Zo en dan zit je aan de kant!
Had ik op 3 maart nog de 20 van Alphen gelopen in een tijd waar ik best wet tevreden mee was.
Zat ik enkele dagen later aan de kant.
Dinsdag 5 maart wilde ik lekker gaan lopen.
De kinderen weggebracht en hondje uitgelaten klaar om te gaan.
Het was heerlijk weer, zonnetje scheen dan ook volop.
Ik had in mijn gedachte een rondje bedacht welke ik eventueel als het lekker ging nog kon uitbreiden.
Hiermee zou ik ergens tussen de 14 en 17 km rennen!
Ik was de deur nog niet uit, nog geen 500 meter zat er op en het voelde allemaal niet lekker.
Gebeurd wel vaker, wat stram soms besluit ik zelfs even te stoppen om te rekken en strekken als het echt stram aanvoelt.
Zo ook dit keer, na een kleine kilometer even gestopt en even een paar rek en strek oefeningen gedaan.
De stramheid ging over, maar de pijn die ik voelde in mijn linker onderbeen niet.
Dus besloot ik het rondje zoals voorgenomen te laten varen en hem in te korten tot een km of 5!
Tempo er iets uit en dan zou het toch wel goed moeten komen.
Maar helaas de pijn werd niet minder, deze werd dusdanig dat ik wel moest stoppen.
Iets wat ik niet gewend ben en liever niet doe, maar soms is het wel verstandiger.
Ik had er toen pas 3,56 km opzitten! Totaal niet wat ik in gedachte had.
De wandeltocht terug naar huis was lang voor mijn gevoel en af en toe pijnlijk.
Eenmaal thuis was de pijn snel vertrokken.
'S middags mochten we gewoon aan de bak op het werk en hierbij helaas nog twee maal een sprintje moeten trekken.
Iets wat mijn scheen niet leuk vond, maar soms heb je er geen keus in.
Dus rust was wat ik moest houden van mezelf.
Op het werk daar waar mogelijk niet naar buiten, maar gewoon binnen blijven.
Na 6 dagen rusten en koelen was ik er klaar mee.
De pijn was vele malen minder en al helemaal niet continu.
Dus heel dapper voor het eerst in mijn leven in een trainingsbroek en shoft shell jasje op pad.
Want tja als ik moet stoppen wil ik het niet te koud hebben.
Een rondje van net iets meer dan 5 km uitgestippeld waar voldoende escapes in zaten om af te breken of in te korten.
Ik heb de 5 km kunnen volbrengen en dit ging redelijk.
Redelijk omdat je toch geforceerd loopt en elk dingetje voelt.
Vervolgens weer rust en koelen.
Na 2 dagen rust gingen we weer voor een rondje en dit keer zou er een lusje aangeplakt worden.
Zo zouden we 8+ km lopen.
Ook deze gingen wel, de pijn was er niet tot nauwelijks maar er was wel iets.....
Het weekend opvolgend wilde ik als het even kon gaan voor een 10 a 12 km.
Want tja de 23e, nu over 2 dagen, staat de 32 van Kampen op het programma.
Maar het weekend kwam er en ik ging niet!
Waarom niet? Omdat ik nog steeds een "pijntje" had die ik niet kon plaatsen.
Een pijntje die er niet continu was maar zo af en toe voorbij kwam ook in rust.
Ik kan hem het beste beschrijven als een gevoel wat kan duiden op herstel....
Maar toch deed het me twijfelen en besluiten niet te lopen.
Want mijn doel was starten in Kampen en dan uitlopen wanneer mogelijk.
Vandaag was ik er klaar mee.
De drang om te lopen, of misschien beter gezegd de frustratie niet te kunnen lopen maakte dat ik toch ging.
Ik wilde voor mijn eigen gemoedstoestand weten hoe ik ervoor sta.
Dus hup trainingsbroek aan, schoentjes aan en shoft shell jasje.
Ik zou wederom de ronde lopen die ik vorige keer ook deed vanwege zijn escapes en mogelijkheid tot uitbreiding.
Het lopen voelde in het begin goed en lekker aan, alleen al het feit dat je loopt en er niet bij nadenkt was een bevrijding.
Het tempo zat er dan ook onbedoeld direct goed in, beetje te goed misschien wel.
Omdat het goed aanvoelde besloten gewoon te lopen en niet te letten op tempo.
Al meteen in de eerste 5 kilometer wat lusjes aan de route geplakt waardoor ik aan het einde aan een nette 10,23 pijn vrije kilometers kwam.
Wat is dat heerlijk weer lopen, vrij van pijn en zonder te denken over de eventuele pijn.
En dat zonnetje, waar ik heel kort in liep uit het windje langs het water! Onbetaalbaar!
Ik zal in ieder geval een stuk rustiger aan de start staan.
En die 32 kilometer die gaan we opvreten in een lekker trainingstempo!
©Hardloopgek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten