De Dam tot Damloop

Hij is al even geleden, maar dan toch mijn verslag van de Dam tot Damloop.
Normaal gesproken ben ik niet zo laat met een blogje, maar dit keer tja....

De Dam tot Damloop heb ik al enkele keren gelopen en dat maat het misschien wel lastiger om er over te schrijven of toch niet?

Dit jaar zou ik meelopen bij de grote jongens, ik mocht aantreden in het wedstrijd team van de baas.
Ben ik dan zo goed dat ik dit verdien? Ik durf het niet te zeggen maar de baas vond mijn streven kennelijk snel genoeg.

Zondags mocht ik dus al vroeg uit de veren om bij tijds richting Amsterdam af te reizen.
Want de grote jongens lopen niet om een uurtje of 13:00 uur. Nee die starten al om 11:10 uur achter de Echte GROTE jongens.
Ik voelde me wel goed die dag, geen pijntjes of vermoeidheid, mooi weer en gezonde zin of nemen ze dat spanning?
Ik was al lekker vroeg in Amsterdam en moest dan ook eerst nog even me startnummer ophalen en omkleden, hier had ik echt alle tijd voor.
Terwijl ik naar het punt liep waar ik mijn startnummer mocht ophalen waren de vele vrijwilligers nog druk bezig met opbouwen e.d. Dan besef je pas een beetje wat er allemaal voor nodig is om ons ongestoord 10 EM te laten rennen.

Aangekomen bij de locatie waar we de startnummers konden halen was ik uiteraard als eerste en waren ze ook hier nog druk bezig om alles op te bouwen.
Geen nood, een bakje koffie en een beetje kijken naar de omgeving doet de tijd wel doden.
Langzaam aan druppelen de mensen binnen en stijgt de spanning een beetje.
Want tja dit zijn de mannen en vrouwen die snel lopen en vermoedelijk tijden zullen noteren die ik niet eens durf te dromen.
Even kwart voor elf ga ik in rustige looppas richting startvak en maak mij klaar voor de loop.
Terwijl ik in het startvak klaar sta begint het zonnetje door te breken, iets waar ik niet direct blij mee was.

Om 11.10 uur klinkt het startschot en weg zijn we.
De eerste meters gaan in hoog tempo, niet het tempo dat ik ga volhouden dus gas eraf.
In de tunnel concludeer ik dat de 1e km best rap is gegaan en kies ervoor de klim iets rustiger te doen.
Tijdens het rennen in de tunnel hoor ik het ineens......
Et geluid van al die duizenden voeten, dat cadans! Alsof er aan het einde van de tunnel een menigte klappende mensen staat.
Echter word dit geluid niet harder, maar wat een onwijs mooi geluid is dat zeg.

In de eerste 5 km merk ik dat ik best hoog zit in mijn tempo en probeer dit af en toe wat af te remmen, want ik moet 16 km rennen en niet maar 8 of 10.
Na 5 km merk ik dat het tempo toch nog steeds hoog ligt en dat de rem erop gooien minder prettig voelt.
Dus kies ik ervoor om door te gaan in wat goed voelt en wel te zien of dit ook haalbaar is.
In het ergste geval kak ik op het zwaarste / saaiste punt in (dit is voor mij toch nog steeds tussen de 10 en 14 km op dit parcours).

Ook de opvolgende kilometers gaan goed.
Zo af en toe voelt het wat zwaarder en bekruipt het gevoel dat het tempo inzakt.
Als dit al gebeurde was dit dusdanig minimaal dat dit voor een nette eindtijd "nog" niet uitmaakte.
Op de verlengdestellingweg voelde je het zonnetje erg goed, mede door de zwakke wind die van opzij kwam.
Aangekomen op het 12,5 km punt begin ik het tempo wat op te voeren, want een korte berekening leert mij dat dit noodzakelijk is om misschien nog in de buurt te komen van een tijd net onder de 1:10:00

Tot aan KM punt 14 is dit tempo soms lastig te handhaven maar ligt in ieder geval hoger als voor het 12,5 km punt.
Zodra je KM punt 14 hebt gehad kom je weer in de echte bewoonde wereld van Zaandijk en word je door het publiek gedragen.
Hier blijft het tempo lekker en af en toe een blik op het horloge leert me gaande weg dat die tijd van net onder de 1:10:00 niet echt haalbaar meer is.
Aangekomen bij de Burcht moesten we even goed opletten want daar zouden mijn fans staan.
In de bocht voor het podium van een zorgverzekeraar stonden ze dan, ik spotte hun eerder dan zij mij.
Dus in het aanlopen alvast een armpje omhoog, want tja dat wijkt toch af van het normale en ook zij zien mij.

Even zwaaien en hopen dat we nog een beetje normaal op de foto staan gaan we door naar de Dam.
Na Km punt 15 en de aktie foto door de bocht voor de laatste, altijd verschrikkelijke, brug om de laatste meters af te leggen naar de finish.
Een blik op het horloge laat zien dat we de 1:10:00 al hebben gepasseerd maar een verbetering van mijn PR van het jaar ervoor zat er nog steeds in.

Dus niet zeuren en aanzetten, of dit nog is gelukt durf ik niet te zeggen maar ik kwam wel moe maar voldaan over de finish met een eindtijd van 1:10:32
Het jaar ervoor noteerde ik nog 1:11:17, dus ik was dan ook zeer tevreden want een tijd van 1:10:00 of lager is voor mij een tijd die ik enkel loop op een HELE goede dag.

Na te hebben omgekleed zijn we naar de positie gegaan waar de fans stonden en hebben we gewacht op de vele collegae die nog zouden komen en uiteraard op Wesley die 's middags startte.

©Hardloopgek