Almere city run! #acr13

Eigenlijk zou mijn eerst volgende georganiseerde loop Vlieland pas zijn, als ik de Runningplus meeting even niet meetel.

Maar van de week zak ik een tweet voorbij komen dat je nog online kon na inschrijven voor de Almere City Run!

Dus even een kort overleg met moeders de vrouw en de inschrijving was een feit.

Het zou de 14 km worden en na een appje naar Wesley wilde hij ook wel mee.

Dus de Almere City Run werd het.

En o'ja Wes ik wil graag op 13+ km/h weg en mijn PR ligt op 1.00.29....

Enkele dagen later viel het kwartje bij hem en zouden we in ieder geval weg gaan op 13+!

Vandaag bijtijds met de trein richting Almere om zo ruim op tijd aan te komen om ons startnummer op te halen en om te kleden.

Aangekomen in Almere was het centrum nog stil, uitgestorven misschien wel.

De borden die de weg naar de start aangaven waren de enige tekenen van de loop en bij het marktplein ook de hekken en linten die een deel van het parcours aangaven.

Wesley en ik liepen direct door naar de school waar je je startnummer op kon halen.

Nadat we deze hadden bemachtigd naar de naast gelegen sporthal om ons om te kleden.

Tassen ingeleverd en rustig aan naar de start.

Wesley zijn pa en kids waren gezellig mee dus deze nog even opgezocht.

Beide baalde we dat we onze zonnebril in de tas hadden laten zitten, dus nadat we op de foto waren gezet nog even snel de bril halen.

Bij terugkomst richting het startvak gegaan.

Voor we hier in gingen nog even mijn zwager gegroet en gesproken die aan het werk was.

Eenmaal in het startvak voor ons doen redelijk vooraan gaan staan om zo wat minder hinder te hebben van andere lopers.

Een kwartier na de start van de 21 kilometer mochten wij van start.

Wesley die schoot weg en even dacht ik dat hij die 14 km in een halfuur wilde doen.

Ik heb dan ook een klein gaatje laten vallen en na een goede 500m zaten we weer wat meer bij elkaar.

De start leidde ons onder het winkelcentrum door om vervolgens weer omhoog te draaien en een stukje door het stadshart te gaan.

De winkels waren nog gesloten en dit maakte ook dat het niet onwijs druk was met toeschouwers.

Weer aangekomen op het marktplein draaiden we om het gemeentehuis heen om aan de andere zijde door het gemeentehuis weer terug te steken naar het marktplein.

Zo hadden we er toch alweer 2 km op zitten.

Nog een kleine doorsteek door het centrum bracht ons richting het politiebureau en de blowboot.

Na het bruggetje linksaf richting het kantoor van de sponsor van onze afstand, de Rabobank.

Vervolgens om het bedrijven park heen en door een parkje richting het 5 km punt.

Deze lag alweer aan de vaart die ons een goede 4 km lang langs de vaart zou voeren.

Op dit stuk, net voorbij de 6 km, haalde we de achterhoede van de 21 km in.

De snelle start die door Wesley was ingezet voelde ik toch wel iets en ik was dan ook blij om het 7 km punt te bereiken.

Hiermee hadden we de helft van het parcours verslonden on kon je kijken hoe de vlag ervoor hing.

Op basis van wat ik van mijn klokje kon aflezen was alles nog mogelijk, maar het tempo mocht dan niet naar beneden.

Tot ongeveer 8,5 km zaten Wesley en ik nog mooi bij elkaar.

Maar hierna viel een gaatje en liepen we beide onze eigen loop verder.

ik vond aansluiting bij iemand die een mooi tempo liep welke voor mij op dat moment heel even mocht fungeren als haas.

Dit voor een ruime kilometer waarna we alweer waterpost 2 tegen kwamen.

Hier zouden we rechts gaan en weer terug gaan richting het stadshart.

Net voorbij het 11 km punt stak je de busbaan over en kwam jij bij het weerwater.

Vanaf hier was het stadshart en dus ook de finishlocatie te zien.

Maar ja je moest nog wel een kleine 3 km.

Het parcours was aardig rustig geworden, want de 7 km loop kwam hier niet en de 21 km liep nog ergens achter ons.

Ergens rond de 12,5 km voegde ons parcours zich bij die van de 7 km loop.

En die was nog best druk met lopers.

Niets mis mee, want wat meer lopers leidt de aandacht weer even af en maakt dat het veelal weer wat gemakkelijker gaat.

Grootste nadeel was dat we vrij snel afsloegen een bospad op maar hiervoor eerst een bruggetje over moesten.

Dit maakte dat het tempo er even uit ging want men liep hier al redelijk op elkaar.

Na het bruggetje kon het gas weer open en waren we gedwongen om door de berm te lopen omdat iedereen breed uit over het pad liep.

Die finish kwam steeds dichterbij en de tijd tikte weg!

Was dat uur nog haalbaar?

Misschien wel, maar het zou dan wel krap worden.

Op een zeker moment werd ik gepasseerd door de 1e loper op de 21 km.

Een snelle jongen die we kennen van de plaatselijke AV!

Nog even hoopte ik er gebruik van te kunnen maken, aanhaken was uiteraard uitgesloten maar mee springen met hem en een tandje erbij misschien.....

De laatste brug welke ons richting stadshart leidde maakte dat ik wederom in moest houden en een vrije plek moest zoeken om weer verder te kunnen.

Eenmaal op het laatste stuk zat een echte versnelling er niet meer in en liepen we zo hard mogelijk door naar die eindstreep.

Op mijn klokje was binnen het uur niet meer haalbaar, maar de klok van de organisatie zei iets heel anders.

Ik tikte hem af op 1.00.21, maar goed de officiële tijd zal ons gaan leren welk klokje er gelij zou gaan krijgen (tegen beter weten in uiteraard)

Maar los van dat  een PR zou het worden!

Want ik heb ooit eerder een 14 km gelopen in 2011!

Ook de Almere city run, toen nog 2 rondjes weerwater, deze legde ik af in 1.00.29 uur.

Later op de dag verschenen de officiële tijden en was deze:

  

14 km

   

01:00:20

   

13,92 km/u

   

1012 kcal

Dus met een verbetering van 9 seconden op mijn PR een weer een medaille rijker kijk ik terug op een mooie dag.

En Wesley die een mooie 1.01.15 uur mocht noteren heeft het ook geweldig gedaan 

Ook moet ik nageven dat o.a. het parcours sterk is verbeterd ten opzichte van mijn ervaringen in 2011.
Enige puntje van echte aandacht die ik zou kunnen bedenken is het moment van samenvoegen van de 7 km lopers en de 14 km lopers.

O'ja en waar heb ik die 20 seconden laten liggen denk je dan?
Als ik mijn km tijden terug kijk zouden die gewonnen kunnen worden in de 1e km.
Maar die waardes zijn niet correct  omdat we door een tunnel gingen en dus een stuk onjuiste meting heeft opgetreden.
Zou ik ze dan hebben laten liggen in die laatste 1,5 km waar ik soms moest inhouden door de drukte?

Ik denk dat ik het een combi is van!
Ik denk dat ik enkele seconden heb laten liggen in het stuk tussen de 4 en de 8 km en ook wat verlies heb opgelopen aan het einde.
Al is het maar dat je een paar keer uit je ritme raakte!

©Hardloopgek

Halve Marathon van Hoorn!

De maand juni is alweer aangebroken en dit jaar voor mij geen zeebodemloop, maar Hoorn.

Ik had hem al eerder voorbij zien komen en dus bedacht dat dit ook weleens een leuke was om te lopen.
Wesley en ik zouden hier ook de Halve Marathon lopen!

Vandaag vertrokken we traditie getrouw weer vroeg.
Het weer was mooi, zo mooi dat ik toch ook maar me singlet in mijn tas gooide.
Eenmaal in Hoorn aangekomen hadden we alle tijd om ons startnummer op te halen en alvast te genieten van het zonnetje.

Er zou vandaag ook een collega lopen, die sinds lange tijd weer eens een halve zou lopen.
Dus ook een beetje opletten of we deze voorbij zien schuifelen.
En die zagen we, hij was zenuwachtig en voelde zich niet geheel fit.
Ik wuifde het weg als gezonde spanning, maar dat wilde hij toch niet geloven.

Langzaam aan liep de tijd door en kwam de start in het zicht.
Dus rustig omkleden, tas inleveren en nog wat mensen kijken.

We zouden om 10.30 uur starten, dus rond 10.15 rustig aan in het startvak gaan staan.
Wesley wilde wederom voor een PR gaan!
Hij wilde nu onder die 1.40 duiken, dus ik wenste hem veel succes.
Want ik ging wel zien waar het schip zou stranden want na een dagje vrijwilliger spelen bij de Zeebodemloop  was ik er nog niet zo zeker van wat het lichaam wilde.
Ik had voor mezelf dan ook bedacht dat Wesley het tempo mocht bepalen.

Nadat we met een luide knal van het kanon waren  weggeschoten gingen we op pad.
Het eerste deel was  het zoeken naar je tempo en ruimte.
Er zijn nu eenmaal lopers die gewoon doen wat ze willen en niet op of omkijken of er toevallig nog iemand anders loopt.
We gingen van start in de richting van het centrum waar we een mooi rondje maakte.
Dit zijn de mooiste rondjes, oude gebouwen met veel karakter stonden als toeschouwer langs het parcours.
Ik had eerlijkheidshalve verwacht dat de winkels wel open zouden zijn om zo nog meer sfeer te creëren, maar dit was niet zo.

Na een ronde door het historische centrum vervolgde we onze weg over een fietspad weg van Hoorn.
Wel liepen vol in de zon, maar veelal vergezelt door een heerlijk verkoelend windje.
Na 5 kilometer sloegen we af en zette we koers richting de dijk en ook de eerste waterpost.

Ik had al vanaf het begin zware benen en gaf dan ook bij Wesley aan dat er van mij geen echte versnelling verwacht hoefde te worden.
We liepen toen al de gehele tijd rond de 13 km/h dus echt te klagen hadden we niet.
En voor Wesley best een snelle start die ik toch stiekem probeerde te handhaven in de hoop dat dit tempo vast gehouden werd.

De eerste waterpost was ik erg blij mee, want dat zonnetje deed zijn best.
Ze hadden zowel water als sponsen en ook fruit.
We zaten nu op de dijk en volgde deze als het goed is tot het keerpunt.
Bij Schellinkhout liepen we even door het dorp waardoor er ook weer wat meer mensen langs het parcours stonden.
Nadat we Schellinkhout achter ons hadden gelaten liepen we weer de dijk op.
Hier zou de weg afbuigen waardoor je in de verte, recht voor je, lopers zag!

Ik dacht op dat moment nog "moet ik daar nog helemaal heen" en op dit zelfde moment zegt Wesley nog je moet niet naar voren kijken.
Maar die bocht ging gelukkig sneller dan verwacht.
Naast het ver gezicht op waar je naartoe moest had je uiteraard ook prachtig zicht over het water met allerlei bootjes.
Het nadeel van het mooie weer en een mooie locatie is dat er ook andere sportbeoefenaars op uitgaan.
En dan heb je dus ook te maken met wielrenners, die als je het mij vraagt op sociaal gebied nog wel het een en ander kunnen leren.

Eenmaal aangekomen bij het 10 kilometerpunt zag ik links in de berm een bordje staan.
Toen ik omkeek stond hier 13 kilometer op, altijd handig om te weten i.v.m. de terug weg.
Tevens keek ik vooruit in de hoop de kramen van de volgende waterpost te zien!
Maar die lieten nog even op zich wachten.

Wel kwamen de eerste lopers alweer terug.
Uiteindelijk net na het 11 kilometerpunt en vlak voor het keerpunt was daar de 2e waterpost.
Deze passeerde je en nog geen 2 minuten later passeerde je hem weer.
Dus op zowel de heen als de terugweg pakte ik water en een spons.
Ondertussen zat het tempo er nog steeds lekker in, maar goed nu moesten we terug en zouden we meer en langer last hebben van wind tegen.

Op de terugweg uitkijkende naar mijn collega die samen liep met zijn loopmaatje.
Hij zou met haar lopen, dus op haar tempo en gokte op een 10 km/h.
En zo geschiede want rond het 10 kilometerpunt passeerde we elkaar en hebben we ze nog even woordelijk aangemoedigd.
Wij liepen ondertussen dus weer terug en hadden vaker de wind tegen.
Niet onwijs hard, maar wel hard genoeg om je uit te putten.

Als we af en toe bij een groepje liepen maakte ik hier ook dankbaar gebruik van door even in de luwte te lopen.
Maar zowel ik als Wesley konden niet de rust vinden om bij zo een groepje te blijven.
Toen we eenmaal het 15 kilometerpunt hadden bereikt stonden geen bordjes meer met de totaal afgelegde afstand, maar de totale afstand tot de finish.

Net voor het 16 kilometerpunt zei ik tegen Wesley dat als hij nog wilde versnellen dat hij dat vooral moest doen, ik ging het niet meer voor elkaar krijgen om nog 5 kilometer een hoger tempo te lopen.
Hij wilde dit "nog" niet en zo liepen we nog samen verder.
Ergens vanaf kilometerpunt 17 haalde we een loper in die kennelijk bij ons aanhaakte en zo ook uit de wind kon lopen.
Toen we eenmaal vanaf de dijk linksaf sloegen richting Hoorn bedankt hij ons alvast voor het schuilen.
Iets wat uiteraard geen probleem is, want wij liepen toch wel.

Toen we nog 2 kilometer hadden te gaan zag ik zo nu en dan op mijn klokje dat het tempo toch wel iets omhoog was gegaan.
Zolang dit lukte hielden we het maar zo.
Soms pakte Wesley weer even over en zette hij een stapje erbij.
Ik ben dan ook wel weer zo dat ik hem niet van me weg kan laten lopen en dus ook dat extra stapje erbij zet.

Eenmaal het historische centrum ingedraaid zette Wesley nog eens aan.
Ik moest wel mee, want nu lossen betekende waarschijnlijk het mentale einde.
Op een gegeven moment zag ik in de verte het kilometer bordje en zei tegen Wesley dat we nog niet in de laatste kilometer zaten en merkte dat de versnelling niet nog meer werd doorgevoerd.
En daarbij die nieuwe PR zat er toch wel aan te komen voor hem.

Uiteindelijk kwam daar die eindstreep in zicht.
Een echte versnelling zat er niet meer in, maar wel zette Wesley er weer en stapje extra bij.
In de laatste 150 a 200 meter besloot ik even flink aan te zetten en het maximale eruit te gooien.
Omdat ik achter Wesley liep moest ik hem voorbij en kon ik hem dan ook aantikken en reageerde hij hierop.
Met een ware eindspurt kwamen we over de streep met een dikke PR voor hem en een mooie tijd voor mij.

  

21,1 km

   

01:37:39

   

12,96 km/u

   

1498 kcal

Ik was voor dat moment op en klaar, Wesley voelde zich goed en fit.

Na wat uit hijgen en water te hebben gedronken een plekje langs het parcours gezocht om te wachten op mijn collega en zijn loopmaatje.
Deze nog even over de streep geschreeuwd en gefeliciteerd met geleverde prestatie alvorens wij richting omkleed locatie gingen!


©Hardloopgek

De Ijsselsteinloop

Afgelopen weekend was de Ijsselsteinloop.
Deze loop is ontstaan doordat twee hardlopers de handen in een sloegen en in 1983 de eerste halve marathon organiseerde.
Beide heren waren werkzaam voor de politie Ijsselstein!
Tot op de dag van vandaag is de politie, Utrecht waar Ijsselstein onder valt, nog altijd betrokken bij het evenement.

We, Wesley en ik, zouden de halve marathon lopen.
De weervoorspellingen in de aanloop naar de loop toe wisselde heel erg, uiteindelijk zou het warm en droog zijn met wat bewolking en kans op wat miezer.
Op de dag zelf bleek het toch iets frisser en bewolkt te zijn, dit was op zich niet zo erg want dan is het ook niet zo benauwd.

'S morgens kwam Wesley ons al vroeg ophalen, ons omdat vrouw en kids meegingen voor support!
We waren dan ook bijtijds aanwezig en konden zo op ons gemak ons startnummer halen en uiteindelijk ook rustig omkleden.
De omkleed gelegenheid was goed geregeld, in een zaal van de bios kon je warm en droog omkleden en de start was nog net niet voor de deur (de finish overigens wel)

Om 11.25 uur zou de start zijn.
Dit was geen groots opgezette start met verschillende vakken, nee gewoon achter een startboog in een straat.
Na het startschot rende we terug richting de bios om hier linksaf te slaan en daarna weer links.
De route leidde ons het eerste deel over een ventweg weg van Ijsselstein en in de richting van o.a. dorpjes als Lopik en uitweg.
De route was in het begin dan ook recht toe recht aan met de enige afwisseling die er was de diverse woningen en bedrijven aan de weg.

We waren erg rustig gestart merkte we al snel.
Maar ondanks dat voelde dit wel erg lekker, gewoon rustig lopen.
De eerste kilometers verliepen dan ook in een tempo van ongeveer 12 km/h.
Net na de 5 km hadden we waterpost 1, deze was goed verzorg met water en sponsen.
Het bekertje water wat ik wilde aanpakken viel helaas, maar door 2 sponsen die ik wel kon pakken toch nog water gehad.
Je kon goed merken dat de politie betrokken was bij de organisatie van het evenement, want er reden vooral het eerste stuk motorrijders mee welke dan weer een post innamen waar verkeer het parcours op zou kunnen komen.

Ook reden er diverse bikers op en rond het parcours.
Deze hadden net als de motorrijders een AED bij zich!

Na 9 km hadden we de lange rechte wegen achter ons gelaten om door de diverse dorpskernen en smallere fietspadden onze weg te vervolgen.
Op het parcours waren we nog maar heel even het 11 km bordje gepasseerd toen we alweer het 12 km bordje tegen kwamen.
Ik moet zeggen dat is best prettig als ze zo snel achter elkaar komen (helaas was dit wel eenmalig)
Gaande weg hadden we het tempo wel al iets verhoogt, naar een tempo rond de 12,5 km/h.
Op dit stuk werd ik ook nog door een andere loper gegroet die ik passeerde.
Deze herkende me aan mijn naam die ook op de achterzijde van mijn loopmaatjes shirt stond.
Ik moet eerlijkheidshalve zeggen dat ik niet wist wie hij was, op zijn startnummer stond John!
En hij was van het forum, dus dat kan dan maar een forum zijn dacht ik zo maar ook dit deed nog geen belletje rinkelen!  Sorry!

Vanaf kilometerpunt 13 ben ik het tempo iets op gaan voeren.
Wesley sprong nog even mee maar die heeft uiteindelijk wijs besloten in zijn eigen tempo te blijven lopen.
Op een gegeven moment zag ik snelheden van 13 hoog 14 laag op mijn klokje voorbij komen.
Rond kilometerpunt 16 sloeg de twijfel toch iets toe, was ik niet te vroeg gaan versnellen of te hard.....
Maar de tempo's op het klokje gaven mij ongelijk, dus gewoon door stampen met die handel.
Vanaf dit punt liepen we ook op het parcours van de 10 km, hierdoor stonden ook hun km bordjes er.
Deze verklapte de precieze afstand tot de eindstreep, want als ik een km bordje van ons zag moest je daar toch nog 100 meter bij optellen.

Net na kilometerpunt 17 sloegen we rechtsaf.
Ik zag voor mij de snelweg en wist dat links van mij globaal Ijsselstein lag.
Dus ik was even verrast en dacht dat worden 4 lange kilometers.
Maar al heel snel bogen we weer linksaf om de snelweg onderdoor te gaan.
De weg terug was ingeslagen, we liepen nog een stuk langs de snelweg om uiteindelijk langzaam aan de bewoonde wereld weer te betreden.

De bewoonde wereld binnenkomende moesten we over een fietspad.
Deze had veel drempels, die dan omgekeerd erin lagen.
Dus i.p.v. dat ze omhoog kwamen gingen ze naar beneden, en mijn benen vonden dit niet zo heel grappig meer.
Op het laatste stuk stonden weer wat mensen die dan ook goed bedoeld riepen dat je er bijna bent.
Altijd fijn om te horen, helemaal als je er aan toe bent.

Ik hoopte beneden de 1.37.00 te blijven, maar dit mocht helaas niet zo wezen.
Uiteindelijk klokte we:

  

21,1 km

   

01:37:24

   

13,00 km/u

   

1498 Kcal.

 En uiteraard stonden de fans vlak voor de eindstreep ons op te wachten!

Laatste meters!

Wesley die heel slim in zijn eigen tempo bleef lopen heeft zijn PR weten aan te scherpen en klokte 1.40.53!
Zijn oude tijd was 1.41.30 gelopen in en Helder!

Aan het einde van de loop ook nog even wezen kijken bij de Loopmaatjes kraam om gedag te zeggen.

©Hardloopgek

De 20 van Alphen

DE 20 van Alphen!
Het plan voor vandaag was simpel, starten bij de pacer van 1:30 en hopen dat de rug geen roet in het eten gooide.

Vandaag waren we op tijd op, dit mede omdat de kinderen vonden dat we wel genoeg hadden geslapen.

Omdat iedereen vandaag weer mee ging voor de support was het ook helemaal niet erg er al op tijd uit te zijn.

Om half elf zouden we Wesley oppikken en op ons gemak naar Alphen gaan waar we pas om 13:30 uur hoefde te starten.

Aangekomen in Alphen zijn we op ons gemak naar het stadhuis gelopen waar ik nog even mijn bestelde shirt op moest halen en we ons uiteindelijk ook konden omkleden in de garage.

Omdat we vroeg waren nog even snel de intersport ingelopen, want tja die is toch open.

Een goed uurtje voor we van start mochten zijn we ons op ons gemak gaan omkleden en hebben we onze tas ingeleverd.
Vervolgens zijn we op zoek gegaan naar de start, want daar waar we eerder een start boog hadden gezien (kids run) was men nu druk bezig dit af te breken.

Na een klein ommetje de start gevonden en afscheid genomen van de supporters, deze zouden lekker het centrum ingaan en daar rond lopen en langs het parcours staan.

Bij het startvak aangekomen was het nog relatief rustig.

We zagen nog geen pacers en wisten ook niet waar die zouden moeten staan.

Dus wij hebben een positie ingenomen en gekeken.

Wel een paas pacers waargenomen, maar deze liepen niet de tijd die wij wilde behalen.

Tja daar gaat je plan!
Geen pacer meer voorbij zien schuifelen dus wat doen we dan?

We gaan wel gewoon van start en lopen ons eigen tempo, welke in het begin toch altijd iets hoger licht.

Dus als hij voor ons zit gaan we m misschien wel zien en anders zien we het wel.

De eerste ronde voerde ons over een rondje van 2,5 km door o.a. het centrum en ook over de start streep.

Het tempo lag gelijk hoog want tja als je 1:30 wil lopen moet je gemiddeld 13,3 km/h doen.....

Het rondje van 2,5 km ging goed voor mij en ook Wesley liep lekker.

Ergens rond de 3 kilometer komen we bij een groepje lopers en ja hoor ballonnen.

Even bij halen en kijken! Damn zijn de 1:35 uur lopers.

Maar wacht wat zien we daar.....

Enkele honderden meters verder nog iemand met ballonnen, dat moet dus wel de 1:30 groep zijn.

Doel! Bijhalen en dan rustig meegaan.

Het koste wat moeite en inspanning maar op een zeker moment zaten we er redelijk bij, ik versnelde hem iets en zat in het staartje van de groep.

Wesley kon deze versnelling niet mee pakken en bleef op enkele tientallen meters van me verwijderd.

Ergens tussen de 7 en 8 kilometer deed ik een stapje zachter en Wesley sloot met een korte aanzet aan.

We liepen nu met een klein gaatje achter de groep en ik zette weer extra aan in de hoop dat Wesley ook meteen meeging.

Al gauw merkte ik dat dit niet het geval was, maar het gaatje was te overzien.

Vlak voor de 9 kilometer verlieten we de bebouwde kom van Alphen en sloegen we een ventweg op.

Ik keek in de bocht om en zag dat er een te groot gat was geslagen tussen Wesley en mij.

Wat ga ik doen, laten afzakken en hopen dat Wesley dan wel meekomt en aansluit?

Of ieder onze race lopen?

Ik besloot mijn eigen race te lopen want als ik me liet terug zakken was ik bang dat we de aansluiting niet meer gingen maken.

Ik sloot me nu definitief aan bij de groep en liep met hun verder.

Wat volgde was een lange weg parallel aan de N207 als ik het goed heb.

Op het 12 kilometer punt staken we over en zouden we een aan de ander kant langs het water de terug toch in te zetten.

Dit was de uitgelezen kans om te kijken of ik Wesley nog kon spotten.

En inderdaad ik kon hem zien en het zag ernaar uit dat hij nog goed ging.

Kilometer punt 13 ondertussen gepasseerd en ik liep nog lekker.

Ach en als je al 13 km erop hebt zitten en het voelt goed, dan verlaat je gewoon de pacer!

Je weet nooit of het een slimme keus is, maar ik besloot op mijn gevoel door te lopen.

En laten we eerlijk zijn als hij me weer inhaalt doe ik het niet goed, maar zie ik hem niet meer dan zal het wel kloppen.

Ik vond voor een goede kilometer een andere loper die er een lekker tempo in had zitten en besloot hierbij te blijven hangen.

Tempo was iets sneller dan die van de pacer dus ook redelijk veilig.

Maar goed ik ben en blijf eigenwijs en als het lekker gaat dan ga ik me vanzelf een keer irriteren aan het tempo en zoek ik de volgende op.

Ondertussen kwamen we weer in de bewoonde wereld  terecht.

Bij de 15 kilometer maakte je een mooi lusje en kon je dus goed kijken wie waar liep.

Toen ik net de waterpost was gepasseerd zag ik aan de andere zijde Wesley lopen.

Ik riep hem ff aan en hij riep dat het lekker ging! Toch een fijne gedachten.

Na de 15 kilometer sloegen we af en liepen we tegengesteld van de 10 kilometer lopers, maar ook van waar we even later weer zouden lopen.

Na een goede kilometer mochten we wederom een u-turn maken en werden we gevoegd bij de 10 kilometer lopers.

Hier passeerde ik wederom Wesley, gaatje was iets groter geworden maar hij liep er nog goed bij.

Ik liep nog steeds lekker en had ondertussen alweer wat mensen van de 20 kilometer en vele van de 10 kilometer achter me gelaten!

Uiteindelijk kilometerpunt 18!

Was er wel een beetje klaar mee.

Liep nog steeds op tempo maar voelde toch wel dat het tempo dat ik had gelopen zich begon te bemoeien met mijn gevoel.

Gelukkig klonken daar al de klanken van een van de bands / fanfares wat betekende dat we al aardig richting de 19 kilometer zaten.

Net voorbij de 19 kilometer sla je de woonwijk in die je leidt naar het centrum en nog mooier de finish.

Straatje was onwijs gezellig maar wel smal met het aantal lopers wat er liep.

Maar goed niet zeuren er langs lopen, genieten en gaan naar die eindstreep.

Het centrum kwam in zicht.

Het bruggetje ook, die bij in het teken stond van de laatste 150m.

Want na het bruggetje volgde al snel dit bordje.

Nog even een S bocht en op naar die eindstreep!

Eenmaal de eindstreep gepasseerd klokte we een tijd van:

  

20 km

   

01:28:20

   

13,58 km/u

   

1420 Kcal.

Een kleine vier minuten later kwam Wesley over de eindstreep met een tijd van 1:32:04

Vervolgens liepen we door om onze wel verdiende medaille in ontvangst te nemen

Daarna weer richting stadhuis om onze tassen op te halen en om te kleden.

Nadat we dit hadden gedaan ontvingen we van de supporters nog een goude plak voor onze inspanningen!

Vervolgens met een kleine tussenstop bij de grote gele M door naar huis!

©Hardloopgek

Mijn hardloop jaaroverzicht!

Mijn jaar overzicht!

2012 heeft mij weer mooie momenten mogen brengen op hardloop gebied, maar ook op werkgebied.
Op het gebied van hardlopen heb ik o.a. enkele Persoonlijk Records mogen aanscherpen, nieuwe afstanden gelopen en een hardloop maatje gevonden.

Is dat dan alles? Nee zeker niet!

Want ook ook heb ik op het social media vlak enkele interessante mensen mogen ontmoeten die een zelfde passie delen. Tevens heb ik een 2 daagse cursus tot runnig instructor gevolgd via Run2day Zwolle en zo mijn kennis op hardloop  gebied weer wat mogen uitbreiden.

PR's en afstanden

In 2011 heb ik op alle afstanden (tot max de 10 EM) mogen noteren dan wel aanscherpen.
In 2012 was mijn doel dan ook om mijn maximale afstand te verleggen naar de halve marathon (21,1 km)
Zo heb ik op 4 maart 2012 mijn eerste halve marathon gelopen in Vorden tijdens de achtkastelenloop.
Ik had deze loop geselecteerd vanwege het relatief vlakke parcours en het feit dit een minder massale loop was.
Op mijn debuut mocht ik een tijd van 1:37:02 noteren, een tijd waar ik zeer tevreden mee was daar ik hoopte op een eindtijd ergens tussen de 1:40 en 1:45.
In oktober 2012 tijdens de Amsterdam marathon heb ik deze tijd aangescherpt en mocht ik een eindtijd van 1:35:44 noteren!

Overige PR's in het afgelopen jaar!

• 5 km 22-6 20:39 korps triathlon
• 10 km 2-6 42:11 zeebodemloop
• 12 km 25-3 53:05 zandvoort circuitrun
• 10 EM 23-9 1:10:32 dam tot damloop
• 17 km 13-5 1:20:15 rondehoeploop
• 18,5 km 5-2 1:34:36 midwinter marathon

De mooiste van de bovenstaande PR's is denk ik toch wel de Dam tot Damloop waar ik voor het eerst mocht deelnemen in het wedstrijd team en hierbij dus een snellere tijd kon noteren als het jaar ervoor.

Heb ik verder dan niets gedaan?
Nee echt niet, ik heb meerdere lopen, minstens een per maan soms twee, gelopen waarvan erg veel samen met Wesley.
Op sommige lopen heb ik gediend als haas van Wesley en zo hem naar een mooie tijd kunnen brengen en andere lopen deden we misschien wel iets meer voor de omgeving.
Andere uitdaging die ik met mezelf was aangegaan was de 1/8e korps triathlon solo doen.
Dus 500 meter zwemmen in open water, 20 km fietsen en 5 km rennen.
Dit heb ik uiteindelijk in een tijd van 1:16 en een beetje volbracht.

Social media en loopmaatje

Zoals aangegeven heeft 2012 mij een loopmaatje opegeleverd in de persoon van Wesley.
Wesley en ik hebben vroeger op de zelfde basisschool gezeten en waren elkaar op facebook weer tegen gekomen eind 2011.
Wesley zou deelnemen aan de kerstloop in Dronten waar ik voor het tweede jaar deelnam.
In het nieuwe jaar besloten we een keer samen te gaan lopen en dit beviel goed, de snelheid lag op training niveau gelijk.
In februari hebben samen deelgenomen aan de midwinter marathon, de 18,5 km, waarbij ik fungeerde als gangmaker voor Wesley.
Hierdoor liep Wesley verder dan hij ooit te voren had gelopen, ondanks dat hij in trainingen al enkele malen erg dicht tegen de afstand aanzat.
Uiteindelijk hebben we ook samen zijn eerste halve marathon gelopen, toen mijn 3e.
Deze verhalen heb ik uiteraard al eerder beschreven in een van mijn blogs.
Maar de mooiste loop de Wes en ik hebben mogen lopen is denk ik toch wel de Zevenheuevelenloop in Nijmegen! Zij die mijn blogs elke keer weer lezen zullen ook wel weten waarom.

Ook heb ik Martin van Noort mogen leren kennen.
Martin is een fanatiek loper, trainer, hardloop goerroe, blogger en wat allemaal niet nog meer!
Martin heb ik via twitter leren kennen. Hoe? Hij heeft volgens mij ooit eens op een tweet gereageerd.
Toen later bleek dat we naast de zelfde passie ook nog eens de zelfde hardloopschoenen specialist konden was het hek van de dam.
Martin loopt, in mijn ogen, veel maar hij loopt dan ook hele marathons.
Martin is daarbij ook nog eens trainer en dit maakte ook dat ik zijn hulp eens heb ingeschakeld met een vraag m.b.t. een les.
Door de communicatie middels twitter, soms de mail en het volgen van elkaars blog ben ik ook eens te gast geweest bij hem om eens mee te lopen in zijn achtertuin.
Via mensen als Martin heb ik dan ook weer andere mensen op het social media vlak mogen ontmoeten met dezelfde passie.

Running Instructor

In februari dit jaar heb ik via Run2day Zwolle een 2 daagse cursus tot running instructor gevolgd.

Wat kan je ermee? Nou je krijgt de beginselen en een basis aangereikt om eventueel beginnende lopers te kunnen begeleiden.

De cursus is ooit geschreven voor hen die niet bij een AV zitten maar wel bij een loopgroepje zitten en hier mogelijk les / leiding aan willen geven.

Nu zullen sommige denken, maar jij doet dit toch niet! Jij zit toch niet bij een loopgroepje of AV?

Dat klopt, maar ik ben wel gek van lopen en tracht hier en daar mijn enthousiasme op andere over te dragen.

Ik heb de cursus dan ook hoofdzakelijk uit persoonlijk interesse gevolgd, maar ook omdat ik nu mogelijk een iets zinniger antwoord kan geven op vragen van vrienden / bekenden of collegae die mij weleens willen benaderen.

Deze cursus is dan ook de aanleiding dat ik een keer heb meegelopen bij Martin in zijn achtertuin.

Martin traint in het duingebied bij Heemskerk een prachtige omgeving die erg uitdagend kan zijn.

Hardlopen en meer....

In het afgelopen jaar heb ik twee maal via facebook een run georganiseerd.

Niets groots, althans is het niet geworden, maar net zo leuk.

Eenmaal in het Amsterdamse bos met een select gezelschap en een Sunday morning run in Lelystad.

De opkomst op beide lopen was klein, maar hierdoor niet minder gezellig.

Daar ik de organisator was en ik hou van het principe dat een ieder zijn eigen tempo loopt was ik te vinden bij de achterste lopers.

Wesley liep dan veelal voorin met de wat snellere lopers.

Dit is toch altijd een leuke manier om mensen te leren of beter te leren kennen en zoals bij de sunday morning run het geval was weer oude bekenden tegen te komen.

In juli van dit jaar was ik de organisator van de 2e officiële runningplus meeting.

Juli is een maand waarin er nauwelijks loopjes zijn en daarom was dit de uitgelezen kans.

In 2011 was er de combi met de Hilversum city run, dit jaar dus in de polder.

We hebben hier met een gemêleerd gezelschap 2 maal een bestaand rondje gelopen welke ons voerde over een deel van het NK veldloop parcours van gemeente ambtenaren.

De weg ernaartoe en terug liepen we met zijn alle en we sloten het geheel af met een heerlijke pasta maaltijd en de nodige versnaperingen.

De titel zegt het al "hardlopen en meer".

Op het vlak van mijn werk heb ik in maart dit jaar het besluit genomen om te solliciteren op een nieuwe functie.

Deze nieuwe functie ga ik uiteindelijk uitoefenen gecombineerd met mijn huidige werkzaamheden.

De procedure naar deze nieuwe functie heeft mede door het wachten en de vele kandidaten tot augustus dit jaar inbeslag genomen.

In die tijd heb ik te horen gekregen dat mijn brief voldeed aan de eisen en dat ik op gesprek mocht komen.

Na het gesprek kreeg ik te horen dat mijn gesprek voldoende was en ik nog niet was afgevallen, maar er volgde meerdere dagen dus moest nog een weekje wachten.

Uiteindelijk dan het verlossende woord dat ik door mocht voor het assessment.

Toen we deze hadden gehad en na ruim 3 weken de uitslag toestemming verleend dat deze doorgestuurd mocht worden.

Uiteindelijk in augustus het verlossende telefoontje, ik mocht de opleiding in.

Deze zal drie maanden duren en bestaan uit cursussen en werken en een twee tal examens.

Momenteel zit ik maand 2 van de opleiding en heb ik dus de maand januari nog voor de boeg.

Dan horen we of ik ook daadwerkelijk word aangesteld voor de nieuwe functie.

Al met al ben ik dan 10 maanden bezig geweest, maar heb er nog geen seconden spijt van gehad.

Op naar 2013

En dan nu op naar 2013.

In 2013 beginnen we met de halve marathon van Egmond.

Is toch een loop die ik een keer gedaan wil hebben, en met de steeds hogere inschrijfgelden moest het er nu maar van komen.

In februari keren we traditie getrouw terug naar Apeldoorn voor de midwintermarathon en zullen we dit maal proberen de 27,5 km te volbrengen.

Verder zullen enkele bekende lopen de revue passeren maar ook enkele nieuwe zoals de 20 van Alphen, maar uiteraard zullen we ook weer aanwezig zijn bij de runningplus meeting welke dit jaar wordt gecombineerd met de Ekiden in Rotterdam.

Dan rest mij enkel nog om een ieder fijne feestdagen en een gezond en sportief 2013 te wensen.

©Hardloopgek

Amsterdam (halve) marathon 2012

Amsterdam, ik zou er eigenlijk niet eens lopen.

Maar goed op het forum waar ik kom, www.runningplus.nl, was iemand geblesseerd die wel zou lopen.

Het idee was geboren om zijn startbewijs over te nemen.

Enkele dagen later bleek dat hij helaas het startbewijs al aan iemand anders had overgedragen.

Maar ja ik had er al een heel klein beetje mijn zinnen gezet om daar te lopen, dus een oproepje op de site van de Amsterdam marathon geplaatst.

Dit ging mij niet vlug genoeg, dus heb ik gebruik gemaakt van twitter en binnen een reactie van iemand die zelf helaas niet kon lopen.

Op zaterdag 20 oktober ben ik met de oudste op en neer geweest om mijn startnummer op te halen en ook meteen een paar Mizuno klompen (pantoffels).

Op zondag zin we met het gehele gezin afgereisd naar Amsterdam waar we lekker ruim van te voren waren.

Nog even snel een rondje over de expo gedaan en ook voor moeders de vrouw een paar klompen gescoord.

Hierna heb ik mij buiten op mijn gemak omgekleed met nog een goede 40 minuten te gaan tot de start.

Om het niet te koud te krijgen hadden we maar een regen poncho aangetrokken tegen de wind.

Vanaf sporthallen Zuid op ons gemak richting de startvakken gegaan waar onze wegen zouden scheiden.

Zij zou met de kids lekker naar het Vondelpark gaan zodat deze ook nog even konden spelen en ze een gelegenheid in de buurt hadden waar ze warm en droog konden zitten mocht dit nodig zijn.

Het startbewijs wat ik had was voor het gele startvak welke was bedoeld voor lopers die ergens rond de 2 uur zouden lopen.

Nu was dit niet mijn bedoeling, maar goed als je een startbewijs later overneemt heb je niets te kiezen en doe je het daarmee.

Ik had ergens voortijds de stille hoop onder de 1:35 te duiken, een tijd die misschien wel te ambitieus was maar toch.
Vanaf de start heb ik mij in het begin vooral bezig gehouden met het vinden van een goede plek.
Ik had er geen rekening mee gehouden dat dit direct zou gebeuren gezien de grote aantal deelnemers.
Vaak merk je dat bij dit soort evenementen je de eerste 2 km bezig bent om je ritme te vinden in de drukte, hier had ik dan ook totaal geen probleem mee.

Maar de praktijk wees anders uit, op zich zat het tempo er wel aardig in maar ik moest te vaak op de rem.
Dit kwam door de drukte maar ook door van die ongeleide projectielen die kennelijk denken alleen te lopen op zo'n parcours.

Pas na het 4 kilometer punt, je gaat dan al naar de industrie terrein bij o.a. van der Madeweg was er normaal de ruimte.
Op de Joan Muyskenweg ter hoogte van het hotel kwamen we de eerste drankpost tegen.
Mijn idee was om in ieder geval 1 bekertje iso-lemon te scoren en water.
Dit ging hier helaas niet gebeuren, want het was druk en de post was naar mijn idee veel te kort.
Het kan natuurlijk zo zijn dat ik in Brussel ben verwend met lang gerekte verzorgingsposten, maar dit was echt niet te doen.
Uiteindelijk 1 beker water weten te scoren en hier dan maar genoegen mee genomen, ik dacht toen al als ik dit van te voren wist dan had ik mijn bidon mee genomen....

Via de van der Madeweg en Spaklerweg gingen we richting Oost.
Hier had je aardig de ruimte en kon je goed je eigen ritme pakken, met af en toe uitwijken maar daar kan ik nog wel mee leven.
Met tijden as ik niet "meer" bezig want daarvoor was het wel erg druk en had ik toch in de eerste 5 km redelijk moeten toegeven voor mij gevoel.
Ik had het idee dat ik later in de race nog weleens afgerekend kon worden voor het moeten inhouden.

Vanaf de Spaklerweg dus oost in richting de Hugo de Vrieslaan.
Hier had men bedacht dat het slim was om de verzorgingspost te plaatsen op het moment dat men van 2 banen naar 1 baan moest.
Dus wederom tempo eruit en zoeken naar de gaatjes, ik had hier dan ook niet de intentie om water of iets te pakken want daarvoor was het te druk.
Richting het einde toch nog een gaatje gevonden om een bekertje te pakken.
Maar wat was dit een slechte actie zeg, helemaal voor een stad als Amsterdam.
Wat maakt dat ene stukje extra afzetting nou uit zou je denken!

Na deze post wederom me ritme terug moeten vinden en konden we door richting de Insulindeweg.
Ik wist van het kaartje dat we hier ter hoogte van het Flevopark zouden afbuigen om een lange "rechte" streep te maken richting het Vondelpark.

Via de Zeeburgerdijk, Mauritskade en Stadhouderskade gingen we richting het Vondelpark.
Op de Zeeburgerdijk ter hoogte van de Roomtuintjes was wederom een post.
Wederom aan een kant, gelukkig stonden er wel mensen met traytjes water aan de andere kant .
Door de rukte besloot ik ober de trambaan te gaan en hierdoor de mensen die tegenover de kramen stonden aan de verkeerde kant te passeren.
Een oplettende jonge dame zag dit en reikte mij als nog een beker water aan.

Zoals gezegd via de Mauritskade richting de Stadhouderskade.
Hier kreeg je nog even fijn een tunneltje mee, maar goed die hoogte verschillen konden we nog wel hebben.
De benen voelden nog goed en ondertussen kon ik wel gewoon mijn eigen tempo lopen.
De Maurtistkade laten we dan ook snel achter ons en de Stadhouderskade gaat ook lekker vlot.
Net voor de volgende verzorgingspost loop ik achter een man die in het kort loopt.
Deze man heeft onder zijn oksels een witte schuimlaag die je het best kunt vergelijken met het kwijl van een enthousiaste hond., deze heb ik dan ook maar snel ingehaald want erg smakelijk zag het er niet uit.

Bij de verzorgingspost deelde ze ook gelletjes van AA uit waarvan ik er ook een heb gepakt.
Ik heb hiervan een aangenomen en vervolgens bij mij gehouden.
Want ik heb persoonlijk nog nooit gebruik gemaakt van deze dingen en wilde ook niet het risico lopen dat ik de laatste 4 km moest staken of over mij nek zou gaan.

Vanaf de Stadhouderskade het Vondelpark in.
Hier zou ergens mijn support staan.
Even voor het 19 km punt zitten ze, echter druk bezig met een loper die het kennelijk niet meer trok en waar ook politie bij stond.
Na het park linksaf de Amstelveense weg op richting Stadion.
Bij de rotonde prijkt dan de grote toog met nog 1 km.
Dit blijven toch altijd wel mooie punten.

Net voor het stadion passeer je het 500 m punt en ga je rechtsaf naar het stadion.
In het stadion aangekomen rechtsaf om nog een halve ere ronde over de baan te maken alvorens je finisht.
Met de eindstreep in zicht proberen we nog even aan te zetten, dit lukt maar een sprint is het niet.
Op de streep stoppen we het klokje en lopen we door richting de medailles.
Hierna nog even in de rij om een plastic deken te scoren tegen het afkoelen, want voor je spullen moet je toch echt weer naar de sporthallen.
Op weg naar de uitgang ontvang je nog een flesje iso-lemon en kun je nog water en fruit pakken.

Bij de sporthallen aangekomen heb ik mijn tas gehaald en ben ik naar binnen gegaan om mij om te kleden.
Hierna hebben we de telefoon aangezet om te bellen met de supporters en te horen waar zij waren.
Deze waren nog in het park, dus zijn we die kant op gelopen.
Ondertussen via de Amsterdam Marathon app gekeken wat mijn tijd zou zijn.
Deze gaf een tijd aan van 1:35:42, dit bleek later 1:35:44 te zijn.

Maar hoe dan ook het was wel een verbetering van mijn snelste tijd op deze afstand.

©Hardloopgek

De Dam tot Damloop

Hij is al even geleden, maar dan toch mijn verslag van de Dam tot Damloop.
Normaal gesproken ben ik niet zo laat met een blogje, maar dit keer tja....

De Dam tot Damloop heb ik al enkele keren gelopen en dat maat het misschien wel lastiger om er over te schrijven of toch niet?

Dit jaar zou ik meelopen bij de grote jongens, ik mocht aantreden in het wedstrijd team van de baas.
Ben ik dan zo goed dat ik dit verdien? Ik durf het niet te zeggen maar de baas vond mijn streven kennelijk snel genoeg.

Zondags mocht ik dus al vroeg uit de veren om bij tijds richting Amsterdam af te reizen.
Want de grote jongens lopen niet om een uurtje of 13:00 uur. Nee die starten al om 11:10 uur achter de Echte GROTE jongens.
Ik voelde me wel goed die dag, geen pijntjes of vermoeidheid, mooi weer en gezonde zin of nemen ze dat spanning?
Ik was al lekker vroeg in Amsterdam en moest dan ook eerst nog even me startnummer ophalen en omkleden, hier had ik echt alle tijd voor.
Terwijl ik naar het punt liep waar ik mijn startnummer mocht ophalen waren de vele vrijwilligers nog druk bezig met opbouwen e.d. Dan besef je pas een beetje wat er allemaal voor nodig is om ons ongestoord 10 EM te laten rennen.

Aangekomen bij de locatie waar we de startnummers konden halen was ik uiteraard als eerste en waren ze ook hier nog druk bezig om alles op te bouwen.
Geen nood, een bakje koffie en een beetje kijken naar de omgeving doet de tijd wel doden.
Langzaam aan druppelen de mensen binnen en stijgt de spanning een beetje.
Want tja dit zijn de mannen en vrouwen die snel lopen en vermoedelijk tijden zullen noteren die ik niet eens durf te dromen.
Even kwart voor elf ga ik in rustige looppas richting startvak en maak mij klaar voor de loop.
Terwijl ik in het startvak klaar sta begint het zonnetje door te breken, iets waar ik niet direct blij mee was.

Om 11.10 uur klinkt het startschot en weg zijn we.
De eerste meters gaan in hoog tempo, niet het tempo dat ik ga volhouden dus gas eraf.
In de tunnel concludeer ik dat de 1e km best rap is gegaan en kies ervoor de klim iets rustiger te doen.
Tijdens het rennen in de tunnel hoor ik het ineens......
Et geluid van al die duizenden voeten, dat cadans! Alsof er aan het einde van de tunnel een menigte klappende mensen staat.
Echter word dit geluid niet harder, maar wat een onwijs mooi geluid is dat zeg.

In de eerste 5 km merk ik dat ik best hoog zit in mijn tempo en probeer dit af en toe wat af te remmen, want ik moet 16 km rennen en niet maar 8 of 10.
Na 5 km merk ik dat het tempo toch nog steeds hoog ligt en dat de rem erop gooien minder prettig voelt.
Dus kies ik ervoor om door te gaan in wat goed voelt en wel te zien of dit ook haalbaar is.
In het ergste geval kak ik op het zwaarste / saaiste punt in (dit is voor mij toch nog steeds tussen de 10 en 14 km op dit parcours).

Ook de opvolgende kilometers gaan goed.
Zo af en toe voelt het wat zwaarder en bekruipt het gevoel dat het tempo inzakt.
Als dit al gebeurde was dit dusdanig minimaal dat dit voor een nette eindtijd "nog" niet uitmaakte.
Op de verlengdestellingweg voelde je het zonnetje erg goed, mede door de zwakke wind die van opzij kwam.
Aangekomen op het 12,5 km punt begin ik het tempo wat op te voeren, want een korte berekening leert mij dat dit noodzakelijk is om misschien nog in de buurt te komen van een tijd net onder de 1:10:00

Tot aan KM punt 14 is dit tempo soms lastig te handhaven maar ligt in ieder geval hoger als voor het 12,5 km punt.
Zodra je KM punt 14 hebt gehad kom je weer in de echte bewoonde wereld van Zaandijk en word je door het publiek gedragen.
Hier blijft het tempo lekker en af en toe een blik op het horloge leert me gaande weg dat die tijd van net onder de 1:10:00 niet echt haalbaar meer is.
Aangekomen bij de Burcht moesten we even goed opletten want daar zouden mijn fans staan.
In de bocht voor het podium van een zorgverzekeraar stonden ze dan, ik spotte hun eerder dan zij mij.
Dus in het aanlopen alvast een armpje omhoog, want tja dat wijkt toch af van het normale en ook zij zien mij.

Even zwaaien en hopen dat we nog een beetje normaal op de foto staan gaan we door naar de Dam.
Na Km punt 15 en de aktie foto door de bocht voor de laatste, altijd verschrikkelijke, brug om de laatste meters af te leggen naar de finish.
Een blik op het horloge laat zien dat we de 1:10:00 al hebben gepasseerd maar een verbetering van mijn PR van het jaar ervoor zat er nog steeds in.

Dus niet zeuren en aanzetten, of dit nog is gelukt durf ik niet te zeggen maar ik kwam wel moe maar voldaan over de finish met een eindtijd van 1:10:32
Het jaar ervoor noteerde ik nog 1:11:17, dus ik was dan ook zeer tevreden want een tijd van 1:10:00 of lager is voor mij een tijd die ik enkel loop op een HELE goede dag.

Na te hebben omgekleed zijn we naar de positie gegaan waar de fans stonden en hebben we gewacht op de vele collegae die nog zouden komen en uiteraard op Wesley die 's middags startte.

©Hardloopgek

Zeebodemloop nieuwe stijl!

Zaterdag 2 juni was de zeebodemloop in een vernieuwd jasje.
Men had het parcours aangepast, wat zonder twijfel een verbetering was en de afstanden.

Ik zou de 10km doen en net zoals de Station tot stationloop was het even onzeker.
Maar ondanks dat de stationloop een martelgang was had ik geen last meet van mijn scheen.

Vandaag laat wakker, want we gingen er ook laat in.
Gelukkig was ik ook redelijk snel wakker en kon ik na mijn koffie me omkleden.
Hierna richting de start locatie die op 10 minuten van mijn huis is en in rustige looppas toch zeker 6 minuten in beslag neemt.
Wesley was er al dus ik haalde mijn startnummer op.

Om 12:00 uur was de start van de 10 km.
Ik had nog geen idee van wat ik zou doen, want tja het is een nieuw parcours.
Ondanks dat ik alle onderdelen en stukken hiervan ken omdat ik er regelmatig mijn trainingen op en over loop.
Dit maakte ook dat ik wist dat het geen vlak parcours is!
Een tunneltje, halve brug opgang, een klim de oude vuilnisbelt op en vlak voor de eindstreep wederom een brug.

De eerste km voelden de benen, vooral de bovenbenen, zwaar.
Maar na km 1 gaf mijn nike horloge een doorkomst van 3:55 aan en de benen die voelden niet zo zwaar meer.
Zonder overleg met Wesley besloot ik door te gaan en te zien waar het schip zou stranden.
Ik wist dat Wesley niet als een dolle mee zou gaan als dit niet goed voelde.

Op het 2 km punt kwam de eerste klim de halve fietsbrug op.
Hier bestond de mogelijkheid dat mijn trouwe supporters aanwezig zouden zijn, maar dit was niet het geval.
Van hieruit gingen we via het bos door, hier liep ik in een mooi groepje qua tempo.
Na het 4 km punt staken we de dreef over richting het deel van het parcours wat voor een groot deel over het parcours van de NK veldloop.
Eerst het 5 km punt met een water / sponspost en dat was niet verkeerd want in het zonnetje was het nog aardig warm.
Via het bedrijven terrein weer het bos in op weg naar de oude vuilnisbelt.
Voor deze klim stond een jongedame van de organisatie die heel vriendelijk zij na de berg is een verversingspost!
Nu weet ik dat die "berg" niet heel kort is, dus dat kan een nekken breker zijn.

Tijdens de klim ging de ademhaling omhoog net zoals de hartslag, maar halverwege is het even een soort van vlak waardoor je de gelegenheid heb de boel te herstellen.
Dan volgt er nog een korte klim en ben je alweer boven op de berg, klinkt zo wel erg makkelijk trouwens.
En na de berg inderdaad een water en sponspost!

Via het NK veldloop parcours gingen we weer terug richting de dreef om nog eenmaal over te steken.
Deze ruime km werd opgefrist door wederom een water / sponspost.
Hierna was he nog even een klein stukje door het bos langs mijn woonwijk.
Hieruit gekomen zaten dan de trouwe fans te wachten.
Sidney had nog een bloemetje geplukt welke ik niet tijdens het rennen maar bij de finish in ontvangst heb genomen.

Hier lag ook het 9 km punt en mijn klokje piepte dan ook voor de 9e keer.
Tempo was weer wat omhoog gegaan de laatste km's, of moet ik zeggen is 3 km iets ingekakt, en de totaal tijd gaf weer dat een verbetering van mij PR eventueel mogelijk was.
Maar er lag in die laatste km nog wel een fietsbrug, dus nog even wachten met voorspellen eerst die brug op.

Boven op de brug de conclusie kunnen trekken dat een verbetering hoogst waarschijnlijk plaats ging vinden, alleen was de vraag met hoeveel tijd / seconden?
Dus hup de brug af en op naar de finish en het publiek.
Nadat we de finish hadden gepasseerd en 2 bekertjes water tot ons hadden genomen hoorde ik de spreker de naam van Wesley uitspreken.
Dus hem onthaalt met een bekertje water en toch even sorry gezegd.

Dit was niet nodig, maar toch wel zo netjes.
Wesley had een dikke PR want hij hoopte wel ergens rond de 48 minuten te lopen.
Dit werd een mooie 44:34 en ik.... Volgens mijn klokje waar ik nog even op moest kijken had ik 42:12 genoteerd. Later bleek mijn officiële tijd 42:11 te zijn.

Dus een verbetering van mijn oude PR gelopen in 2011 in Leiden van 42:35 heb ik met 24 seconden mogen verbeteren en dat in mijn eigen stad.

Mijn mening over het nieuwe parcours van de zeebodemloop!
Een en al vooruitgang en een aanwinst voor Lelystad en hardlopend Nederland.

Is er dan geen winst meer te behalen?
Ja zeker wel, zo zou er nog heel veel winst behaalt kunnen worden in het aankleden van het evenement.
Denk aan hier en daar een bandje langs het parcours, een spandoek wedstrijd of iets dergelijks zoals bij de dam tot damloop!
Proberen, hoe moeilijk ook, van de omwonende waardoor er op meer plekken publiek staat (iets wat bij het NK veldloop lukte op sommige plekken)
Bij de start / finish locatie misschien iets voor de supporters om het aantrekkelijke te maken...

Maar al met al is er een goede stap gezet door de aanpassingen in het parcours en hoeft men zich daar de komende jaren niet druk om te maken.

©Hardloopgek

Zandvoort #circuitrun 2012

Vandaag stond de circuitrun van Zandvoort op het programma.
Een loop die zich op het gebeid van parcours echt kan en doet onderscheiden van de vele andere lopen.
Ook een loop die ondanks dat dit de 5e editie was nog verbeter punten heeft.

Maar goed die punten komen gewoon terug in mijn verhaal.
Een dag die eigenlijk een familie uitje zou zijn werd een dag met alleen Wesley mijn hardloop maatje.
Alles en iedereen in huis is ziek geweest of was dit nog en ik bleef tot op heden gelukkig gespaard.

Al vroeg gingen we met de trein naar Zandvoort zodat we rustig aan konden doen en genieten van alles.
Al om 10:49 uur waren we in Zandvoort, dus eerst maar eens langs bij moeders die er met haar zussen was voor een weekendje.
Na een bakkie te hebben gedaan gingen we richting het circuit.

Voor mij alweer de 3e keer en voorlopig de laatste keer, voor Wesley de eerste keer Zandvoort.
Onderweg naar het circuit al kunnen aanschouwen dat het strand er goed bij lag en dit met de wetenschap dat het water zich nog verder terug zou trekken.
Op het circuit aangekomen even rond gekeken en nog even een collega en haar man tegen het lijf gelopen.

Een klein uurtje voor we van start mochten maar besloten ons om te kleden en de tassen in te leveren.
Hierna rustig richting de pitstraat en gewacht tot we het vak in mochten.
Zodra de deur open ging zijn we naar binnen gegaan en hebben we heerlijk in het zonnetje gewacht op het moment dat we mochten starten.

Om 13.15 uur was het zover, ons vak mocht van start.
Ik had besloten om te kijken of ik mijn tijd van het jaar ervoor 56.51 en toen voelde ik dat goed.
Na het startschot vertrokken en al bij de 1e km kon ik vaststellen dat ik, zoals elke keer, te hard was gestart want het klokje gaf 4 minuten rond aan........
Gaande weg de snelheid wat laten inzakken en rond de 4 km zaten we op de gewenste snelheid.
Het circuit verliep lekker, de eerste 2 km eigenlijk alleen de lopers om me heen van mijn eigen startvak.
Na deze kilometers haalden we de achterblijvers van het vak voor bij en werd het gaande weg wat drukker.
Ter hoogte van de 4 km draai je het circuit af en ga je op weg naar de hoofd uitgang.

Hier staat zo rond de 4,5 km de eerste verzorgingspost, welke al de jaren dat ik mee loop al te kort is.
Ondanks dat hij aan 2 kanten staat is hij te kort voor de hoeveelheid lopers er op af komen, deze zouden ze in mijn ogen echt moeten verlengen. Gelukkig lukte het me om hier een bekertje water te bemachtigen al moest ik ervoor wel bijna stilstaan.

Hierna door naar het strand, tempo zat goed en de gewone tijd op het circuit hielden we vast.
Op het strand was het genieten, er was een brede strook van perfect hard zand beschikbaar om de 2 km af te leggen.
Natuurlijk moest je eerst door het al omgeploegde mulle zand naar die strook komen, maar dat gaat altijd wel goed.
Op het strand stond een on officiële waterpost waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt.
Ergens rond het 6 km punt stonden mijn tantes en mijn moeder om me aan te moedigen, altijd leuk want normaal heb ik mijn trouwe fans mee.
Het strand zit er met zo een perfecte strook zand zo op en dan komt HET!!!!!!

HET "ergste" stuk van het parcours.
Door het mulle zand naar DE klim om het strand af te komen.
Hier is het altijd een gevecht met de lopers die gaan wandelen en de bordjes kennelijk niet hebben gezien maar ook tegen die stijlen opgang.
Als je eenmaal boven bent moet ik altijd weer even acclimatiseren!
Weer even terug komen in het ritme, de ademhaling weer terug brengen naar normaal en dat zware gevoel uit de benen krijgen. Geef het 10 a 15 seconden en je bent er weer weet ik uit de voorgaande edities.

Even hierna ga je naar het 8 km punt met verzorgingspost 2, en je raad het al het zelfde probleem.
Hier is het mij dan ook niet gelukt om een beker water te pakken te krijgen, iets wat met het weertype van vandaag wel erg welkom was en eigenlijk ook nodig.
Van hieruit gaat het parcours richting het dorpshart waar het op de soms wat smallere stukken soms zoeken is naar ruimte om je tempo te behouden, want men wil graag allemaal de kortste route nemen.
Op zich niets mis mee, maar lopers die als een sloopkogel van links naar rechts schieten ben ik geen fan van.

Als je eenmaal het gezellige centrum door bent en arriveert bij het station heb je nog een kleine 2 km te gaan en kun je veel al lekker doorlopen.
Net voorbij het 11 km punt stond mijn moeder weer met haar zussen en hebben zij mij voor de laatste maal aangemoedigd.
Je gaat het circuit op via een andere opgang dan de hoofd ingang en hier moet je door een tunnel welke door het duin gaat. Dit is altijd even inhouden want deze is zo breed niet.
Maar goed dat hoort bij het parcours en is niet anders te doen.

Weer op het circuit aangekomen heb je nog een goede 500 meter te gaan, die laatste loodjes die soms wel de zwaarste zijn.
Want je ziet die finishboog, maar dichterbij komen doet deze nooit snel genoeg.
Maar uiteindelijk is hij toch daar en dan mag je het klokje stil zetten. Even een blik en dan zie je dat je een PR hebt mogen noteren.

Wat mijn tijd was:

Naam	Remco de Pruis
Woonplaats	Lelystad
Afstand	12 kilometer recreatie
Categorie	Mrecr
Totaal plaats	193 / 5591
Categorie plaats	187
Snelheid	13,564 km/uur
4 kilometer	17:12
8 kilometer	35:07
Netto tijd	53:05

Volgend jaar zijn we er hoogst waarschijnlijk niet bij, maar ik ga iet roepen dat ik er nooit meer zal lopen.
Want naast die kleine verbeter punten is dit een loop met een uniek parcours die niet snel zal worden evenaart.

©Hardloopgek