Ook dit jaar zou ik hem weer lopen!
De Dam tot Damloop 2013 wederom via de baas.
Ik had me niet opgegeven voor het wedstrijdteam want er zullen vast wel snellere heren zijn dan dat ik ben.
Maar doordat ik vorige week last minute mee deed met de wedstrijdlopers bij de Run Winschoten gebeurde het zo dat ik werd door geschoven naar een vrij gekomen plekje.
Vandaag dus op tijd richting Amsterdam om mij te melden en mijn startnummer op te halen.
Het weer voelde op de vroege ochtend al warm aan, niet het ideale loop weer.
Maar goed wat niet is kan nog komen!
Vorig jaar had ik mijn snelste tijd laten noteren op de 10 EM en deze was 1.10.32, dit jaar hoopte ik hier een aanval op te doen.
Al om 11.10 uur mochten wij als wedstrijd lopers van start als bedrijf.
De tunnel in de eerste kilometer ging als vanouds te snel, maar goed dan moet je nog omhoog en verlies je weer wat snelheid.
In die tunnel was het warm, heel warm zelfs.
Toen we het einde van de tunnel naderde voelde je een heerlijk briesje en kreeg je weer wat verkoeling.
Dit was echter niet voor lang, want het zonnetje was nog meer aanwezig aan deze zijde van de tunnel.
Ondanks het klimmen lag het tempo nog te ver boven het gewenste tempo dus hebben we de rem erop gegooid.
Ondertussen zag ik de wedstrijd dames van de baas me aan de linkerzijde voorbij schieten, dit terwijl zij een zelfde tijd of iets langzamer (in vergelijking met mij dan) voor ogen hadden.
Aanhaken had geen zin want dan wist ik zeker dat ik het niet ging redden.
De eerste 5 km gingen zoals gehoopt, wel iets boven de gewenste doorkomst tijd maar nog wel te doen.
De komende kilometers zouden zo richting de 10 km steeds zwaarder worden.
Ter hoogte van de 9 km haalde ik twee dames van het dames team in die ook een tijd rond de 1.10 hoopte te doen.
Even kort gesproken en ik gaf al aan dat het hem niet ging worden en dat ik waarschijnlijk te vlug gestart was.
Op het 10 km punt was de tijd maar, blijkt achteraf, 32 seconden boven de gewenste doorkomst tijd.
Maar die benen.........
Die waren volgelopen, ik wilde nog wel maar de beentjes dachten er toch iets anders over.
Die laatste 6 km zouden vooral in het teken staan van schade beperken en iig zorgen dat we onder de 1.15 uur blijven want anders zou ik echt niet vrolijk zijn.
Het tempo ging er iets uit, de gedachten dwaalden zo af en toe af naar stoppen, of op zijn minst even lopen.
Daar bleef het ook wel bij hoor want stoppen is geen optie!
Het tempo ging helaas wel naar beneden en het werd dan ook een strijd om deze rond de 13 km/h te houden.
De mentale strijd in combinatie met het minst gezellige stuk van het parcours werkt ook niet in je voordeel.
Maar goed we liepen nog en gingen vooruit.
Het 14 km punt!
Het punt dat je Zaandam ingaat de bewoonde wereld en de gezelligheid.
De kilometers gingen er niet korter op duren maar leken eerder langer.
Na het 15 km punt kwam het feestplein de locatie waar mijn supporters ook zouden staan.
En deze hebben me nog even op de gevoelige plaat vast weten te leggen.
Het was nu een kwestie van uitlopen.
Op het laatste stuk nog geprobeerd te kijken of ik collega's aan de kant zag staan, maar dit ging me zo beroerd af dat ik bijna bij elke zwaai begon te denken dat het misschien wel voor mij was....
De finish kwam in zicht, daar waar ik voor de start het idee had dat de startboog verder richting het CS stond had ik nu niet het idee dat de finishboog dichterbij was!
Toen we de finish passeerde klokte ik zelf een tijd van 1.13.38, in ieder geval onder de 1.15.00 maar een tevreden gevoel kon er niet vanaf.
Ondanks dat het onder de omstandigheden van mogelijk te snel gestart en de verschrikkelijke benauwdheid geen slechte tijd, maar maak dat een loper maar eens wijs op zo een moment.
©Hardloopgek
