Amsterdam (halve) marathon 2012

Amsterdam, ik zou er eigenlijk niet eens lopen.

Maar goed op het forum waar ik kom, www.runningplus.nl, was iemand geblesseerd die wel zou lopen.

Het idee was geboren om zijn startbewijs over te nemen.

Enkele dagen later bleek dat hij helaas het startbewijs al aan iemand anders had overgedragen.

Maar ja ik had er al een heel klein beetje mijn zinnen gezet om daar te lopen, dus een oproepje op de site van de Amsterdam marathon geplaatst.

Dit ging mij niet vlug genoeg, dus heb ik gebruik gemaakt van twitter en binnen een reactie van iemand die zelf helaas niet kon lopen.

Op zaterdag 20 oktober ben ik met de oudste op en neer geweest om mijn startnummer op te halen en ook meteen een paar Mizuno klompen (pantoffels).

Op zondag zin we met het gehele gezin afgereisd naar Amsterdam waar we lekker ruim van te voren waren.

Nog even snel een rondje over de expo gedaan en ook voor moeders de vrouw een paar klompen gescoord.

Hierna heb ik mij buiten op mijn gemak omgekleed met nog een goede 40 minuten te gaan tot de start.

Om het niet te koud te krijgen hadden we maar een regen poncho aangetrokken tegen de wind.

Vanaf sporthallen Zuid op ons gemak richting de startvakken gegaan waar onze wegen zouden scheiden.

Zij zou met de kids lekker naar het Vondelpark gaan zodat deze ook nog even konden spelen en ze een gelegenheid in de buurt hadden waar ze warm en droog konden zitten mocht dit nodig zijn.

Het startbewijs wat ik had was voor het gele startvak welke was bedoeld voor lopers die ergens rond de 2 uur zouden lopen.

Nu was dit niet mijn bedoeling, maar goed als je een startbewijs later overneemt heb je niets te kiezen en doe je het daarmee.

Ik had ergens voortijds de stille hoop onder de 1:35 te duiken, een tijd die misschien wel te ambitieus was maar toch.
Vanaf de start heb ik mij in het begin vooral bezig gehouden met het vinden van een goede plek.
Ik had er geen rekening mee gehouden dat dit direct zou gebeuren gezien de grote aantal deelnemers.
Vaak merk je dat bij dit soort evenementen je de eerste 2 km bezig bent om je ritme te vinden in de drukte, hier had ik dan ook totaal geen probleem mee.

Maar de praktijk wees anders uit, op zich zat het tempo er wel aardig in maar ik moest te vaak op de rem.
Dit kwam door de drukte maar ook door van die ongeleide projectielen die kennelijk denken alleen te lopen op zo'n parcours.

Pas na het 4 kilometer punt, je gaat dan al naar de industrie terrein bij o.a. van der Madeweg was er normaal de ruimte.
Op de Joan Muyskenweg ter hoogte van het hotel kwamen we de eerste drankpost tegen.
Mijn idee was om in ieder geval 1 bekertje iso-lemon te scoren en water.
Dit ging hier helaas niet gebeuren, want het was druk en de post was naar mijn idee veel te kort.
Het kan natuurlijk zo zijn dat ik in Brussel ben verwend met lang gerekte verzorgingsposten, maar dit was echt niet te doen.
Uiteindelijk 1 beker water weten te scoren en hier dan maar genoegen mee genomen, ik dacht toen al als ik dit van te voren wist dan had ik mijn bidon mee genomen....

Via de van der Madeweg en Spaklerweg gingen we richting Oost.
Hier had je aardig de ruimte en kon je goed je eigen ritme pakken, met af en toe uitwijken maar daar kan ik nog wel mee leven.
Met tijden as ik niet "meer" bezig want daarvoor was het wel erg druk en had ik toch in de eerste 5 km redelijk moeten toegeven voor mij gevoel.
Ik had het idee dat ik later in de race nog weleens afgerekend kon worden voor het moeten inhouden.

Vanaf de Spaklerweg dus oost in richting de Hugo de Vrieslaan.
Hier had men bedacht dat het slim was om de verzorgingspost te plaatsen op het moment dat men van 2 banen naar 1 baan moest.
Dus wederom tempo eruit en zoeken naar de gaatjes, ik had hier dan ook niet de intentie om water of iets te pakken want daarvoor was het te druk.
Richting het einde toch nog een gaatje gevonden om een bekertje te pakken.
Maar wat was dit een slechte actie zeg, helemaal voor een stad als Amsterdam.
Wat maakt dat ene stukje extra afzetting nou uit zou je denken!

Na deze post wederom me ritme terug moeten vinden en konden we door richting de Insulindeweg.
Ik wist van het kaartje dat we hier ter hoogte van het Flevopark zouden afbuigen om een lange "rechte" streep te maken richting het Vondelpark.

Via de Zeeburgerdijk, Mauritskade en Stadhouderskade gingen we richting het Vondelpark.
Op de Zeeburgerdijk ter hoogte van de Roomtuintjes was wederom een post.
Wederom aan een kant, gelukkig stonden er wel mensen met traytjes water aan de andere kant .
Door de rukte besloot ik ober de trambaan te gaan en hierdoor de mensen die tegenover de kramen stonden aan de verkeerde kant te passeren.
Een oplettende jonge dame zag dit en reikte mij als nog een beker water aan.

Zoals gezegd via de Mauritskade richting de Stadhouderskade.
Hier kreeg je nog even fijn een tunneltje mee, maar goed die hoogte verschillen konden we nog wel hebben.
De benen voelden nog goed en ondertussen kon ik wel gewoon mijn eigen tempo lopen.
De Maurtistkade laten we dan ook snel achter ons en de Stadhouderskade gaat ook lekker vlot.
Net voor de volgende verzorgingspost loop ik achter een man die in het kort loopt.
Deze man heeft onder zijn oksels een witte schuimlaag die je het best kunt vergelijken met het kwijl van een enthousiaste hond., deze heb ik dan ook maar snel ingehaald want erg smakelijk zag het er niet uit.

Bij de verzorgingspost deelde ze ook gelletjes van AA uit waarvan ik er ook een heb gepakt.
Ik heb hiervan een aangenomen en vervolgens bij mij gehouden.
Want ik heb persoonlijk nog nooit gebruik gemaakt van deze dingen en wilde ook niet het risico lopen dat ik de laatste 4 km moest staken of over mij nek zou gaan.

Vanaf de Stadhouderskade het Vondelpark in.
Hier zou ergens mijn support staan.
Even voor het 19 km punt zitten ze, echter druk bezig met een loper die het kennelijk niet meer trok en waar ook politie bij stond.
Na het park linksaf de Amstelveense weg op richting Stadion.
Bij de rotonde prijkt dan de grote toog met nog 1 km.
Dit blijven toch altijd wel mooie punten.

Net voor het stadion passeer je het 500 m punt en ga je rechtsaf naar het stadion.
In het stadion aangekomen rechtsaf om nog een halve ere ronde over de baan te maken alvorens je finisht.
Met de eindstreep in zicht proberen we nog even aan te zetten, dit lukt maar een sprint is het niet.
Op de streep stoppen we het klokje en lopen we door richting de medailles.
Hierna nog even in de rij om een plastic deken te scoren tegen het afkoelen, want voor je spullen moet je toch echt weer naar de sporthallen.
Op weg naar de uitgang ontvang je nog een flesje iso-lemon en kun je nog water en fruit pakken.

Bij de sporthallen aangekomen heb ik mijn tas gehaald en ben ik naar binnen gegaan om mij om te kleden.
Hierna hebben we de telefoon aangezet om te bellen met de supporters en te horen waar zij waren.
Deze waren nog in het park, dus zijn we die kant op gelopen.
Ondertussen via de Amsterdam Marathon app gekeken wat mijn tijd zou zijn.
Deze gaf een tijd aan van 1:35:42, dit bleek later 1:35:44 te zijn.

Maar hoe dan ook het was wel een verbetering van mijn snelste tijd op deze afstand.

©Hardloopgek

Mijn eerste cross (veldloop)

Vandaag, donderdag 11 oktober, heb ik deelgenomen aan mijn eerste cross.
Deze werd georganiseerd vanuit mijn werkgever en tja dan laat je dat toch niet schieten.
Want als hardloper ga je lopen als dit kan en dat dit dan toevallig over gras is doet er niet toe.

Ik ben geen cross persoon, denk ik in ieder geval, geef mij maar asfalt.
Maar goed een gratis evenement laat ik niet schieten.
Om 11:00 uur zou het startschot klinken en konden we van start voor 4 ronden van 2,3 km.
Deze ronde ging over het terrein van ons eigen trainingscomplex en leidde ons door de struiken / bos waar we enkel modderige bochten mochten overwinnen.
Denk nu niet direct dat je daar zwart uit kwam, maar het was modderig en met gewone weg schoenen heb je daar weinig grip.

Vlak daarna volgde een echte waterbak die je met een goede aanloop droog kon overwinnen of als je echt zeker wilde zijn van droge voeten strak langs de rechterzijde kon pakken.
Daarna volgde een klein heuveltje en wederom gras.

Het parcours ging ook nog over een boomschorspad en een pad die een combinatie van losse aarde en boomschors was.
Op het laatste stuk met de finishboog / doorkomst in het zicht mocht je nog even door een zandbak en een hooi baal overwinnen.

En deze ronde mocht je dus wel 4 keer doen.
Ik was expres achterin het deelnemersveld gestart want ik wilde niet te hard van start gaan.
Want de snelle jongens voorin zijn ook echt snel en als ik die bij had willen houden kon je me na 2 heel misschien 3 rondjes opvegen.
Hierdoor heb ik de eerste ronden er iets langer overgedaan, maar wel een negatieve split gelopen.

Zoals in bovenstaande schema goed te zien mag ik niet klagen met doorkomst tijden van:
1e ronde 10:46
2e ronde 10:16
3e ronde 10:16
4e ronde 09:51

In de buurt van de toppers ben ik niet gekomen, maar dat wist ik van te voren al.
Mijn eerste cross is een feit en ik moet zeggen voor de afwisseling is het best grappig.

Nu op naar Nijmegen met zijn 7 heuvels!

©Hardloopgek

Brussels halve marathon

Brussel!
Eigenlijk kan ik er heel kort over zijn!

MOOI maar ook ZWAAR!!!!!!!!!

Laat ik het dan bij deze woorden? Natuurlijk niet.

Brussel!
Het idee was al een lange tijd geleden geboren.
Het kwam voort uit het feit dat mijn loopmaatje de halve van Amsterdam wilde doen omdat hij oktober 2012 een jaar bezig was met hardlopen (serieus hardlopen)
Ik had al voorzichtig geïnformeerd thuis of het goed was dat ik hem samen met hem liep, want het zou zijn eerste halve worden.
Dit was goed, maar ik zou ik niet zijn als ik door mijn gesurf op het net Brussel tegen kwam.
En Brussel was qua prijs goedkoper dan Amsterdam en Amsterdam tja dat kan altijd nog.
Dus ik zei dat ik eigenlijk Brussel voor me zag en zo geschiedde.
Wel eens waar niet de eerste van mijn loopmaatje omdat ik hem ook nog mee kreeg naar Vlieland, maar dat ging niet zoals gehoopt.

Voor de start bij het Jubrlpark

Dus nu was het dan zo ver Brussel was aan de beurt.
Zondag ochtend om 06:00 uur zijn we gaan rijden want we wilden lekker op tijd aanwezig zijn om op ons gemak een parkeerplekje te vinden en ons te begeven naar de expo voor ons startnummer.
Ruim van te voren waren we dan ook aanwezig en hebben we ons op ons gemak omgekleed en vooral genoten.
Het zonnetje kwam langzaam aan door en de diverse onderdelen gingen van start.

Om 10:30 uur was het tijd om te  starten.
We hadden al voortijds een grafiekje gezien qua hoogte verschillen, maar die dingen zeggen me nooit zoveel.
We hadden ook al gezien dat het binnen 1 km al begon met omhoog gaan omdat we die afdaling al hadden gemaakt vanaf de auto.
Goed we wisten dus dat het niet vlak zou zijn, maar wat we voor onze kiezen kregen had ik niet verwacht.

En vandaar ook mijn samenvatting: "Brussel mooi maar zwaar"

Je begint op / in het Jubel wat gelijk de sfeer van de stad verwoord.
Van hieruit ga je door het historische deel van Brussel.
We kwamen langs onder andere het paleis, het koningsplein, paleis van justitie en nog meer van deze schitterende gebouwen en pleinen.
Maar naast deze schitterende gebouwen en omgevingen kregen we ook direct in de eerste 5 km zo een beetje alle hoogte verschillen van Brussel voor onze kiezen.
Na de 5 km en het genieten van de mooie gebouwen en de rest van de omgeving was ik er wel een beetje klaar mee met al die hoogte verschillen en begon ik mij af te vragen welke er zwaarder was Brussel of Vlieland!

Een van de niet zo vlakke straten waar we mochten rennen

Gelukkig werd het na die eerste 5 km vlakker.
Niet geheel vlak maar wat vals plat omhoog en ook omlaag, maar vals plat kan ik goed mee leven.
Ergens rond de 6 km was de eerste verzorgingspost.
En deze was top, lang en voldoende aanbod van water en jawel flesjes iso-lemon van AA.
Ik heb dan ook dankbaar gebruik gemaakt van de lengte van de verzorgingspost en diverse bekkertjes water gepakt en een flesje iso-lemon.

Zoals gezegd voerde de volgende kilometers ons over een relatief vlak parcours.
Dit was onder ander de statige Av. Franklin Roosevelt waar zo een beetje 75% van de gebouwen behoort tot een of andere diplomatiek iemand.
Vervolgens voerde het parcours ons langs de (volgens mij) aangrenzende deel gemeenten.
Hier kon je toch wel spreken van open en groen.

Na 14,5 km kwamen de parcours van de halve en de hele marathon voor de 2e keer bij elkaar.
Hier kwamen we langs een tram museum die zijn parade paardjes had uitgestald.
Na de 15 km kwam er weer een lichte stijging.
Eentje die best te doen was, dacht ik.
Ik keek om en zag dat Wesley een klein beetje achter was geraakt, niet heel veel dus even inhouden was voldoende.
Wel voelde ik dat mijn nek erg vast zat, iets wat ik in de voorgaande dagen ook al had en nu door het zweten en de kou nog meer last van had.
Hierdoor kon ik niet lekker omkijken en raakte ik Wesley kwijt.
Maar voor zover ik wist en doorhad zat het nog goed bij hem en zou hij het ook zonder kleerscheuren halen.
Ik besloot dan ook om door te gaan met dat klimmetje en Wesley en ik zouden elkaar bij de finish wederom zien.

Dat klimmetje wat dus wel te doen was resulteerde in een klim van een goede kilometer die, ik persoonlijk, nog zwaarder vond dan de klimmetjes die je tijdens de zevenheuvelenloop voor de kiezen krijgt.
Toen ik eindelijk boven was en de markante bogen van het Jubelpark zag was ik toch wel blij.
Ondanks dat ik net pas de 16 km was gepasseerd en wist dat je op kilometerpunt 18 was als je de start wederom passeerde.

Nog even was ik bang dat we voor het Jubelpark de tunnel in zouden gaan, want die loopt tenslotte ook onder het park door.
Maar gelukkig gingen we hier langs om nogmaals door het park te gaan.
Na het park kwamen weer wat bekende meters asfalt en een laatste verzorgingspost (post nummer 6 als ik het goed heb, dus dat was goed geregeld).
Na de verzorgingspost en de nodige bekkertjes water en een flesje  mochten we weer stijgen om bovenaan een lichte afdaling in te zetten naar het Warandapark.

Hier volgde onbekende meters, nog een ruime kilometer.
De daling die we hadden ingezet werd stijler en ik gokte erop dat deze door zou zetten en niet weer oveging in een klim.
Door deze gok haalde we de remmen er af en gingen we ervoor.
Gelukkig was de gok goed en bleef het bij dalen.
We kwamen langzaam aan dichterbij, de verkeersborden gaven al een voorboden dat de finish in zicht was.
Ook het feit dat het steeds drukker werd langs het parcours was wel een kleine hint.
Uiteindelijk was daar dan de finish op de grote markt en klokte we een tijd, bleek later, van 1:41:23 officieel.

Een tijd waar ik gezien het parcours erg blij mee ben.

Na de finish kreeg ik eerst een flesje iso-lemon en een flesje water alvorens ik mijn welverdiende medaille omgehangen kreeg.
Verder kreeg je nog een plak ontbijtkoek een stroopwafel en een thermische deken.
Dit omdat je nog een aardig afstand moest afleggen naar de plek waar je je tas op kon halen.

Na ons te hebben omgekleed hebben we nog even lekker rond gelopen en genoten van de omgeving.
Tegen een uurtje of 15:30 uur zijn we op ons gemak huiswaarts gekeerd en onderweg nog even gestopt voor een hapje en drankje.

Dus mocht je nog een leuke, mooie en uitdagende buitenlandse halve of hele marathon zoeken dan is Brussel echt wel een aanrader.
Want ondanks alle stijgingen die je tegen komt is de afdaling die je in de laatste kilometer maakt een mooie om je tijd van snelste kilometer aan te scherpen.
Ik heb die hier naar beneden bijgesteld op 3:53!

©Hardloopgek

De Dam tot Damloop

Hij is al even geleden, maar dan toch mijn verslag van de Dam tot Damloop.
Normaal gesproken ben ik niet zo laat met een blogje, maar dit keer tja....

De Dam tot Damloop heb ik al enkele keren gelopen en dat maat het misschien wel lastiger om er over te schrijven of toch niet?

Dit jaar zou ik meelopen bij de grote jongens, ik mocht aantreden in het wedstrijd team van de baas.
Ben ik dan zo goed dat ik dit verdien? Ik durf het niet te zeggen maar de baas vond mijn streven kennelijk snel genoeg.

Zondags mocht ik dus al vroeg uit de veren om bij tijds richting Amsterdam af te reizen.
Want de grote jongens lopen niet om een uurtje of 13:00 uur. Nee die starten al om 11:10 uur achter de Echte GROTE jongens.
Ik voelde me wel goed die dag, geen pijntjes of vermoeidheid, mooi weer en gezonde zin of nemen ze dat spanning?
Ik was al lekker vroeg in Amsterdam en moest dan ook eerst nog even me startnummer ophalen en omkleden, hier had ik echt alle tijd voor.
Terwijl ik naar het punt liep waar ik mijn startnummer mocht ophalen waren de vele vrijwilligers nog druk bezig met opbouwen e.d. Dan besef je pas een beetje wat er allemaal voor nodig is om ons ongestoord 10 EM te laten rennen.

Aangekomen bij de locatie waar we de startnummers konden halen was ik uiteraard als eerste en waren ze ook hier nog druk bezig om alles op te bouwen.
Geen nood, een bakje koffie en een beetje kijken naar de omgeving doet de tijd wel doden.
Langzaam aan druppelen de mensen binnen en stijgt de spanning een beetje.
Want tja dit zijn de mannen en vrouwen die snel lopen en vermoedelijk tijden zullen noteren die ik niet eens durf te dromen.
Even kwart voor elf ga ik in rustige looppas richting startvak en maak mij klaar voor de loop.
Terwijl ik in het startvak klaar sta begint het zonnetje door te breken, iets waar ik niet direct blij mee was.

Om 11.10 uur klinkt het startschot en weg zijn we.
De eerste meters gaan in hoog tempo, niet het tempo dat ik ga volhouden dus gas eraf.
In de tunnel concludeer ik dat de 1e km best rap is gegaan en kies ervoor de klim iets rustiger te doen.
Tijdens het rennen in de tunnel hoor ik het ineens......
Et geluid van al die duizenden voeten, dat cadans! Alsof er aan het einde van de tunnel een menigte klappende mensen staat.
Echter word dit geluid niet harder, maar wat een onwijs mooi geluid is dat zeg.

In de eerste 5 km merk ik dat ik best hoog zit in mijn tempo en probeer dit af en toe wat af te remmen, want ik moet 16 km rennen en niet maar 8 of 10.
Na 5 km merk ik dat het tempo toch nog steeds hoog ligt en dat de rem erop gooien minder prettig voelt.
Dus kies ik ervoor om door te gaan in wat goed voelt en wel te zien of dit ook haalbaar is.
In het ergste geval kak ik op het zwaarste / saaiste punt in (dit is voor mij toch nog steeds tussen de 10 en 14 km op dit parcours).

Ook de opvolgende kilometers gaan goed.
Zo af en toe voelt het wat zwaarder en bekruipt het gevoel dat het tempo inzakt.
Als dit al gebeurde was dit dusdanig minimaal dat dit voor een nette eindtijd "nog" niet uitmaakte.
Op de verlengdestellingweg voelde je het zonnetje erg goed, mede door de zwakke wind die van opzij kwam.
Aangekomen op het 12,5 km punt begin ik het tempo wat op te voeren, want een korte berekening leert mij dat dit noodzakelijk is om misschien nog in de buurt te komen van een tijd net onder de 1:10:00

Tot aan KM punt 14 is dit tempo soms lastig te handhaven maar ligt in ieder geval hoger als voor het 12,5 km punt.
Zodra je KM punt 14 hebt gehad kom je weer in de echte bewoonde wereld van Zaandijk en word je door het publiek gedragen.
Hier blijft het tempo lekker en af en toe een blik op het horloge leert me gaande weg dat die tijd van net onder de 1:10:00 niet echt haalbaar meer is.
Aangekomen bij de Burcht moesten we even goed opletten want daar zouden mijn fans staan.
In de bocht voor het podium van een zorgverzekeraar stonden ze dan, ik spotte hun eerder dan zij mij.
Dus in het aanlopen alvast een armpje omhoog, want tja dat wijkt toch af van het normale en ook zij zien mij.

Even zwaaien en hopen dat we nog een beetje normaal op de foto staan gaan we door naar de Dam.
Na Km punt 15 en de aktie foto door de bocht voor de laatste, altijd verschrikkelijke, brug om de laatste meters af te leggen naar de finish.
Een blik op het horloge laat zien dat we de 1:10:00 al hebben gepasseerd maar een verbetering van mijn PR van het jaar ervoor zat er nog steeds in.

Dus niet zeuren en aanzetten, of dit nog is gelukt durf ik niet te zeggen maar ik kwam wel moe maar voldaan over de finish met een eindtijd van 1:10:32
Het jaar ervoor noteerde ik nog 1:11:17, dus ik was dan ook zeer tevreden want een tijd van 1:10:00 of lager is voor mij een tijd die ik enkel loop op een HELE goede dag.

Na te hebben omgekleed zijn we naar de positie gegaan waar de fans stonden en hebben we gewacht op de vele collegae die nog zouden komen en uiteraard op Wesley die 's middags startte.

©Hardloopgek