Vandaag, 4 maart 2012 was het zover.
Mijn eerste halve marathon en dan wel die van Vorden, want die zou lopen overeen vlak parcours (leek me wel zo slim voor de eerste keer).
'S morgens vroeg op om op mijn gemak wakker te worden en de benodigde spullen bij elkaar te pakken, ook nog even weeronline checken wat het weer ongeveer zou doen.
Waar? Want veranderen kun je t toch niet en bij twijfel sleep ik altijd extra kleding mee.
Gezellig met de hele familie gingen we onderweg naar Vorden om daar om 10.45 a 11.00 uur te arriveren.
Daar aangekomen op navigatie braaf de bordjes parkeren gevolgd welke door de organisatie geplaatst waren.
Echter verwezen deze je een wijk in en vanaf daar mocht je het uitzoeken.
Auto dus maar ergens neer geprakt en hup alle spullen eruit en richting de sporthal om andere leden van RunningPlus te ontmoeten /zien en mijn startnummer te scoren.
Van hieruit kon ik meteen doorlopen naar de start.
Dit was gewoon voor de deur van de sporthal, dus dat was lekker makkelijk.
De start vond iets later plaats dan gepland omdat men wachten tot de trein was gepasseerd, zodat wij vrije doorgang hadden.
Enkele minuten later klonk dan toch het start schot.
Was ik er klaar voor? Ja denk het wel....
Wel spannend, want de vorige keer liep ik samen met Wesley (in Apeldoorn) en dit zorgt toch dat je geestelijk meer afgeleid word en dus de kilometers mogelijk makkelijker voorbij gaan.
Voor de tijd was het niet te doen, want uitlopen was het doel.
Alles onder de 1:45 zou bevredigend zijn, wel stiekum even gekeken en berekend dat als het goed voelt een tijd tussen de 1.35 en 1.40 haalbaar moet zijn.
Weg waren we, ik mocht niet te hard starten dat was het plan.
Dus besloten dat kilometer tijden van 4.40 een maximale tijd mocht zijn in het begin.
Als dit lukte zou ik die vasthouden tot de 11 kilometer en dan eventueel "proberen" te versnellen naar 4:30 minuten per kilometer.
Dan zou ik dus lopen op een tempo met een eindtijd tussen de 1.35 en de 1.40, dus iets langzamer mocht ook nog.
De eerste twee kilometers gingen qua tijd goed, ik zat netjes aan de beoogde tijden en het voelde op zich goed.
Alleen had ik wat last van mijn linker enkel, die werkte niet helemaal mee.
Of dit nu kwam dat ik te veel bezig was met het tempo, wat ik denk, wie zal het zeggen.
Net voor de twee kilometer was het gevoel in de enkel weg en konden we vrij lopen.
Ik had een andere loper gevonden die het zelfde tempo liep, dus besloot daar bij te blijven en dan zag ik op het 11 kilometer punt wel wat deze loper zou doen, want hier sloegen de halve marathon lopers af en liepen de 30km lopers rechtdoor.
Maar goed zover kwam het niet.
Ik had met mijn eigenwijze kop natuurlijk al eerder, ergens na de 8 kilometer ben ik iets sneller gaan lopen.
Het was niet onwijs veel, ik liep op dat moment 4.35 minuten per kilometer i.p.v 4.40.
Het voelde goed en de kilometers had ik nog niet eens zo door, want daar keek ik niet naar.
Het enige wat mij boeide was mijn kilometer tijd, want zo wist ik hoe ik ervoor stond maar nog belangrijker als ik klaar was had ik een idee van hoe en wat.
Het parcours voerde ons over een deel van de acht kastelen route en het leuke was dan ook dat er borden langs de weg stonden waarop stond welk kasteel het betrof, wel lagen die vaak verscholen achter een rij bomen.
Na het 11 kilometer punt zouden we het tempo opschroeven als het goed voelde en dat deed het.
Dus we konden wat gaatjes dicht gaan lopen en zo hopen van de ene loper naar de andere loper.
Dit ging de eerste twee kilometer gemakkelijk, maar daarna was het gat wat groter en lag hun tempo ook wat hoger dan die andere die ik al achter me had gelaten.
Als er iets mentaal zwaar kan zijn is het wel als "eenzame" loper tussen 2 groepen lopers in te zitten.
In mijn gang naar het andere groep toe kwamen we een spoorwegovergang tegen.
Ik dacht nog zo: LAAT DIE BOMEN NIET NAAR BENEDEN GAAN..................
Je raad het al, dat gebeurde niet, maar ik was er nog geen 20 seconden overheen en ja hoor dingingdingding.
Wat was ik blij dat ik er al voorbij was.
Langzaam aan kon ik het gat iets dicht lopen en onderwijl hadden zij ook al lopers ingehaald.
Ik kon dus weer ergens naar toe lopen.
Op een gegeven moment ging het parcours weer over zandpaden, wel enigszins verhard, maar niet geheel gelijk.
Hier begon ik toch wel te merken dat het geestelijk iets zwaarder werd, maar ook de ondergrond tijd vroeg.
Ik moest hier op twee kilometer toch 12 seconden in totaal inleveren.
Tegen de 18 kilometer liepen we weer over asfalt, maar was ik er een klein beetje klaar mee, even een dip.
Dus vastbijten in de loper die op dat moment achter mij was komen lopen en de loper die wij bij aan het halen waren.
Het dipje was gelukkig van korte duur en het liep weer voor mijn gevoel, qua tijd liep het gewoon maar toch.
De twee lopers gelaten voor wat ze zijn en een klein gaatje geslagen en nog enkele andere loper ingehaald.
 |
| De man voorop moesten we nog inhalen, de twee naast me had ik eerder achter me gelaten en kwamen terug, de achterste man was gene die liep. |
Hij had het gehad, maar ging toch mee in mijn kielzog, en dat vind ik echt wel netjes met het tempo wat ik liep.
Op het laatste rechte stuk werden we bijgehaald door o.a. de twee lopers die ik even daarvoor achter me had gelaten.
Vanaf hier was het nog een kleine 250 meter en wat was ik blij dat ik die erop had zitten.
Na de finish even uitgepuft bij een hek en wat water naar binnen gewerkt en even een blik geworpen op mijn zelf gemeten tijd, dit was 1.37.03 (uiteindelijk 1 seconden meer dan mijn officiële tijd).
Na het omkleden nog de laatste lopers van RunningPlus binnen gehaald en vervolgens naar huis.
Ik kan niet anders zeggen dat ik erg tevreden ben met mijn tijd.
Of ik het nog een keer doe? Kan wel nee zeggen, maar ik had me al ingeschreven voor mijn 2e halve in juni.
Wat heb ik geleerd? Om de volgende keer, als het lukt, iets langer mijn lagere tempo vast te houden.
©Hardloopgek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten