2012 liep ik deze loop voor het eerst.
Het was toen mijn 3e halve marathon die ik liep.
Dit jaar zou ik hem weer lopen, ditmaal alleen zonder Wesley!
Ook zou ik dit jaar niet op de dag zelf heen en weer reizen, maar waren we al op vrijdag op het eiland en konden we zo genieten van Vlieland en rustig opstarten op de dag zelf.
Op vrijdag liepen we 's avonds een klein rondje om toch nog even bezig te zijn.
In dit rondje zat de trap naar de vuurtoren (die kennelijk ook is opgenomen in de vuurtorenloop).
Die trap is killing zeg, maar goed op een gegeven moment ben je boven en heb je het gehad.
Daarna via wat duin en mul zand richting badweg en vervolgens strand.
Het strand heerlijk gevolgd tot aan de haven om hier het zand weer te verruilen voor stenen en mijn weg naar het hotel voort te zetten.
Op zaterdag op mijn gemak startnummer alvast ophalen en nog meer genoten van het eiland.
Zondags moesten we helaas alweer uitchecken, dag gebruik bijboeken was door de drukte niet mogelijk.
Maar wel mocht je de koffers in de hal van het hotel achterlaten en ik mocht na de loop gebruik maken van de douche gelegenheid van het zwembad!
Dat noem ik nog eens service!
'S ochtends kwamen mijn ouders aan met de boot om ook een dagje eiland te doen en tevens te kijken naar de halve marathon.
Nadat zij waren gearriveerd zijn we op ons gemak naar de camping gelopen waar om 12:30 uur de start zou zijn.
Op de camping al snel in gesprek met Joppe.
Mede daarom besloten de vrouw en kids met opa en oma naar het strand te gaan.
Dus ik heb tot aan de start gezellig met Joppe en zijn vriendin zitten kletsen.
Het weer was goed, de zon scheen en er stond een aardig windje.
Eenmaal in het startvak zei de speaker nog dat in het duin een aardig windje tegen zou staan.
Ik dacht nog bij mezelf dat zal wel meevallen, want vorig jaar had je er nauwelijks wind terwijl het wel wat waaide.
Dit jaar ook wat meer vooraan gaan staan omdat we vrij snel het bos in gaan waar we overeen schelpenpad lopen die er niet breder op word.
Dit vertaalde zich in het feit dat ik net lekker zat en dus niet over het gras hoefde in te halen.
Het bos / duingebied uit kom je bij het industrie / haven terrein.
Hier stond vorig jaar nog een extra waterpost, dit was nu gelukkig niet nodig.
Na de haven richting de veer terminal, waar de finish ook is, werden we alvast getrakteerd op de wind.
Deze had je nog net niet recht van voren.
Dit beloofde nog wat voor de rest van de loop, want tot aan de 13 kilometer ging je dus tegen de wind in!
Na de dorpsstraat haalde ik een groepje bij die ik ook net zo snel weer passeerde.
Vanuit dit groepje sprong een loper mee die in mijn kielzog mee liep.
Aangekomen bij het volgende groepje bedankte hij voor het werk wat ik gedaan had.
Ook vroeg hij (Martin) wat mij n streeftijd was, die had ik niet maar ik ken mezelf.
Ergens tussen de 1.35 en 1.40 zal het gaan worden denk ik, op dat moment zat ik daar nog ver onder.
Na een korte interactie was ik er weer klaar mee en liet ook deze groep voor wat het was.
Martin (nummer 277) sprong wederom mee, terwijl hij toch echt een andere tijd in gedachten had.
Bij de 6 kilometer zaten we op de schelpenpaden het duingebied in.
Martin nam hier de kop over en we besloten in het duin iets rustiger aan te doen om op de terug weg te profiteren van de wind.
Dat rustiger aan doen lukte uiteraard niet helemaal, want tja je zit in het begin van de loop en alles voelt dan nog goed.
De speaker had niet gelopen, je had inderdaad een straffe wind in het duingebied.
Die wind in combinatie met het klim en daal werk maakte de kilometers tussen de 8 en 13 kilometer dan ook zwaar.
Om en om op gevoel pakte Martin en ik de kop en haalde zo de een na de ander in.
Ook dit jaar waren de verzorgingsposten weer perfect geregeld.
Net voor de 12 kilometer gaf Martin aan een stapje rustiger te willen want hij zat best ver boven zijn schema en we moesten nog even.
Dat was geen probleem dat doen we want alleen doorgaan was geen optie.
Want zowel Martin als ik liepen dan moederziel alleen in een gat, en dat werkt niet met wind tegen.
Net voor het 13 kilometerpunt sla je linksaf en ga je richting het posthuys.
Voordeel is dat je "begint" aan de terugweg maar nadeel was dat je hier even geen wind had en dan was die zon erg aanwezig en warm.
Eenmaal aangekomen bij het posthuys wederom linksaf en dan de lange weg richting dorpsstraat en uiteindelijk finish.
Het eerste stuk had je hier nog de schaduw van de bomen en dit was op dat moment erg welkom.
Maar die schaduw duurde niet lang, denk ongeveer 1 kilometer.
In dit stuk haalde we een andere loper bij die het zwaar had, hij was op dat moment aan het wandelen.
Hij sloot nog even bij ons aan maar liet ook ons weer los, met toen nog een 6 a 6,5 kilometer te gaan kan het erg lang duren.
Martin gaf aan het ook wel zwaar te hebben, hij had toch wat teveel gegeven in het duin!
Een lange weg in de zon en af en toe wat wind is wat ons te wachten stond.
Als je een tandje langzamer wilt doen we dat, maar daar was opdat moment nog geen sprake van.
Op het wegdek stond om de 200 meter de afstand die je nog moest gaan, dit werkte voor mij niet in mijn voordeel op mentaal vlak.
Net voor het 18 kilometer punt kwam je aan de waterzijde te lopen en daarmee kwam ook de wind in je rug.
Martin gaf aan dat ik maar moest gaan en voor een mooie tijd moest gaan.
Maar mooie tijden kan je altijd lopen en we hadden al te veel samen gedaan om hem alleen te laten.
Nee sorry doe ik niet dan gaan we maar een stapje langzamer.
Op een gegeven moment werden we door enkele lopers weer bijgehaald en ingehaald.
Ach ja dat kan gebeuren we hadden er al genoeg ingehaald dus zo erg was het niet.
Rond de 19,4 kilometer gaf Martin wederom aan dat ik moest gaan, hij was op en kon niet meer.
Nee sorry gaan we niet doen, hij stopte en ging lopen dus ik stopte ook.
Al na een paar passen ging Martin weer dribbelen en voor we het doorhadden zaten we alweer op de 12 km/h.
Bij de verzorgingsposten vroeg ik om 2 sponzen zodat Martin kon blijven lopen maar wel zijn verkoeling kreeg.
Eenmaal in de dorpsstraat aangekomen hoef je nog maar een kleine kilometer.
Het tempo zat er weer aardig in.
Wanneer je de dorpsstraat in kwam stonden er bewoners met een eigen waterpost en watermeloen.
Martin hierop geattendeerd en die maakte gebruik van de watermeloen en ik pakte nog een watertje.
In de dorpsstraat stond wederom de fotograaf, ziet er nog best goed uit voor iemand die er door zit dacht ik zo.
Ook de laatste meters maakte we gezamenlijk vol.
Vlak voor de finish stonden de supporters en hier nog even de kids een high five gegeven.
Ik moest kennelijk van Martin voor hem finishen want vlak voor de streep kreeg ik een klein zetje en deed hij een stapje minder.
Na de streep elkaar bedankt, want ondanks dat hij er door zat heb ik toch ook erg veel aan hem gehad.
De beloning was dit jaar wederom een medaille en het boek "ik hardloper".
Na de finish nog even wat water gepakt en Martin nog even vluchtig gesproken!
Martin werd al volop opgevangen door zijn familie, maar beloofde na zijn verblijf op het eiland me te mailen.
We gaan zien of dit gebeurd, maar ook al mailt hij niet dan is het nog niet erg.
Want het geen we hebben neergezet hebben we samen gedaan en als sporter (als ik mijzelf zo mag noemen) laat je elkaar na zoveel hulp niet barsten! (deze wijze les heb ik weer geleerd van een andere Martin)
Dus Martin mocht je dit stukje lezen JIJ ook ontzettend bedankt voor je hulp!
©Hardloopgek
.gif)
