Bredase Singelloop! Zit ik in een dip?

Twee weken na de dam tot damloop stond Breda op het programma.
Vorig jaar liepen we deze dag in Brussel dit keer iets dichterbij.

Wesley en ik zouden vandaag sinds lange tijd weer samen lopen.

De aanhang bleef thuis mede omdat het toch niet om de hoek is en ook hadden ze te leiden onder vermoeidheid of verkoudheid.

Dan ga je niet ergens heel lang staan met het risico dat je op de tocht staat of zo.

Dus 's morgens samen richting Breda waar we ruim op tijd arriveerde.

Na het vinden van een parkeerplek zijn we richting het Chasseveld gegaan waar we ons konden omkleden bij mijn werkgever.

Eenmaal omgekleed en enige tijd verder maar vast langzaam aan naar buiten gegaan en ons richting de start begeven.

Voortijds had ik van iemand die bekend is bij de loop de tip gekregen om een beetje vooraan te gaan staan.

Want vlak na de start zit er een knik in en wil het veld wel eens stil vallen.

Maar vooraan staan kent zijn risico's!

Wesley en ik stonden vooraan en even had ik toch twijfel of dit wel klopte.

Maar al snel hoorde ik mensen om mij heen praten over tijden die mij wat meer vertrouwen gaven.

Het was helaas wel warm, iets wat heerlijk is voor het publiek maar tijdens het lopen vaak wat minder.

Om 14.00 uur klonk het start signaal en we waren zo weg.

Geen last in de eerste of tweede bocht, maar wel te snel gestart.

De benen voelden wat zwaar, maar goed dat kan als je even in het startvak stil staat.

Het tempo was hoog en het tempo moest er uit. 

Dit gebeurde iets, tot een acceptabel tempo van ong 13,8 km/h

Echter het was niet mijn dag.

Ik had een ademhaling die heel hoog zat, nog nooit gehad, maar prettig is het niet.

Het tempo moest ik loslaten want die ging ik vandaag niet volhouden.

En mijn linkerlies was wat zeurderig.

Ik overwoog nog binnen de eerste 3 kilometers uit te stappen en een DNF te laten noteren.

Maar goed dat gaat me toch ook wel erg ver.

Ik koos ervoor het tempo drastisch naar benden te halen.

Ik had Antoon al gemist aan de kant omdat ik te druk was met alle pijntjes en tegen strubbelingen.

Ik zag dat Wesley zocht waar ik liep en dat weet ik want dat doen we nu eenmaal.

Maar omdat ik hem de kans op een mooie loop niet wilde ontnemen.

Ik liet een gat vallen en als ik achter een groepje kwam te lopen liep ik in een dusdanige lijn dat hij me niet kon zien.

Zo had hij geen idee waar ik was en kon hij niet anders  dan doorlopen, want als ik had gezegd dat ik moest lossen was hij waarschijnlijk bij me gebleven.

Na 5 kilometer ging het wat beter.

Zowel mijn loop cadans als geestelijke cadans kwamen nu overeen.

Het liep, de lies was wat afgezakt en het zonnetje was wat minder aanwezig.

De gedachten om uit te stappen waren weg.

Op een gegeven moment maakte we een lus om weer terug te gaan naar het stadscentrum en dus voor de tweede ronde.

Bij het 10 km punt ging je weer het stadshart in en dus ook de gezelligheid.

Je wilt dan niet eens meer denken aan stoppen en dat publiek doet je je zorgen even vergeten.

Bij het 12 km punt waren we vlak voor het punt waar Antoon had gestaan, dus dit keer zou ik wat beter opletten.

Helaas, bleek later, had hij al een ander plekje ingenomen ergens vlak voor de finish.

Bij mij was de loop cadans er nog wel maar mentaal was het toch zo zwaar geworden.

Je gaat dan letterlijk alle pijtjes voelen, maar wat is het irritant als het niet wil zoals jij wilt.

Ongeveer ter hoogte van het 15 km punt waren de benen volgelopen, ze begonnen steeds meer te protesteren voor het gevoel.

Maar goed het tempo bleef wel redelijk gelijk dus laten we dat dan maar als positief zien.

Niet veel later hadden ook de voeten het wel gehad, een gevoel van doofheid / tinteling die ik nog niet eerder had ervaren sloop erin.

Dan toch maar stoppen? Even aan de kant? Even lopen?

Nee we doen het niet, we gaan gewoon dom door met het verzetten van de ene voet na de andere.

Geestelijk werd het er niet beter op, want voor mij idee moesten sommige stukken sneller komen dan dat ze kwamen.

Dan dacht ik weer o straks dan zijn we daar en daar, maar dan zie je in eens een bocht naar rechts terwijl je die echt niet had verwacht.

Wat een domper kan dat zijn zeg.

Net voor het 18 km punt werd ik bijgehaald door de pacers met een eindtijd van 1.40 uur.

De voorste pacer spoorde me aan aan te haken, dit ook wel gedaan maar net voorbij het 19 km punt weer losgelaten.

Het tempo was niet meer te doen voor mij tot aan de eindstreep.

Eigenlijk kwamen ze een ruime kilometer te vroeg voorbij.

Het 20 km punt kwam in zicht en daar was ik blij mee want dan was het nog maar 1,1 km afzien

Een goede 5 minuten zeg maar, dat kan ik nog wel aan.

Uiteindelijk sloegen we dan rechtsaf weer richting het stadshart daar waar dat laatste bruggetje lag en die laatste verschrikkelijke meters.

Vooral die laatste 200 meter die netjes om de 50 meter werd aangegeven, wat een hel is dat zeg.

Maar uiteindelijk kwamen we over die eindstreep en daar stond Wesley me op te wachten.

Nog voor ik bij hem was moest ik echt even stil staan en balen, flink balen dat het weer niet liep zoals ik hoopte.

  

21,1 km

   

01:42:02

   

12,41 km/u

   

1525 kcal

Heel even op adem komen en dan snel door lopen.
Naar het water waar ik toch wel aan toe was.
Zwaar balend richting de medailles met een geniepige pijn in de bovenbenen.
Zo een heerlijke stekende pijn die vooral van zich laat horen als je een opstapje op gaat of af!
Op naar die medaille om daarna snel slenterend naar de droge kleding en een warme douche te gaan.

Begrijp me niet verkeerd, Bredase Singelloop is een hele leuke loop.
Veel enthousiast publiek en veel bandjes en dj's die het feestje muzikaal begeleiden.
Een loop waar ik zeker nog eens zou willen lopen, in de hoop dat ik er dan meer van kan genieten.

Ik ben er nog niet over uit of ik in een dip zit of dat het weer mij parten heeft gespeeld twee keer op rij!
Maar balen dat is wat ik doe, weet dat ik echt niet altijd een top tijd kan lopen maar genieten moet toch mogelijk zijn.
Maar goed wie zal het zeggen?

Voor nu hebben we het weer gehad en gaan we volgende maand tijdens de zevenheuvelennacht wel zien hoe het er voor staat.

©Hardloopgek

Halve van Vlieland 2013

2012 liep ik deze loop voor het eerst.
Het was toen mijn 3e halve marathon die ik liep.

 

Dit jaar zou ik hem weer lopen, ditmaal alleen zonder Wesley!

Ook zou ik dit jaar niet op de dag zelf heen en weer reizen, maar waren we al op vrijdag op het eiland en konden we zo genieten van Vlieland en rustig opstarten op de dag zelf.

Op vrijdag liepen we 's avonds een klein rondje om toch nog even bezig te zijn.

In dit rondje zat de trap naar de vuurtoren (die kennelijk ook is opgenomen in de vuurtorenloop).

Die trap is killing zeg, maar goed op een gegeven moment ben je boven en heb je het gehad.

Daarna via wat duin en mul zand richting badweg en vervolgens strand. 

Het strand heerlijk gevolgd tot aan de haven om hier het zand weer te verruilen voor stenen en mijn weg naar het hotel voort te zetten.

Op zaterdag op mijn gemak startnummer alvast ophalen en nog meer genoten van het eiland.

Zondags moesten we helaas alweer uitchecken, dag gebruik bijboeken was door de drukte niet mogelijk.

Maar wel mocht je de koffers in de hal van het hotel achterlaten en ik mocht na de loop gebruik maken van de douche gelegenheid van het zwembad!

Dat noem ik nog eens service!

'S ochtends kwamen mijn ouders aan met de boot om ook een dagje eiland te doen en tevens te kijken naar de halve marathon.
Nadat zij waren gearriveerd zijn we op ons gemak naar de camping gelopen waar om 12:30 uur de start zou zijn.

Op de camping al snel in gesprek met Joppe.
Mede daarom besloten de vrouw en kids met opa en oma naar het strand te gaan.
Dus ik heb tot aan de start gezellig met Joppe en zijn vriendin zitten kletsen.
Het weer was goed, de zon scheen en er stond een aardig windje.

Eenmaal in het startvak zei de speaker nog dat in het duin een aardig windje tegen zou staan.
Ik dacht nog bij mezelf dat zal wel meevallen, want vorig jaar had je er nauwelijks wind terwijl het wel wat waaide.
Dit jaar ook wat meer vooraan gaan staan omdat we vrij snel het bos in gaan waar we overeen schelpenpad lopen die er niet breder op word.
Dit vertaalde zich in het feit dat ik net lekker zat en dus niet over het gras hoefde in te halen.

Het bos / duingebied uit kom je bij het industrie / haven terrein.
Hier stond vorig jaar nog een extra waterpost, dit was nu gelukkig niet nodig.
Na de haven richting de veer terminal, waar de finish ook is, werden we alvast getrakteerd op de wind.
Deze had je nog net niet recht van voren.
Dit beloofde nog wat voor de rest van de loop, want tot aan de 13 kilometer ging je dus tegen de wind in!

Na de dorpsstraat haalde ik een groepje bij die ik ook net zo snel weer passeerde.
Vanuit dit groepje sprong een loper mee die in mijn kielzog mee liep.
Aangekomen bij het volgende groepje bedankte hij voor het werk wat ik gedaan had.
Ook vroeg hij (Martin) wat mij n streeftijd was, die had ik niet maar ik ken mezelf.
Ergens tussen de 1.35 en 1.40 zal het gaan worden denk ik, op dat moment zat ik daar nog ver onder.

Na een korte interactie was ik er weer klaar mee en liet ook deze groep voor wat het was.
Martin (nummer 277) sprong wederom mee, terwijl hij toch echt een andere tijd in gedachten had.
Bij de 6 kilometer zaten we op de schelpenpaden het duingebied in.
Martin nam hier de kop over en we besloten in het duin iets rustiger aan te doen om op de terug weg te profiteren van de wind.
Dat rustiger aan doen lukte uiteraard niet helemaal, want tja je zit in het begin van de loop en alles voelt dan nog goed.

De speaker had niet gelopen, je had inderdaad een straffe wind in het duingebied.
Die wind in combinatie met het klim en daal werk maakte de kilometers tussen de 8 en 13 kilometer dan ook zwaar.
Om en om op gevoel pakte Martin en ik de kop en haalde zo de een na de ander in.
Ook dit jaar waren de verzorgingsposten weer perfect geregeld.

Net voor de 12 kilometer gaf Martin aan een stapje rustiger te willen want hij zat best ver boven zijn schema en we moesten nog even.
Dat was geen probleem dat doen we want alleen doorgaan was geen optie.
Want zowel Martin als ik liepen dan moederziel alleen in een gat, en dat werkt niet met wind tegen.
Net voor het 13 kilometerpunt sla je linksaf en ga je richting het posthuys.
Voordeel is dat je "begint" aan de terugweg maar nadeel was dat je hier even geen wind had en dan was die zon erg aanwezig en warm.

Eenmaal aangekomen bij het posthuys wederom linksaf en dan de lange weg richting dorpsstraat en uiteindelijk finish.
Het eerste stuk had je hier nog de schaduw van de bomen en dit was op dat moment erg welkom.
Maar die schaduw duurde niet lang, denk ongeveer 1 kilometer.
In dit stuk haalde we een andere loper bij die het zwaar had, hij was op dat moment aan het wandelen.
Hij sloot nog even bij ons aan maar liet ook ons weer los, met toen nog een 6 a 6,5 kilometer te gaan kan het erg lang duren.
Martin gaf aan het ook wel zwaar te hebben, hij had toch wat teveel gegeven in het duin!

Een lange weg in de zon en af en toe wat wind is wat ons te wachten stond.
Als je een tandje langzamer wilt doen we dat, maar daar was opdat moment nog geen sprake van.
Op het wegdek stond om de 200 meter de afstand die je nog moest gaan, dit werkte voor mij niet in mijn voordeel op mentaal vlak.
Net voor het 18 kilometer punt kwam je aan de waterzijde te lopen en daarmee kwam ook de wind in je rug.
Martin gaf aan dat ik maar moest gaan en voor een mooie tijd moest gaan.
Maar mooie tijden kan je altijd lopen en we hadden al te veel samen gedaan om hem alleen te laten.
Nee sorry doe ik niet dan gaan we maar een stapje langzamer.

Op een gegeven moment werden we door enkele lopers weer bijgehaald en ingehaald.
Ach ja dat kan gebeuren we hadden er al genoeg ingehaald dus zo erg was het niet.
Rond de 19,4 kilometer gaf Martin wederom aan dat ik moest gaan, hij was op en kon niet meer.
Nee sorry gaan we niet doen, hij stopte en ging lopen dus ik stopte ook.
Al na een paar passen ging Martin weer dribbelen en voor we het doorhadden zaten we alweer op de 12 km/h.
Bij de verzorgingsposten vroeg ik om 2 sponzen zodat Martin kon blijven lopen maar wel zijn verkoeling kreeg.

Eenmaal in de dorpsstraat aangekomen hoef je nog maar een kleine kilometer.
Het tempo zat er weer aardig in.
Wanneer je de dorpsstraat in kwam stonden er bewoners met een eigen waterpost en watermeloen.
Martin hierop geattendeerd en die maakte gebruik van de watermeloen en ik pakte nog een watertje.

In de dorpsstraat stond wederom de fotograaf, ziet er nog best goed uit voor iemand die er door zit dacht ik zo.
Ook de laatste meters maakte we gezamenlijk vol.
Vlak voor de finish stonden de supporters en hier nog even de kids een high five gegeven.

Ik moest kennelijk van Martin voor hem finishen want vlak voor de streep kreeg ik een klein zetje en deed hij een stapje minder.
Na de streep elkaar bedankt, want ondanks dat hij er door zat heb ik toch ook erg veel aan hem gehad.

De beloning was dit jaar wederom een medaille en het boek "ik hardloper".
Na de finish nog even wat water gepakt en Martin nog even vluchtig gesproken!
Martin werd al volop opgevangen door zijn familie, maar beloofde na zijn verblijf op het eiland me te mailen.
We gaan zien of dit gebeurd, maar ook al mailt hij niet dan is het nog niet erg.
Want het geen we hebben neergezet hebben we samen gedaan en als sporter (als ik mijzelf zo mag noemen) laat je elkaar na zoveel hulp niet barsten! (deze wijze les heb ik weer geleerd van een andere Martin)

Dus Martin mocht je dit stukje lezen JIJ ook ontzettend bedankt voor je hulp!
©Hardloopgek

De goudplevierrun

Gisteren was het mijn 2e vakantiedag in Drenthe.
En zoals als bij vele lopers kriebelt het toch, dus ik had me ingeschreven voor de goudplevierrun.
Dit uiteraard met toestemming.

Op de dag zelf waren we al vrij vroeg in nieuw-balinge.
Het weer trok wat bij en het zonnetje kwam steeds meer en beter door.
Op een zeker moment had ik bijna spijt dat ik me had ingeschreven,  want het werd warmer en de benen voelde zwaar.
Maar goed we staan nu eenmaal ingeschreven dus we gaan
lopen.

De loop zelf is een kleine loop die veel plaatselijke lopers trekt en enkele gekken zoals ik.
De organisatie is dan ook zoals deze hoort bij een kleine loop, maar wel erg goed.

Om 14.00 uur is het startschot voor het gehele deelnemersveld, dus de 6 en de 10 km.
Vanaf de start gaan we vrij snel de wijk uit en slaan we een lange rechte weg in die ons naar de mooie heide en bospaden leidt.
Na een goede kilometer verlaten we het asfalt en ruilen we deze in voor heidepad.
Uiteraard passeren we eerst nog een waterpost, want tja het is warm en de boel is zoals al opgemerkt goed georganiseerd.

Een goede kilometer leggen we af over het heidepad die twee sporen kent waardoor inhalen nog enigszins mogelijk is.
Hierna komt al de splitsing van de twee afstanden,  de 6 km slaat linksaf en we vervolgen onze weg.
Vanaf hier worden de paden smaller en bochtiger.
Dit maakte het parcours nog mooier en aantrekkelijker, alleen inhalen werd hier door wel lastiger.

Na 3 km zat het mooie stuk er alweer oo.
We verlieten het natuurgebied alweer en  vervolgde onze weg ober asfalt.
Uiteraard eerst weer een water en sponspost.
Een fietspas van 2 kilometer afwisselend in de schaduw en de zon bracht ons naar een lange rechte warme weg.
Dese weg voerde ons terug naar het natuurgebied,  waar we helaas verhard bleven lopen.
Maar goed de omgeving maakte dan ook weer veel goed.

Ergens rond of na het 6 km punt was er wederom een waterpost.
Hier kwamen de 6 en de 10 km lopers dan ook samen.
Het viel mij op dat de km aanduiding van de 6 km niet gelijk lag aan die van de 10 km.
Ergens rond het 7, 5 km punt scheide onze weg wederom met die bqn de 6 km .
Wij werden langs een akkerveld geleid om zo een ommetje van iets meer dan 1,5 km te maken.

Net voorbij het 9 km punt kwamen we weer samen met de 6 km lopers.
En wederom stonden daar vrijwilligers met water.
De laatste kilometer was een bekende omdat we hier met de auto ook langs waren gereden.
En die ene loper die ik al 5 km voor mij zag lopen en maar niet dichterbij kwam heb ik niet meer bij kunnen halen.
Maar goed na een 43.40 passeerde ik dan de eindstreep en werd je naam en woonplaats nog even gescandeerd door de speaker met je (bruto) eindtijd.

Na het uitlopen kon je nog een watertje of sportdrankje pakken en of fruit.
Ook douchen behoorde tot de mogelijkheden bij deze loop.

Dus mocht je ooit in de buurt zijn en je wilt een kliene (dit jaar ong 145 deelnemers in totaal) doen dan is dit echt een aanrader.

De Ijsselsteinloop

Afgelopen weekend was de Ijsselsteinloop.
Deze loop is ontstaan doordat twee hardlopers de handen in een sloegen en in 1983 de eerste halve marathon organiseerde.
Beide heren waren werkzaam voor de politie Ijsselstein!
Tot op de dag van vandaag is de politie, Utrecht waar Ijsselstein onder valt, nog altijd betrokken bij het evenement.

We, Wesley en ik, zouden de halve marathon lopen.
De weervoorspellingen in de aanloop naar de loop toe wisselde heel erg, uiteindelijk zou het warm en droog zijn met wat bewolking en kans op wat miezer.
Op de dag zelf bleek het toch iets frisser en bewolkt te zijn, dit was op zich niet zo erg want dan is het ook niet zo benauwd.

'S morgens kwam Wesley ons al vroeg ophalen, ons omdat vrouw en kids meegingen voor support!
We waren dan ook bijtijds aanwezig en konden zo op ons gemak ons startnummer halen en uiteindelijk ook rustig omkleden.
De omkleed gelegenheid was goed geregeld, in een zaal van de bios kon je warm en droog omkleden en de start was nog net niet voor de deur (de finish overigens wel)

Om 11.25 uur zou de start zijn.
Dit was geen groots opgezette start met verschillende vakken, nee gewoon achter een startboog in een straat.
Na het startschot rende we terug richting de bios om hier linksaf te slaan en daarna weer links.
De route leidde ons het eerste deel over een ventweg weg van Ijsselstein en in de richting van o.a. dorpjes als Lopik en uitweg.
De route was in het begin dan ook recht toe recht aan met de enige afwisseling die er was de diverse woningen en bedrijven aan de weg.

We waren erg rustig gestart merkte we al snel.
Maar ondanks dat voelde dit wel erg lekker, gewoon rustig lopen.
De eerste kilometers verliepen dan ook in een tempo van ongeveer 12 km/h.
Net na de 5 km hadden we waterpost 1, deze was goed verzorg met water en sponsen.
Het bekertje water wat ik wilde aanpakken viel helaas, maar door 2 sponsen die ik wel kon pakken toch nog water gehad.
Je kon goed merken dat de politie betrokken was bij de organisatie van het evenement, want er reden vooral het eerste stuk motorrijders mee welke dan weer een post innamen waar verkeer het parcours op zou kunnen komen.

Ook reden er diverse bikers op en rond het parcours.
Deze hadden net als de motorrijders een AED bij zich!

Na 9 km hadden we de lange rechte wegen achter ons gelaten om door de diverse dorpskernen en smallere fietspadden onze weg te vervolgen.
Op het parcours waren we nog maar heel even het 11 km bordje gepasseerd toen we alweer het 12 km bordje tegen kwamen.
Ik moet zeggen dat is best prettig als ze zo snel achter elkaar komen (helaas was dit wel eenmalig)
Gaande weg hadden we het tempo wel al iets verhoogt, naar een tempo rond de 12,5 km/h.
Op dit stuk werd ik ook nog door een andere loper gegroet die ik passeerde.
Deze herkende me aan mijn naam die ook op de achterzijde van mijn loopmaatjes shirt stond.
Ik moet eerlijkheidshalve zeggen dat ik niet wist wie hij was, op zijn startnummer stond John!
En hij was van het forum, dus dat kan dan maar een forum zijn dacht ik zo maar ook dit deed nog geen belletje rinkelen!  Sorry!

Vanaf kilometerpunt 13 ben ik het tempo iets op gaan voeren.
Wesley sprong nog even mee maar die heeft uiteindelijk wijs besloten in zijn eigen tempo te blijven lopen.
Op een gegeven moment zag ik snelheden van 13 hoog 14 laag op mijn klokje voorbij komen.
Rond kilometerpunt 16 sloeg de twijfel toch iets toe, was ik niet te vroeg gaan versnellen of te hard.....
Maar de tempo's op het klokje gaven mij ongelijk, dus gewoon door stampen met die handel.
Vanaf dit punt liepen we ook op het parcours van de 10 km, hierdoor stonden ook hun km bordjes er.
Deze verklapte de precieze afstand tot de eindstreep, want als ik een km bordje van ons zag moest je daar toch nog 100 meter bij optellen.

Net na kilometerpunt 17 sloegen we rechtsaf.
Ik zag voor mij de snelweg en wist dat links van mij globaal Ijsselstein lag.
Dus ik was even verrast en dacht dat worden 4 lange kilometers.
Maar al heel snel bogen we weer linksaf om de snelweg onderdoor te gaan.
De weg terug was ingeslagen, we liepen nog een stuk langs de snelweg om uiteindelijk langzaam aan de bewoonde wereld weer te betreden.

De bewoonde wereld binnenkomende moesten we over een fietspad.
Deze had veel drempels, die dan omgekeerd erin lagen.
Dus i.p.v. dat ze omhoog kwamen gingen ze naar beneden, en mijn benen vonden dit niet zo heel grappig meer.
Op het laatste stuk stonden weer wat mensen die dan ook goed bedoeld riepen dat je er bijna bent.
Altijd fijn om te horen, helemaal als je er aan toe bent.

Ik hoopte beneden de 1.37.00 te blijven, maar dit mocht helaas niet zo wezen.
Uiteindelijk klokte we:

  

21,1 km

   

01:37:24

   

13,00 km/u

   

1498 Kcal.

 En uiteraard stonden de fans vlak voor de eindstreep ons op te wachten!

Laatste meters!

Wesley die heel slim in zijn eigen tempo bleef lopen heeft zijn PR weten aan te scherpen en klokte 1.40.53!
Zijn oude tijd was 1.41.30 gelopen in en Helder!

Aan het einde van de loop ook nog even wezen kijken bij de Loopmaatjes kraam om gedag te zeggen.

©Hardloopgek

32 van Kampen!

Vandaag was het dan zover!
De 32 van Kampen stond op de planning.

Eigenlijk de 31 van Kampen want de organisatie had gisteren avond besloten het parcours aan te passen vanwege de harde wind.
Ik kon het parcours niet, maar achteraf kan ik alleen maar zeggen dat het een wijs besluit was.

Gisteren avond ook nog contact met mijn loopmaatje!
Of ik zenuwachtig was? Mijn antwoord was nee niet echt, ik heb er weinig zin in!
Hier kreeg ik direct de reactie op als je dat zegt ga je weer vlammen!
Nou dit moesten we eerst maar eens zien, want tja mijn voorbereiding was alles behalve rooskleurig.
In de aanloop van veel mensen steun gehad waarvoor mijn dank, want als je niet kan lopen en wel wil is een wijs woord soms erg fijn.
Ook thuisfront heeft het te verduren gehad, want niet lopen komt volgens mij niet direct ten goede aan mijn humeur.
Maar ook de angst dat ik vandaag "domme" dingen zou doen of weer terug zou vallen.

Maar goed we zouden starten en wel zien wat de dag ons zou brengen.
'S morgens lekker bijtijds eruit en wat bammetjes met pindakaas naar binnen gewerkt en uiteraard koffie.
Kleding avond ervoor al klaar gelegd dus daar hadden we geen omkijken naar.
Om even voor negen uur de hond uitgelaten en kennis gemaakt met de harde en gure wind!
Vlak daarna kwam mijn loopmaatje je me al oppikken om richting Kampen te gaan.

Aangekomen eerst even ons startnumer opgehaald en je kon er vanwege het weer een gratis muts bij pakken  als je wilde. Ik zeg top!
Daarna nog maar even in de kantine plaats genomen want was wel erg vroeg om al om te kleden.
In de kantine uiteindelijk Marcel en Saskia van RunningPlus ook nog even gezien en gesproken.
Bijtijds gaan omkleden, want tja moesten meerdere laagjes aan dus kost even he ;)

Om 10:45 uur zou de start zijn van de 32 kilometer, maar deze was enkele minuten verlaat.
Waarom? Misschien omdat we een kilometer korter moesten? Ik weet het niet.
Maar goed met een minuutje of vier vertraging vertrokken we.
Eerst een 3/4 ronde over de baan om vervolgens deze via de artiesten uitgang te verlaten en onze weg richting het Rogerbotsebos te gaan.
In deze eerste 4 kilometer voelde je de wind al goed, maar ja hier hadden we hem mee dus dat was niet erg.
Mijn rechter scheen gedroeg zich goed, alleen mijn linker daarin tegen vond het grappig om tegen te werken.
Geen pijn, maar soort stramheid welke er na een goede 3 kilometer uit was gelopen.

Eenmaal bij het bos aangekomen loop je al snel in de luwte en is het gewoon lekker.
Wel was ik al bezig met de terug weg, je moest wel in een groepje zitten wilde je die laatste 5 km overleven.
Maar goed eerst het bos in en daar wat kilometers maken.
We zaten vrij hoog qua tempo en dit wilde ik er iets uit hebben.
Daar waar we voor 10 km/h hoog a 11 km/h laag zouden doen zaten we nu meer 11 km/h hoog.
Na 8 kilometer gelletje nummer 1 genomen en ik moet zeggen zou ze bijna lekker gaan vinden.
Even hierna sloegen we een hoekje om en gingen onze twee voorgangers hun voorgangers voorbij en wij gingen mee en er ook maar overheen.

Het tempo lag al snel weer 11,5 km/h of hoger en ik had zoiets van is wel goed, we zien wel wat er gebeurd.
We waren bij het "gevreesde" klinker weggetje aangekomen!
Ik moet zeggen dat ik hem erg mee vond vallen en het feit dat we hier 2 keer over moesten omdat ze de dijk eruit hadden gehaald kon ik wel mee leven.
In het bos was het genieten van het uitzicht, de wind die je wel hoorde maar nauwelijks voelde en van het zonnetje.

Op een gegeven moment zie ik het pannenkoekenhuis het Kabouterbos opdoemen.
Wes en ik hadden beide zoiets als we dit hadden geweten hadden onze vrouw en kids ook wel mee gekund.
Maar goed dat wisten we niet, nu dus wel :p
Ik ik wist ook dat de weg dan zou leiden naar de N307 en dat de kans groot was dat we hier dan linksaf moesten richting Kampen, dus wind tegen.
Ik besloot iets te versnellen want we konden nog voor we afsloegen aansluiten bij een paar andere lopers.

En ja hoor we mochten linksaf tegen de wind in.
We liepen bij nog drie andere lopers en konden zo dus even in de luwte lopen.
Al snel viel het groepje uit elkaar en toen ik de kop nam was het gedaan.
Wesley haakte aan maar de andere niet.
Zo liepen we naar het volgende groepje en konden we weer even de luwte pakken.
Ook hier besloot ik op een gegeven moment de kop te pakken en Wesley ging mee.
De andere konden niet of wilde niet, maar goed we hadden de 2 kilometer wind tegen al bijna gehad en sloegen weer het bos in.

De drankposten waren goed te noemen.
Water, thee en sportdrank maar ook banaan vanaf de 10 kilometer.
We begonnen hier eigenlijk aan ronde 2 in het bos, iets wat misschien minder leuk is maar je wist wel wat je nog voor de kiezen kreeg!
Ook deze ronde ging lekker, bij kilometer punt 16 ging gelletje nummer 2 erin.
Het tempo lag nog steeds mooi boven de 11 km/h dus we hadden niet te klagen.

Wederom aangekomen bij het klinker weggetje mochten we weer linksaf, normaal dus rechtdoor de dijk op.
In aanloop naar de N307 raakte ik Wesley iets kwijt en gokte erop dat hij wel aan zou haken.
Hij wist tenslotte dat we weer de wind tegen gingen krijgen.
Wesley liep bij nog iemand anders en ik sloeg alleen linksaf tegen de wind in.
Enkele meters voor mij een groepje lopers en enkele meters achter mij Wesley.
Ik heb de vervelende tik dat als ik een groep zie en lekker loop ik deze bij wil halen.
Ik houdt mij dan voor als ik daar bij loop kunnen we rusten en in dit geval zou het gezien de wind stoten ook wel lekker zijn.

Een blik op mijn klokje leerde dat ik versnelde en de kans om het groepje bij te halen was groot.
Maar een blik naar achteren leerde me dat Wesley niet mee kwam en dat zou met pas 23 kilometer op de teller niet zo een goed idee zijn.
Dus tempo er iets uit en Wesley aan laten sluiten en samen verder gerend.
Hij wilde de groep nog bijhalen maar dat was niet te doen, dan moesten we teveel geven.
Bij kilometer punt 24 de 3e een laatste gel erin gegooid.

Net voor de 25 kilometer sloegen we weer het bos in!
Wederom een waterpost waar ik nog even een stukje banaan en sportdrank kon scoren.
Er was weer een gaatje geslagen tussen Wesley en mij, maar deze liep hij uiteindelijk netjes dicht.
Na het keerpunt aangegeven dat we nu moesten aansluiten bij het groepje voor ons omdat we bijna richting de dijk zouden gaan.
Dit lukte helaas niet voordat we tegen de wind in sloegen, maar gelukkig liepen we zo nu en dan nog wat in de luwte.
Net voor de dijk konden we aansluiten bij het groepje.

Toen we de dijk opliepen werden we meteen welkom geheten door moeder natuur met een goede windvlaag.
Op de dijk moest je naar links hangen tegen de wind in om niet weg geblazen te worden.
Aangekomen bij de sluis linksaf richting Kampen voor de laatste 4 kilometer tegen de wind in.
We zaten in een mooi groepje en konden zo makkelijk de eindstreep halen.

De wind was meedogenloos en hard.
Na enkele honderden meters vond ik het tijd om naar voren te gaan en kopwerk te doen.
Alleen daar komt mijn tik weer, ik ga dan vooruit lopen en sla dus een gat.
Een blik opzij leerde dat 1 schaduw achter mij te zien was, dus ik had in ieder geval 1 medestander.
Om de 2 a 300 meter wisselde we van koppositie en zochten we de luwte van elkaar op om uit te rusten.
Dit liep goed ondanks de wind en het tempo ging omhoog richting de 12 km/h

Op een gegeven moment haalde we de eerste 2 lopers bij.
Je zou denken bij blijven en profiteren van de groep.
Maar nee ik kan dat niet en zet weer aan, me medestander volgt en met zijn tweeën gaan we verder.
We halen op de laatste kilometers nog 2 keer een groep in en verlaten ook deze.
Op een zeker moment zegt hij daar is het!
Wat een verademing zeg maar goed we zijn er nog niet.
Aangekomen bij de baan vroeg ik nog even of we weer de ronde over de baan moesten of gewoon linksaf.
We mochten linksaf wist hij me te vertellen.
Op de baan hebben we elkaar nog even aangespoord tot een versnelling en nagenoeg zij aan zij passeerde we finish

  

31 km

   

02:40:45

   

11,57 km/u

   

2201 Kcal.

Nadat de chip van me schoen was gehaald hem nog even bedankt voor de laatste kilometers samen.
Hij waardeerde het ook heel erg en ik ook want het tempo was ondanks de wind heerlijk.
Vervolgens te goed gedaan aan wat vocht en mijn aandenken in ontvangst genomen.
Met een tijd van 2:43:33 kwam Wesley ook binnen, die had in de laatste meters kramp in zijn hamstring gekregen dus moest de groep waar hij inliep los laten.

Moe maar voldaan kunnen we zeggen dat we het hebben gedaan, geen 32 maar 31 kilometer.
Maar goed op dat moment vond ik dat ook helemaal niet erg ;)
En hele wijze woorden van Wesley na afloop: "ik loop zeker geen marathon"

Pen als aandenken en functioneel shirt welke ik had mee besteld 

Ondanks mijn slechte voorbereiding mag ik tot op heden niet ontevreden zijn.
Mijn scheen heeft zich netjes gedragen en ook een reactie is voor nu nog uitgebleven.
Nu hopen dat dit ook zo blijft!

Ik wil dan ook de organisatie en de vrijwilligers bedanken die zich hebben ingezet om vandaag tot zo een mooie dag te maken ondanks de gure en harde wind.

©Hardloopgek

Brussels halve marathon

Brussel!
Eigenlijk kan ik er heel kort over zijn!

MOOI maar ook ZWAAR!!!!!!!!!

Laat ik het dan bij deze woorden? Natuurlijk niet.

Brussel!
Het idee was al een lange tijd geleden geboren.
Het kwam voort uit het feit dat mijn loopmaatje de halve van Amsterdam wilde doen omdat hij oktober 2012 een jaar bezig was met hardlopen (serieus hardlopen)
Ik had al voorzichtig geïnformeerd thuis of het goed was dat ik hem samen met hem liep, want het zou zijn eerste halve worden.
Dit was goed, maar ik zou ik niet zijn als ik door mijn gesurf op het net Brussel tegen kwam.
En Brussel was qua prijs goedkoper dan Amsterdam en Amsterdam tja dat kan altijd nog.
Dus ik zei dat ik eigenlijk Brussel voor me zag en zo geschiedde.
Wel eens waar niet de eerste van mijn loopmaatje omdat ik hem ook nog mee kreeg naar Vlieland, maar dat ging niet zoals gehoopt.

Voor de start bij het Jubrlpark

Dus nu was het dan zo ver Brussel was aan de beurt.
Zondag ochtend om 06:00 uur zijn we gaan rijden want we wilden lekker op tijd aanwezig zijn om op ons gemak een parkeerplekje te vinden en ons te begeven naar de expo voor ons startnummer.
Ruim van te voren waren we dan ook aanwezig en hebben we ons op ons gemak omgekleed en vooral genoten.
Het zonnetje kwam langzaam aan door en de diverse onderdelen gingen van start.

Om 10:30 uur was het tijd om te  starten.
We hadden al voortijds een grafiekje gezien qua hoogte verschillen, maar die dingen zeggen me nooit zoveel.
We hadden ook al gezien dat het binnen 1 km al begon met omhoog gaan omdat we die afdaling al hadden gemaakt vanaf de auto.
Goed we wisten dus dat het niet vlak zou zijn, maar wat we voor onze kiezen kregen had ik niet verwacht.

En vandaar ook mijn samenvatting: "Brussel mooi maar zwaar"

Je begint op / in het Jubel wat gelijk de sfeer van de stad verwoord.
Van hieruit ga je door het historische deel van Brussel.
We kwamen langs onder andere het paleis, het koningsplein, paleis van justitie en nog meer van deze schitterende gebouwen en pleinen.
Maar naast deze schitterende gebouwen en omgevingen kregen we ook direct in de eerste 5 km zo een beetje alle hoogte verschillen van Brussel voor onze kiezen.
Na de 5 km en het genieten van de mooie gebouwen en de rest van de omgeving was ik er wel een beetje klaar mee met al die hoogte verschillen en begon ik mij af te vragen welke er zwaarder was Brussel of Vlieland!

Een van de niet zo vlakke straten waar we mochten rennen

Gelukkig werd het na die eerste 5 km vlakker.
Niet geheel vlak maar wat vals plat omhoog en ook omlaag, maar vals plat kan ik goed mee leven.
Ergens rond de 6 km was de eerste verzorgingspost.
En deze was top, lang en voldoende aanbod van water en jawel flesjes iso-lemon van AA.
Ik heb dan ook dankbaar gebruik gemaakt van de lengte van de verzorgingspost en diverse bekkertjes water gepakt en een flesje iso-lemon.

Zoals gezegd voerde de volgende kilometers ons over een relatief vlak parcours.
Dit was onder ander de statige Av. Franklin Roosevelt waar zo een beetje 75% van de gebouwen behoort tot een of andere diplomatiek iemand.
Vervolgens voerde het parcours ons langs de (volgens mij) aangrenzende deel gemeenten.
Hier kon je toch wel spreken van open en groen.

Na 14,5 km kwamen de parcours van de halve en de hele marathon voor de 2e keer bij elkaar.
Hier kwamen we langs een tram museum die zijn parade paardjes had uitgestald.
Na de 15 km kwam er weer een lichte stijging.
Eentje die best te doen was, dacht ik.
Ik keek om en zag dat Wesley een klein beetje achter was geraakt, niet heel veel dus even inhouden was voldoende.
Wel voelde ik dat mijn nek erg vast zat, iets wat ik in de voorgaande dagen ook al had en nu door het zweten en de kou nog meer last van had.
Hierdoor kon ik niet lekker omkijken en raakte ik Wesley kwijt.
Maar voor zover ik wist en doorhad zat het nog goed bij hem en zou hij het ook zonder kleerscheuren halen.
Ik besloot dan ook om door te gaan met dat klimmetje en Wesley en ik zouden elkaar bij de finish wederom zien.

Dat klimmetje wat dus wel te doen was resulteerde in een klim van een goede kilometer die, ik persoonlijk, nog zwaarder vond dan de klimmetjes die je tijdens de zevenheuvelenloop voor de kiezen krijgt.
Toen ik eindelijk boven was en de markante bogen van het Jubelpark zag was ik toch wel blij.
Ondanks dat ik net pas de 16 km was gepasseerd en wist dat je op kilometerpunt 18 was als je de start wederom passeerde.

Nog even was ik bang dat we voor het Jubelpark de tunnel in zouden gaan, want die loopt tenslotte ook onder het park door.
Maar gelukkig gingen we hier langs om nogmaals door het park te gaan.
Na het park kwamen weer wat bekende meters asfalt en een laatste verzorgingspost (post nummer 6 als ik het goed heb, dus dat was goed geregeld).
Na de verzorgingspost en de nodige bekkertjes water en een flesje  mochten we weer stijgen om bovenaan een lichte afdaling in te zetten naar het Warandapark.

Hier volgde onbekende meters, nog een ruime kilometer.
De daling die we hadden ingezet werd stijler en ik gokte erop dat deze door zou zetten en niet weer oveging in een klim.
Door deze gok haalde we de remmen er af en gingen we ervoor.
Gelukkig was de gok goed en bleef het bij dalen.
We kwamen langzaam aan dichterbij, de verkeersborden gaven al een voorboden dat de finish in zicht was.
Ook het feit dat het steeds drukker werd langs het parcours was wel een kleine hint.
Uiteindelijk was daar dan de finish op de grote markt en klokte we een tijd, bleek later, van 1:41:23 officieel.

Een tijd waar ik gezien het parcours erg blij mee ben.

Na de finish kreeg ik eerst een flesje iso-lemon en een flesje water alvorens ik mijn welverdiende medaille omgehangen kreeg.
Verder kreeg je nog een plak ontbijtkoek een stroopwafel en een thermische deken.
Dit omdat je nog een aardig afstand moest afleggen naar de plek waar je je tas op kon halen.

Na ons te hebben omgekleed hebben we nog even lekker rond gelopen en genoten van de omgeving.
Tegen een uurtje of 15:30 uur zijn we op ons gemak huiswaarts gekeerd en onderweg nog even gestopt voor een hapje en drankje.

Dus mocht je nog een leuke, mooie en uitdagende buitenlandse halve of hele marathon zoeken dan is Brussel echt wel een aanrader.
Want ondanks alle stijgingen die je tegen komt is de afdaling die je in de laatste kilometer maakt een mooie om je tijd van snelste kilometer aan te scherpen.
Ik heb die hier naar beneden bijgesteld op 3:53!

©Hardloopgek

Fish Potato Run 2012

Gisteren was het zover de Fish Potato Run 2012
Een loop die ik een keer eerder had gedaan en toen heb ervaren als een running hell.
En het feit dat ik aanloop er naartoe last had van mijn knie hielp ook niet mee.

De week in aanloop op de FPR was niet de week zoals ik het zou willen zien.
Last van de knie, dus wijselijk minder gelopen dan ik zou willen, maar ook de weervoorspellingen werkte niet mee.
Daar waar ik dit jaar hoopte op een graad of 15 max. zou het ook dit keer weer boven de 20 graden zijn.
De dag zelf bleek het 24 graden te zijn en maar windkracht 2.

Mijn plan in aanloop naar de FPR was het beoogde wedstrijd tempo lopen dat ik tijdens de Dam tot Dam wil doen.
Uiteindelijk heb ik dit plan al voor de loop laten varen vanwege de temperaturen en mijn knie.

De organisatie had al meerdere malen aangekondigd dat je op je vochtpeil moest letten want er zouden geen extra waterposten zijn.
Iets wat ik met deze temperaturen best een kwalijke zaak vind.
Ik snap dat het op een provinciale weg langs boerenbedrijven net even wat meer moeite kost om een waterpost in te richten, maar vind het met deze temperaturen wel de moeite waard.
Het is ook een onderdeel waar je je als organisatie een hele goede naam mee kan geven.

Maar goed dat wetende me dus anders voorbereid voor deze editie dan vorig jaar.
Dit maal meer water gedronken in de aanloop, bidon mee op de rug met water en rustiger gestart.
In het begin lag het tempo hoog, zo een 13.8 km per uur.
Dus tegen Wesley gezegd dat we echt een tandje minder moesten doen, anders zou het niet goed komen.
Ondanks dat we beiden onze eigen race liepen, gingen we heel lang gelijk op.

Daar waar ik mij vorig jaar stuk had gelopen liep het nu nog allemaal lekker.
Geen last van de knie en de warmte tja die viel nog mee.
Dit mede omdat je in het eerste deel nog gebruik kunt maken van de schaduw die de bosschage het parcours werpt.
Bij kilometer 4 de bidon erbij gepakt en een slok genomen, vlak hierna kregen we de eerste waterpost.
Hierbij even versnelt om in een mooi gaatje te komen om geen hinder van andere te ondervinden.
De post was lekker uitgestrekt, dus aan het begin een beker en aan het einde nog een gepakt.

Wesley en ik liepen in een mooie groep die nagenoeg het zelfde tempo had.
Dit loopt erg lekker, want op deze weg wil je niet in een gat lopen.
Voor ik het echt doorhad kwam daar weer bewoonde wereld in het zicht.
Hier ga je even de weg of om het startpunt van de 4EM te passeren en wederom gebruik te kunnen maken van een water en spons post.

Na Tollebeek komt het zwaarste deel van het parcours, vind ik in ieder geval.
Wederom die lange rechte weg, maar dit maal veel minder schaduw of moet ik zeggen geen.
Hier werd het pas belangrijk om niet in een gat te gaan lopen, want dan kan het best eens gebeuren dat je een mentale strijd moet gaan leveren.
Omdat ik bij Tollebeek weer wat had versneld om in de vrije ruimte te lopen bij de waterpost was ik Wesley kwijt geraakt.
Ook de groep waarbij we liepen was niet meer het zelfde.
Gelukkig kwam ik wel weer bij een klein groepje terecht die zich gestaag een weg naar voren baande en af en toe lopers bij haalde.
Dit maakte dat je het mentaal niet zwaar kreeg en soms even een beetje kon inhouden.

Dan net voorbij het 8km punt zie je de brug die globaal het 10km punt symboliseert.
Maar ja door het vergezicht is die brug nog errug ver weg en komt hij maar langzaam dichterbij.
Even voor de brug heb je het 10km punt en wederom een waterpost, iets wat erg welkom was.
Maar het aller lekkerste was nog de schaduw van de brug.

Na deze brug kom je weer terecht in de bewoonde wereld van Emmeloord.
Hier verlaten we de weg en gaan we verder op het fietspad.
Hier heb je ook weer supporters langs de kant staan die je aanmoedigen voor het laatste stuk.
Daar waar ik vorig jaar echt helemaal stuk zat en een aanmoediging niet eens kon verdragen, al helemaal niet die van "je bent er bijna" ging het nu wel lekker.

Het tempo ging onbedoeld al bij het 11 km punt omhoog, later bleek iets te vroeg.
Maar goed je moet ook wel een beetje leiden anders is het ook niet leuk ;p
De laatste 800 meter voerde ons weer over de weg, de finish hoorbaar en kort daarop ook zichtbaar inzicht.
Over de finish gekomen zag ik een zo snel een tijd van 58:58 op mijn klokje.
Ruim 1 minuut langzamer dan 2011, best vreemd omdat het nu allemaal soepeler verliep dan het jaar ervoor.
Zou ik vorig jaar dan zo snel gestart zijn dat het verval niet eens ter zake deed of was ik toch wat voorzichtig geweest.

Wat het ook is geweest ik weet het niet en het maakt me ook niet uit.
Ik heb hem wederom binnen het uur gelopen en redelijk in de richting van het wedstrijd tempo dat ik hoop te lopen bij de dam tot dam loop.
En na wat water kon ik Wesley net niet binnen het uur verwelkomen over de finish van de FPR, zijn eerste.

Mijn mening over de loop?
Enerzijds een loop die niet zo interessant is en als zwaar ervaren kan worden door het rechte parcours die vooral op het 2e deel weinig schaduw kent.
Maar anderzijds toch een leuke loop omdat je voor weinig centen kan deelnemen aan een redelijk tot goed georganiseerde loop.
Zo krijg je voor 15 euro (op de 8EM) een functioneel loopshirt als aandenken, een zak aardappelen van de sponsor en een gratis visje.
Mijn inziens zou het leuk zijn als de organisatie eens een singlet uitdeelt i.p.v. een shirt en men met dit warme weer er voor kiest om waterposten anders in te delen, denk aan 3km / doorkomst Tollebeek, 8 km, 10 km en uiteraard finish. Ook kan er gekozen worden om enkele posten te voorzien van water en sponzen.

©Hardloopgek