Al vroeg ging de wekker, want je moet er wel iets voor over hebben.
Nadat het hele huis ontwaakt was en de kids weggebracht waren begon de dag / reis.
Om 09:16 uur de trein richting Amsterdam CS, uiteraard onder het genot van een bakkie koffie.
In Amsterdam aangekomen alle tijd om over te stappen op de directe trein naar Nijmegen.
Marieke zat hier al in en die had het voor elkaar gekregen om 2 plekjes vrij te houden.
Maar goed ook want het was onwijs druk en het werd gaande weg alleen maar drukker met voornamelijk lopers.
In Nijmegen aangekomen om, ja alweer, 11:49 uur de andere RunningPlussers opgezocht die ook mee liepen.
Een deel hiervan nog voor de start gezien en gesproken en een deel daarna en sommige helaas niet.
Even over half een be ik me gaan om- / uitkleden en heb ik mijn tas ingeleverd en richting mijn startvak gelopen samen met mijn vrouw.
Bij het startvak aangekomen afscheid genomen en mij tussen de hordes mensen begeven.
Ik mocht in het gele startvak starten, dit vak zat achter grijs (wedtsrijdlopers) en het blauwe vak.
Dit hield dus in dat ik mijn ambitieuze tijd, te weten 1:05:00, moest gaan waar maken.
Vooraf had ik al een klein reken sommetje gemaakt en kwam ik uit op een tijd van ergens rond de 1:07:30 als veilige tijd, dus conclusie alles tussen de 1:05 en 1:10 zou acceptabel zijn.
De start is goed verzorgd, het gaat langzaam omdat ze een trechter start hanteren.
Maar dit geeft wel de gelegenheid om rennend over de tartan matten te gaan en dus direct een eigen loop plekje te hebben.
De eerste vijf kilometer staan bekend om hun vals plat, hoewel je de meeste mensen enkel hoort over de heuvels na deze 5 kilometer moet je ze niet onderschatten.
Jezelf stuk lopen op dit stuk betekend een dramatische en loodzware race.
En ook dit jaar verbaasde ik mij over de deelnemers die je hier alweer terug zag lopen, sommige vanwege een blessure maar zeker ook lopers die zichzelf voorbij waren gelopen.
Na de 5 kilometer gingen we linksaf richting de eerste verzorgingspost net achter de 6 kilometer.
Zoals altijd staat er netjes aangegeven, snelle lopers links en langzame lopers rechts, enige dat jammer is hieraan is dat niet iedereen snapt wat langzaam en snel is.
Mensen als je links loopt en 5 a 10 mede lopers komen je voorbij, dan mag je best iets meer naar rechts gaan lopen.
Maar goed in tegen stellig tot de editie van 2009 hadden ze nu nog volop AA drink en water (starten in de editie van 2009 weliswaar in by-pass 3, dit jaar startvak paars).
Dus twee bekertjes water weten te scoren en hup door.
Rond het 7 kilometerpunt draai je de befaamde 7heuvelenweg op, ja het is een weg dus het zijn niet daadwerkelijk 7 heuvels.
Hier begint dan ook het mooiste stuk, al die lopers die je ziet klimmen en dalen.
Als je bovenaan zo een heuvel bent en dat je dan een zee van koppies ziet, GEWELDIG, en dan nog de prachtige omgeving......
Tussen het 7 en 9 kilometerpunt mag je twee prachtige klimmetjes bedwingen en uiteraard ook twee maal heerlijk dalen.
Na het 9 kilometerpunt kun je weer even bij komen met een AA drink of een watertje.
Vervolgens kun je een kilometer lang redelijk rustig aan doen qua hoogte niveau's dan.
Maar als je eenmaal de 10 kilometer bent gepasseerd dan komt hij, 1 kilometer lang stijgen.
Dit in een dus danig stijgingspercentage dat je je er lelijk op kunt verkijken.
Het 11 kilometerpunt achter je gelaten kom je weer in de bewoonde wereld.
Hier zou je denken dat je het gehad hebt en dat het nu rustig uitlopen is naar de finish.
Maar niets is minder waar, maar goed ik had die ergste heuvels al overleefd en lag nog aardig op schema.
Even voor het twaalf kilometerpunt kon ik het niet laten om op t klokje te kijken om te zien dat ik ergens rond 50 minuten zat.
En snel sommetje leerde mij dat 1:05 er mogelijk nog inzat, maar dan mochten we niets meer prijs geven.
De 12 kilometer gepasseerd kreeg je weer een venijnig stuk vals plat voor de kiezen.
Gelukkig werd ik hier voorbij gestreefd door een jonge dame die er een lekker tempo op na hield, dus plan was om haar te volgen.
Dit lukte aardig en we hebben zelfs af en toe van stuivertje gewisseld.
Net voor de laatste kilometer heb ik haar achter met gelaten.
Vanaf de 750m stonden er bordjes langs het parcours die de afstand tot de finish aangaven, wat een ramp zijn die borden zeg.
Op het laatste stuk, de Groesbeekseweg, werd het weer wat smaller omdat we maar 1 weg hadden i.v.m. de huldiging van de wedstrijdlopers.
Vlak voor de finish zag ik tot mijn grote verbazing en ergernis dat sommige finishers al liepen / stil stonden tussen de twee tartan matten.
De meest rustige zijde uitgekozen en hier mijn weg door de wandelaars gebeukt, helaas moest dit, om over de tweede tartan mat te komen en mijn tijdregistratie te stoppen.
Ik had zelf 1:05:03 op het klokje staan.
Vervolgens door gewandeld naar de uitgifte van het drinken en de medailles en daarna door na de garderobe om mijn tas met droge kleding te bemachtigen.
Omdat ik voor de start mijn telefoon aan mijn vrouw had gegeven kon ik haar niet bellen dat ik binnen was, dus maar hopen dat ze me had zien finishen.
Tijdens het wachten Joppe nog even kunnen spotten, die ook een mooie tijd had neergezet op zijn vibram FiveFingers.
Uiteindelijk spotte ik mijn vrouw op de afgesproken plek, ze had me inderdaad niet zien finishen.
Maar wel wist ze wanneer ik ongeveer binnen moest komen en zag vervolgens op Facebook dat ik inderdaad al binnen was.
En ook hier was de eindtijd 1:05:03, dus een tijd om tevreden mee te zijn dacht ik zo.
We hebben voordat we terug gingen naar de finish eerst even een bakkie gescoord, want de mist die voor de start was weggetrokken kwam weer terug en die maakte het er niet warmer op.
Uiteindelijk bij het 200m bordje een plekje ingenomen om er achter te komen dat het spotten me niet erg goed afging.
Ik heb niemand voorbij zien komen en ze allemaal middels facebook binnen zien komen.
Wel hebben we Marieke nog kunnen spotten en de laatste 200 meter door kunnen schreeuwen.
Nadat Marieke was gepasseerd zijn we ook richting de medaille uitgifte gelopen om Marieke op te pikken en de overige RP'ers die er nog waren te zien.
We zijn nadat ook Marieke haar tas had en droge kleding aan had met zijn alle richting het station gegaan om na het scoren van een bakkie koffie ieder zijn weegs te gaan.
In Amsterdam zouden mijn vrouw en ik nog even een tussenstop houden bij de Mc Donalds, uiteindelijk ging Marieke ook mee en hebben we ons welverdiende warme hap gescoord.
Toen we uiteindelijk thuis waren en de kids er in lagen en gedoucht waren heb ik op de bank genoten van een heerlijk koud biertje.
O en ondanks dat ik geen PR op de 15 kilometer heb gelopen, heb ik wel een PPR gelopen!
Ook wel Persoonlijk Parcours Record!
©Hardloopgek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten