Zevenheuvelloop '12

De zevenheuvelloop ik had hem in 2011 gelopen en toen besloten niet meer te doen.
Waarom? Het is toch een hele dag van huis voor 15 km!

Maar ja mijn loopmaatje had hem nog nooit gedaan en die wilde hem wel lopen.
Via de baas kon ik tegen een iets voordeliger tarief deelnemen, dsu weet je wat we gaan ook gewoon.

De week in aanloop naar zevenheuvelenloop las ik op facebook dat mijn loopmaatje afscheid had moeten nemen vaan zijn moeder.
Dus een normale voorbereiding zat er voor hem al niet meer in.

Gaande weg de week toch voorzichtig gesproken over lopen, want ja misschien wil hij wel lopen om zijn geachten te verzetten en dan zou ik het geen fijn idee vinden dat ik hem niet benader.
Hij liet wel weten dat hij zondag wel wilde lopen!

Hij wilde deelnemen en de loop opdragen aan zijn moeder.
Want zij volgde zijn prestaties altijd, ondanks dat ze niet instaat was om te komen kijken.
Zij was altijd trots op zijn prestaties, zij was een van zijn grootste fans!

Zondag ochtend vroeg hadden we afgesproken op het station, want bij zo een groene loop ga je met de trein.
En wat doe je dan, ouwe hoeren over van alles en nog wat.
Uiteraard over het afscheid maar ook dat zijn pa samen met zijn vriendin en kids kwamen kijken!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel gespannen was, want ik wist alleen dat Wesley deze loop wilde opdragen aan zijn moeder.
Maar hoe hij dit voor ogen had was mij nog niet duidelijk, wilde hji het snot voor de ogen lopen en een onwijs scherpe tijd neerzetten? Of lieten we de tijd links liggen en liepen we hem voor haar?
Ik wist het niet en hoopte niet dat het optie een werd, dit bleek ook niet het geval!

Eenmaal aangekomen in Nijmegen begaven we ons naar de locatie waar we ons konden omkleden, tassen achter laten en achteraf douchen!
Hier hebben we even rustig gezetten, wat gegeten en uiteindelijk op ons gemak omgekleed.

Net over half een gingen we richting de start.
Helaas regende het en was het grauw en als ik ergens een hekel aan heb is het wel nat starten.
Gelukkig had ik voor de zekerheid zo een wegwerp poncho meegenomen dus die bood wel uitkomst.
In het startvak werden de druppels alleen maar groter, maar het voordeel van met vele in een vak staan is dat het wel wat warmer aanvoelt.
In het startvak kwamen we ook Joppe nog tegen, hier nog even kort mee gesproken voor we van start mochten.

Voor we van start gingen hadden we wel bedacht dat 1:10:00 een mooi richt tijd was.
Niet de snelste 15 km maar wel goed te doen.

Bij de start hadden ze dit jaar de "trechter" nog smaller gemaakt wat meer rust op het parcours gaf.
Onze groep startte om 13.05 uur en door de trechter gingen wij pas om 13.10 over de start streep.
In de regen vertrokken we over de Groesbeekseweg met al die andere lopers.
Joppe schoot weg en ik wist wat zijn richtijd was, dus die lieten we ook gewoon lopen.
Het tempo zat direct wel lekker, iets te hoog en dit hebben we na kilometer 1 ook iets bijgesteld.

Langs de kant stonden voor mijn beleving meer mensen dan het jaar ervoor.
Ondanks de regen was he heerlijk weer om te lopen.
En het levert ook mooie plaatjes op, want je liep in een mist van damp die van al die lopers afkwam.

Dit jaar was mijn 3e deelname aan deze loop en het parcours ken ik dan ook in grote lijnen.
Ik weet voor mezelf waar ik tempo moet en kan maken en waar ik de rust moet proberen in te bouwen.
Voor Wesley was het de eerste keer en hij is niet de grootste fan van heuvels, vooral het klimmen.
In de eerste 5 kilometer kom je dan ook enkel wat valsplat tegen,die je de kop kunnen kosten als je te hard gaat.
Dan op naar de eerste verzorgingspost, hier loop je een kleine 2 kilometer vlak en kun je het tempo weer wat opschroeven.
De posten stonden er goed bij en ook goed te nemen zonder dat je direct last ondervond van mede lopers.

Bij kilometerpunt 7 zit je net op de zevenheuvelenweg en krijg je ook direct klim een voor de kiezen.
Dit was dan ook het punt dat ik Wesley in de gaten ging houden.
De eerste klim ging wel oke, ik liep iets uit op Wesley.
Maar in de afdaling kwam hij niet echt terug.

Dus mezelf laten afzakken en hem geprobeerd in de tweede iets minder zware klim bij te laten houden.
Ook dit wilde niet helemaal lukken, althans niet naar mijn idee.
Dus in de lichte afdaling die volgde enige tips en tricks aan hem gegeven die voor mij werken.
Deze pakte hij lekker op en pakte ook goed uit, het klimmen ging lekker stabiel en in de afdaling ging hij lekker mee.
Zou het monster dat "heuvel" heet nu uitgeroeid zijn bij hem?

Ondertussen zijn we al bij Berg en Dal, daar staan de fotografen die je op de gevoelige plaat vast leggen en niet veel daar achter verzorgingspost 2.
Hier heb je even rust omdat je een kleine kilometer vlak mag lopen en dus licht kan herstellen.
Maar dan komt kilometerpunt 10! Vanaf hier heb je de "zwaartse" klim!
Een klim van bijna 1 kilometer lang die niet in de categorie vals plat valt maar nou ook niet direct een heuvel is te noemen.
Dus bij het begin ook aangegeven aan Wesley dat dit de vervelendste is, maar dan heb je het ook wel gehad.
Daarna heb je misschien nog eens een verdwaalt drempeltje die nooit goed genoeg was om de naam heuvel te krijgen.

Daar waar we het bos achter ons laten en in de bewoonde wereld komen is het veelal nog vlak lopen en ook licht dalen.
Het tempo was even ietsjes ingezakt, dit aangegeven en direct weer terug gebracht.
Ergens rond de 13 kilometer kreeg Wesley last van steken, steken die zo erg werden dat het vervelend was.
Maar niet iets waar op zitten te wachten, want we hoeven nog maar 2 kilometer en zijn pa, vriendin en kids staan ergens bij de finish.
Welsey weet de steek eruit te lopen net voor we de 14 kilometer passeren en het tempo gaat ongemerkt weer iets omhoog.

Weer aangekomen op de Groesbeekseweg hoeven we nog maar iets meer dan 500 meter.
We wisten niet waar ze zouden staan, dus moesten ook een beetje opletten.
Althans we, Wesley wilde ze niet missen, maar ik wilde dit ook niet.
Ik wilde niet dat hij ze niet zou zien want dat hoort niet.
Ik weet niet met wat voor gevoel hij liep die laatste meters, maar bij bekroop het gevoel van kippenvel en lichte emotie.
Want opmerken moesten we ze, het kon niet zo zijn dat zij ons wel zagen en wij, vooral Wesley, hun niet.

Op 25 meter voor de finish stonden ze!
Zij zagen ons al wat eerder, maar wij zagen ze op tijd.
Je zag de trots bij Wesley zijn pa, zijn gezicht zag ik niet maar dit kon ik wel invullen.
Net voor de streep een stapje terug, het was zijn moment! Zijn finish!
Dit ondanks dat er nog allemaal andere lopers waren.

Over de streep de ontlading!
Ik heb getracht dit te beschrijven in woorden, maar dat lukt me niet!
Dus hier onder een linje naar de camera beelden die dit het beste weergeven.
En als ik eerlijk ben spreken deze ook wel boekdelen!

Finish video

Nadat we de verdiende medaille hadden opgehaald zijn we richting Wesley zijn supporters gelopen.
Deze kwamen we halverwege tegen, na even stil te hebben gestaan en gesproken te hebben zijn we met zijn alle gaan lopen.
Zij richting de auto, wij richting onze omkleed accommodatie.
Hier heerlijk genoten van een warme douche, daarna nog even een bakkie gepakt.
Voordat we de trein pakte nog even bij de finish gekeken om de laatste lopers binnen te halen.

Onderweg naar huis uiteraard nog even een gezonde snack gedaan bij de grote gele M.

©Hardloopgek

Brussels halve marathon

Brussel!
Eigenlijk kan ik er heel kort over zijn!

MOOI maar ook ZWAAR!!!!!!!!!

Laat ik het dan bij deze woorden? Natuurlijk niet.

Brussel!
Het idee was al een lange tijd geleden geboren.
Het kwam voort uit het feit dat mijn loopmaatje de halve van Amsterdam wilde doen omdat hij oktober 2012 een jaar bezig was met hardlopen (serieus hardlopen)
Ik had al voorzichtig geïnformeerd thuis of het goed was dat ik hem samen met hem liep, want het zou zijn eerste halve worden.
Dit was goed, maar ik zou ik niet zijn als ik door mijn gesurf op het net Brussel tegen kwam.
En Brussel was qua prijs goedkoper dan Amsterdam en Amsterdam tja dat kan altijd nog.
Dus ik zei dat ik eigenlijk Brussel voor me zag en zo geschiedde.
Wel eens waar niet de eerste van mijn loopmaatje omdat ik hem ook nog mee kreeg naar Vlieland, maar dat ging niet zoals gehoopt.

Voor de start bij het Jubrlpark

Dus nu was het dan zo ver Brussel was aan de beurt.
Zondag ochtend om 06:00 uur zijn we gaan rijden want we wilden lekker op tijd aanwezig zijn om op ons gemak een parkeerplekje te vinden en ons te begeven naar de expo voor ons startnummer.
Ruim van te voren waren we dan ook aanwezig en hebben we ons op ons gemak omgekleed en vooral genoten.
Het zonnetje kwam langzaam aan door en de diverse onderdelen gingen van start.

Om 10:30 uur was het tijd om te  starten.
We hadden al voortijds een grafiekje gezien qua hoogte verschillen, maar die dingen zeggen me nooit zoveel.
We hadden ook al gezien dat het binnen 1 km al begon met omhoog gaan omdat we die afdaling al hadden gemaakt vanaf de auto.
Goed we wisten dus dat het niet vlak zou zijn, maar wat we voor onze kiezen kregen had ik niet verwacht.

En vandaar ook mijn samenvatting: "Brussel mooi maar zwaar"

Je begint op / in het Jubel wat gelijk de sfeer van de stad verwoord.
Van hieruit ga je door het historische deel van Brussel.
We kwamen langs onder andere het paleis, het koningsplein, paleis van justitie en nog meer van deze schitterende gebouwen en pleinen.
Maar naast deze schitterende gebouwen en omgevingen kregen we ook direct in de eerste 5 km zo een beetje alle hoogte verschillen van Brussel voor onze kiezen.
Na de 5 km en het genieten van de mooie gebouwen en de rest van de omgeving was ik er wel een beetje klaar mee met al die hoogte verschillen en begon ik mij af te vragen welke er zwaarder was Brussel of Vlieland!

Een van de niet zo vlakke straten waar we mochten rennen

Gelukkig werd het na die eerste 5 km vlakker.
Niet geheel vlak maar wat vals plat omhoog en ook omlaag, maar vals plat kan ik goed mee leven.
Ergens rond de 6 km was de eerste verzorgingspost.
En deze was top, lang en voldoende aanbod van water en jawel flesjes iso-lemon van AA.
Ik heb dan ook dankbaar gebruik gemaakt van de lengte van de verzorgingspost en diverse bekkertjes water gepakt en een flesje iso-lemon.

Zoals gezegd voerde de volgende kilometers ons over een relatief vlak parcours.
Dit was onder ander de statige Av. Franklin Roosevelt waar zo een beetje 75% van de gebouwen behoort tot een of andere diplomatiek iemand.
Vervolgens voerde het parcours ons langs de (volgens mij) aangrenzende deel gemeenten.
Hier kon je toch wel spreken van open en groen.

Na 14,5 km kwamen de parcours van de halve en de hele marathon voor de 2e keer bij elkaar.
Hier kwamen we langs een tram museum die zijn parade paardjes had uitgestald.
Na de 15 km kwam er weer een lichte stijging.
Eentje die best te doen was, dacht ik.
Ik keek om en zag dat Wesley een klein beetje achter was geraakt, niet heel veel dus even inhouden was voldoende.
Wel voelde ik dat mijn nek erg vast zat, iets wat ik in de voorgaande dagen ook al had en nu door het zweten en de kou nog meer last van had.
Hierdoor kon ik niet lekker omkijken en raakte ik Wesley kwijt.
Maar voor zover ik wist en doorhad zat het nog goed bij hem en zou hij het ook zonder kleerscheuren halen.
Ik besloot dan ook om door te gaan met dat klimmetje en Wesley en ik zouden elkaar bij de finish wederom zien.

Dat klimmetje wat dus wel te doen was resulteerde in een klim van een goede kilometer die, ik persoonlijk, nog zwaarder vond dan de klimmetjes die je tijdens de zevenheuvelenloop voor de kiezen krijgt.
Toen ik eindelijk boven was en de markante bogen van het Jubelpark zag was ik toch wel blij.
Ondanks dat ik net pas de 16 km was gepasseerd en wist dat je op kilometerpunt 18 was als je de start wederom passeerde.

Nog even was ik bang dat we voor het Jubelpark de tunnel in zouden gaan, want die loopt tenslotte ook onder het park door.
Maar gelukkig gingen we hier langs om nogmaals door het park te gaan.
Na het park kwamen weer wat bekende meters asfalt en een laatste verzorgingspost (post nummer 6 als ik het goed heb, dus dat was goed geregeld).
Na de verzorgingspost en de nodige bekkertjes water en een flesje  mochten we weer stijgen om bovenaan een lichte afdaling in te zetten naar het Warandapark.

Hier volgde onbekende meters, nog een ruime kilometer.
De daling die we hadden ingezet werd stijler en ik gokte erop dat deze door zou zetten en niet weer oveging in een klim.
Door deze gok haalde we de remmen er af en gingen we ervoor.
Gelukkig was de gok goed en bleef het bij dalen.
We kwamen langzaam aan dichterbij, de verkeersborden gaven al een voorboden dat de finish in zicht was.
Ook het feit dat het steeds drukker werd langs het parcours was wel een kleine hint.
Uiteindelijk was daar dan de finish op de grote markt en klokte we een tijd, bleek later, van 1:41:23 officieel.

Een tijd waar ik gezien het parcours erg blij mee ben.

Na de finish kreeg ik eerst een flesje iso-lemon en een flesje water alvorens ik mijn welverdiende medaille omgehangen kreeg.
Verder kreeg je nog een plak ontbijtkoek een stroopwafel en een thermische deken.
Dit omdat je nog een aardig afstand moest afleggen naar de plek waar je je tas op kon halen.

Na ons te hebben omgekleed hebben we nog even lekker rond gelopen en genoten van de omgeving.
Tegen een uurtje of 15:30 uur zijn we op ons gemak huiswaarts gekeerd en onderweg nog even gestopt voor een hapje en drankje.

Dus mocht je nog een leuke, mooie en uitdagende buitenlandse halve of hele marathon zoeken dan is Brussel echt wel een aanrader.
Want ondanks alle stijgingen die je tegen komt is de afdaling die je in de laatste kilometer maakt een mooie om je tijd van snelste kilometer aan te scherpen.
Ik heb die hier naar beneden bijgesteld op 3:53!

©Hardloopgek

Even niets!

Zo de titel zegt het al eigenlijk.

Sinds de zevenheuvelenloop op 20 november heb ik tot vandaag helemaal niet gelopen.
Waarom niet? Omdat ik niet kon? Niet wilde?

Niet kunnen is een groot woord, tuurlijk kun je als je maar wilt!
Kennelijk wilde ik niet voldoende!
Uiteraard waren er factoren die het bemoeilijkte, zoals mijn rooster en het feit dat de afgelopen week zo een beetje in het teken stond van het eerste deel van de renovatie van mijn woning.
Maar ik durf echt wel te zeggen dat er moment en zijn geweest dat ik kon, maar niet ben gegaan.

Tot vandaag, vandaag wilde ik rond 16:00 uur de blog van Monique lezen en bedacht me dat ik maar weer een rondje moest gaan doen.
Uiteraard speelt het feit dat ik a.s. zaterdag de Houtwijker kerstloop doe in Dronten.
Dus hup omkleden en even naar buiten om de spieren wakker te schudden.
Het is een kort rondje van 8km geworden en de spiertjes voelde goed.

Dus nu maar weer een beetje regelmaat er in brengen en voorzichtig aan dit hardloop jaar afsluiten.

©Hardloopgek

Zevenheuvelenloop 20-11-2011

Afgelopen zondag was het dan zover, de zevenheuvelenloop van 2011.

Al vroeg ging de wekker, want je moet er wel iets voor over hebben.
Nadat het hele huis ontwaakt was en de kids weggebracht waren begon de dag / reis.
Om 09:16 uur de trein richting Amsterdam CS, uiteraard onder het genot van een bakkie koffie.

In Amsterdam aangekomen alle tijd om over te stappen op de directe trein naar Nijmegen.
Marieke zat hier al in en die had het voor elkaar gekregen om 2 plekjes vrij te houden.
Maar goed ook want het was onwijs druk en het werd gaande weg alleen maar drukker met voornamelijk lopers.

In Nijmegen aangekomen om, ja alweer, 11:49 uur de andere RunningPlussers opgezocht die ook mee liepen.
Een deel hiervan nog voor de start gezien en gesproken en een deel daarna en sommige helaas niet.

Even over half een be ik me gaan om- / uitkleden en heb ik mijn tas ingeleverd en richting mijn startvak gelopen samen met mijn vrouw.
Bij het startvak aangekomen afscheid genomen en mij tussen de hordes mensen begeven.
Ik mocht in het gele startvak starten, dit vak zat achter grijs (wedtsrijdlopers) en het blauwe vak.
Dit hield dus in dat ik mijn ambitieuze tijd, te weten 1:05:00, moest gaan waar maken.
Vooraf had ik al een klein reken sommetje gemaakt en kwam ik uit op een tijd van ergens rond de 1:07:30 als veilige tijd, dus conclusie alles tussen de 1:05 en 1:10 zou acceptabel zijn.

De start is goed verzorgd, het gaat langzaam omdat ze een trechter start hanteren.
Maar dit geeft wel de gelegenheid om rennend over de tartan matten te gaan en dus direct een eigen loop plekje te hebben.
De eerste vijf kilometer staan bekend om hun vals plat, hoewel je de meeste mensen enkel hoort over de heuvels na deze 5 kilometer moet je ze niet onderschatten.
Jezelf stuk lopen op dit stuk betekend een dramatische en loodzware race.

In de eerste 5 kilometer aardig mijn tempo kunnen lopen en hier en daar een paar seconden kunnen pakken.
En ook dit jaar verbaasde ik mij over de deelnemers die je hier alweer terug zag lopen, sommige vanwege een blessure maar zeker ook lopers die zichzelf voorbij waren gelopen.

Na de 5 kilometer gingen we linksaf richting de eerste verzorgingspost net achter de 6 kilometer.
Zoals altijd staat er netjes aangegeven, snelle lopers links en langzame lopers rechts, enige dat  jammer is hieraan is dat niet iedereen snapt wat langzaam en snel is.
Mensen als je links loopt en 5 a 10 mede lopers komen je voorbij, dan mag je best iets meer naar rechts gaan lopen.

Maar goed in tegen stellig tot de editie van 2009 hadden ze nu nog volop AA drink en water (starten in de editie van 2009 weliswaar in by-pass 3, dit jaar startvak paars).
Dus twee bekertjes water weten te scoren en hup door.
Rond het 7 kilometerpunt draai je de befaamde 7heuvelenweg op, ja het is een weg dus het zijn niet daadwerkelijk 7 heuvels.
Hier begint dan ook het mooiste stuk, al die lopers die je ziet klimmen en dalen.
Als je bovenaan zo een heuvel bent en dat je dan een zee van koppies ziet, GEWELDIG, en dan nog de prachtige omgeving......

Tussen het 7 en 9 kilometerpunt mag je twee prachtige klimmetjes bedwingen en uiteraard ook twee maal heerlijk dalen.
Na het 9 kilometerpunt kun je weer even bij komen met een AA drink of een watertje.
Vervolgens kun je een kilometer lang redelijk rustig aan doen qua hoogte niveau's dan.
Maar als je eenmaal de 10 kilometer bent gepasseerd dan komt hij, 1 kilometer lang stijgen.
Dit in een dus danig stijgingspercentage dat je je er lelijk op kunt verkijken.

Het 11 kilometerpunt achter je gelaten kom je weer in de bewoonde wereld.
Hier zou je denken dat je het gehad hebt en dat het nu rustig uitlopen is naar de finish.
Maar niets is minder waar, maar goed ik had die ergste heuvels al overleefd en lag nog aardig op schema.
Even voor het twaalf kilometerpunt kon ik het niet laten om op t klokje te kijken om te zien dat ik ergens rond 50 minuten zat.
En snel sommetje leerde mij dat 1:05 er mogelijk nog inzat, maar dan mochten we niets meer prijs geven.
De 12 kilometer gepasseerd kreeg je weer een venijnig stuk vals plat voor de kiezen.
Gelukkig werd ik hier voorbij gestreefd door een jonge dame die er een lekker tempo op na hield, dus plan was om haar te volgen.
Dit lukte aardig en we hebben zelfs af en toe van stuivertje gewisseld.
Net voor de laatste kilometer heb ik haar achter met gelaten.
Vanaf de 750m stonden er bordjes langs het parcours die de afstand tot de finish aangaven, wat een ramp zijn die borden zeg.
Op het laatste stuk, de Groesbeekseweg, werd het weer wat smaller omdat we maar 1 weg hadden i.v.m. de huldiging van de wedstrijdlopers.
Vlak voor de finish zag ik tot mijn grote verbazing en ergernis dat sommige finishers al liepen / stil stonden tussen de twee tartan matten.
De meest rustige zijde uitgekozen en hier mijn weg door de wandelaars gebeukt, helaas moest dit, om over de tweede tartan mat te komen en mijn tijdregistratie te stoppen.
Ik had zelf 1:05:03 op het klokje staan.

Vervolgens door gewandeld naar de uitgifte van het drinken en de medailles en daarna door na de garderobe om mijn tas met droge kleding te bemachtigen.
Omdat ik voor de start mijn telefoon aan mijn vrouw had gegeven kon ik haar niet bellen dat ik binnen was, dus maar hopen dat ze me had zien finishen.
Tijdens het wachten Joppe nog even kunnen spotten, die ook een mooie tijd had neergezet op zijn vibram FiveFingers.

Uiteindelijk spotte ik mijn vrouw op de afgesproken plek, ze had me inderdaad niet zien finishen.
Maar wel wist ze wanneer ik ongeveer binnen moest komen en zag vervolgens op Facebook dat ik inderdaad al binnen was.
En ook hier was de eindtijd 1:05:03, dus een tijd om tevreden mee te zijn dacht ik zo.

We hebben voordat we terug gingen naar de finish eerst even een bakkie gescoord, want de mist die voor de start was weggetrokken kwam weer terug en die maakte het er niet warmer op.
Uiteindelijk bij het 200m bordje een plekje ingenomen om er achter te komen dat het spotten me niet erg goed afging.
Ik heb niemand voorbij zien komen en ze allemaal middels facebook binnen zien komen.

Wel hebben we Marieke nog kunnen spotten en de laatste 200 meter door kunnen schreeuwen.
Nadat Marieke was gepasseerd zijn we ook richting de medaille uitgifte gelopen om Marieke op te pikken en de overige RP'ers die er nog waren te zien.

We zijn nadat ook Marieke haar tas had en droge kleding aan had met zijn alle richting het station gegaan om na het scoren van een bakkie koffie ieder zijn weegs te gaan.

In Amsterdam zouden mijn vrouw en ik nog even een tussenstop houden bij de Mc Donalds, uiteindelijk ging Marieke ook mee en hebben we ons welverdiende warme hap gescoord.

Toen we uiteindelijk thuis waren en de kids er in lagen en gedoucht waren heb ik op de bank genoten van een heerlijk koud biertje.

O en ondanks dat ik geen PR op de 15 kilometer heb gelopen, heb ik wel een PPR gelopen!
Ook wel Persoonlijk Parcours Record!

©Hardloopgek

De zevenheuvelen komen eraan

Zo de zevenheuvelenloop komt er aan!

Nadat ik anderhalve week niet had gelopen moest ik toch echt weer iets gaan doen.
Dus afgelopen week voorgenomen op zijn minst een duurloopje te doen.
Deze stond gepland voor de woensdag, maar op dinsdag wilde ik ook graag lopen.
Dus wat doe je dan, inderdaad een kort rondje om de spiertjes weer even wakker te maken.
Want na anderhalve week waren die toch ook al bijna in winterslaap.

Op woensdag stond er dan een lange duurloop in de planning.
Omdat de zevenheuvelenloop 15 kilometer is met een licht glooiend parcours moest mijn training minstens zo lang zijn.
Dus even op afstandmeten.nl gekeken en een route uitgestippeld.
Om ervoor te zorgen dat ik niet in de verleiding kon komen om tussentijds af te haken de route zo gelopen dat ik, behalve rond de 11 kilometer, nergens tussendoor kon steken.
Aan het einde van de rit hadden we net iets meer dan 17 kilometer gelopen en voelde alles goed aan.

Later op de dag tijdens het uitlaten van de honden voelde ik heel licht de beentjes, wat een heerlijk gevoel is dat zeg.

Ondertussen wachtende op mijn startnummer voor de zevenheuvelenloop, maar zowel dinsdag als woensdag niets mogen ontvangen.
Op donderdag moest er weer gewerkt worden en zou de postbode pas komen wanneer ik al weg was.

'S avonds had ik een bericht van het thuisfront dat mijn enveloppe binnen was.
Toen we eindelijk 's nacht thuis kwamen kon ik constateren dat ik startnummer 6897 en startvak geel.
Nadat ik het boekje had geraadpleegd bleek dit redelijk in het begin te zijn, zijn namelijk maar twee startvakken die voor geel vertrekken.
Als ik dan ga kijken naar de eerste keer dat ik meeliep, 2009 de 25e editie waar ik startte in bypass 3 (voor de deelnemers van deze editie startvak paars)

Nog negen dagen en dan is het zover en dan zullen we voor de 2e maal deelnemen aan deze loop.
Voor hen die meedoen misschien tot dan, voor hen die niet meedoen tot de volgende blog.

©Hardloopgek

Onderweg naar....

Onderweg naar.... de zevenheuvelenloop, houtwijkkerstloop en 2012.

Dit jaar staan er nog maar twee loopjes in de planning, voor nu dan.
Uiteraard de zeven heuvelenloop in november.
Dit zal een dagje uit worden met mijn vrouw, want die gaat gezellig mee.
Maar ook een mini meeting met leden van RunningPlus, want er zijn toch een redelijk aantal die er aan mee gaan doen.
Ik moet zeggen dat ik er ook echt zin in heb.

Doen we ook nog wat speciaals daarvoor? Nou nee!
Echte heuvels kennen we niet in de polder, op een paar fietsbruggen na.
Maar deze zitten bijna standaard in mijn rondes.

In december doen we nog mee aan de houtwijkkerstloop in Dronten.
Nog net geen thuis wedstrijd, maar wel een leuke loop.
Een van de weinige lopen die ook bij winters weer, tot op heden, is doorgegaan.

En dan 2012!
Voor de eerste 6 maanden hebben we al een aardig verlanglijstje staan.
In dit lijstje staan ook een paar halve marathons, want 2012 is het jaar dat ik deze afstand ga en mag lopen.
De eerste 2 lopen zijn we ondertussen al voor ingeschreven, te weten:

- Vondelparkloop
- Midwintermarathon 

Tijdens de Vondelparkloop doen we mee aan de 10 kilometer, omdat ik halve marathons wil gaan doen zal ik ook mijn wedstrijd kilometers moeten maken.
Daarom staat voor januari ook de Safarirun op het lijstje voor januari (ook een 10km).

Tijdens de midwintermarathon zal ik deelnemen aan de Hollander techniek mini marathon 18,5 km.

Naast het hardlopen zelf loop ik ook met de gedachten te spelen om een cursus tot looptrainer te doen.
Maar dit speelt vooral nog af in mijn gedachten. Natuurlijk kijk ik wel op het net en kom eigenlijk elke keer uit op de zelfde cursus.
Een andere gedachte waar ik mee rond loop is om een cursus sportvoeding te doen, maar ook hiervoor geldt dat dit vooral in mijn gedachten zo is.

Dus hardloopgek onderweg naar.... laten we het houden op 2012

©Hardloopgek