Halve Marathon van Hoorn!

De maand juni is alweer aangebroken en dit jaar voor mij geen zeebodemloop, maar Hoorn.

Ik had hem al eerder voorbij zien komen en dus bedacht dat dit ook weleens een leuke was om te lopen.
Wesley en ik zouden hier ook de Halve Marathon lopen!

Vandaag vertrokken we traditie getrouw weer vroeg.
Het weer was mooi, zo mooi dat ik toch ook maar me singlet in mijn tas gooide.
Eenmaal in Hoorn aangekomen hadden we alle tijd om ons startnummer op te halen en alvast te genieten van het zonnetje.

Er zou vandaag ook een collega lopen, die sinds lange tijd weer eens een halve zou lopen.
Dus ook een beetje opletten of we deze voorbij zien schuifelen.
En die zagen we, hij was zenuwachtig en voelde zich niet geheel fit.
Ik wuifde het weg als gezonde spanning, maar dat wilde hij toch niet geloven.

Langzaam aan liep de tijd door en kwam de start in het zicht.
Dus rustig omkleden, tas inleveren en nog wat mensen kijken.

We zouden om 10.30 uur starten, dus rond 10.15 rustig aan in het startvak gaan staan.
Wesley wilde wederom voor een PR gaan!
Hij wilde nu onder die 1.40 duiken, dus ik wenste hem veel succes.
Want ik ging wel zien waar het schip zou stranden want na een dagje vrijwilliger spelen bij de Zeebodemloop  was ik er nog niet zo zeker van wat het lichaam wilde.
Ik had voor mezelf dan ook bedacht dat Wesley het tempo mocht bepalen.

Nadat we met een luide knal van het kanon waren  weggeschoten gingen we op pad.
Het eerste deel was  het zoeken naar je tempo en ruimte.
Er zijn nu eenmaal lopers die gewoon doen wat ze willen en niet op of omkijken of er toevallig nog iemand anders loopt.
We gingen van start in de richting van het centrum waar we een mooi rondje maakte.
Dit zijn de mooiste rondjes, oude gebouwen met veel karakter stonden als toeschouwer langs het parcours.
Ik had eerlijkheidshalve verwacht dat de winkels wel open zouden zijn om zo nog meer sfeer te creëren, maar dit was niet zo.

Na een ronde door het historische centrum vervolgde we onze weg over een fietspad weg van Hoorn.
Wel liepen vol in de zon, maar veelal vergezelt door een heerlijk verkoelend windje.
Na 5 kilometer sloegen we af en zette we koers richting de dijk en ook de eerste waterpost.

Ik had al vanaf het begin zware benen en gaf dan ook bij Wesley aan dat er van mij geen echte versnelling verwacht hoefde te worden.
We liepen toen al de gehele tijd rond de 13 km/h dus echt te klagen hadden we niet.
En voor Wesley best een snelle start die ik toch stiekem probeerde te handhaven in de hoop dat dit tempo vast gehouden werd.

De eerste waterpost was ik erg blij mee, want dat zonnetje deed zijn best.
Ze hadden zowel water als sponsen en ook fruit.
We zaten nu op de dijk en volgde deze als het goed is tot het keerpunt.
Bij Schellinkhout liepen we even door het dorp waardoor er ook weer wat meer mensen langs het parcours stonden.
Nadat we Schellinkhout achter ons hadden gelaten liepen we weer de dijk op.
Hier zou de weg afbuigen waardoor je in de verte, recht voor je, lopers zag!

Ik dacht op dat moment nog "moet ik daar nog helemaal heen" en op dit zelfde moment zegt Wesley nog je moet niet naar voren kijken.
Maar die bocht ging gelukkig sneller dan verwacht.
Naast het ver gezicht op waar je naartoe moest had je uiteraard ook prachtig zicht over het water met allerlei bootjes.
Het nadeel van het mooie weer en een mooie locatie is dat er ook andere sportbeoefenaars op uitgaan.
En dan heb je dus ook te maken met wielrenners, die als je het mij vraagt op sociaal gebied nog wel het een en ander kunnen leren.

Eenmaal aangekomen bij het 10 kilometerpunt zag ik links in de berm een bordje staan.
Toen ik omkeek stond hier 13 kilometer op, altijd handig om te weten i.v.m. de terug weg.
Tevens keek ik vooruit in de hoop de kramen van de volgende waterpost te zien!
Maar die lieten nog even op zich wachten.

Wel kwamen de eerste lopers alweer terug.
Uiteindelijk net na het 11 kilometerpunt en vlak voor het keerpunt was daar de 2e waterpost.
Deze passeerde je en nog geen 2 minuten later passeerde je hem weer.
Dus op zowel de heen als de terugweg pakte ik water en een spons.
Ondertussen zat het tempo er nog steeds lekker in, maar goed nu moesten we terug en zouden we meer en langer last hebben van wind tegen.

Op de terugweg uitkijkende naar mijn collega die samen liep met zijn loopmaatje.
Hij zou met haar lopen, dus op haar tempo en gokte op een 10 km/h.
En zo geschiede want rond het 10 kilometerpunt passeerde we elkaar en hebben we ze nog even woordelijk aangemoedigd.
Wij liepen ondertussen dus weer terug en hadden vaker de wind tegen.
Niet onwijs hard, maar wel hard genoeg om je uit te putten.

Als we af en toe bij een groepje liepen maakte ik hier ook dankbaar gebruik van door even in de luwte te lopen.
Maar zowel ik als Wesley konden niet de rust vinden om bij zo een groepje te blijven.
Toen we eenmaal het 15 kilometerpunt hadden bereikt stonden geen bordjes meer met de totaal afgelegde afstand, maar de totale afstand tot de finish.

Net voor het 16 kilometerpunt zei ik tegen Wesley dat als hij nog wilde versnellen dat hij dat vooral moest doen, ik ging het niet meer voor elkaar krijgen om nog 5 kilometer een hoger tempo te lopen.
Hij wilde dit "nog" niet en zo liepen we nog samen verder.
Ergens vanaf kilometerpunt 17 haalde we een loper in die kennelijk bij ons aanhaakte en zo ook uit de wind kon lopen.
Toen we eenmaal vanaf de dijk linksaf sloegen richting Hoorn bedankt hij ons alvast voor het schuilen.
Iets wat uiteraard geen probleem is, want wij liepen toch wel.

Toen we nog 2 kilometer hadden te gaan zag ik zo nu en dan op mijn klokje dat het tempo toch wel iets omhoog was gegaan.
Zolang dit lukte hielden we het maar zo.
Soms pakte Wesley weer even over en zette hij een stapje erbij.
Ik ben dan ook wel weer zo dat ik hem niet van me weg kan laten lopen en dus ook dat extra stapje erbij zet.

Eenmaal het historische centrum ingedraaid zette Wesley nog eens aan.
Ik moest wel mee, want nu lossen betekende waarschijnlijk het mentale einde.
Op een gegeven moment zag ik in de verte het kilometer bordje en zei tegen Wesley dat we nog niet in de laatste kilometer zaten en merkte dat de versnelling niet nog meer werd doorgevoerd.
En daarbij die nieuwe PR zat er toch wel aan te komen voor hem.

Uiteindelijk kwam daar die eindstreep in zicht.
Een echte versnelling zat er niet meer in, maar wel zette Wesley er weer en stapje extra bij.
In de laatste 150 a 200 meter besloot ik even flink aan te zetten en het maximale eruit te gooien.
Omdat ik achter Wesley liep moest ik hem voorbij en kon ik hem dan ook aantikken en reageerde hij hierop.
Met een ware eindspurt kwamen we over de streep met een dikke PR voor hem en een mooie tijd voor mij.

  

21,1 km

   

01:37:39

   

12,96 km/u

   

1498 kcal

Ik was voor dat moment op en klaar, Wesley voelde zich goed en fit.

Na wat uit hijgen en water te hebben gedronken een plekje langs het parcours gezocht om te wachten op mijn collega en zijn loopmaatje.
Deze nog even over de streep geschreeuwd en gefeliciteerd met geleverde prestatie alvorens wij richting omkleed locatie gingen!


©Hardloopgek

Stoomtramloop Medemblik > Hoorn

De stoomtramloop was een loop die ik mede had uitgekozen omdat deze ook leuk is voor de supporter.

'S ochtends vertrokken we naar Hoorn, de plek waar er ook gefinishd zou gaan worden.
Hier heb ik bij de stoomtram mijn startnummer en supporter kaartjes opgehaald.
Vervolgens hadden we nog even de tijd om bij de stoomtram en de werkplaats te kijken voordat we moesten instappen.
Om 10:20 uur vertrokken we voor een rit van ruim een uur.

In de stoomtram zat ik nog volop te gapen en doen, dit kwam door 2 lange en drukke dagen op het werk.
De rit met de stoomtram was erg leuk en viel al helemaal in goede smaak bij de kids.
Aangekomen in Medemblik hadden we ruim de tijd om om te kleden, koffie te drinken en de overige wagons van de stoomtram eens te bekijken van binnen.

Start van de halve marathon

Om 12:10 was het zover, de start.
We zouden enkel een bruto tijd verkrijgen aan het eind want men werkte niet met registratie bij de start.
Dit maakt dankzij de sport horloges niet zo heel veel uit, die netto tijd klokken we zelf wel.
De start verliep lekker, kon een mooi tempo vinden, en de starten waren lekker ruim.
Het tempo wat ik te pakken had lag tussen de 12,5 km/h en de 13 km/h, ik had bedacht om ergens rond de 12,5 km/h te willen lopen dus dat was wel oke.
De eerste kilometers verliepen lekker, parcours voerde ons door mooie oude straten maar ook nieuwere wijken.
Na 4 km stond er al een waterpost waar ik dankbaar gebruik van maakte, want ondanks het windje wat we veelal van voren kregen was het wel warm in de zon!

De supporters konden ervoor kiezen een fiets mee te nemen met de stoomtram en dan mee te fietsen, een supporters bus te nemen of wachten tot de stoomtram terug ging.
Als je wachtte op de stoomtram dan miste je, kennelijk, de finish.
Maar als je de bus nam dan stopte je bij 't Twisk om de lopers aan te moedigen en was je op tijd bij de finish om de lopers van de halve marathon te zien finishen.

Ergens rond de 5 km liep ik achter een loper die een mooi tempo liep, ongeveer 12,9 km/h, en besloot hier achter te gaan hangen.
Op het 6 km punt stond de supporters bus en stonden de supporters aan beide zijden van de weg opgesteld om hun loper / familie lid aan te moedigen.

Doorkomst 6 km punt

Hier liep ik nog lekker en kon ik mijn voorganger ook gewoon volgen.
Vlak na het 6 km punt voelde ik dat de geen die ik volgde zijn tempo ging versnellen.
Een blik op mijn horloge leerde ook dat het tempo was opgevoerd naar 13,1 km.
Een tempo die ik zou moeten kunnen lopen, maar niet vandaag en al helemaal niet rond de 7 km al.
Ik ben nog even blijven hangen tot ik een andere loper bijhaalde en heb toen het tempo weer iets laten zakken.
Ik kon het tempo ook meteen laten zakken, maar dan had ik alleen gelopen in een gat en dat is niet altijd bevorderlijk.
Voor het 8 km punt stond alweer de 2e water en nu ook sponspost, dus hier hebben we dan ook weer dankbaar gebruik van gemaakt.
Het parcours voerde ons en had ons al gevoerd langs leuke en oude huisjes, mooi landschappen en prachtige boerderijen.

Vanaf het moment dat de geen ik volgde ging versnellen en ik hem had losgelaten ben ik mijn eigen tempo gaan lopen.
Dit hield helaas ook in dat ik soms bewust de keus moest maken om een gat in te lopen en te hopen dat ik de volgende lopers wel weer bij haalde. Dit lukte dan ook met enige regelmaat.

Aangekomen bij het 14 km punt kregen we het zwaar.
De lange en drukke dagen ervoor ging ik voelen en ook het feit dat ik toch iets te weinig had gegeten.
Dit kan gebeuren dus we gaan gewoon door en hopen dat het een dipje is die we er uit weten te lopen.
Net voorbij het 15km punt kwam het ergste stukje van het hele parcours, we liepen over een fietspad in de zon langs een groen heg!
Achter deze heg lag een openlucht zwembad wat HEEL duidelijk te horen was, wat een mentale kwelling!
Gelukkig lieten we dit snel achter ons en konden we km 16 al bijna begroeten.

Kilometer 17 hier werd het zwaar de klad kwam erin.
Daarvoor kon ik de km tijden nog binnen de 5 minuten houden.
KM 17 lukte dit ook nog, maar met moeite.
De laatste 3 km waren afzien, ik was redelijk op en heb er serieus over nagedacht om te gaan lopen.
Na deze gedachte bedacht ik mij ook meteen dat ik dit niet wil en gewoon door ga, desnoods een tandje lager.
Dus in de laatste 3 km heb ik het tempo er iets uit gehaald en kwamen mijn km tijden dan ook net boven de 5 minuten uit.
Aangekomen bij km 20 hoor je de speaker al die bij de finish staat maar weet je ook dat je nog 1,1 km moet!
Eindelijk aangekomen bij AV Hollandia ga je het terrein op via een achterdeurtje en kom je op de baan.
Dan moet je dus gewoon nog 85% van die baan afleggen voordat je over de finish bent en de keus kan maken om ter aarde te storten!
Een sprintje of versnelling zat er niet meer in, een glimlach bij de fotograaf volgens mij ook niet meer en ook mijn armen kreeg ik niet in de lucht toen de speaker mijn naam omriep en mijn trouwe supporters mij aanmoedigden.

Nog een goede 200 meter

De eindstreep!
Er stonden letterlijk achter de streep 2 kids die flesjes sportdrank uitdeelde en deze nam ik met veel plezier aan.
Daarna na de jonge dame die de chip los knipte, als je die met een tie-wrap vast had zitten.
De organisatie had geen medailles maar je kon wel een stukje kaas als aandenken mee krijgen en je krijgt een actie foto toegezonden na de loop.
Nadat we dus binnen waren en alles hadden ingeleverd en in ontvangst hadden genomen ben ik naar de plek gelopen (lees gestrompeld) en heb ik mij daar ter aarde gestort om mijn sportdrank op te drinken en te goed te doen aan ongeveer alles wat er aan eetbaar spul mee was genomen ;p
Mijn lieve schat had bij de finish nog een prachtig functioneel shirt van deze loop gekocht die ze voor maar €5,- te koop aanboden.

En mijn tijd!
Bruto: 1:42:08
Netto: 1:41:56 (zelf geklokt)

Dus al met al ben ik niet ontevreden over mijn gelopen tijd!

En wat betreft de loop kan ik hem zeker aanbevelen.
Een leuke loop die je langs mooie plekjes voert en ook leuk is voor je trouwe supporters door onder andere de rit met de stoomtram!
Want ondanks dat het een verkeersluw parcours is lijkt men in die gebeiden nog respect te hebben en wacht men bijna allemaal om de lopers voor te laten gaan.
En met een stuk of 7 of 8 water- / sponsposten over 21,1km kan je niet anders zeggen dat dit uitstekend geregeld is!
Daarom ook mijn complimenten naar de organisatie en vrijwilligers die dit allemaal mogelijk hebben gemaakt!

©Hardloopgek