Van station naar station!

Afgelopen woensdag was het zover.
De stationsloop van Ommen naar Dalfsen.

De week ervoor was het even onzeker of ik wel kon starten omdat ik tijdens een training moest stoppen i.v.m. een irritatie aan de recherscheen.
Die week ben ik ook geweest voor nieuwe schoenen, iets wat al in de planning stond.
Nadat ik deze had aangeschaft toch 's avonds even een kort test rondje en deze was hoopvol.
Afgelopen maandag een groter rondje en hier bleef een reactie uit, dus konden we van start op de stationsloop.

'S avonds bijtijds weg want we zouden bij de finish locatie in Dalfsen parkeren om met de trein naar de start locatie in Ommen te gaan.
In Ommen aangekomen was het gezellig druk.

We waren aardig op tijd en konden dan ook rustig onze spullen inleveren en nog even wat overtollig vocht achter laten.



De start was om 19:30 uur.
Al bij de start, en eigenlijk de eerste kilometers, stonden er mensen langs het parcours.
Niet onwijs veel maar wel gezellig.

Het parcours bracht ons over verharde padden, langs boerderijen een molen en landschappen.
Het parcours was verkeersvrij en je kon dus ook lekker door lopen.
Iets wat we in het begin ook deden, echter iets te hard.
De eerste kilometers liepen we tijden die voor dat moment veel te hard waren.
Het was ook warmer / benauwder dan ik had verwacht, dus ook dit werkt niet in je voordeel.
Rond het 8 km punt kwam het breek punt.

Ik moest het tempo verlagen of ik nu wilde of niet.
Ik voelde dat mijn bovenbenen vol liepen en zwaarder werden.
Ik heb het tempo er enigszins uit weten te krijgen maar nog niet voldoende.
Ergens richting het 11 of 12 km punt kon ik ongemerkt van Wesley los komen.
Want ik wilde dit expres niet aangeven omdat hij anders ook de snelheid eruit had gehaald.
Ik kon mezelf dwingen om een gaatje te laten vallen en het tempo er nog wat meer uit te halen.
Na ruim 1 km keek Wesley om en ik wenkte hem door te gaan.

De zware bovenbenen waren er nog steeds en ook de onderbenen bleven niet gespaard.
De laatste 4 km was een martelgang, mijn benen wilden niet.
Het was niet mijn dag! Vermoeid en stress kwamen eruit en ik betaalde de prijs tijdens deze loop.
In elke loop heb je lopers die het zwaar hebben, zo ook deze.
Ik vond een mede loper die het ook niet makkelijk had en sloot hierbij aan.
Alsof men dit voelt want zonder dat je met elkaar spreekt kom je tot een samenwerking.

De finish kon mij op een zeker moment niet snel genoeg meer komen.
Mijn mede loper en ik waren ondertussen aan de praat geraakt en tja we hadden allebei onze dag niet.
Opgeven den we niet aan en ik besloot dat mijn dag de dag erop wel zou komen.
Uiteindelijk mocht ik de finish passeren met een tijd van 1:18:09, waar ik op dat moment meer dan tevreden mee was en ben.

De station van stationloop is een leuke loop die je zeker een keer zou moeten doen


©Hardloopgek