Zandvoort #circuitrun 2012

Vandaag stond de circuitrun van Zandvoort op het programma.
Een loop die zich op het gebeid van parcours echt kan en doet onderscheiden van de vele andere lopen.
Ook een loop die ondanks dat dit de 5e editie was nog verbeter punten heeft.

Maar goed die punten komen gewoon terug in mijn verhaal.
Een dag die eigenlijk een familie uitje zou zijn werd een dag met alleen Wesley mijn hardloop maatje.
Alles en iedereen in huis is ziek geweest of was dit nog en ik bleef tot op heden gelukkig gespaard.

Al vroeg gingen we met de trein naar Zandvoort zodat we rustig aan konden doen en genieten van alles.
Al om 10:49 uur waren we in Zandvoort, dus eerst maar eens langs bij moeders die er met haar zussen was voor een weekendje.
Na een bakkie te hebben gedaan gingen we richting het circuit.

Voor mij alweer de 3e keer en voorlopig de laatste keer, voor Wesley de eerste keer Zandvoort.
Onderweg naar het circuit al kunnen aanschouwen dat het strand er goed bij lag en dit met de wetenschap dat het water zich nog verder terug zou trekken.
Op het circuit aangekomen even rond gekeken en nog even een collega en haar man tegen het lijf gelopen.

Een klein uurtje voor we van start mochten maar besloten ons om te kleden en de tassen in te leveren.
Hierna rustig richting de pitstraat en gewacht tot we het vak in mochten.
Zodra de deur open ging zijn we naar binnen gegaan en hebben we heerlijk in het zonnetje gewacht op het moment dat we mochten starten.

Om 13.15 uur was het zover, ons vak mocht van start.
Ik had besloten om te kijken of ik mijn tijd van het jaar ervoor 56.51 en toen voelde ik dat goed.
Na het startschot vertrokken en al bij de 1e km kon ik vaststellen dat ik, zoals elke keer, te hard was gestart want het klokje gaf 4 minuten rond aan........
Gaande weg de snelheid wat laten inzakken en rond de 4 km zaten we op de gewenste snelheid.
Het circuit verliep lekker, de eerste 2 km eigenlijk alleen de lopers om me heen van mijn eigen startvak.
Na deze kilometers haalden we de achterblijvers van het vak voor bij en werd het gaande weg wat drukker.
Ter hoogte van de 4 km draai je het circuit af en ga je op weg naar de hoofd uitgang.

Hier staat zo rond de 4,5 km de eerste verzorgingspost, welke al de jaren dat ik mee loop al te kort is.
Ondanks dat hij aan 2 kanten staat is hij te kort voor de hoeveelheid lopers er op af komen, deze zouden ze in mijn ogen echt moeten verlengen. Gelukkig lukte het me om hier een bekertje water te bemachtigen al moest ik ervoor wel bijna stilstaan.

Hierna door naar het strand, tempo zat goed en de gewone tijd op het circuit hielden we vast.
Op het strand was het genieten, er was een brede strook van perfect hard zand beschikbaar om de 2 km af te leggen.
Natuurlijk moest je eerst door het al omgeploegde mulle zand naar die strook komen, maar dat gaat altijd wel goed.
Op het strand stond een on officiële waterpost waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt.
Ergens rond het 6 km punt stonden mijn tantes en mijn moeder om me aan te moedigen, altijd leuk want normaal heb ik mijn trouwe fans mee.
Het strand zit er met zo een perfecte strook zand zo op en dan komt HET!!!!!!

HET "ergste" stuk van het parcours.
Door het mulle zand naar DE klim om het strand af te komen.
Hier is het altijd een gevecht met de lopers die gaan wandelen en de bordjes kennelijk niet hebben gezien maar ook tegen die stijlen opgang.
Als je eenmaal boven bent moet ik altijd weer even acclimatiseren!
Weer even terug komen in het ritme, de ademhaling weer terug brengen naar normaal en dat zware gevoel uit de benen krijgen. Geef het 10 a 15 seconden en je bent er weer weet ik uit de voorgaande edities.

Even hierna ga je naar het 8 km punt met verzorgingspost 2, en je raad het al het zelfde probleem.
Hier is het mij dan ook niet gelukt om een beker water te pakken te krijgen, iets wat met het weertype van vandaag wel erg welkom was en eigenlijk ook nodig.
Van hieruit gaat het parcours richting het dorpshart waar het op de soms wat smallere stukken soms zoeken is naar ruimte om je tempo te behouden, want men wil graag allemaal de kortste route nemen.
Op zich niets mis mee, maar lopers die als een sloopkogel van links naar rechts schieten ben ik geen fan van.

Als je eenmaal het gezellige centrum door bent en arriveert bij het station heb je nog een kleine 2 km te gaan en kun je veel al lekker doorlopen.
Net voorbij het 11 km punt stond mijn moeder weer met haar zussen en hebben zij mij voor de laatste maal aangemoedigd.
Je gaat het circuit op via een andere opgang dan de hoofd ingang en hier moet je door een tunnel welke door het duin gaat. Dit is altijd even inhouden want deze is zo breed niet.
Maar goed dat hoort bij het parcours en is niet anders te doen.

Weer op het circuit aangekomen heb je nog een goede 500 meter te gaan, die laatste loodjes die soms wel de zwaarste zijn.
Want je ziet die finishboog, maar dichterbij komen doet deze nooit snel genoeg.
Maar uiteindelijk is hij toch daar en dan mag je het klokje stil zetten. Even een blik en dan zie je dat je een PR hebt mogen noteren.

Wat mijn tijd was:

Naam	Remco de Pruis
Woonplaats	Lelystad
Afstand	12 kilometer recreatie
Categorie	Mrecr
Totaal plaats	193 / 5591
Categorie plaats	187
Snelheid	13,564 km/uur
4 kilometer	17:12
8 kilometer	35:07
Netto tijd	53:05

Volgend jaar zijn we er hoogst waarschijnlijk niet bij, maar ik ga iet roepen dat ik er nooit meer zal lopen.
Want naast die kleine verbeter punten is dit een loop met een uniek parcours die niet snel zal worden evenaart.

©Hardloopgek

Zandvoort circuit run

Zo dan ook van mijn kant maar een stukje over Zandvoort.

ik had dit jaar besloten om er een weekend van te maken en had dus vooraf al een huisje geboekt op het naast gelegen park.
Dus voor mij begon het allemaal al op vrijdag, spullen pakken, auto vol laden, vrouw en kids bij mijn ouder gedropt en van hier uit mijn pa met de spullen van hem en mijn moeder meegenomen.
Mijn moeder, vrouw en kids gingen met de trein die kant op en mijn pa en ik met de auto.

Dus voor mij dit keer geen gezeur met de trein en drukte en lange dagen.
Gewoon lkkr relax al van te voren aanwezig, genieten van de omgeving het zwembad e.d.

Op de dag zelf heb ik na het ontbijt met mijn vader even gekeken op het terrein en hebben we de start van de 5km vrouwen aanschouwd.
Nog geprobeerd Marieke te spotten, maar die ging zo snel dat dit niet lukte.
Hierna weer even terug gegaan naar het huisje om nog wat te eten, drinken en omkleden.
Ik moet zeggen dat het echt heerlijk was om al die hordes mensen te zien en te bedenken dat 2 jaar terug ik daar ook tussen liep en daar nu totaal geen last van had.
Na het eten en omkleden weer richting circuit gegaan.

Mijn ouders liepen mee dus die konden mooi mijn jasje mee terug nemen.
Het weer was heerlijk, tijdens de 5km twijfelde ik nog of ik niet toch mijn lange mouwen aan moest doen, want het waaide best pittig.
Uiteindelijk blij dat ik dit niet had gedaan, want dat windje was gaan liggen en daardoor voelde je het aanwezige zonnetje extra goed.
Aangekomen bij het circuit kon ik zo doorlopen mijn startvak in en door naar voren.
Nog even een minuutje wachten ofzo en daar gingen we al.

Geprobeerd direct bij de tarzan bocht mijn eigen ruimte te vinden los van de mensen die enthousiast vooraan gaan staan maar dit beter niet hadden kunnen doen.
Al in de bocht kwam ik in aanraking met de eerste loper die alleen rekening hield met zichzelf. 
Maar goed een korte boze blik opzij en een kleine versnelling om van hem af te komen maakte wel duidelijk dat ik daar niet van gediend was.
Al bij de Gerlachbocht wist ik dat ik dat ik even vergeten was dat alleen het rechte stuk bij start/finish recht was en de rest inderdaad scheef liep. 
Het circuit hebben we overleefd door bij de bochten veelal de buitenbocht te lopen daar iedereen snel of langzaam de binnen bocht indook.
Heel soms kon ik de binnen bocht pakken omdat een loper voor mij het zelfde tempo had en een gaatje vond.
Al halverwege het circuit bemerkte ik dat ik iets te hard van start was gegaan, maar het lukte me niet om het rustiger aan te doen.
Dit resulteerde dat ik dus bij het 4km punt een tijd klokte van 18 minuten en 20 seconden.
En kon ik nog de kracht op brengen om Marieke te begroeten.
Ik wist ook dat ik op het strand hoogst waarschijnlijk in zou leveren, al helemaal met die killing strand afgang.

Op het strand aangekomen door het mulle zand richting de kustlijn.
Door een geul tussen het harde zand en het mulle zand was er weinig hard zand om te belopen, wat je merkte in de drukte.
Op een zeker moment de sprong over het geultje gemaakt en voor het harde zand gekozen.
Iets wat ik veel eerder had moeten doen, maar door tussenkomst van geulen water er niet direct voor gekozen.
uiteindelijk was ik het gedrang bij het dunne strookje hard zand zo zat dat ik een paar natte voeten maar voor lief nam.
Uiteindelijk vielen de natte voeten mee en dankzij het weer waren ze ook zo droog.
Toen uiteindelijk het gevreesde klimmetje omhoog kwam zag ik borden staan langzaam rechts / snel links.
Daar ik nog bewoog en vele wandelde koos ik voor links, dit ging tot aan de opgang goed.
Want de bocht links af liep alles links, maar eenmaal op de opgang verspreide het weer over het hele pad.
Dus er zat niets anders op dan zigzaggend omhoog te gaan.
Boven aangekomen voel je echt heel duidelijk dat je een pittige klim heb moeten afleggen.
Je hartslag schiet omhoog en je snelheid daalt drastisch, eenmaal boven heb je gewoon even nodig om je ritme te hervinden.

Eindelijk van het strand af en de tijd zag er nog steeds goed uit, doorkomst tijd 37:46 (19:29 over 4 km)
Richting het 8km punt waar ik graag wat water wilde scoren, maar ook weet dat dit weer een punt is van irritatie en stilstaande mensen.
Dus door het midden er doorheen en maar zien of ik water kon scoren links of rechts.
Uiteindelijk zag ik aan de linkerkant dat een van de laatste waterpost / persoon net nieuwe bekertjes had gepakt, dus ik naar binnen geschoten en tjakka.
Heerlijk dat kleine beetje koel water wat in je mond komt, die de boel een beetje verfrist.
En al die liters die op je benen belanden zijn met dat warme weer ook geen straf.
Nu waren we alweer op weg richting het centrum van zandvoort, hier bedacht ik mij nog even dat deze loop qua parcours een erg mooie en uitdagende loop is maar dat ze het qua publiek nog niet kunnen tippen aan de Dam tot Dam (iets wat ze zelf zeggen)
Maar met dit mooie weer heb je wel veel publiek, ook ongewild publiek op het strand maar ze zijn er wel.
Aan gekomen bij het casino het eerste stukje parcours wat was voorzien van schaduw, wat heerlijk was dat zeg.

Hup het centrum in waar de mensen weer volop aanwezig zijn en er diverse activiteiten te beleven zijn. 
Vooral die gasten op die spinning fietsen, zaten volgens mij al sinds de start van de 12km op die dingen te trappen in de volle zon.
Vervolgens door richting het station en dus richting center parcs en het 11km punt.
Net voor het 11km punt zag ik mijn vader staan, mar die was te druk met het kijken naar zijn camera dus zag hij mij niet.
Laatste km, heerlijk zeg, want ik merkte echt wel dat ik snel was gestart en dat ik dit tempo aardig vast had weten te houden.
Voor Slotemakers rechtsaf richting circuit.
Door het tunneltje en ja hoor daar lag dan eindelijk in de verte de finish.
Op het rechte stuk een plekje gezocht waar het niet te druk was zodat ik het laatste stuk goed kon overzien.
Enkele meters voor de finish een mooi open stukje gespot die met een kleine versnelling nog wel te halen was.
Dus hup omhoog dat tempo, zowaar lukte het ook, en hup dat gat in.
Nu liep ik mooi vrij om uitgeput en wel goed op de foto te komen:


Op de finish klokje stop en een tijd van 56:51 (volgens chip) mogen klokken.
Dit hield in dat ik de laatste 4km weer iets had versneld en hier 19:09 over had gedaan.
Achter de finish het al om bekende probleem van mensen die acuut stil gaan staan en denken dat ze na die 12km echt geen stap meer kunnen verzetten, terwijl ik altijd uitkijk naar dat flesje AA.
Dus ook hier weer in zigzag richting uitgang, hierbij soms obstakels tegen komende bestaande uit mensen.
Die vraag ja dan netjes of je even mag passeren en dan gaan ze nog boos lopen kijken ook.
Dat kan ik beter, dus kijken we even goed boos terug.

Na mijn verdiende medaille en heerlijke AA op richting uitgang.
Nog denkende, ik ga gebruik maken van die gratis massage.
Die heb ik niet kunnen vinden, dus hoopte dat de spieren het ook zonder massage konden stellen.
Op mijn weg richting uitgang zag ik ineens Marieke staan, dus ff hallo zeggen.
Zij vertelde dat Sheila er ook zo aankwam want zij zou drie minuten na mij gefinisht zijn.
Toen zij er ook was gezamenlijk richting tassen uitgifte gelopen.
De dames gingen nog even douchen in het hotel en zouden daarna nog even langs komen bij mijn huisje om iets te drinken.

Ik heb eerst een wel verdiend koud pilsje gepakt alvorens ik ging douchen.
Toen ik hoorde dat de voordeur werd geopend en Marieke zei "hoi ik ben Marieke" ben ik er maar onderuit gegaan.
Aangeschoven bij Marieke en Sheila wachtende op Sebastian.
Toen hij er ook was met de kids nog maar een pilsje genomen.
Nadat zij weg waren en wij gegeten hadden nog even gerelaxt in het zwembad en om de rest van de avond op de bank door te brengen met zeer vermoeide benen.


©Hardloopgek