deze kwamen we halverwege tegen, na even stil te hebben gestaan en gesproken te hebben zijn we met zijn alle gaan lopen.
Zij richting de auto, wij richting onze omkleed accommodatie.
Hier heerlijk genoten van een warme douche, daarna nog even een bakkie gepakt.
Voordat we de trein pakte nog even bij de finish gekeken om de laatste lopers binnen te halen.

Onderweg naar huis uiteraard nog even een gezonde snack gedaan bij de grote gele M.

©Hardloopgek

De halve van Vlieland

De halve van Vlieland had ik uit gekozen als mijn 3e halve marathon.
Maar voornamelijk omdat het mijn eerste vakantie dag zou worden en van vrouw lief de laatste.
Dus met een beetje geluk, en dat hadden we, was dit een mooie afsluiter voor haar en een mooi begin voor mij.

De dag begon dan ook vroeg, want we zouden om 07:00 uur gaan rijden zodat we ruim op tijd waren om rustig naar de boot te gaan.

De bootreis duurde 1 1/2 uur, maar voor de kids was dit de eerste keer dus die keken hun ogen uit en vermaakte zich dan ook prima.
Omdat ik op Vlieland samen met mijn loopmaatje Wesley zou lopen waren ook zijn kids en vriendin mee.

Voor Wesley werd het zijn eerste halve en hij was dan ook goed uitgerust, had rekening gehouden met zijn eten en had er veel zin in.
Ik kwam weer met mijn standaard voorbereiding, gewerkt tot 23:00 uur, weinig slaap, nog niet wakker en altijd wel zin om te lopen ;p

Aangekomen op Vlieland bij de aankomst hal ons startnummer opgehaald en hier ook Joppe gezien.
Joppe zou de halve voor de 3e maal lopen en wist dan ook wat ons te wachten stond, wij (Wesley en ik) liepen hem voor het eerst en wisten niet precies wat ons te wachten stond.
Ik had bedacht dat een tempo van ongeveer 12 km/h een veilige snelheid was, daar ons trainings tempo net iets lager ligt.
Dit zou inhouden dat we rond de 1:45:00 nodig hadden, maar gezien het parcours en weer was een tijd tussen de 1:45 en 1:50 een mooi streven.

We zijn eerst op ons gemak naar de camping Stortemelk gelopen van waar de start zou zijn, deze was pas om 12:30 uur en we waren om 10:30 uur al op het eiland.
De vrouwen gingen van hieruit direct door naar het strand, hiervoor hoefde zij enkel het duin op en af.
Wij hebben samen met Joppe en zijn vriendin op het terras heerlijk in het zonnetje gewacht tot wij in actie mochten komen.

Rond 12:15 uur zijn we rustig aan naar de start gelopen en hebben wij ons bij de vele, een ruime 400, overige deelnemers op de halve gevoegd.
Om 12:30 uur klonk het startschot en gingen we er vandoor.
Het parcours leidde ons al snel  het duingebied in met een paar lichte klimmetjes, maar vooral smalle paden.
Gezien de drukte op de afstand kwam deze versmalling mij iets te vroeg en was het echt even zoeken naar een plekje en vooral je ritme.
Na 2 km kwamen we weer op de normale straten welke ons naar de haven leidde, hier kon je dan ook je ritme goed vinden en je plekje claimen.
Al in de eerste 3 km hadden we 2 waterposten, 1 door een bewoner en 1 van de organisatie.
Dit was erg welkom daar het warm was en het ons niet bekend was wat we aan waterposten in het duingebied konden verwachten.

Na 3 km kwam je lang het finish gebied en liep je via de dorpsstraat richting de havenweg van waar we uiteindelijk het duingebied in gingen.
Op dit stuk een kleine 3 km hebben we nog diverse waterposten gepasseerd welke door zowel de bewoners als door organisatie waren ingesteld.
Van elke waterpost heb ik dankbaar gebruik gemaakt, want met dit weer is vacht en verkoeling welkom.
Net voor het 6 km punt, voordat we het duingebied in gingen, was er een waterpost van de organisatie.
Tot mijn verbazing kregen we hier sponsen en zakjes water, welke je dus in de hand kon houden en zelf kon kiezen waar je deze zou nuttigen.

Het tempo was goed, we liepen rond de 12 km/h.
We gingen nu het duingebied in, het zwaarste maar ook mooiste deel van de route.
Ik wist dat Wesley heuvels minder vond en hiermee, vooral mentaal, moeite kan hebben.
Dus meteen geroepen "werken naar boven, rusten in de afdaling en vlakke stukken".
Dit ging goed tot aan het 10 km punt, hier kreeg Wesley het wat zwaarder en begonnen de heuvels zijn tol te eisen.
Ik denk in het begin vooral mentaal, maar later ook fysiek want als het mentaal niet lekker zit gaat je lichaam er helaas in mee.
Net voor de 13 km ga je links af om over te steken naar de andere kant van het eiland om te beginnen aan de terug reis.
Hiervoor had je dus ruim 6 km duingebied gehad die prachtig glooiend verliep en op sommige plekken erg warm was.
Er stond wel wind, maar die ging soms over je heen, gelukkig waren dit geen hele grote stukken en voelde je de wind vaak zat om er profijt van te hebben.
Ook waren er in die ruime 6 km 2 water en sponsposten ingericht wat echt geen overbodige luxe was.

Vanaf het 13 km punt begon het Wesley op te breken.
Het tempo zakte van een stabiele 12 km/h in naar een 11,5 km/h, geen ramp ook daarmee konden we nog een nette tijd binnen de 1:50 op de klok zetten.

Nog geen km verder sloeg de man met de hamer toe.
Wesley kreeg het alleen maat zwaarder en het tempo zakte verder in.
Nog een tijdje hebben we deze rond de 11 km/h kunnen houden, maar ook dit bleek te snel te gaan.
Ik had een linkerbeen die wat protesteerde en was bang dat als ik tempo moest inleveren dat deze niet meer wilde.
Maar ja wat doe je dan, Wesley alleen laten en hem laten spartelen of inhouden en wel zien.
Precies het laatste is wat we deden, want het was zijn loop het moest zijn feestje worden.
Af en toe roepende naar hem dat het tempo zelfs onder trainings snelheid lag in de hoop dat het een tijdelijke dip was.
Wesley wilde lopen, nou dat gaan we niet doen, lopen doe je maar na de finish....

Dit heeft hij lang weten te rekken, maar uiteindelijk net voor het 19km punt kon hij niet meer.
Hij ging lopen en zei tegen mij dat ik maar moest gaan.
Euh nee en jij gaat weer rennen.

Na enkele meters te hebben gelopen sprak hij de laatste krachten aan en ging weer rennen.
Een zeer net tempo van rond de 10,5 km/h verscheen weer op het klokje.
Op het moment dat we de bewoonde wereld weer in gingen hoefde we nog maar 1 km te volbrengen een laatste drempel was de enige echte hindernis die we nog moesten overwinnen.
Wesley was  er klaar mee en wilde wederom terug vallen in het lopen, dit gingen we nu niet meer toelaten.
Een douw in zijn rug bracht hem weer in beweging en de laatste km, voor hem een martelgang werd volbracht.
Al was het met een tempo net onder de 10 km/h het gebeurde wel.

Uiteindelijk mochten we een eindtijd van 1:56:56 voor mij en 1:57 voor Wesley noteren.
Ik zeg een erg mooie tijd voor iemand die zijn eerste halve loopt en een strijd van 8 km heeft moeten overleven.

Wesley heeft door deze strijd niet kunnen genieten van de omgeving, maar ik kan je vertellen het is een hele mooie loop die ik zeker kan aanbevelen.
Dus wil je nog eens een leuke, mooie en uitdagende halve lopen dan moet je Vlieland zeker in je planning meenemen.
Ik hou hem zeker in gedachten om een volgende keer weer in mijn loopkalender mee te nemen.

©Hardloopgek

Zevenheuvelenloop 20-11-2011

Afgelopen zondag was het dan zover, de zevenheuvelenloop van 2011.

Al vroeg ging de wekker, want je moet er wel iets voor over hebben.
Nadat het hele huis ontwaakt was en de kids weggebracht waren begon de dag / reis.
Om 09:16 uur de trein richting Amsterdam CS, uiteraard onder het genot van een bakkie koffie.

In Amsterdam aangekomen alle tijd om over te stappen op de directe trein naar Nijmegen.
Marieke zat hier al in en die had het voor elkaar gekregen om 2 plekjes vrij te houden.
Maar goed ook want het was onwijs druk en het werd gaande weg alleen maar drukker met voornamelijk lopers.

In Nijmegen aangekomen om, ja alweer, 11:49 uur de andere RunningPlussers opgezocht die ook mee liepen.
Een deel hiervan nog voor de start gezien en gesproken en een deel daarna en sommige helaas niet.

Even over half een be ik me gaan om- / uitkleden en heb ik mijn tas ingeleverd en richting mijn startvak gelopen samen met mijn vrouw.
Bij het startvak aangekomen afscheid genomen en mij tussen de hordes mensen begeven.
Ik mocht in het gele startvak starten, dit vak zat achter grijs (wedtsrijdlopers) en het blauwe vak.
Dit hield dus in dat ik mijn ambitieuze tijd, te weten 1:05:00, moest gaan waar maken.
Vooraf had ik al een klein reken sommetje gemaakt en kwam ik uit op een tijd van ergens rond de 1:07:30 als veilige tijd, dus conclusie alles tussen de 1:05 en 1:10 zou acceptabel zijn.

De start is goed verzorgd, het gaat langzaam omdat ze een trechter start hanteren.
Maar dit geeft wel de gelegenheid om rennend over de tartan matten te gaan en dus direct een eigen loop plekje te hebben.
De eerste vijf kilometer staan bekend om hun vals plat, hoewel je de meeste mensen enkel hoort over de heuvels na deze 5 kilometer moet je ze niet onderschatten.
Jezelf stuk lopen op dit stuk betekend een dramatische en loodzware race.

In de eerste 5 kilometer aardig mijn tempo kunnen lopen en hier en daar een paar seconden kunnen pakken.
En ook dit jaar verbaasde ik mij over de deelnemers die je hier alweer terug zag lopen, sommige vanwege een blessure maar zeker ook lopers die zichzelf voorbij waren gelopen.

Na de 5 kilometer gingen we linksaf richting de eerste verzorgingspost net achter de 6 kilometer.
Zoals altijd staat er netjes aangegeven, snelle lopers links en langzame lopers rechts, enige dat  jammer is hieraan is dat niet iedereen snapt wat langzaam en snel is.
Mensen als je links loopt en 5 a 10 mede lopers komen je voorbij, dan mag je best iets meer naar rechts gaan lopen.

Maar goed in tegen stellig tot de editie van 2009 hadden ze nu nog volop AA drink en water (starten in de editie van 2009 weliswaar in by-pass 3, dit jaar startvak paars).
Dus twee bekertjes water weten te scoren en hup door.
Rond het 7 kilometerpunt draai je de befaamde 7heuvelenweg op, ja het is een weg dus het zijn niet daadwerkelijk 7 heuvels.
Hier begint dan ook het mooiste stuk, al die lopers die je ziet klimmen en dalen.
Als je bovenaan zo een heuvel bent en dat je dan een zee van koppies ziet, GEWELDIG, en dan nog de prachtige omgeving......

Tussen het 7 en 9 kilometerpunt mag je twee prachtige klimmetjes bedwingen en uiteraard ook twee maal heerlijk dalen.
Na het 9 kilometerpunt kun je weer even bij komen met een AA drink of een watertje.
Vervolgens kun je een kilometer lang redelijk rustig aan doen qua hoogte niveau's dan.
Maar als je eenmaal de 10 kilometer bent gepasseerd dan komt hij, 1 kilometer lang stijgen.
Dit in een dus danig stijgingspercentage dat je je er lelijk op kunt verkijken.

Het 11 kilometerpunt achter je gelaten kom je weer in de bewoonde wereld.
Hier zou je denken dat je het gehad hebt en dat het nu rustig uitlopen is naar de finish.
Maar niets is minder waar, maar goed ik had die ergste heuvels al overleefd en lag nog aardig op schema.
Even voor het twaalf kilometerpunt kon ik het niet laten om op t klokje te kijken om te zien dat ik ergens rond 50 minuten zat.
En snel sommetje leerde mij dat 1:05 er mogelijk nog inzat, maar dan mochten we niets meer prijs geven.
De 12 kilometer gepasseerd kreeg je weer een venijnig stuk vals plat voor de kiezen.
Gelukkig werd ik hier voorbij gestreefd door een jonge dame die er een lekker tempo op na hield, dus plan was om haar te volgen.
Dit lukte aardig en we hebben zelfs af en toe van stuivertje gewisseld.
Net voor de laatste kilometer heb ik haar achter met gelaten.
Vanaf de 750m stonden er bordjes langs het parcours die de afstand tot de finish aangaven, wat een ramp zijn die borden zeg.
Op het laatste stuk, de Groesbeekseweg, werd het weer wat smaller omdat we maar 1 weg hadden i.v.m. de huldiging van de wedstrijdlopers.
Vlak voor de finish zag ik tot mijn grote verbazing en ergernis dat sommige finishers al liepen / stil stonden tussen de twee tartan matten.
De meest rustige zijde uitgekozen en hier mijn weg door de wandelaars gebeukt, helaas moest dit, om over de tweede tartan mat te komen en mijn tijdregistratie te stoppen.
Ik had zelf 1:05:03 op het klokje staan.

Vervolgens door gewandeld naar de uitgifte van het drinken en de medailles en daarna door na de garderobe om mijn tas met droge kleding te bemachtigen.
Omdat ik voor de start mijn telefoon aan mijn vrouw had gegeven kon ik haar niet bellen dat ik binnen was, dus maar hopen dat ze me had zien finishen.
Tijdens het wachten Joppe nog even kunnen spotten, die ook een mooie tijd had neergezet op zijn vibram FiveFingers.

Uiteindelijk spotte ik mijn vrouw op de afgesproken plek, ze had me inderdaad niet zien finishen.
Maar wel wist ze wanneer ik ongeveer binnen moest komen en zag vervolgens op Facebook dat ik inderdaad al binnen was.
En ook hier was de eindtijd 1:05:03, dus een tijd om tevreden mee te zijn dacht ik zo.

We hebben voordat we terug gingen naar de finish eerst even een bakkie gescoord, want de mist die voor de start was weggetrokken kwam weer terug en die maakte het er niet warmer op.
Uiteindelijk bij het 200m bordje een plekje ingenomen om er achter te komen dat het spotten me niet erg goed afging.
Ik heb niemand voorbij zien komen en ze allemaal middels facebook binnen zien komen.

Wel hebben we Marieke nog kunnen spotten en de laatste 200 meter door kunnen schreeuwen.
Nadat Marieke was gepasseerd zijn we ook richting de medaille uitgifte gelopen om Marieke op te pikken en de overige RP'ers die er nog waren te zien.

We zijn nadat ook Marieke haar tas had en droge kleding aan had met zijn alle richting het station gegaan om na het scoren van een bakkie koffie ieder zijn weegs te gaan.

In Amsterdam zouden mijn vrouw en ik nog even een tussenstop houden bij de Mc Donalds, uiteindelijk ging Marieke ook mee en hebben we ons welverdiende warme hap gescoord.

Toen we uiteindelijk thuis waren en de kids er in lagen en gedoucht waren heb ik op de bank genoten van een heerlijk koud biertje.

O en ondanks dat ik geen PR op de 15 kilometer heb gelopen, heb ik wel een PPR gelopen!
Ook wel Persoonlijk Parcours Record!

©Hardloopgek

De zevenheuvelen komen eraan

Zo de zevenheuvelenloop komt er aan!

Nadat ik anderhalve week niet had gelopen moest ik toch echt weer iets gaan doen.
Dus afgelopen week voorgenomen op zijn minst een duurloopje te doen.
Deze stond gepland voor de woensdag, maar op dinsdag wilde ik ook graag lopen.
Dus wat doe je dan, inderdaad een kort rondje om de spiertjes weer even wakker te maken.
Want na anderhalve week waren die toch ook al bijna in winterslaap.

Op woensdag stond er dan een lange duurloop in de planning.
Omdat de zevenheuvelenloop 15 kilometer is met een licht glooiend parcours moest mijn training minstens zo lang zijn.
Dus even op afstandmeten.nl gekeken en een route uitgestippeld.
Om ervoor te zorgen dat ik niet in de verleiding kon komen om tussentijds af te haken de route zo gelopen dat ik, behalve rond de 11 kilometer, nergens tussendoor kon steken.
Aan het einde van de rit hadden we net iets meer dan 17 kilometer gelopen en voelde alles goed aan.

Later op de dag tijdens het uitlaten van de honden voelde ik heel licht de beentjes, wat een heerlijk gevoel is dat zeg.

Ondertussen wachtende op mijn startnummer voor de zevenheuvelenloop, maar zowel dinsdag als woensdag niets mogen ontvangen.
Op donderdag moest er weer gewerkt worden en zou de postbode pas komen wanneer ik al weg was.

'S avonds had ik een bericht van het thuisfront dat mijn enveloppe binnen was.
Toen we eindelijk 's nacht thuis kwamen kon ik constateren dat ik startnummer 6897 en startvak geel.
Nadat ik het boekje had geraadpleegd bleek dit redelijk in het begin te zijn, zijn namelijk maar twee startvakken die voor geel vertrekken.
Als ik dan ga kijken naar de eerste keer dat ik meeliep, 2009 de 25e editie waar ik startte in bypass 3 (voor de deelnemers van deze editie startvak paars)

Nog negen dagen en dan is het zover en dan zullen we voor de 2e maal deelnemen aan deze loop.
Voor hen die meedoen misschien tot dan, voor hen die niet meedoen tot de volgende blog.

©Hardloopgek

Onderweg naar....

Onderweg naar.... de zevenheuvelenloop, houtwijkkerstloop en 2012.

Dit jaar staan er nog maar twee loopjes in de planning, voor nu dan.
Uiteraard de zeven heuvelenloop in november.
Dit zal een dagje uit worden met mijn vrouw, want die gaat gezellig mee.
Maar ook een mini meeting met leden van RunningPlus, want er zijn toch een redelijk aantal die er aan mee gaan doen.
Ik moet zeggen dat ik er ook echt zin in heb.

Doen we ook nog wat speciaals daarvoor? Nou nee!
Echte heuvels kennen we niet in de polder, op een paar fietsbruggen na.
Maar deze zitten bijna standaard in mijn rondes.

In december doen we nog mee aan de houtwijkkerstloop in Dronten.
Nog net geen thuis wedstrijd, maar wel een leuke loop.
Een van de weinige lopen die ook bij winters weer, tot op heden, is doorgegaan.

En dan 2012!
Voor de eerste 6 maanden hebben we al een aardig verlanglijstje staan.
In dit lijstje staan ook een paar halve marathons, want 2012 is het jaar dat ik deze afstand ga en mag lopen.
De eerste 2 lopen zijn we ondertussen al voor ingeschreven, te weten:

- Vondelparkloop
- Midwintermarathon 

Tijdens de Vondelparkloop doen we mee aan de 10 kilometer, omdat ik halve marathons wil gaan doen zal ik ook mijn wedstrijd kilometers moeten maken.
Daarom staat voor januari ook de Safarirun op het lijstje voor januari (ook een 10km).

Tijdens de midwintermarathon zal ik deelnemen aan de Hollander techniek mini marathon 18,5 km.

Naast het hardlopen zelf loop ik ook met de gedachten te spelen om een cursus tot looptrainer te doen.
Maar dit speelt vooral nog af in mijn gedachten. Natuurlijk kijk ik wel op het net en kom eigenlijk elke keer uit op de zelfde cursus.
Een andere gedachte waar ik mee rond loop is om een cursus sportvoeding te doen, maar ook hiervoor geldt dat dit vooral in mijn gedachten zo is.

Dus hardloopgek onderweg naar.... laten we het houden op 2012

©Hardloopgek

Bank tot bankloop

Zo de "van Bank tot Bankloop" zit er weer op.
Al voor ik van start ging zag het er naar uit dat ik een nieuwe PR zou lopen, daar mijn enige officiële tijd op een 15km 1:28 nog wat was.
Die tijd heb ik ooit ongetraind gelopen op tijdens de zevenheuvelenloop.

Omdat de start 's avonds was en het wel gezellig is om niet alleen te gaan geregeld dat de kids bij opa en oma in bed konden en wij, mijn vrouw en ik, samen richting Heerde konden.
Het betrof de 10e editie van deze loop, dus een mooie gelegenheid om er een feestje van te maken.
Dit principe werd niet toegepast, dus was het een gewone loop met zijn eigen gezelligheid. 

De start vond plaats bij de Rabobank welke gevestigd is aan de doorgaande weg die dwars door Heerde loopt.
Men sluit dan ook gewoon 5 minuten voor de start de weg af en geeft deze nadat alles gestart is, dus de 15 en 5 km weer vrij.
Van hieruit ga je de woonwijken in en verwacht je een relatief vlak parcours.
Echter had ik al ergens iets opgevangen dat dit net het geval was.

Na een paar km, 2 a 2 1/2 als ik goed zeg, kwamen de stukjes vals plat en lichte klimmetjes.
Ondanks dit zat ik in een lekker tempo en had ik iemand gevonden die dit zelfde tempo maakte.
Hier ben ik dan ook even achter blijven hangen.

Toen we bij het 4 km punt waren hadden we voor het eerste deel de ergste klimmetjes gehad, bleek later.
Want van hieruit ging het soms in iets vals plat omhoog, maar niet noemenswaardig.
Na de 4 km liep je zelfs de geweldige natuur in die het parcours te bieden heeft, in de aanloop er naartoe liep je ook wel langs de bossen maar dan parallel aan een N-weg ofzow.
Nee na de 4 km draaide je het mooie bos in, weleens waar over geasfalteerde wegen maar dit maakte het plaatje er niet minder om.
Even na de 5 km komen we bij verzorgingspost 1, lekker een bekertje water.
Tussen km 7 en 8 liep je op een stuk waar je enerzijds bos had en anderzijds een mooie heide vlakte.
Enige nadeel was dat de wind juist vanaf die mooie open heide vlakte kwam en schuin van voren tegen je werkte.
Hierna weer beschut tussen de bomen op naar km punt 9, welke in het teken stond van de terug weg richting finish.
Ook kwam even na km punt 9 verzorgingspost 2.

Vanaf km punt 9 tot aan 13 liep je eigenlijk nog in de natuur en daarna gingen de laatste 2 km weer door de woonwijken naar het centrum van Heerde. 
Uiteraard pakte je bij km punt 13 eerst nog even verzorgingspost 3 mee.
In het centrum ter hoogte van het oude Rabobank gebouw, ja vandaar de naam "van ban tot bank", was de finish.
Het was relatief rustig, maar er hing wel een gezellige sfeer.

Na de finish werd je getrakteerd op een heerlijk koud drankje en werd ik opgevangen door mijn vrouw.
Ik passeerde de klok met een tijd van 1:04:37 of zoiets, maar ja er gaat altijd wat af daar je na het startschot nooit direct over de start gaat.
Thuis aangekomen bleken de officiële tijden al bekend, 1:04:31

Dus naast het feit dat de "van bank tot bankloop" een leuke loop is in een prachtige omgeving heb ik ook nog een PR mogen lopen die sneller was dan gehoopt.
En i.p.v. een medaille kreeg je bij afhalen van je startnummer een katoenen t-shirt als aandenken.

Ik zeg de bank tot bankloop is een aanrader om te doen.
Een loopje met afwisselend parcours in een mooie omgeving met een relatief klein deelnemersveld.


©Hardloopgek