Waarom, tja dat vroeg ik mij op een gegeven moment ook af, maar ik wilde zondags graag lopen.
Naast het feit dat ik wilde lopen moest ik ook werken en wilde ook 's avonds een keer thuis zijn.
Dus op zaterdag middels afstandmeten gekeken wat de afstand was.
Deze kwam op 26 nog wat uit....
26 kilometer! Is dat wel haalbaar dacht ik bij mezelf. Op zich zou ik na 21 kilometer al weer in de bewoonde wereld zijn en dus de hulplijnen in kunnen zetten.
Dus weet je wat we gaan het gewoon doen, dus extra eten mee naar het werk en de loop spullen.
Overdag dus wat extra gegeten en water gedronken en gevraagd of ik om 14:45 weg kon.
Dan zou ik om 15:30 uur op Almere Oostvaarders zijn en ergens 2 en half uur later thuis.
Onderweg naar het station het thuisfront laten weten dat ik het toch ging doen, wist ze natuurlijk allang, en aangegeven hoe laat ik van start zou gaan.
Zij vertelde toen dat ze me tegemoet zouden fietsen en dan met me mee terug fietste.
Ook van mijn loopmaatje kreeg ik een whatsapp of ik het nog ging doen.
Euh ja is wel de bedoeling.... Dan kwam hij me waarschijnlijk wel tegemoet fietsen.
Hartstikke leuk, aangegeven dat het thuis front dit ook ging doen kon hij een keus maken of hij het wel zinvol vond.
Voor vertrek op het werk alvast loopkleding aangetrokken en op naar de trein.
In de trein de gewone broek uitgedaan en in de tas gestopt.
Beneden aangekomen hup rennen, niet te snel want we moeten even, beoogd tempo van 10 a 10,5 km per uur.
Oei dat is toch wel even anders zo die tas, ooit een keer eerder gedaan maar dat was maar 8 km en toen zat er enkel kleding in en geen water.
Na de eerste 2 kilometer redelijk gewend aan de tas, moest ook wel want kon hem moeilijk achter laten.\
Het eerste stuk ging door / langs de Oostvaardersplassen en het Kotterbos.
Hier in de eerste 8 kilometer mogen genieten van het weer, de natuur en de grazers zoals herten die er zijn.
Net voorbij het 8 kilometerpunt komt er iemand mij tegemoet fietsen op een gewone fiets, je ziet er wel veel toerfietsers, dit bleek mijn hardloopmaatje te zijn met zijn kleine man.
Hij had water meegenomen en een appel, alleen die had de kleine man al toe geëigend.
Dit sloeg ik af, had tenslotte water, aqaurius en een banaan bij me.
Ook bood hij aan om me tas te nemen, maar ook dat wilde ik niet want stel je voor dat ik ooit weer op zo een idee kom dan moet ik hem toch ook zelf dragen.
 |
| Net na het 9 km punt |
Op de 9 km besloten even te stoppen om er wat vocht uit te gooien en aan de bovenzijde weer wat vocht in te gooien.
Ik vervolgde hierna mijn weg onder begeleiding richting de Knardijk.
Eerlijk gezegd had ik voor dit punt ook de andere wel al verwacht, maar dat was niet zo.
Nog wel even op de foto gezet, moest wel lachen van Wesley dus dat doen we dan ook.
 |
| Hier vonden we het nog leuk |
Eigenlijk een hele mooie timing, want Wesley had een belletje gekregen van het thuisfront dat ze weer terug waren, dus hij ging mij weer verlaten en reed rechtdoor waar ik rechtsaf ging om mijn route door het bos te vervolgen.
Het volgende obstakel dat we tegen zouden komen was een brug over het water, een die in mijn gedachten toch vele malen dichterbij was dan dat hij in werkelijkheid was.
Al lopend vroeg mijn oudste "papa wanneer ga je beginnen?". Van je kinderen moet je het hebben he.
Rond de 14 kilometer weer even gestopt om wat water te drinken en een halve banaan te nuttigen.
Niet heel ver daarna kwam dan die brug.
Na deze brug kwam het meest saaie stuk, een recht stuk langs een akker en het water met in de verte de eerste bebouwing van Lelystad.
Vanaf hier kreeg ik het steeds zwaarder, de benen werden wat zwaarder en ik vroeg mij af waarom dit me eigenlijk zo een goed idee leek.
Maar goed niet zeuren en doorgaan, richting de bewoonde wereld.
De buurvrouw die gezellig met vrouw lief mee was gefietst, vroeg ergens rond dit punt of ik het nog eens ging doen.
Een vraag waar ik op dat moment echt niet over na wilde denken, eerst maar eens thuis komen.
Des te verder we kwamen des te zwaarder de beentjes werden en des te moeilijker ik het mentaal kreeg.
Ik zocht dan ook elke keer nieuwe doelen uit om naartoe te werken.
Eenmaal de 21 kilometer gepasseerd was ik er wel een beetje klaar mee.
Alles voelde zwaar, de tas was een last en het tempo was voor mijn gevoel verdwenen.
Uit het niets maakte mijn meefietsers de opmerking dat ze het knap vonden dat ik het tempo zo stabiel wist te houden.
Dit gaf een kort gevoel van voldoening, maar dan ook heel kort.
Maar goed we zijn nu toch onderweg dus opgeven zou zonde zijn.
Ja de benen voelde zwaar, maar ik had geen pijntjes die duiden op iets anders.
En zware benen is toch geen reden om te stoppen, zolang je de voetjes nog van de vloer krijgt.
Verder voelde ik mij, naast het feit dat ik het gehad had goed.
Ik was niet draaierig of iets wat kon duiden op zwaar vocht te kort of iets.
Wel had ik minder gedronken dan ik wilden, maar nu nog stopen voor water zou betekenen dat ik helemaal niet meer vooruit zou komen.
In het zicht van de haven aangegeven dat ik het wel fijn zou vinden als ik thuis direct door kon "renen"naar binnen .
Omdat ik er zo doorheen zat wilde ze me eigenlijk niet alleen laten, maar ja wat kon er nu nog gebeuren.
Onder de opbeurende woorden "als ik er over 5 minuten nog niet ben lig ik waarschijnlijk hier ergens" fietste ze toch maar vooruit.
Thuis aangekomen door naar binnen en plof op een stoel.
De rest van de banaan naar binnen gewerkt, aqaurius opgedronken en vervolgens verder aan mijn bidon.
We hadden het gedaan!
Gaan we het nog eens doen? Op dat moment zou ik denk ik eerder NEE zeggen dan ja of misschien, maar nu! Waarschijnlijk wel!
Vervolgens onder de douche gegaan en hierna nog even de honden uitgelaten om toch even in beweging te blijven. Echte spierpijn was gelukkig geen sprake van. Kon zelfs vaststellen dat de benen minder pijnlijk waren dan de schouders (van de tas).
De route die we uiteindelijk hebben afgelegd was 26.6 kilometer in 2:39:17.
| Bron: http://www.looptijden.nl/mijn/tijden/details/550437 |
Vervolgens heb ik heerlijk op de ban onder het genot van een biertje de herhaling van de CPC loop gekeken.
©Hardloopgek
Geweldig gedaan en zeker met een tas op de rug. En wat een mooie omgeving, diepe buiging goed gedaan en leuk verhaal weer.
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk ga jij een keer met me mee een mooie 30km lopen. Dit redde jij, die paar km meer ga je ook redden. Zeker in gezelschap van andere lopers! Vlak na een dergelijke loop is dat uiteraard geen vraag. Een dag later kan je zoiets beter voorstellen.. Goed gedaan Remco! Top!!
BeantwoordenVerwijderen